uitgelezen van Raymond Carver.
Het zijn allemaal verhalen , los te lezen van elkaar.
Hoewel het vlot leest vind ik het toch maar een gewoon boek.
De korte inhoud zei 'verpletterend', maar dat is toch overdreven.
Hij schrijft over gewone dingen en gewone mensen, maar het boek is ook gewoon.
dinsdag 24 december 2013
donderdag 19 december 2013
Kid en kinderen
Uit de krant:
Kid is bekroond tot beste Belgische film. Kid is de film van Fien Troch.
Het is de enige film die de afgelopen maanden zag (ook al had ik me voorgenomen wat meer filmen te kijken). En ik vond hem ook prachtig.
Een meisje van veertien uit Temse is overleden na een verkeersongeval. Stilte.
Deze week vertelde mijn oudste dochter nog dat ze met haar fiets die dag een paar keer bijna omver gereden was. Het verkeer wordt nog driester/triester. Het mag geen reden zijn om onze kinderen niet meer te laten fietsen, maar telkens toch met een bang hart.
Mijn gedachten zijn bij de familie.
Kid is bekroond tot beste Belgische film. Kid is de film van Fien Troch.
Het is de enige film die de afgelopen maanden zag (ook al had ik me voorgenomen wat meer filmen te kijken). En ik vond hem ook prachtig.
Een meisje van veertien uit Temse is overleden na een verkeersongeval. Stilte.
Deze week vertelde mijn oudste dochter nog dat ze met haar fiets die dag een paar keer bijna omver gereden was. Het verkeer wordt nog driester/triester. Het mag geen reden zijn om onze kinderen niet meer te laten fietsen, maar telkens toch met een bang hart.
Mijn gedachten zijn bij de familie.
zaterdag 14 december 2013
In de krant ... kleuterpraat en schokkend
In de weekendkrant zitten er vandaag 'boekjes' in. Op de cover van één van die boekjes staat de oproerpolitie.
Onze Thijs zijn oog valt er op. 'Kijk mama. Marsmannekes!'
Verder vind ik het schokkend dat een 'doodbrave' man. Ja, echt een halve heilige!(die er wel regelmatig bordeelbezoek op na houdt, maar ach: dat is toch niet erg?) die zijn vrouw die graag wil scheiden en uit een ongelukkig huwelijk met een onbevredigend seksleven wil stappen en die op het punt staan te scheiden gruwelijk vermoord. Ja. Niet efkens een paar 'motten' verkopen, maar echt vuistslagen, met zijn voeten op haar borst gaan staan, slaan met een bijl, enz... en die vrouw die dan probeert te vluchten uit hun huis tot op de oprit zelfs opnieuw naar binnen sleurt en daar zijn werkje afmaakt met een broeksriem en haar nog eens wurgt. Die man wordt slechts veroordeelt tot elf (!) jaar cel. Binnen twee jaar kan hij vrij zijn.
Maar wat nog schokkender is dat zelfs de ouders en de zus van die vrouw dat helemaal oké vinden. Uiteraard heb ik die hardwerkende brave heilige man niet gekend en weet ik geen knoppen van hoe het precies zat en lees ik alleen de 'feiten'. En zelfs de moeder van het slachtoffer noemt het vermoorden van haar dochter 'een ongeluk'. In welke wereld leven wij ?
En wie wordt nog het meeste met de vinger gewezen. De minnaar toch wel zeker !! 't Is opeens allemaal zijn schuld.
Jongens toch!!!!
Die arme vrouw is dood, haar kinderen zijn wees, hebben geen moeder meer.
Hier horen we nog van!!
Onze Thijs zijn oog valt er op. 'Kijk mama. Marsmannekes!'
Verder vind ik het schokkend dat een 'doodbrave' man. Ja, echt een halve heilige!(die er wel regelmatig bordeelbezoek op na houdt, maar ach: dat is toch niet erg?) die zijn vrouw die graag wil scheiden en uit een ongelukkig huwelijk met een onbevredigend seksleven wil stappen en die op het punt staan te scheiden gruwelijk vermoord. Ja. Niet efkens een paar 'motten' verkopen, maar echt vuistslagen, met zijn voeten op haar borst gaan staan, slaan met een bijl, enz... en die vrouw die dan probeert te vluchten uit hun huis tot op de oprit zelfs opnieuw naar binnen sleurt en daar zijn werkje afmaakt met een broeksriem en haar nog eens wurgt. Die man wordt slechts veroordeelt tot elf (!) jaar cel. Binnen twee jaar kan hij vrij zijn.
Maar wat nog schokkender is dat zelfs de ouders en de zus van die vrouw dat helemaal oké vinden. Uiteraard heb ik die hardwerkende brave heilige man niet gekend en weet ik geen knoppen van hoe het precies zat en lees ik alleen de 'feiten'. En zelfs de moeder van het slachtoffer noemt het vermoorden van haar dochter 'een ongeluk'. In welke wereld leven wij ?
En wie wordt nog het meeste met de vinger gewezen. De minnaar toch wel zeker !! 't Is opeens allemaal zijn schuld.
Jongens toch!!!!
Die arme vrouw is dood, haar kinderen zijn wees, hebben geen moeder meer.
Hier horen we nog van!!
woensdag 11 december 2013
Dagboek van een Chinees meisje
door Ma Yan.
Meegenomen uit de bib.
Het is een dagboek van een Chinees meisje van dertien dat woont op het platteland. (In een China dat onbekend is bij de buitenwereld)
De mensen in haar familie en dorp zijn ontzettend arm en vele meisjes gaan daar niet naar school.
Ook is het onderwijs er ondermaats.
Bijna kan zij ook niet meer naar school. De ouders werken zich kapot om hun kinderen eten te kunnen geven, maar ze hebben toch vaak honger en eten amper iets. Ook de school kost geld omdat ze alles zelf moeten bekostigen.
Het dagboek gaat vooral over school en het zware werk dat haar ouders moeten doen.
Haar schrijfsels gaan wel vaak over hetzelfde.
Toch is het boek me bij gebleven. Met zelf acht kinderen op school en de mogelijkheden die onze kinderen hebben in dit land. Onze kinderen hebben zoveel mogelijkheden.
Ik denk nu vaak aan dit meisje dat ondertussen wel al volwassen zal zijn. Het dagboek is uit 2000.
Zelf heb ik vier kindjes die in het buitenland naar school gaan. Twee bij Cunina, 1 bij Foster Parents en 1 bij nog een andere organisatie. Had ik geweten dat Chinese kinderen het zo moeilijk hadden had ik een Chinees meisje geadopteerd.
Meegenomen uit de bib.
Het is een dagboek van een Chinees meisje van dertien dat woont op het platteland. (In een China dat onbekend is bij de buitenwereld)
De mensen in haar familie en dorp zijn ontzettend arm en vele meisjes gaan daar niet naar school.
Ook is het onderwijs er ondermaats.
Bijna kan zij ook niet meer naar school. De ouders werken zich kapot om hun kinderen eten te kunnen geven, maar ze hebben toch vaak honger en eten amper iets. Ook de school kost geld omdat ze alles zelf moeten bekostigen.
Het dagboek gaat vooral over school en het zware werk dat haar ouders moeten doen.
Haar schrijfsels gaan wel vaak over hetzelfde.
Toch is het boek me bij gebleven. Met zelf acht kinderen op school en de mogelijkheden die onze kinderen hebben in dit land. Onze kinderen hebben zoveel mogelijkheden.
Ik denk nu vaak aan dit meisje dat ondertussen wel al volwassen zal zijn. Het dagboek is uit 2000.
Zelf heb ik vier kindjes die in het buitenland naar school gaan. Twee bij Cunina, 1 bij Foster Parents en 1 bij nog een andere organisatie. Had ik geweten dat Chinese kinderen het zo moeilijk hadden had ik een Chinees meisje geadopteerd.
Strips lezen en boeken die blijven hangen
Gisteren alweer begonnen in een nieuw boek nadat het vorige boek de hele dag door mijn hoofd bleef spoken. Dagboek van een Chinees meisje. Sommige boeken doen dat. Dat ze blijven hangen.
Op de verwarming is het lekker warm om te lezen. Thijs kan nog wel niet lezen. Prentjes kijken is ook leuk. Ik sleep trouwens ook veel strips aan want de meesten hier thuis lezen dat het liefste. En lezen is lezen. Zelf lees ik ook weleens graag een strip. Thorgal is mijn favoriet. Ik herlees die ook, maar strips komen niet op mijn boekenlijst. Ik ben wel al vaak van plan geweest om de strips te inventarissen om te zien wat we hebben. Vandaag kocht ik de eerste van een nieuwe reeks, maar deze is niet geschikt voor kinderen.
Niels kan ondertussen ook al goed lezen na drie maanden eerste leerjaar. Gisteren deed hij spontaan een poging om een boekje te lezen en uiteraard probeert hij alles te lezen (op etenswaren, op straat, ...)
Vandaag in de boekhandel ging ik een paar strips kopen, maar kwam toch weer extra met drie boeken thuis. Boeken is echt een verslaving, maar ik lees wel veel. Meer dan de gemiddelde lezer (denk ik). Ik verkoop ook veel boeken opnieuw want het is geen droom om een hele bib te hebben en daar heb ik ook binnenkort geen plaats meer voor omdat we kleiner gaan wonen.
's Avonds heb ik echt een ongelooflijke drang om te beginnen lezen. De kinderen moeten dan naar bed (de jongsten). Het liefste lees ik in de winter voor de haard, maar hij gaat niet iedere avond aan omdat dat een werkje van de man is. Hout aanslepen, bouwen, aansteken.
Zo!
zaterdag 7 december 2013
Van hieraf mag je gaan
van Peter Adriaenssens uitgelezen.
Over het opvoeden van tieners. In ons gezin zijn nu de eerste pubers, tieners.
Het boek gaf mij wel een paar inzichten en ietske meer begrip voor sommige dingen.
Over andere dingen maakte ik me dan weer zorgen en ook maakte het boek mij nog bozer op bepaalde personen. Ik voelde mij gesteund door het boek dat die personen het echt niet goed aanpakken (wat ik al een tijd verkondig). Helaas ben ik hier zelf machteloos tegenover.
Een goed boek voor ouders met tieners.
Over het opvoeden van tieners. In ons gezin zijn nu de eerste pubers, tieners.
Het boek gaf mij wel een paar inzichten en ietske meer begrip voor sommige dingen.
Over andere dingen maakte ik me dan weer zorgen en ook maakte het boek mij nog bozer op bepaalde personen. Ik voelde mij gesteund door het boek dat die personen het echt niet goed aanpakken (wat ik al een tijd verkondig). Helaas ben ik hier zelf machteloos tegenover.
Een goed boek voor ouders met tieners.
dinsdag 3 december 2013
Twee miniboekjes uitgelezen
Toevallig twee boekjes uit de bibliotheek.
Confidenties van een seriemoordenaar van Frank van Laeke (de eerste bij L uit de bib).
-Leest vlot. Je blijft lezen, maar voor de rest niet echt iets voor mij. (96 blz, op één dag uit dus)
Kafka leeft van Marjan Berk was iets dikker. 125 blz.
-Dit zijn verhalen. En ik vind het een mooi boekje. Fijn voor tussendoor. Deze vrouw kan schrijven !! Van haar wil ik nog wel wat lezen in de toekomst.
Confidenties van een seriemoordenaar van Frank van Laeke (de eerste bij L uit de bib).
-Leest vlot. Je blijft lezen, maar voor de rest niet echt iets voor mij. (96 blz, op één dag uit dus)
Kafka leeft van Marjan Berk was iets dikker. 125 blz.
-Dit zijn verhalen. En ik vind het een mooi boekje. Fijn voor tussendoor. Deze vrouw kan schrijven !! Van haar wil ik nog wel wat lezen in de toekomst.
Uitgelezen in november
-Lof van het rommelige leven van Katie Roiphe (ik verkoop dit boek ook)
-Brigadier oversteekmoeder van Karin Breurs
-Twee misdaden van Jorge Ibargüengoitia
-Nachtfilm van Marisha Pessl
-God stierf bij de Nijl van Nawal El Saadawi
-Weduwenspek van Monika van Paemel (dit boek verkoop ik ook)
-Verloren zielen van Lisa Jackson
-Moedermoord van Chris De Stoop (ook dit boek verkoop ik)
-Koude bloemen in maart van Ismail Kadare
-Vreemdeling van Riikka Pulkkinen (ook te koop).
Vier van deze boeken kwamen uit de Bib.
De anderen zijn in mijn bezit waarvan één uitgeleend (Nachtfilm)en één gereserveerd door een vriendin.
De andere vier zijn te koop.
Beste boek vond ik Nachtfilm.
-Brigadier oversteekmoeder van Karin Breurs
-Twee misdaden van Jorge Ibargüengoitia
-Nachtfilm van Marisha Pessl
-God stierf bij de Nijl van Nawal El Saadawi
-Weduwenspek van Monika van Paemel (dit boek verkoop ik ook)
-Verloren zielen van Lisa Jackson
-Moedermoord van Chris De Stoop (ook dit boek verkoop ik)
-Koude bloemen in maart van Ismail Kadare
-Vreemdeling van Riikka Pulkkinen (ook te koop).
Vier van deze boeken kwamen uit de Bib.
De anderen zijn in mijn bezit waarvan één uitgeleend (Nachtfilm)en één gereserveerd door een vriendin.
De andere vier zijn te koop.
Beste boek vond ik Nachtfilm.
zondag 1 december 2013
Vreemdeling
Uitgelezen. Van Riikka Pulkkinen. Een Finse auteur.
Mooi boek met een verrassend positief einde.
Het boek leest triest, zwaar. Af en toe was er bij mij ergernis over de domheid.
In dit boek gaat het hoofdpersonage ook terug in haar verleden.
Ze wou het perfect doen, ze wou het licht zien. Ze verloor haar moeder tijdens haar puberjaren.
Probeert in haar volwassen leven haar moeder te leren kennen, maar begrijpt het plaatje niet.
Vlucht weg na een dramatische gebeurtenis en laat zich leiden door haar zintuigen. Ze moet uiteindelijk terug.
Ze ontdekt dat er overal sores is.
Vaak wanneer ik boeken lees trek ik er eigen lessen of waardheden of dingen uit.
Zoals: dat je altijd opnieuw kan beginnen als je dat zou willen (maar het is wel zo dat veel mensen bang zijn en het wel willen, maar nooit doen of uiteindelijk terug gaan).
En dat je ver kunt gaan in iets, maar dat er altijd een einde aan komt. Hoe dan ook !
Mooi boek met een verrassend positief einde.
Het boek leest triest, zwaar. Af en toe was er bij mij ergernis over de domheid.
In dit boek gaat het hoofdpersonage ook terug in haar verleden.
Ze wou het perfect doen, ze wou het licht zien. Ze verloor haar moeder tijdens haar puberjaren.
Probeert in haar volwassen leven haar moeder te leren kennen, maar begrijpt het plaatje niet.
Vlucht weg na een dramatische gebeurtenis en laat zich leiden door haar zintuigen. Ze moet uiteindelijk terug.
Ze ontdekt dat er overal sores is.
Vaak wanneer ik boeken lees trek ik er eigen lessen of waardheden of dingen uit.
Zoals: dat je altijd opnieuw kan beginnen als je dat zou willen (maar het is wel zo dat veel mensen bang zijn en het wel willen, maar nooit doen of uiteindelijk terug gaan).
En dat je ver kunt gaan in iets, maar dat er altijd een einde aan komt. Hoe dan ook !
Uit de weekendbijlagen.
Veel interviews lees ik.
Over Mariël Hemingway, Wim Vandekeybus en zoveel anderen.
Mooie foto's op de website van Wim die je kan kopen om zijn project te steunen.
Ook las ik iets over kinderen en bezit. Men vroeg: 'Wat is je dierbaarste bezit?' Hoe vaak antwoorden mensen dan: 'Mijn kinderen!'.
Maar kinderen zijn geen bezit.
Ze mogen dan wel komen uit jou, jij mag ze proberen goed op te voeden, troosten, liefhebben, enz..., maar je bezit ze nooit. Een auto kan je bezitten, een huis, ... maar geen kinderen. Toch vinden mensen vaak hun kinderen dus ook hun bezit !
Deze week staat er in Libelle ook een artikel met Tomas Siffer. Lezen !
Over Mariël Hemingway, Wim Vandekeybus en zoveel anderen.
Mooie foto's op de website van Wim die je kan kopen om zijn project te steunen.
Ook las ik iets over kinderen en bezit. Men vroeg: 'Wat is je dierbaarste bezit?' Hoe vaak antwoorden mensen dan: 'Mijn kinderen!'.
Maar kinderen zijn geen bezit.
Ze mogen dan wel komen uit jou, jij mag ze proberen goed op te voeden, troosten, liefhebben, enz..., maar je bezit ze nooit. Een auto kan je bezitten, een huis, ... maar geen kinderen. Toch vinden mensen vaak hun kinderen dus ook hun bezit !
Deze week staat er in Libelle ook een artikel met Tomas Siffer. Lezen !
vrijdag 29 november 2013
Toekomst en lezen
'Ik voorspel dat de wereld pas zal vergaan als er geen boeken meer zijn. Zolang er mensen zijn zal er gelezen worden. Waar de taal ophoudt, stopt de mens. Vertrouw geen enkele voorspelling: alles is fictie.'
Dit zei Maartje Wortel in 'Lezen'. Opgenomen door De Standaard vandaag.
Dit zei Maartje Wortel in 'Lezen'. Opgenomen door De Standaard vandaag.
woensdag 27 november 2013
Kinderbijslag
Fijn dat er in De Standaard eens drie meningen staan van 'slimme' mensen over de hervormingen van de kinderbijslag.
Het kindergeld had bij mij nooit iets te maken met het aantal kinderen dat ik kreeg. En dat zal het in de toekomst ook niet. Voor man en mij maakt dat niet uit.
Kinderbijslag minderen of afschaffen voor grotere gezinnen zal de files niet minderen of de milieuproblematiek oplossen. Het is maar hoe je leeft...
Sommige kleine gezinnen zijn gewoon veel grote vervuilers dan grote gezinnen.
Maar ieder kind vind ik zou gewoon een gelijk bedrag moeten krijgen ongeacht de hoeveelste het is.
Ik blijf erbij dat een eerste kind NIET meer kost, maar wel oudere kinderen (vanaf middelbaar onderwijs )meer kosten.
Zelf zou ik zeggen: ieder kind 100 Euro.
En vanaf 12 jaar: 150 Euro.
En vanaf 18 jaar:200 Euro.
Geen kraampremie meer. Dat ze dat afschaffen !! En ook de studietoelagen. Die worden in mijn ogen toch ook willekeurig verdeeld.
(Dit is mijn mening)
Het kindergeld had bij mij nooit iets te maken met het aantal kinderen dat ik kreeg. En dat zal het in de toekomst ook niet. Voor man en mij maakt dat niet uit.
Kinderbijslag minderen of afschaffen voor grotere gezinnen zal de files niet minderen of de milieuproblematiek oplossen. Het is maar hoe je leeft...
Sommige kleine gezinnen zijn gewoon veel grote vervuilers dan grote gezinnen.
Maar ieder kind vind ik zou gewoon een gelijk bedrag moeten krijgen ongeacht de hoeveelste het is.
Ik blijf erbij dat een eerste kind NIET meer kost, maar wel oudere kinderen (vanaf middelbaar onderwijs )meer kosten.
Zelf zou ik zeggen: ieder kind 100 Euro.
En vanaf 12 jaar: 150 Euro.
En vanaf 18 jaar:200 Euro.
Geen kraampremie meer. Dat ze dat afschaffen !! En ook de studietoelagen. Die worden in mijn ogen toch ook willekeurig verdeeld.
(Dit is mijn mening)
vrijdag 22 november 2013
Koude bloemen in maart
uitgelezen van Ismail Kadare.
Een boek (fictie)over Albanië een dertien jaar geleden.
Over hoe het eerst communistisch was en men nu in alles westerse verschijnselen meent te zien. Zelfs een bankoverval wordt beschouwd als westers. En het scheren van de oksels van een geliefde.
In dit boek gaat het vaak over de politiek en de kanun (moord om een moord of zoiets). En een beetje een liefdesverhaal.
Over oude gebruiken die weer IN zouden zijn, vertelsels, roddels, achterdocht, ...
Boekje dat ik zelf nooit zou kiezen of kopen, maar op de manier dat ik nu de boeken uitkies in de bib lees ik ook eens wat 'anders'.
Albanese boeken lees je niet elke dag.
De boeken die ik koop zijn de gewilde boeken.
Een boek (fictie)over Albanië een dertien jaar geleden.
Over hoe het eerst communistisch was en men nu in alles westerse verschijnselen meent te zien. Zelfs een bankoverval wordt beschouwd als westers. En het scheren van de oksels van een geliefde.
In dit boek gaat het vaak over de politiek en de kanun (moord om een moord of zoiets). En een beetje een liefdesverhaal.
Over oude gebruiken die weer IN zouden zijn, vertelsels, roddels, achterdocht, ...
Boekje dat ik zelf nooit zou kiezen of kopen, maar op de manier dat ik nu de boeken uitkies in de bib lees ik ook eens wat 'anders'.
Albanese boeken lees je niet elke dag.
De boeken die ik koop zijn de gewilde boeken.
donderdag 21 november 2013
Moedermoord
van Chris de Stoop las ik gisteren weer uit.
Verhaal over een onverwacht familiedrama (dochter dood moeder en eigen dochter) dat uiteindelijk vooral voor de enige overblijvende dochter niet zo onverwachts is, maar wel een diep gat slaat.
Ik zelf vind het een triest, maar mooi boek.
En ik herken in de trieste moeder-dochtersrelatie een relatie in mijn omgeving.
Niet voor mezelf, maar ik ken werkelijk zo een ziekelijke relaties waarbij moeder en dochter ondertussen 65-39 zijn en nog steeds de navelstreng aanwezig is en waarbij de dochter nu zelf ook een dochter heeft die hetzelfde lot ondergaat en zo gaat dat maar door. Mannen zijn in hun omgeving gebruiksvoorwerpen die altijd dienen tot een hoger nut (verbetering in hun situatie vooral financieel).
Maar ik wijk af.
In het boek duikt het personage (de andere dochter)terug in haar verleden en bekijkt hoe het haar vergaan is. Ze bekijkt het leven van haar lieve zus die ze al meer dan tien jaar niet meer had gezien en dan op haar doodsbed zag. Ze heeft medelijden met die zus.
Verhaal gebaseerd op waargebeurde feiten.
Verhaal over een onverwacht familiedrama (dochter dood moeder en eigen dochter) dat uiteindelijk vooral voor de enige overblijvende dochter niet zo onverwachts is, maar wel een diep gat slaat.
Ik zelf vind het een triest, maar mooi boek.
En ik herken in de trieste moeder-dochtersrelatie een relatie in mijn omgeving.
Niet voor mezelf, maar ik ken werkelijk zo een ziekelijke relaties waarbij moeder en dochter ondertussen 65-39 zijn en nog steeds de navelstreng aanwezig is en waarbij de dochter nu zelf ook een dochter heeft die hetzelfde lot ondergaat en zo gaat dat maar door. Mannen zijn in hun omgeving gebruiksvoorwerpen die altijd dienen tot een hoger nut (verbetering in hun situatie vooral financieel).
Maar ik wijk af.
In het boek duikt het personage (de andere dochter)terug in haar verleden en bekijkt hoe het haar vergaan is. Ze bekijkt het leven van haar lieve zus die ze al meer dan tien jaar niet meer had gezien en dan op haar doodsbed zag. Ze heeft medelijden met die zus.
Verhaal gebaseerd op waargebeurde feiten.
dinsdag 19 november 2013
Verloren zielen
van Lisa Jackson leende ik uit de bib.
Wederom: eerste boek bij de J.
Maar het was best een vlot lezend spannend boek. Een heerlijk tussendoortje noem ik zulke boeken.
Er zijn vier meisjes verdwenen op een unief en Kristi besluit om er te gaan studeren en op onderzoek te gaan want ze wil een boek schrijven over misdaad.
Ze ontdekt rare vakken op de unief zoals vampirisme en ontdekt dat vele studenten dit heel serieus opnemen en er helemaal in opgaan.
De verdwenen meisjes volgden ook allemaal dezelfde vakken op de unief en waren een beetje zoekende (verloren)zielen.
Een oud lief van Kristi komt ook weer in beeld.
Een eigentijds boek dus want vampieren zijn nog steeds 'IN' nu en ook komt in het boek laptops, mobieltjes en Ipod's bij de regelmaat van de klok voor. Zelfs het gebruik van laptop in de klas en ook het verbod op gebruik van mobieltjes in de klas. Herkenbaar dus wel :-).
Ook al is het boek uit 2008.
Goed boek voor wie van dit onderwerp houdt.
Wederom: eerste boek bij de J.
Maar het was best een vlot lezend spannend boek. Een heerlijk tussendoortje noem ik zulke boeken.
Er zijn vier meisjes verdwenen op een unief en Kristi besluit om er te gaan studeren en op onderzoek te gaan want ze wil een boek schrijven over misdaad.
Ze ontdekt rare vakken op de unief zoals vampirisme en ontdekt dat vele studenten dit heel serieus opnemen en er helemaal in opgaan.
De verdwenen meisjes volgden ook allemaal dezelfde vakken op de unief en waren een beetje zoekende (verloren)zielen.
Een oud lief van Kristi komt ook weer in beeld.
Een eigentijds boek dus want vampieren zijn nog steeds 'IN' nu en ook komt in het boek laptops, mobieltjes en Ipod's bij de regelmaat van de klok voor. Zelfs het gebruik van laptop in de klas en ook het verbod op gebruik van mobieltjes in de klas. Herkenbaar dus wel :-).
Ook al is het boek uit 2008.
Goed boek voor wie van dit onderwerp houdt.
zondag 17 november 2013
Weduwenspek
Tegenwoordig gaat het lezen snel.
Dit boek gaat over een vrouw die aan het waken is bij het sterfbed van haar man met wie ze een nogal ongelukkig huwelijk heeft. De laatste jaren waren ze ook nog wel gehuwd , maar niet meer samen.
De man was zwaar alcoholist en heel conservatief. Zij was/is creatief en veel jonger.
Hij liet zich gaan terwijl zij zich bleef opdirken.
Ze begrijpt niet dat ze ooit in dat huwelijk terecht is kunnen komen (een vraag die wel meer mensen zich afvragen na een paar jaren denk ik zo) en hoe ze alles maar is blijven aanvaarden en pikken tot het niet meer kon. Haar vriendin zag alles veel klaarder, maar die is nu wel nooit getrouwd geweest en een echte harde feministe. Door een tragedie zijn hun wegen dan gescheiden. Door het verlies van een kind.
Nu kijkt ze terug op dat leven en is wat bitter, cynisch, ...
Ze walgt van de man zoals ze dat al deed tijdens hun leven samen.
Het liefst wil ze die stervende man nog een laatste klap verkopen , maar dat doet hij zelf vindt ze door zich al voor dood voor te doen en te zwijgen en haar in DIE situatie te brengen. Er sijpelt wat zelfmedelijden door en kritische kijk: 'Zie mij hier nu zitten! Precies echt.'
Ik las het boek snel uit en walgde mee met de vrouw. Vond het ook best zielig.
Een triest boek ook.
God stierf bij de Nijl
geschreven door Nawal El Saadawi.
Ik volgde gewoon het eerste boek in de bib bij de S. (en heb nu besloten het alfabet gewoon in de juiste volgorde opnieuw te volgen).
Dit boek is een oud boekje geschreven door een arts die echt geboren in bij de Nijl. Zij was arts , maar verloor haar baan door een paar boeken die ze schreef.
Ze kreeg ook een paar prijzen en ik denk dat ze dit boekje daarom vooral in de bib houden.
Het verhaal gaat over arme mensen die onder de knoet liggen van de burgemeester van het dorpje.
Ze roepen constant God (Allah in dit geval) aan. Al wat goed is is door hem en alles wordt beslist door hem en voor hem en anders is het wel één van die arme mensen hun fout.
Brrr. Triestig naar boekje.
Ik lees al niet graag over geloof en heb een afkeer van godsdienst dus het was te denken dat ik dit boekje niet zou lusten...Om snel te vergeten. (Wellicht ontsnapt mij hier de onderliggende boodschap: mijn excuses hiervoor)
Ik volgde gewoon het eerste boek in de bib bij de S. (en heb nu besloten het alfabet gewoon in de juiste volgorde opnieuw te volgen).
Dit boek is een oud boekje geschreven door een arts die echt geboren in bij de Nijl. Zij was arts , maar verloor haar baan door een paar boeken die ze schreef.
Ze kreeg ook een paar prijzen en ik denk dat ze dit boekje daarom vooral in de bib houden.
Het verhaal gaat over arme mensen die onder de knoet liggen van de burgemeester van het dorpje.
Ze roepen constant God (Allah in dit geval) aan. Al wat goed is is door hem en alles wordt beslist door hem en voor hem en anders is het wel één van die arme mensen hun fout.
Brrr. Triestig naar boekje.
Ik lees al niet graag over geloof en heb een afkeer van godsdienst dus het was te denken dat ik dit boekje niet zou lusten...Om snel te vergeten. (Wellicht ontsnapt mij hier de onderliggende boodschap: mijn excuses hiervoor)
donderdag 14 november 2013
Nachtfilm
las ik gisteren uit. Een boek van Marisha Pessl. Een voor mij onbekende auteur.
Maar wat een ontdekking.
Dit is één van de beste boeken die ik gelezen heb de afgelopen maanden.
Spannend van begin tot einde. Verveeld nooit. Een meesterwerk.
Een turf van bijna 600 bladzijden, maar ik las hem uit in een paar dagen. Kon niet stoppen met lezen. Alleen het einde had ik iets spannender verwacht.
Het verhaal is : de dochter van een wereldberoemde regisseur (van horrorfilms)pleegt zelfmoord op 24 jarige leeftijd. Is het wel zelfmoord? Een journalist die in het verleden reeds een grote aanvaring had met deze regisseur gaat op onderzoek en krijgt daarbij gezelschap van twee 'onbekenden'. Hij gaat graven in het leven van de regisseur en zijn gezin en komt vele speciale getuigen tegen...
Een prachtig boek, fantastisch geschreven, met af en toe een vleug humor en zelfspot, ...
Een absolute aanrader.
Maar wat een ontdekking.
Dit is één van de beste boeken die ik gelezen heb de afgelopen maanden.
Spannend van begin tot einde. Verveeld nooit. Een meesterwerk.
Een turf van bijna 600 bladzijden, maar ik las hem uit in een paar dagen. Kon niet stoppen met lezen. Alleen het einde had ik iets spannender verwacht.
Het verhaal is : de dochter van een wereldberoemde regisseur (van horrorfilms)pleegt zelfmoord op 24 jarige leeftijd. Is het wel zelfmoord? Een journalist die in het verleden reeds een grote aanvaring had met deze regisseur gaat op onderzoek en krijgt daarbij gezelschap van twee 'onbekenden'. Hij gaat graven in het leven van de regisseur en zijn gezin en komt vele speciale getuigen tegen...
Een prachtig boek, fantastisch geschreven, met af en toe een vleug humor en zelfspot, ...
Een absolute aanrader.
woensdag 13 november 2013
Twee misdaden
Ik nam dit boek mee uit de bib.
Het is van Jorge Ibargüengoitia (wat een naam).
Er stond een pistool op de zijkant van het boek.
Ik dacht dat het een echt mannenboek zou zijn met stoer gedoe en een portie politiek.
Maar ik was verrast. Het is een goed boek. Vlot leesbaar en met een echt verhaal.
Dit speelt zich af tijdens enkele dagen/1 week en is verrassend goed.
De kritiek op de Mexicaanse maatschappij overheerst niet in dit boek en het is spannend tot op het einde. Een mysterie. Je weet echt niet hoe het gaat aflopen.
Een eenvoudig boek, maar ik zou het wel durven aanraden.
Zo zie je maar dat je door de boeken in de bib soms erg verrast kunt worden. Want het was voor mij gewoon het eerste boek bij de I.
De auteur is reeds overleden in 1983, maar werd meermaals bekroond.
Het is van Jorge Ibargüengoitia (wat een naam).
Er stond een pistool op de zijkant van het boek.
Ik dacht dat het een echt mannenboek zou zijn met stoer gedoe en een portie politiek.
Maar ik was verrast. Het is een goed boek. Vlot leesbaar en met een echt verhaal.
Dit speelt zich af tijdens enkele dagen/1 week en is verrassend goed.
De kritiek op de Mexicaanse maatschappij overheerst niet in dit boek en het is spannend tot op het einde. Een mysterie. Je weet echt niet hoe het gaat aflopen.
Een eenvoudig boek, maar ik zou het wel durven aanraden.
Zo zie je maar dat je door de boeken in de bib soms erg verrast kunt worden. Want het was voor mij gewoon het eerste boek bij de I.
De auteur is reeds overleden in 1983, maar werd meermaals bekroond.
woensdag 6 november 2013
Brigadier oversteekmoeder
van Karin Bruers.
Nederlandse die in een groot gezin geboren is.
Hilarische verhalen over haar leven als (alweer)alleenstaande moeder.
Recht voor de raap, zegt de dingen zoals ze zijn, zonder romantisch te worden, sentimenteel, ...
Gewoon het leven zoals het is.
Eerlijk boek (mag ik hopen).
Zeer graag en in een ruk uitgelezen.
(Hoewel ik zelf geen alleenstaande moeder ben, maar mij wel zo vaak voel met een man die een workaholic is en moeder van negen kinderen vind ik dit zo een TOP boek)
Nederlandse die in een groot gezin geboren is.
Hilarische verhalen over haar leven als (alweer)alleenstaande moeder.
Recht voor de raap, zegt de dingen zoals ze zijn, zonder romantisch te worden, sentimenteel, ...
Gewoon het leven zoals het is.
Eerlijk boek (mag ik hopen).
Zeer graag en in een ruk uitgelezen.
(Hoewel ik zelf geen alleenstaande moeder ben, maar mij wel zo vaak voel met een man die een workaholic is en moeder van negen kinderen vind ik dit zo een TOP boek)
Lof van het rommelige leven
Ik vond het een goed boek.
Sommige stukken heb ik verslonden. Anderen boeiden mij dan weer een stuk minder.
Weer een boek over een alleenstaande moeder die zich afvraagt of een man nu echt nodig is en waar 'anderen' dan toch zo moeilijk over doen dat ze alleen is met die kinderen.
Pleidooi tegen het burgelijke leven.
Graag gelezen.
Uitgelezen in oktober
Een goede leesmaand.
Dr Sleep van Stephen King (heel goed boek, goede opvolger van De Shining)
Warm beton en andere verhalen van Roos Ouweland (graag gelezen)
Stralende meisjes van Lauren Beukes (soms moeilijk te volgen, beetje teleurstellend)
Het zwijgen van Maria Zachea van Judith Koelemeyer (eerlijk boek, soms triest)
De wraak van de vrouwen van Hans Taal (uit de bib)
Gelukkige slaven van Tom Lanoye (goed realistisch boek over 't leven)
Wachten van Ha Jin (boek over een saai leven: deed me denken aan Stoner over een eenvoudig leven)
Lof van het rommelige leven van Katie Roiphe (sommige stukken zeer goed, anderen langdradig)
Brigadier oversteekmoeder van Karin Bruers (hilarisch boek, debuutboek, zeer graag gelezen, weer met beide voeten op de grond)
Zeven boeken gelezen in oktober ! Maakt september goed.
Dr Sleep van Stephen King (heel goed boek, goede opvolger van De Shining)
Warm beton en andere verhalen van Roos Ouweland (graag gelezen)
Stralende meisjes van Lauren Beukes (soms moeilijk te volgen, beetje teleurstellend)
Het zwijgen van Maria Zachea van Judith Koelemeyer (eerlijk boek, soms triest)
De wraak van de vrouwen van Hans Taal (uit de bib)
Gelukkige slaven van Tom Lanoye (goed realistisch boek over 't leven)
Wachten van Ha Jin (boek over een saai leven: deed me denken aan Stoner over een eenvoudig leven)
Lof van het rommelige leven van Katie Roiphe (sommige stukken zeer goed, anderen langdradig)
Brigadier oversteekmoeder van Karin Bruers (hilarisch boek, debuutboek, zeer graag gelezen, weer met beide voeten op de grond)
Zeven boeken gelezen in oktober ! Maakt september goed.
vrijdag 1 november 2013
Wachten
Ik las uit de bib een boek uit van Ha Jin.
Het boek deed me een beetje denken aan Stoner.
Het is saai, maar toch boeit het omdat het zo eenvoudig is.
Wat vooral treft is dat de personages hun levens aanvaarden zoals ze zijn. Ze proberen wel verandering in hun situatie te brengen, maar dat gaat maar moeizaam.
Het gaat over een man die zich niet gelukkig voelt in zijn huwelijk. Hij is arts , maar gehuwd met een plattelandsvrouw. De vrouw wil echter niet scheiden en zegt veel te houden van haar goede man. Ondertussen heeft de arts een nieuwe vrouw leren kennen met wie hij echter geen relatie heeft en pas wil trouwen wanneer hij gescheiden is.
Het is tegelijk simpel en complex.
Dus wachten ze achttien jaar lang.
Het boek deed me een beetje denken aan Stoner.
Het is saai, maar toch boeit het omdat het zo eenvoudig is.
Wat vooral treft is dat de personages hun levens aanvaarden zoals ze zijn. Ze proberen wel verandering in hun situatie te brengen, maar dat gaat maar moeizaam.
Het gaat over een man die zich niet gelukkig voelt in zijn huwelijk. Hij is arts , maar gehuwd met een plattelandsvrouw. De vrouw wil echter niet scheiden en zegt veel te houden van haar goede man. Ondertussen heeft de arts een nieuwe vrouw leren kennen met wie hij echter geen relatie heeft en pas wil trouwen wanneer hij gescheiden is.
Het is tegelijk simpel en complex.
Dus wachten ze achttien jaar lang.
woensdag 30 oktober 2013
BIRTH DAY
Dit boek van Lieve B. heb ik uiteraard ook gekocht.
Mensen beseffen niet hoe goed het is om hier zwanger te zijn en leven te geven.
Hoeveel het uitmaakt waar je geboren bent.
Onze huidige maatschappij heeft vooral te lijden onder luxeproblemen.
Een duurdere betere gsm, Iphone, tablet, pc willen...(doe ik niet aan mee en zal ik nooit doen)
Kunnen gamen en internetten de hele dag door (ik zelf zou knettergek worden)
Veeleisend zijn.
Perfecte relaties willen (vermoeiend).
Veel willen sporten, lezen, theater, cinema, met de kinderen bezig zijn, reizen, ... (sommige willen alles en krijgen nooit een tevreden gevoel: ik hou me bezig met een beperkt aantal zaken)
De perfecte moeder/vader willen zijn of grootmoeder/vader en denken dat ook echt te zijn. (Dat denk ik zelf allang niet meer: integendeel: ik wil vooral mezelf zijn: ook als moeder: als ik tekort schiet is dat ook maar zo :p)
Birthday is een prachtig boek.
Mensen beseffen niet hoe goed het is om hier zwanger te zijn en leven te geven.
Hoeveel het uitmaakt waar je geboren bent.
Onze huidige maatschappij heeft vooral te lijden onder luxeproblemen.
Een duurdere betere gsm, Iphone, tablet, pc willen...(doe ik niet aan mee en zal ik nooit doen)
Kunnen gamen en internetten de hele dag door (ik zelf zou knettergek worden)
Veeleisend zijn.
Perfecte relaties willen (vermoeiend).
Veel willen sporten, lezen, theater, cinema, met de kinderen bezig zijn, reizen, ... (sommige willen alles en krijgen nooit een tevreden gevoel: ik hou me bezig met een beperkt aantal zaken)
De perfecte moeder/vader willen zijn of grootmoeder/vader en denken dat ook echt te zijn. (Dat denk ik zelf allang niet meer: integendeel: ik wil vooral mezelf zijn: ook als moeder: als ik tekort schiet is dat ook maar zo :p)
Birthday is een prachtig boek.
Boekenlijstje
Ik bestelde wat boeken.
Gisteren kocht ik al Lof van het rommelige leven van Katie Roiphe
Vandaag
In de wildernis van Krakauer J.
Op de hoogte van Christophe Van Gerrewey
De mythe van Sisyphus van Albert Camus
Te veel geluk van Alice Munro
La Superba van Ilja Leonard Pfeijffer
Marie van Christophe Vekeman
Hoe graag ik ook zou willen. Met mijn kinderaantal lukt lezen moeizaam. Mijn droom is nog steeds vele, vele uren lezen op één dag.
Gisteren kocht ik al Lof van het rommelige leven van Katie Roiphe
Vandaag
In de wildernis van Krakauer J.
Op de hoogte van Christophe Van Gerrewey
De mythe van Sisyphus van Albert Camus
Te veel geluk van Alice Munro
La Superba van Ilja Leonard Pfeijffer
Marie van Christophe Vekeman
Hoe graag ik ook zou willen. Met mijn kinderaantal lukt lezen moeizaam. Mijn droom is nog steeds vele, vele uren lezen op één dag.
Gelukkige slaven
van Tom Lanoye leende ik via Lets en ik las het in één ruk uit.
Dit boek gaat over twee naamgenoten die gevlucht zijn uit hun land om totaal verschillende redenen, maar uiteindelijk in elkaars vaarwater terecht komen.
Maar het gaat over zoveel meer dan dat. Over problematische gezinssituaties en over dat de wereld klein is en overal uiteindelijk hetzelfde.
(leunt een beetje aan bij mijn eigen persoonlijke situatie)
Over dromen en hoe verkeerd levens kunnen lopen zonder dat je dat in de hand hebt.
Over hoe een simpel woord of beslissing grote gevolgen kan hebben.
Hoe een lief mens wreed kan worden of omgekeerd.
Hoe relatief het leven is.
En hoe ongemerkt het leven uiteindelijk veranderd.
De toekomst betekent ook dat je zelf ouder wordt en anderen ook. Ook al voelt het vanbinnen vaak nog steeds hetzelfde.
Ik heb het boek wel graag gelezen.
Dit boek gaat over twee naamgenoten die gevlucht zijn uit hun land om totaal verschillende redenen, maar uiteindelijk in elkaars vaarwater terecht komen.
Maar het gaat over zoveel meer dan dat. Over problematische gezinssituaties en over dat de wereld klein is en overal uiteindelijk hetzelfde.
(leunt een beetje aan bij mijn eigen persoonlijke situatie)
Over dromen en hoe verkeerd levens kunnen lopen zonder dat je dat in de hand hebt.
Over hoe een simpel woord of beslissing grote gevolgen kan hebben.
Hoe een lief mens wreed kan worden of omgekeerd.
Hoe relatief het leven is.
En hoe ongemerkt het leven uiteindelijk veranderd.
De toekomst betekent ook dat je zelf ouder wordt en anderen ook. Ook al voelt het vanbinnen vaak nog steeds hetzelfde.
Ik heb het boek wel graag gelezen.
zaterdag 26 oktober 2013
De wraak van de vrouwen
van Hans Taal las ik uit.
Een boek uit de bib. Willekeurig geplukt.
Afrikaanse verhalen over vrouwen (en mannen).
Het las erg vlot.
Een boek uit de bib. Willekeurig geplukt.
Afrikaanse verhalen over vrouwen (en mannen).
Het las erg vlot.
maandag 7 oktober 2013
Warm beton
en andere verhalen van Roos Ouweland las ik vandaag uit.
Het boekje stond in onze caravan. Zowat kortverhalen.
Zo herkenbaar dat ik eigenlijk mezelf herkende in zowat elk stukje !! Ongelooflijk. Wat lijken ouders allemaal toch op elkaar of is het toch alleen maar op Roos. Ik kan me niet voorstellen dat alle ouders zulke gevoelens hebben als Roos. Maar ik dus wel. Ik maakte gelijkaardige dingen mee en dacht/denk vaak dezelfde dingen.
Voor mij dus een superboekje. Ik las het op één dag uit. Het zijn dan ook niet veel bladzijden. 120 ofzo.
Het boekje stond in onze caravan. Zowat kortverhalen.
Zo herkenbaar dat ik eigenlijk mezelf herkende in zowat elk stukje !! Ongelooflijk. Wat lijken ouders allemaal toch op elkaar of is het toch alleen maar op Roos. Ik kan me niet voorstellen dat alle ouders zulke gevoelens hebben als Roos. Maar ik dus wel. Ik maakte gelijkaardige dingen mee en dacht/denk vaak dezelfde dingen.
Voor mij dus een superboekje. Ik las het op één dag uit. Het zijn dan ook niet veel bladzijden. 120 ofzo.
Twee boeken vergeten vermelden in augustus
Ik las in augustus meer boeken uit besefte ik later.
Namelijk.
Wandelen met Flora van Nick Meynen waar ik ondertussen al veel aan terug gedacht heb.
En het tegenvallende derde boek van Karl Ove Knausgard.
Namelijk.
Wandelen met Flora van Nick Meynen waar ik ondertussen al veel aan terug gedacht heb.
En het tegenvallende derde boek van Karl Ove Knausgard.
vrijdag 4 oktober 2013
Stephen King uitgelezen
Ik las Dr Sleep uit gisteren.
Dat is het vervolg op De shining.
Dat boek én de film vind ik onvergetelijk. De film bekijk ik zelfs af en toe.
Het vervolg is zeker ook de moeite. Spannend tot het eind al had ik iets meer actie verwacht. Tegenwoordig laat King de 'smerige' dingen er ook uit. Dat vind ik niet erg eigenlijk.
Als je je verbeelding laat werken zie je het ook allemaal zo voor jou.
King kan schrijven, maar het boek hiervoor Joyland vond ik maar niets. Mager.
Dr Sleep daarentegen zou ik toch aanraden om te lezen. Zeker wanneer je 'fan' bent van King of van Jack T. en de shining.
Vandaag begin ik nog in een ander boek. Ik heb wat in te halen.
Dat is het vervolg op De shining.
Dat boek én de film vind ik onvergetelijk. De film bekijk ik zelfs af en toe.
Het vervolg is zeker ook de moeite. Spannend tot het eind al had ik iets meer actie verwacht. Tegenwoordig laat King de 'smerige' dingen er ook uit. Dat vind ik niet erg eigenlijk.
Als je je verbeelding laat werken zie je het ook allemaal zo voor jou.
King kan schrijven, maar het boek hiervoor Joyland vond ik maar niets. Mager.
Dr Sleep daarentegen zou ik toch aanraden om te lezen. Zeker wanneer je 'fan' bent van King of van Jack T. en de shining.
Vandaag begin ik nog in een ander boek. Ik heb wat in te halen.
Niets uitgelezen in september
Voorlezen deed ik wel, maar in september was ik bezig in verschillende boeken (en nog steeds), maar bij geen één geraakte ik tot het einde.
Niet zo een beste maand dus. Oktober moet beter !
Niet zo een beste maand dus. Oktober moet beter !
zondag 29 september 2013
Herfstboeken
Bij de herfst horen ook de bijhorende boeken. Het boek dus van Vos en Haas en de ballon van uil.
Een boekje met gedichten over Het jaartje rond met deze keer het gedicht in september over appels plukken. En het kijkboek HERFST met duidelijk en mooie zachte prenten. Alles werd voor de haard boven gehaald en voorgelezen.
Verder zit onze Thijs nu in de kinderjury hier in de bib. Voor hem lees ik elke avond twee dezelfde boeken voor omdat hij daar iets moet over zeggen binnen een paar weken. Het ene boek vind ik zelf niet zo goed. Het andere zit een 'les' achter.
Zelf las ik ook voor de haard. In de nieuwste van Stephen King. Het vervolg op de Shining. King leest weer vlot. Zijn vorige vond ik maar niets (Joyland), maar deze is precies toch beter.
zaterdag 28 september 2013
Kies
van Wouter Deprez is het nieuwste boek dat ik ga aankopen.
Vandaag een interview met hem gelezen en dat spreekt mij volledig aan.
Ik word ook zowat gek van keuzes te moeten maken waardoor ik vaak niet wil kiezen.
Zo doe ik net als Wouter met een gsm die enkel kan bellen, smsen en een wazige foto trekken. Meer wil ik echt niet. Ik zou zot worden van een Iphone !
Ook in de supermarkt kon ik vaak niet kiezen en nog steeds niet tussen alle verschillende voedingswaren al kies ik heel vaak gewoon de BIO. Meestal is daar dan maar één van.
Om niet meer te moeten kiezen laat ik tegenwoordig iemand anders mijn weekmenu (voor het eten)kiezen: vier of vijf dagen in de week. Dan hoef ik nog maar twee of drie dagen in te vullen. Kookboeken heb ik niet meer nodig want zelfs het recept wordt bijgeleverd en de boodschappen voor dat eten worden op maandag aan huis geleverd (het bespaard mij zelfs een wekelijkse autorit naar de supermarkt tegenwoordig want de rest doe ik te voet of met de fiets). Het kost ongeveer 10% meer dan in de winkel, maar je krijgt er veel voor in de plaats! Zie smartmat op google :-).
En net als Wouter heb ik al veel fietsen uitgeprobeerd.
Wouter zegt dat we redenen verzinnen om nutteloze dingen te denken nodig te hebben. Hoe waar is me dat!
Ik kan hem volledig volgen en ben dus heel erg benieuwd naar het boek.
Vandaag een interview met hem gelezen en dat spreekt mij volledig aan.
Ik word ook zowat gek van keuzes te moeten maken waardoor ik vaak niet wil kiezen.
Zo doe ik net als Wouter met een gsm die enkel kan bellen, smsen en een wazige foto trekken. Meer wil ik echt niet. Ik zou zot worden van een Iphone !
Ook in de supermarkt kon ik vaak niet kiezen en nog steeds niet tussen alle verschillende voedingswaren al kies ik heel vaak gewoon de BIO. Meestal is daar dan maar één van.
Om niet meer te moeten kiezen laat ik tegenwoordig iemand anders mijn weekmenu (voor het eten)kiezen: vier of vijf dagen in de week. Dan hoef ik nog maar twee of drie dagen in te vullen. Kookboeken heb ik niet meer nodig want zelfs het recept wordt bijgeleverd en de boodschappen voor dat eten worden op maandag aan huis geleverd (het bespaard mij zelfs een wekelijkse autorit naar de supermarkt tegenwoordig want de rest doe ik te voet of met de fiets). Het kost ongeveer 10% meer dan in de winkel, maar je krijgt er veel voor in de plaats! Zie smartmat op google :-).
En net als Wouter heb ik al veel fietsen uitgeprobeerd.
Wouter zegt dat we redenen verzinnen om nutteloze dingen te denken nodig te hebben. Hoe waar is me dat!
Ik kan hem volledig volgen en ben dus heel erg benieuwd naar het boek.
donderdag 26 september 2013
Opgeruimde huisjes
In de column van Peter De Lobel gisteren.
Herkenbaar. Die verbazing hoe anderen erin slagen hun huizen opgeruimd en proper te laten zijn, ondanks de kinderen
Ik slaag er ook maar niet in. In mijn huis stapelen knutselwerken zich op, er zijn slingerende boekentassen, zwemtassen, jassen, schoenen, ...
Er liggen papieren te wachten om ingevuld te worden.
Er ligt speelgoed, er ligt zand uit de schoenen uit de schoolzandbak, een vieze onderbroek vis ik van onder de zetel, ...
Ik zeg vaak: 'Hier wordt geleefd!' Ik vraag me af of er in andere huizen dan niet geleefd wordt of dat één der huisgenoten de opruimziekte misschien heeft (wat een stress!), ...
Ik begrijp Peter en zijn afvraging. Ik vraag het me ook weleens af.
Herkenbaar. Die verbazing hoe anderen erin slagen hun huizen opgeruimd en proper te laten zijn, ondanks de kinderen
Ik slaag er ook maar niet in. In mijn huis stapelen knutselwerken zich op, er zijn slingerende boekentassen, zwemtassen, jassen, schoenen, ...
Er liggen papieren te wachten om ingevuld te worden.
Er ligt speelgoed, er ligt zand uit de schoenen uit de schoolzandbak, een vieze onderbroek vis ik van onder de zetel, ...
Ik zeg vaak: 'Hier wordt geleefd!' Ik vraag me af of er in andere huizen dan niet geleefd wordt of dat één der huisgenoten de opruimziekte misschien heeft (wat een stress!), ...
Ik begrijp Peter en zijn afvraging. Ik vraag het me ook weleens af.
woensdag 25 september 2013
Lezen in De Morgen vandaag
Sommige is de krant lezen net iets interessanter dan anders.
Bijvoorbeeld wanneer er staat dat 1op 3 kleuters niet ontbijten 's ochtends. Dat begrijp ik dus niet en ik vraag me dan meteen af of die kleuters dan gewoon opstaan, aankleden en naar school vertrekken.
Hier is er af en toe wel een puber die geen tijd of zin heeft in ontbijt, maar dat moeten ze dan zelf maar weten. Het belang ervan is al duidelijk gemaakt. De kleintjes ontbijten altijd tenzij ze ziek zijn.
Ook nog in De Morgen een jonge lezeres die boeken tipt die ik ook wel zou willen lezen. Zoals Het schervengedicht en The History of love van Nicole Krauss. Gisteren las ik over een ander boek van Elaine St. James (Eenvoud in je leven, eenvoud in jezelf), maar dat boek is niet meer bestelbaar en vind ik voorlopig niet tweedehands.
Positief nieuws vandaag. Het weer en Kapitein Winokio komt op Ketnet.
Els De Pauw schreef dan weer over een herkenbaar fenomeen. Over hulp die geen hulp is.
Bijvoorbeeld wanneer er staat dat 1op 3 kleuters niet ontbijten 's ochtends. Dat begrijp ik dus niet en ik vraag me dan meteen af of die kleuters dan gewoon opstaan, aankleden en naar school vertrekken.
Hier is er af en toe wel een puber die geen tijd of zin heeft in ontbijt, maar dat moeten ze dan zelf maar weten. Het belang ervan is al duidelijk gemaakt. De kleintjes ontbijten altijd tenzij ze ziek zijn.
Ook nog in De Morgen een jonge lezeres die boeken tipt die ik ook wel zou willen lezen. Zoals Het schervengedicht en The History of love van Nicole Krauss. Gisteren las ik over een ander boek van Elaine St. James (Eenvoud in je leven, eenvoud in jezelf), maar dat boek is niet meer bestelbaar en vind ik voorlopig niet tweedehands.
Positief nieuws vandaag. Het weer en Kapitein Winokio komt op Ketnet.
Els De Pauw schreef dan weer over een herkenbaar fenomeen. Over hulp die geen hulp is.
vrijdag 20 september 2013
Kotsmisselijk
Ik denk dat ik maar geen kranten lees.
Vandaag werd ik toch wel echt kotsmisselijk toen ik een artikel las over straathonden in Roemenië. Dat is daar een levensgevaarlijk probleem. Een jongetje van vier werd doodgebeten voor de ogen van zijn broertje van zes. Ik sloot mijn ogen na het lezen van dit artikel. De oma was aan het 'opletten'. Ik was echt misselijk.
Even later las ik dat een vrouw zich had laten steriliseren ivm fosfaat en de kunst. Dat maakte mij niet misselijk, maar ik dacht: 'Gek!.
Daarna las ik nog een artikel dat ik ook al drie keer moest lezen om te geloven dat dit WAAR was. Een baby van vijf maanden was per ongeluk op de bagageband gezet in de luchthaven van Alicante en overleden. Hoe kan dat NU? Weer werd ik kotsmisselijk.
Ik wil dit echt allemaal niet lezen.
Ik kijk al heel lang niet meer naar het nieuws omdat sommige beelden echt pijn doen.
Maar lezen is niet veel beter merk ik nu.
Lezen kan ook slecht voedsel zijn.
Vandaag werd ik toch wel echt kotsmisselijk toen ik een artikel las over straathonden in Roemenië. Dat is daar een levensgevaarlijk probleem. Een jongetje van vier werd doodgebeten voor de ogen van zijn broertje van zes. Ik sloot mijn ogen na het lezen van dit artikel. De oma was aan het 'opletten'. Ik was echt misselijk.
Even later las ik dat een vrouw zich had laten steriliseren ivm fosfaat en de kunst. Dat maakte mij niet misselijk, maar ik dacht: 'Gek!.
Daarna las ik nog een artikel dat ik ook al drie keer moest lezen om te geloven dat dit WAAR was. Een baby van vijf maanden was per ongeluk op de bagageband gezet in de luchthaven van Alicante en overleden. Hoe kan dat NU? Weer werd ik kotsmisselijk.
Ik wil dit echt allemaal niet lezen.
Ik kijk al heel lang niet meer naar het nieuws omdat sommige beelden echt pijn doen.
Maar lezen is niet veel beter merk ik nu.
Lezen kan ook slecht voedsel zijn.
zaterdag 14 september 2013
Tijd omspitten
Een artikel dat ik al een tijdje bewaar van Thomas Siffer omdat het mij zo aangreep en ik het genoeg wil opnieuw lezen.
En dat deed ik gisteren dan voor we naar de bank gingen om een droompje meer waarheid te laten worden.
En vandaag ook weer.
Het is moeilijk om het artikel te omschrijven en ik wil het ook niet gewoon overschrijven.
Enkele zinnen.
'Je worstelt met wat je denkt dat de wereld van je verwacht.' 'Want je maakt jezelf steeds minder belangrijk en dat maakt je bang.'
We worden op prestaties getaxeerd. Op de vraag: 'Wat doe jij in je leven?' is het antwoord: 'Ik ben verpleegster.' of 'Ik heb een eigen zaak.' Nooit: 'Ik doe waar ik zin in heb. Ik jaag mijn dromen na.'
Mensen missen het lef te hakken in hun uitgaven, te kiezen voor het kleine en op te souperen wat ze invriezen voor later. Terwijl. Dat later is NU begonnen. En NU. En NU.
Ik vouw het artikel weer samen en kan er weer even tegen.
Ik jaag mijn dromen na ...
Oja. Even terloops. Vandaag kocht ik NACHT in de boekhandel van Karl Ove Knausgard en nog een boek dat ik al maanden geleden bestelde. Iets over een tuinman.
Lezen is iets dat ik meer wil.
En dat deed ik gisteren dan voor we naar de bank gingen om een droompje meer waarheid te laten worden.
En vandaag ook weer.
Het is moeilijk om het artikel te omschrijven en ik wil het ook niet gewoon overschrijven.
Enkele zinnen.
'Je worstelt met wat je denkt dat de wereld van je verwacht.' 'Want je maakt jezelf steeds minder belangrijk en dat maakt je bang.'
We worden op prestaties getaxeerd. Op de vraag: 'Wat doe jij in je leven?' is het antwoord: 'Ik ben verpleegster.' of 'Ik heb een eigen zaak.' Nooit: 'Ik doe waar ik zin in heb. Ik jaag mijn dromen na.'
Mensen missen het lef te hakken in hun uitgaven, te kiezen voor het kleine en op te souperen wat ze invriezen voor later. Terwijl. Dat later is NU begonnen. En NU. En NU.
Ik vouw het artikel weer samen en kan er weer even tegen.
Ik jaag mijn dromen na ...
Oja. Even terloops. Vandaag kocht ik NACHT in de boekhandel van Karl Ove Knausgard en nog een boek dat ik al maanden geleden bestelde. Iets over een tuinman.
Lezen is iets dat ik meer wil.
donderdag 12 september 2013
Boekenbon
Voor mijn 38ste verjaardag kreeg ik vandaag een boekenbon. JOEPIE.
Ik weet al welk boek het gaat worden.
NACHT van Karl Ove Knausgard.
Ik weet al welk boek het gaat worden.
NACHT van Karl Ove Knausgard.
woensdag 4 september 2013
Uitgelezen in augustus
is eigenlijk dezelfde blog als uitgelezen in Frankrijk !
Verder geen boeken meer gelezen.
Wel momenteel bezig in Boedhisme voor drukbezette ouders ;-) .
Verder geen boeken meer gelezen.
Wel momenteel bezig in Boedhisme voor drukbezette ouders ;-) .
maandag 2 september 2013
Maandagkranten lezen om acht uur 's avonds
Die eerste schooldag was zo chaotisch dat de maandagkranten in de wacht gezet werden.
Hugo Camps was de eerste die ik las. Ik gaf hem helemaal gelijk. Mijn maag keert om van de persoon over wie hij het heeft.
Dan waren het ook vooral foto's die mij raakten.
De moeder op de vlucht in Syrië. De zoon op de arm, de dochters stevig aan de hand. Zo is deze moeder op de vlucht. Zo steek ik vaak de straat over. Allebei : op weg naar de veiligheid van 'iets'. Voor haar wellicht compleet anders dan voor mij, maar toch herkenbaar.
Nog een foto was die van President Obama. De president die ik mij wellicht het meest zal herinneren uit mijn eigen leeftijd. De foto was de president met zijn voet op zijn gigantische bureau terwijl hij belt over Syrië ook. Mijn man heeft net zijn bureau omdat hij dat al altijd wilde (hij is nu 41). Maar nooit of te nooit zal ik mijn man zijn voet weten te zetten op dat bureau , zelfs nog niet zijn benen.
Dus ik keek naar die foto en dacht: 'Dat doe je toch niet President!'
En dan was er nog een referendum in Sint-Niklaas waar ik te doen had met 'de mensen'.
En gas. En de eerste schooldag.
Nieuws. Ik las het met vertraging. Maar even graag.
Hugo Camps was de eerste die ik las. Ik gaf hem helemaal gelijk. Mijn maag keert om van de persoon over wie hij het heeft.
Dan waren het ook vooral foto's die mij raakten.
De moeder op de vlucht in Syrië. De zoon op de arm, de dochters stevig aan de hand. Zo is deze moeder op de vlucht. Zo steek ik vaak de straat over. Allebei : op weg naar de veiligheid van 'iets'. Voor haar wellicht compleet anders dan voor mij, maar toch herkenbaar.
Nog een foto was die van President Obama. De president die ik mij wellicht het meest zal herinneren uit mijn eigen leeftijd. De foto was de president met zijn voet op zijn gigantische bureau terwijl hij belt over Syrië ook. Mijn man heeft net zijn bureau omdat hij dat al altijd wilde (hij is nu 41). Maar nooit of te nooit zal ik mijn man zijn voet weten te zetten op dat bureau , zelfs nog niet zijn benen.
Dus ik keek naar die foto en dacht: 'Dat doe je toch niet President!'
En dan was er nog een referendum in Sint-Niklaas waar ik te doen had met 'de mensen'.
En gas. En de eerste schooldag.
Nieuws. Ik las het met vertraging. Maar even graag.
woensdag 28 augustus 2013
Mark Tijsmans
Het zijn de eerste boeken van Tijsmans die ik vandaag kocht voor de meest lezende dochter. Ik ben benieuwd wat ze er van gaat vinden.
Wiet Waterlanders is weer een hele serie. Dat vindt ze wel tof.
maandag 26 augustus 2013
Uitgelezen in Frankrijk
Op zes dagen heb ik toch vier boeken kunnen uitlezen.
Encore Provence van Peter Mayle: leuk om te lezen wanneer je ginds op vakantie bent. Al ging het deze keer vooral over eten en drinken.
Joyland van Stephen King. Vlot leesbaar boek, maar van King had ik het spannender verwacht.
En uit de bergen kwam de echo van Khaled Hosseini. Zeer mooi boek. Prachtig zijn zijn beschrijvingen. Echt een aanrader, maar ook tegelijk een triest boek.
De lachvogel van David Serraris. Leuk boek. Grappig bij momenten. Goed voor op vakantie. Lichte kost. Geschreven met een vleug van zelfspot.
Ik las voornamelijk op het terras. 's Ochtends na het opkomen van de ochtendzon op dit terrasje voor het huis. Nadien boven in de schaduw op het grote terras. Soms aan het zwembad.
donderdag 15 augustus 2013
Vakantielectuur
Een paar tijdschriften.
De Flow vakantieboek.
Misschien iets te enthousiast voor 9 dagen vakantie. Maar soit.
Vorig jaar had ik te weinig boeken mee en ben ik in de minihuisbib beginnen lezen.
Nu dus voor alle zekerheid genoeg boeken mee.
Ik begin met die van Frankrijk: het tweede deel dan.
Dan Joyland want daar ben ik al in begonnen.
Dan Hosseini en dan zie ik wel weer.
Ik heb er wel zin in.
dinsdag 13 augustus 2013
Torak en de wolf
Ons Nele is bezig aan het zesde deel.
Als ze kan leest ze zo een boek in één dag uit.
Het zijn spannende boeken.
Soms vertelt ze erover. Ze leeft erg mee met de personages.
Ze vindt het jammer dat de boeken zo snel uit zijn.
woensdag 7 augustus 2013
Wandelen met Flora
Tot het onweer mij verraste ginds aan zee.
De volgende dag las ik de laatste 10 bladzijden.
Voor mij een zeer waardevol mooi boek dat mij inspireerde.
Het gaat over de trektocht die Nick en Fany en Flora maakten over de Pyreneeën.
Ik wandel zelf heel graag, maar kom nooit verder dan de stad! Dat is dus eigenlijk totaal geen wandelen te vergelijken met Nick en zijn gezin, maar deugd heb ik er wel van.
In Zeeland wandel ik weleens naar het dorp dat toch ook wel wat kilometers verder ligt dan de camping. Maar dan nog!
En altijd sleurend met mijn kinderwagen.
Ik overweeg toch weer een draagzak voor de jongste twee. Zo zouden we op ander soort plekken kunnen gaan wandelen.
Een paar weken geleden wou ik wat meer avontuur in mijn wandelingen en wou ik meer gaan wandelen als gezin. Ik dacht aan: 'Ik ga bij een wandelclub.', maar nu blijken er gewoon kant en klaren wandelroutes te zijn en dat spreekt mij meer aan.
In september gaan wij voor het eerst met het gezin zo een wandeling proberen. Klein starten!
Nick schrijft in zijn boek niet alleen over het wandelen met zijn gezin, maar bekijkt ook onze maatschappij waarin wij leven. Herkenbaar natuurlijk weer.
Zo gaf hij mij weer zin om te minimaliseren. Vooral dat over het keukenkastje. Ik nam meteen mijn notitieboekje om te noteren hoeveel wij echt nodig hadden in onze kast en ben van plan alle overtollige ballast overboord te gooien.
Ook dat hij overwogen heeft om in twee stacaravans te gaan wonen of een Yurt herkende ik. Ooit hebben wij overnacht in een Yurt en vonden dit fantastisch. En wij hebben een stacaravan in Zeeland, maar op vakantie is nog altijd iets anders dan dag in , dag uit. Realistisch blijven dus.
Ik hou van zijn soort humor (zelfspot), maar ben ook blij te lezen over zijn eerlijkheid van het moeilijk hebben met HOE de mensen soms tegen hen aankijken tijdens die tochten. (Zij zijn zeker zot met zo een klein kind gaan wandelen in de bergen!)
Maar natuurlijk is ook de beschrijving van de natuur een toevoeging aan het boek. Hoe ze genieten van dat simpele. De lucht, de stenen, de paadjes, de onverwachte dingen, de mensen (soms), ...
Zelf hou ik van geschiedenis en de bergen dat is geschiedenis.
Wat mij ook bijblijft zijn de honden onderweg! Dat met die stok ga ik alvast onthouden.
En dat primitief slapen lijkt me heerlijk, maar mijn man wil altijd en overal een GOED bed.
Dit boek wil ik wel aanraden aan mensen die graag wandelen of fietsen en jonge kinderen hebben.
Uitgelezen in juli
Niet zo veel gelezen deze maand.
Alsof het voorbij is van Julian Barnes
en
Zomernachtsessies (gesprekken met durvers).
Twee totaal verschillende boeken.
Het boek van Julian Barnes vind ik het beste dat ik tot hiertoe van hem langs.
Zomernachtsessies las dan weer als ontspanning.
Volgende maan ga ik proberen er meer uit te lezen. We gaan 9 dagen naar Frankrijk en ik wil daar toch zeker drie boeken uitlezen. Maar ga er toch maar vier meenemen. Of vijf.
Tips zijn welkom !
Alsof het voorbij is van Julian Barnes
en
Zomernachtsessies (gesprekken met durvers).
Twee totaal verschillende boeken.
Het boek van Julian Barnes vind ik het beste dat ik tot hiertoe van hem langs.
Zomernachtsessies las dan weer als ontspanning.
Volgende maan ga ik proberen er meer uit te lezen. We gaan 9 dagen naar Frankrijk en ik wil daar toch zeker drie boeken uitlezen. Maar ga er toch maar vier meenemen. Of vijf.
Tips zijn welkom !
zondag 28 juli 2013
Verslonden
De weekendkranten heb ik gisteren al verslonden dus vandaag geen leesvoer meer wat dat betreft. Een vierde weekendkrant zou er echt over zijn.
Genoten van veel interviews en columns. Zoals Bart E., Bernard D., zomernachtsessies, enz...
Ik kan er weer tegen.
Vandaag wat boeken uit de kelder naar boven gehaald. Die had ik daar opgeborgen, maar door de overvloedige neerslag van vannacht is hij weer onder gelopen. Kijkend in de dozen kwamen weer leuke boeken naar boven. Zoals één van Roos Ouweland en Dahl Roald. Herontdekt dus.
Momenteel lees ik Stephen King. De nieuwste.
Genoten van veel interviews en columns. Zoals Bart E., Bernard D., zomernachtsessies, enz...
Ik kan er weer tegen.
Vandaag wat boeken uit de kelder naar boven gehaald. Die had ik daar opgeborgen, maar door de overvloedige neerslag van vannacht is hij weer onder gelopen. Kijkend in de dozen kwamen weer leuke boeken naar boven. Zoals één van Roos Ouweland en Dahl Roald. Herontdekt dus.
Momenteel lees ik Stephen King. De nieuwste.
vrijdag 26 juli 2013
Grany Di en kraamtijd
Vandaag in De Standaard fijn te lezen dat er nog mensen zijn die even stil staan bij het feit dat Lady Di echt dood is. Nu haar zoon vader is geworden komt dat toch allemaal nog eens extra naar boven.
Op pagina 2 van de krant een column daarover.
En dan over de kraamtijd. Iedereen heeft er maar de mond van vol dat Kate al naar huis ging binnen de 24 uur. Wat is daar abnormaal aan? Ik deed dat ook na de geboorte van ons kinderen. Zo snel mogelijk weer naar huis. Van de jongste ben ik 's ochtends bevallen en 's avonds was ik al in mijn vertrouwde omgeving. Ik ken nog vrouwen die dit doen dus zo abnormaal is dat toch allemaal niet.
Daar werden in de krant van vandaag ook hele artikels aan gewijt. Uiteraard alles nieuwsgierig en grondig gelezen.
Ik ben de tijd vooruit.
Op pagina 2 van de krant een column daarover.
En dan over de kraamtijd. Iedereen heeft er maar de mond van vol dat Kate al naar huis ging binnen de 24 uur. Wat is daar abnormaal aan? Ik deed dat ook na de geboorte van ons kinderen. Zo snel mogelijk weer naar huis. Van de jongste ben ik 's ochtends bevallen en 's avonds was ik al in mijn vertrouwde omgeving. Ik ken nog vrouwen die dit doen dus zo abnormaal is dat toch allemaal niet.
Daar werden in de krant van vandaag ook hele artikels aan gewijt. Uiteraard alles nieuwsgierig en grondig gelezen.
Ik ben de tijd vooruit.
donderdag 25 juli 2013
Zomernachtsessies
Gesprekken met durvers.
Zo een boek dat ik zag liggen in de etalage van de boekhandel en omdat ik een abonnement heb op De Standaard heb ik deze gesprekken wel al eens eerder gelezen.
Gesprekken met durvers
Pascale Platel
Roland Van Campenhout
Rika Ponnet
Herman Brusselmans
Michaël Borremans
Mia Doornaert
Erwin Mortier
Chris Lomme
Noël Slangen
Wim Delvoye
Daan Stuyven
Beatrice Delvaux
Eva Brems
Nigel Williams
Caroline Gennez
Bernard Dewulf
Michaël R. Roskam
Luc Tuysmans
Johan Heldenbergh
Kobe Desramaults
Mieke Van Hecke
Etienne Vermeersch
Youp van 't Hek
Peter Vandermeersch
Op de achterflap staat
'Hoe grandioos en meeslepend te leven, in twaalf intieme gesprekken.'
En ik moet zeggen. Van het lezen ervan heb ik genoten. Van de meeste toch. Opnieuw.
Sommige dingen zijn blijven hangen.
Sommigen van hen leven erg intens en boeiend. Leven op hun eigen manier. Dat bewonder ik wel. Mensen die hun eigen leven, hun eigen weg bewandelen.
Sommigen personen in het boek vind ik 'groots' zoals Roland, Wim, Daan, Nigel, Bernard, Kobe en Youp.
Van Youp heb ik meteen tweedehands een boekje gekocht na het lezen van het interview.
En door Kobe overweeg ik een city trip naar Dranouter.
Nigel heb ik ooit zien optreden en naar hem had ik bijna mijn nu zesjarige zoon genoemd. Hij heet nu Niels.
Daans'muziek hoor ik zeer graag.
Bernard zijn stukjes en boeken lees ik altijd.
Wim heeft krasse uitspraken waar veel waarheid in schuilt.
Roland doet zijn zin en heeft een vrouw die haar zin doet.
Leuk boek om te lezen. Wie het eens wil uitlenen. Welkom!
Zo een boek dat ik zag liggen in de etalage van de boekhandel en omdat ik een abonnement heb op De Standaard heb ik deze gesprekken wel al eens eerder gelezen.
Gesprekken met durvers
Pascale Platel
Roland Van Campenhout
Rika Ponnet
Herman Brusselmans
Michaël Borremans
Mia Doornaert
Erwin Mortier
Chris Lomme
Noël Slangen
Wim Delvoye
Daan Stuyven
Beatrice Delvaux
Eva Brems
Nigel Williams
Caroline Gennez
Bernard Dewulf
Michaël R. Roskam
Luc Tuysmans
Johan Heldenbergh
Kobe Desramaults
Mieke Van Hecke
Etienne Vermeersch
Youp van 't Hek
Peter Vandermeersch
Op de achterflap staat
'Hoe grandioos en meeslepend te leven, in twaalf intieme gesprekken.'
En ik moet zeggen. Van het lezen ervan heb ik genoten. Van de meeste toch. Opnieuw.
Sommige dingen zijn blijven hangen.
Sommigen van hen leven erg intens en boeiend. Leven op hun eigen manier. Dat bewonder ik wel. Mensen die hun eigen leven, hun eigen weg bewandelen.
Sommigen personen in het boek vind ik 'groots' zoals Roland, Wim, Daan, Nigel, Bernard, Kobe en Youp.
Van Youp heb ik meteen tweedehands een boekje gekocht na het lezen van het interview.
En door Kobe overweeg ik een city trip naar Dranouter.
Nigel heb ik ooit zien optreden en naar hem had ik bijna mijn nu zesjarige zoon genoemd. Hij heet nu Niels.
Daans'muziek hoor ik zeer graag.
Bernard zijn stukjes en boeken lees ik altijd.
Wim heeft krasse uitspraken waar veel waarheid in schuilt.
Roland doet zijn zin en heeft een vrouw die haar zin doet.
Leuk boek om te lezen. Wie het eens wil uitlenen. Welkom!
maandag 22 juli 2013
Liefste
Ik zoek een woord
een heel nieuw woord
een woord dat niemand kent.
Ik zoek een woord
dat zeggen wil dat jij de liefste bent.
(Hans&Monique Hagen)
een heel nieuw woord
een woord dat niemand kent.
Ik zoek een woord
dat zeggen wil dat jij de liefste bent.
(Hans&Monique Hagen)
De koning en de koningin
Daar staan de kranten vol van. Het enige dat ik wel gelezen heb ik dat stukje over de hofleverancier Nathan.
Nathan : dat is de echte koning. De kleermakerskoning. Mooie creaties hoor. Hij steelt de show.
Voor de rest kan het me geen barst schelen.
Nathan : dat is de echte koning. De kleermakerskoning. Mooie creaties hoor. Hij steelt de show.
Voor de rest kan het me geen barst schelen.
zondag 21 juli 2013
Veertiendaagse gezinskrant
An Candaele kan goed schrijven en haar laatste stukje was weer goed. Jammer dat ze toch iets schreef over de oude koning.
Manu Keirse had het dan weer over de norm van het normale over het te snel een stempel drukken. Ik kan het alleen maar heel erg met hem eens zijn.
Verder ook een artikel over het grote mysterie van de verdwenen sokken. Met ook een pogingen tot oplossingen. Helaas werkt hier niets! Kousen of beter één parige sokken zijn hier nog steeds en probleem en zal het wellicht altijd blijven.
De wakkere papa sneed een thema aan waar ik ook nogal ervaring mee heb. Namelijk: De kleuterverjaardag.
Dat nu net volgende week ik ook een kleuter jarig heb.
En een prachtig interview met Nick Meynen over wandelen als levensbeschouwing. Ik heb zijn boek gekocht. Volgens mij staan er erg wijze dingen in.
Mijn Gezinsspaarkaart gebruik ik veel en heeft mij al regelmatig geld bespaard.
Manu Keirse had het dan weer over de norm van het normale over het te snel een stempel drukken. Ik kan het alleen maar heel erg met hem eens zijn.
Verder ook een artikel over het grote mysterie van de verdwenen sokken. Met ook een pogingen tot oplossingen. Helaas werkt hier niets! Kousen of beter één parige sokken zijn hier nog steeds en probleem en zal het wellicht altijd blijven.
De wakkere papa sneed een thema aan waar ik ook nogal ervaring mee heb. Namelijk: De kleuterverjaardag.
Dat nu net volgende week ik ook een kleuter jarig heb.
En een prachtig interview met Nick Meynen over wandelen als levensbeschouwing. Ik heb zijn boek gekocht. Volgens mij staan er erg wijze dingen in.
Mijn Gezinsspaarkaart gebruik ik veel en heeft mij al regelmatig geld bespaard.
vrijdag 19 juli 2013
Gewoon
Moge je gewoon zijn
zei de dichter
Sinds ik deze zin gelezen heb blijft ie door mijn hoofd spoken.
Gewoon zijn.
zei de dichter
Sinds ik deze zin gelezen heb blijft ie door mijn hoofd spoken.
Gewoon zijn.
woensdag 17 juli 2013
Ik lees voor
Vroeger : bij de oudere kinderen was ik er veel fanatieker in. Ik las soms wel vijf verhalen op één dag en toen ging ik nog werken.
Maar naar er meer kinderen kwamen schoot het voorlezen er meer bij in. Ik durfde nogal eens oudere kids ermee op te zadelen.
Bij de oudste vijf kinderen zijn er ook slechts 2 die min of meer graag lezen en maar één die veel, heel veel leest. Dus veel heeft het niet uitgemaakt.
Liesje leest nu toch voor bij pop.
En ook bij Niels die volgend jaar leert lezen merk ik wel dat ie er zin in heeft om het te leren. Thijs zie ik het dan weer niet doen. Boekjes interesseren hem voorlopig nog steeds niet zo erg.
Aan het boekenaanbod zal het niet liggen. Een overvloed is het !
zaterdag 13 juli 2013
Bloemenzee
Ik noem je bloemen
ik noem je merel in de vroegte
ik noem je mooi
ik noem je narcissen in de nacht
waaroverheen de wind strijkt
naar mij toe
ik noem je bloemen in de nacht
(Jan Hanlo)
Vandaag had ik zo een zin in verse bloemen in mijn huis, maar morgenochtend vertrekken wij weer tot dinsdag en wat voor zin hebben die bloemen dan in huis. Dus dan maar een boeketje zo.
vrijdag 12 juli 2013
Voor het opnieuw weekend is
Ik heb vorig weekend aan zee erg op mijn gemak genoten van de weekendbijlagen van de kranten.
Ook de colum van Bernard Dewulf (in DE Standaard) was goed , net als die van Bart Eeckhoudt.
Maar ook las ik jammer genoeg dat Maarten Van Roozendaal overleden is. Slechts 51 jaar. Zo mooi als hij was heb ik op mijn andere blog 2 filmpjes van hem gezet (voor wie hem niet kent). Goed dat De Morgen er even aandacht aan schenkt dat hij overleden is. Wat een verlies weer.
Ook spinvis stond in de krant met de zomerserie: terug naar de vakantie uit je jeugd. Spinvis in De Efteling. Leuk om te lezen. Ik hoor Spinvis graag.
Nog in Zeno. Zeno gaat naar zee. Ik heb die foto's echt bestudeerd. Verschillende keren. Gekeken hoe de mensen, de kleren, de stranden waren, de natuur erachter, ...
En dan nog een artikel over een vader die zijn dochter gaat ophalen van een festival. De shock. Herkenbaar. Dat je opeens beseft dat je niet meer piepjong bent, maar in mijn geval: je je een 'oud wijf' begint te voelen.
Zo.
Moge je gewoon zijn zei de dichter.
Morgen opnieuw: de weekendkranten!
Ook de colum van Bernard Dewulf (in DE Standaard) was goed , net als die van Bart Eeckhoudt.
Maar ook las ik jammer genoeg dat Maarten Van Roozendaal overleden is. Slechts 51 jaar. Zo mooi als hij was heb ik op mijn andere blog 2 filmpjes van hem gezet (voor wie hem niet kent). Goed dat De Morgen er even aandacht aan schenkt dat hij overleden is. Wat een verlies weer.
Ook spinvis stond in de krant met de zomerserie: terug naar de vakantie uit je jeugd. Spinvis in De Efteling. Leuk om te lezen. Ik hoor Spinvis graag.
Nog in Zeno. Zeno gaat naar zee. Ik heb die foto's echt bestudeerd. Verschillende keren. Gekeken hoe de mensen, de kleren, de stranden waren, de natuur erachter, ...
En dan nog een artikel over een vader die zijn dochter gaat ophalen van een festival. De shock. Herkenbaar. Dat je opeens beseft dat je niet meer piepjong bent, maar in mijn geval: je je een 'oud wijf' begint te voelen.
Zo.
Moge je gewoon zijn zei de dichter.
Morgen opnieuw: de weekendkranten!
donderdag 11 juli 2013
Het roze in een column
Bart Eeckhout schreef weer een ontroerende en heel herkenbare column.
Nu hij een dochter heeft ontsnapt hij niet aan roze ook al is zij nog piepklein.
Zelf hield ik bij mijn eerste drie dochters het roze ver op afstand. Geen roze voor mijn meiden. Bah.
Eén dochter vroeg uiteindelijk zelf om roze muren. Ik schat dat ze toen een jaar of 4-5 was.
En negen jaar na de derde dochter kreeg ik nog een vierde dochter en gek genoeg had ik toen een enorme drang naar roze.
Na de drie dochters had ik namelijk drie hevige jongens gekregen die geen spatje roze droegen en de helft van de kleerkast van ons Lies werd herschapen toen in roze. Ik kon er echt niet aan weerstaan.
Eindelijk nog een meisje en nu mocht roze wel.
Al pas ik voorlopig nog wel op met grootse roze toestanden zoals Mega Mindy pakken. En ze draagt ook vaak groen en blauw en geel. Maar nog steeds ook veel roze. Ondertussen is de kleine prinses bijna drie.
Ik schrik er trouwens niet voor terug om ook voor de kleuterjongens af en toe iets rozigs te kopen, maar naar school kan dat echt niet aan want het klopt: daar geldt de regel. ROZE is voor meisjes. Punt uit!
Nu hij een dochter heeft ontsnapt hij niet aan roze ook al is zij nog piepklein.
Zelf hield ik bij mijn eerste drie dochters het roze ver op afstand. Geen roze voor mijn meiden. Bah.
Eén dochter vroeg uiteindelijk zelf om roze muren. Ik schat dat ze toen een jaar of 4-5 was.
En negen jaar na de derde dochter kreeg ik nog een vierde dochter en gek genoeg had ik toen een enorme drang naar roze.
Na de drie dochters had ik namelijk drie hevige jongens gekregen die geen spatje roze droegen en de helft van de kleerkast van ons Lies werd herschapen toen in roze. Ik kon er echt niet aan weerstaan.
Eindelijk nog een meisje en nu mocht roze wel.
Al pas ik voorlopig nog wel op met grootse roze toestanden zoals Mega Mindy pakken. En ze draagt ook vaak groen en blauw en geel. Maar nog steeds ook veel roze. Ondertussen is de kleine prinses bijna drie.
Ik schrik er trouwens niet voor terug om ook voor de kleuterjongens af en toe iets rozigs te kopen, maar naar school kan dat echt niet aan want het klopt: daar geldt de regel. ROZE is voor meisjes. Punt uit!
woensdag 10 juli 2013
Alsof het voorbij is
van Julian Barnes.
In de bib was het steeds uitgeleend dus uiteindelijk kocht ik het.
Maar toen bleef het ook nog even op de kast liggen.
Maar een paar dagen geleden las ik het uit en het is echt een goed boek.
Een oudere man heeft een nogal gewoon leven achter de rug met kiezen voor veiligheid, saaiheid, ...Geen uitschieters. En dan komt er een brief van een notaris dat hij het dagboek erft van een 'oude' vriend die er ooit met zijn toenmalige vriendin van door ging. Hij krijgt het dagboek niet zomaar in handen en krijgt zo opnieuw contact met zijn ex-vriendin.;;;;
De man begint zich levensvragen te stellen. 'Wat als?', na een bijna voorbij leven.
Wat herinnerd hij zich nog van 'toen'. Is hij misschien dingen vergeten?
Maar 158 bladzijden, maar iedere bladzijde schitterend geschreven. Een aanrader! Tot hiertoe het beste boek dat ik van Barnes las. Blij dat ik deze auteur toch ben blijven lezen !
Daarmee eindig ik met een gedicht:
Reisopdracht
en als je weggaat...
regen er dreigt regen
storm blaast zand
over de wegen.
men moet z'n ogen beschermen.
Angstige vogels zwermen
boven het land.
de lucht is zwart.
...zeg langzaam:
Ik hou van regen.
Ik hou van storm.
Ik ben niet bang.
(Riekus Waskowsky)
In de bib was het steeds uitgeleend dus uiteindelijk kocht ik het.
Maar toen bleef het ook nog even op de kast liggen.
Maar een paar dagen geleden las ik het uit en het is echt een goed boek.
Een oudere man heeft een nogal gewoon leven achter de rug met kiezen voor veiligheid, saaiheid, ...Geen uitschieters. En dan komt er een brief van een notaris dat hij het dagboek erft van een 'oude' vriend die er ooit met zijn toenmalige vriendin van door ging. Hij krijgt het dagboek niet zomaar in handen en krijgt zo opnieuw contact met zijn ex-vriendin.;;;;
De man begint zich levensvragen te stellen. 'Wat als?', na een bijna voorbij leven.
Wat herinnerd hij zich nog van 'toen'. Is hij misschien dingen vergeten?
Maar 158 bladzijden, maar iedere bladzijde schitterend geschreven. Een aanrader! Tot hiertoe het beste boek dat ik van Barnes las. Blij dat ik deze auteur toch ben blijven lezen !
Daarmee eindig ik met een gedicht:
Reisopdracht
en als je weggaat...
regen er dreigt regen
storm blaast zand
over de wegen.
men moet z'n ogen beschermen.
Angstige vogels zwermen
boven het land.
de lucht is zwart.
...zeg langzaam:
Ik hou van regen.
Ik hou van storm.
Ik ben niet bang.
(Riekus Waskowsky)
KUNST
Ik las dit:
Wat we willen:
Momenten
Van helderheid
Of beter nog: van grote
Klaarheid
Schaars zijn die momenten
En ook nog goed verborgen
Zoeken heeft dus
Nauwelijks zin, maar
Vinden wel
De kunst is zo te leven
Dat het je overkomt
Die klaarheid, af en toe
(Martin Bril-veel te jong gestorven)
Wat we willen:
Momenten
Van helderheid
Of beter nog: van grote
Klaarheid
Schaars zijn die momenten
En ook nog goed verborgen
Zoeken heeft dus
Nauwelijks zin, maar
Vinden wel
De kunst is zo te leven
Dat het je overkomt
Die klaarheid, af en toe
(Martin Bril-veel te jong gestorven)
dinsdag 9 juli 2013
vrijdag 5 juli 2013
Online boeken kopen
is niet zo leuk als rondstruinen in een boekenwinkel.
Maar in de vakantie is online kopen wel handiger, sneller en meer ontspannen want in de vakantie kun je niet op je gemak rondkijken.
Ik bestel vaak bij Standaard Boekhandel omdat ik daar mijn Gezinsspaarkaart kan gebruiken.
In de vakantie is het ook gewoon afhalen en wegwezen.
Maar in de vakantie is online kopen wel handiger, sneller en meer ontspannen want in de vakantie kun je niet op je gemak rondkijken.
Ik bestel vaak bij Standaard Boekhandel omdat ik daar mijn Gezinsspaarkaart kan gebruiken.
In de vakantie is het ook gewoon afhalen en wegwezen.
Veel boekennieuws en Ditte
In de kranten vandaag veel nieuws over boeken.
Altijd staat er wel een boek tussen dat ik graag zou willen lezen. Ik heb mij er allang bij neergelegd dat ik in mijn leven nooit al de boeken ga kunnen lezen die ik zou willen lezen.
Mijn voornemen om minstens vijf boeken per maand te lezen lukt ook al niet erg. Zo zou het nog een beetje lukken.
Maar mijn leven is helaas iets te veel gevuld. En de kinderen en het huis zouden er teveel onder lijden. De was zou zeker niet gedaan worden en vers koken zou er ook veel minder zijn. Ik wou dat lezen prioriteit zou kunnen zijn, maar zo gaat dat niet.
Ik las ook dat Ditte Libelle verlaat. O. Velen zullen haar missen ! Ik merk vooral op dat die Ditte wel een erg mooie naam heeft. En natuurlijk las ik haar columns wel.
Altijd staat er wel een boek tussen dat ik graag zou willen lezen. Ik heb mij er allang bij neergelegd dat ik in mijn leven nooit al de boeken ga kunnen lezen die ik zou willen lezen.
Mijn voornemen om minstens vijf boeken per maand te lezen lukt ook al niet erg. Zo zou het nog een beetje lukken.
Maar mijn leven is helaas iets te veel gevuld. En de kinderen en het huis zouden er teveel onder lijden. De was zou zeker niet gedaan worden en vers koken zou er ook veel minder zijn. Ik wou dat lezen prioriteit zou kunnen zijn, maar zo gaat dat niet.
Ik las ook dat Ditte Libelle verlaat. O. Velen zullen haar missen ! Ik merk vooral op dat die Ditte wel een erg mooie naam heeft. En natuurlijk las ik haar columns wel.
donderdag 4 juli 2013
Waar zijn die boeken?
Vandaag ging ik met mijn verlanglijstje naar de boekenwinkel en groot was mijn verbazing dat geen enkele van de boeken op mijn lijstje in de boekhandel te vinden waren. Zo apart of uniek zijn die boeken nu ook weer niet. En het zijn ook geen 'oude' boeken, maar nogal redelijk recente.
Bovendien worden ze getipt door mensen die ze graag gelezen hebben.
Toch maar bestellen op cosmox dan?
Bovendien worden ze getipt door mensen die ze graag gelezen hebben.
Toch maar bestellen op cosmox dan?
Gelukkig schreef Veerle Beel niet over de koning
De kranten stonden vol van de koning vandaag, maar daar lees ik geen letter van. Het enige wat ik wèl gelezen heb is hoe de voorbije koningen aan hun eind gekomen zijn, hoe lang ze geregeerd hadden. Waarschijnlijk zijn het de cijfertjes die me interesseren. Zo probeer ik ook altijd te tellen hoeveel kinderen mensen gekregen hebben.
Vandaag wel enorm genoten van de column van Veerle Beel.
Over zo 'druk' zijn dat men zelfs vergeet iets belangrijks te vragen. In haar geval de examenresultaten.
En over afstanden. Wat is nu ver? Man en ik vinden in België niets ver. Dat we in augustus naar La Provence gaan. Ja. Dat is een beetje ver (der). 1000 km, maar dan nog. In een dag ben je er.
Maar naar Gent gaan we zelfs naar de tandarts (30 km verder)en we gaan weleens gewoon een dagje naar Zeeland (100km)en man die rijdt wekelijks het halve land door. Soms zelfs tot in Luxemburg.
Sommige mensen vinden een andere stad al ver.
Vandaag wel enorm genoten van de column van Veerle Beel.
Over zo 'druk' zijn dat men zelfs vergeet iets belangrijks te vragen. In haar geval de examenresultaten.
En over afstanden. Wat is nu ver? Man en ik vinden in België niets ver. Dat we in augustus naar La Provence gaan. Ja. Dat is een beetje ver (der). 1000 km, maar dan nog. In een dag ben je er.
Maar naar Gent gaan we zelfs naar de tandarts (30 km verder)en we gaan weleens gewoon een dagje naar Zeeland (100km)en man die rijdt wekelijks het halve land door. Soms zelfs tot in Luxemburg.
Sommige mensen vinden een andere stad al ver.
woensdag 3 juli 2013
Boeken en wetenschap vandaag
Vandaag is zo een dag om veel bezig te zijn met lezen en boeken. Regen, regen, regen. Het is altijd wel zo een dag voor mij, maar vandaag net een beetje meer.
Getipt door een jonge lezer.
Dinsdag van Elvis Peeters over een oude man die zijn leven overpeinst. Een bruut geweest in Congo ooit, maar nu een zorgzame man voor zijn zieke vrouw.
Vandaag ga ik nog eens tot aan de boekhandel.
Ook genoten van het verslag van een reisje. Schrijvers op reis. Roderik Six bericht vanuit Noorwegen. Zalig verslagje. Flarden van Stavanger.
dinsdag 2 juli 2013
Acrobate in Las Vegas verongelukt
Toen wij in 2006 in Amerika waren en Las Vegas bezochten gingen wij ook naar een show van Cirque Du Soleil.
Het was de meest fantastisch show die wij ooit zagen met podiums die over elkaar gleden en veel water waar ze vanop hoge hoogten in doken.
Achter ons was een vrouw voortdurend aan 't roepen. OMG. OMG.
We vroegen ons weleens af of het veilig was, maar dat IS het wel.
Een artikel in de krant vertelde me vandaag dat er nu toch voor het eerst iemand was verongelukt. Zij viel van 15 meter.
Toen dacht ik weer aan de show die wij zagen.
Het was de meest fantastisch show die wij ooit zagen met podiums die over elkaar gleden en veel water waar ze vanop hoge hoogten in doken.
Achter ons was een vrouw voortdurend aan 't roepen. OMG. OMG.
We vroegen ons weleens af of het veilig was, maar dat IS het wel.
Een artikel in de krant vertelde me vandaag dat er nu toch voor het eerst iemand was verongelukt. Zij viel van 15 meter.
Toen dacht ik weer aan de show die wij zagen.
Mooie herinneringen. Overal gebeurd wel eens wat. Zelfs thuis. Jammer voor de afgelaste shows, maar the show zal doorgaan en het is echt fantastisch.
maandag 1 juli 2013
Death Valley en picknicken
Deze foto van Death Valley is niet van mij, maar ooit in 2006 was ik er zelf met man. Het was daar toen in de 50 graden. Wij gingen ook in juli dus toen ik vandaag in De Standaard foto's zag en las hoe heet het er nu was kwamen de herinneringen boven. Hoe lucht ik toen gekleed was (bloot). Hoe ik mijn waterflesje overal meezeulde al ging ik maar 10 minuten uit de auto zijn. Hoe het bijna niet uit te houden was in die hitte. Niet in Death Valley en ook niet in Las Vegas. Puffen was het.
Ook stond er iets in over picknicken van Dorien Knockaert. Hoe graag doe ik dat wel niet, maar veel en veel te weinig.
Ze schreef over de oorsprong van picknicken enzo. Leuk artikel. Zo eens in De Standaard.
Waarschijnlijk vind ik zelf picknicken zo leuk omdat de kinderen niet hoeven te blijven zitten en smossen niet uitmaakt dan. We zijn ooit zelfs eens gaan picknicken in de regen :-).
Geef mij dus maar een picknick in België in plaats van Death Valley. Al was dat echt wel een onvergetelijke vakantie voor Tim en mij.
zondag 30 juni 2013
Landelijke inspiratie
Die haal ik ook uit maandbladen die gaan over landelijk leven en landelijk wonen.
Zo zijn wij op zoek naar:
een nieuwe / andere haard
smeedwerk
orangerie/serre/ veranda
Vloeren voor op zolder en inrichting daarvan
of gewoon simpel: inrichting. Verlichting bijvoorbeeld.
Maandbladen kunnen dan helpen.
Er zijn ook natuurlijk:
Ik ga bouwen/verbouwen
VT wonen (klassieker die ik al lang lees)
101 (of is het 1001?)woonideeën
En over elk onderwerp bestaat wel een apart boekje
Keukens
Veranda's
Zwembaden
Tuinen
Voor elk wat wils.
Zo zijn wij op zoek naar:
een nieuwe / andere haard
smeedwerk
orangerie/serre/ veranda
Vloeren voor op zolder en inrichting daarvan
of gewoon simpel: inrichting. Verlichting bijvoorbeeld.
Maandbladen kunnen dan helpen.
Er zijn ook natuurlijk:
Ik ga bouwen/verbouwen
VT wonen (klassieker die ik al lang lees)
101 (of is het 1001?)woonideeën
En over elk onderwerp bestaat wel een apart boekje
Keukens
Veranda's
Zwembaden
Tuinen
Voor elk wat wils.
zaterdag 29 juni 2013
I love Saskia (2) en Griet
Wat een genot is het voor mij om op de voorpagina van Zeno Griet Op de Beeck en vooral Saksia De Coster te zien staan. Twee prachtige vrouwen, schrijfsters. Smullen doe ik van hun woorden.
Mooie foto's.
Tital. 'Carpe that fucking diem.' Pluk de dag was jaren mijn lijfspreuk! Onder U weten sommigen dat wellicht nog. Niet dat ik daar dezer dagen nog mee naar buiten kom, maar soit.
(En had ik mijn leven niet voor een deel vermoost had ik nu misschien naast Saskia gezeten want hey: schrijven deed ik bij de vleet in mijn jeugd: ik koos andere wegen)/
Op de Beeck: 'Het leven is te kort en tegelijk ontzettend lang om de hele tijd in een leugen te leven.'
De Coster: ' Het kan perfect werken als je exact doet wat je ouders altijd hebben gedaan. Maar doe het dan tenminste bewust en met overtuiging, niet vanuit een gedachteloze verkwisting van je eigen leven. '
'Kinderen maken is toch de ultieme daad van geloof in een toekomstige wereld.'
'Ik behoor tot geen enkele club. Van zodra ze een lidkaart op je hoofd kunnen plakken, wordt je stem niet meer gehoord. Niemands knecht, niemands spreekbuis.'
'Het leven moet geloofd worden.'
Genieten!
Ook Celia Ledoux stond in De morgen in Zeno met reactie op de reacties op haar column deze week. Ooit heel erg genoten van haar columns.
Ik ben het niet met haar eens over wat ze zegt over armoede. Ik heb zelf geldgebrek gehad en ik ben er uit gekomen met veel knokken. Iederaan kan dat wél als je maar WIL.
Mooie foto's.
Tital. 'Carpe that fucking diem.' Pluk de dag was jaren mijn lijfspreuk! Onder U weten sommigen dat wellicht nog. Niet dat ik daar dezer dagen nog mee naar buiten kom, maar soit.
(En had ik mijn leven niet voor een deel vermoost had ik nu misschien naast Saskia gezeten want hey: schrijven deed ik bij de vleet in mijn jeugd: ik koos andere wegen)/
Op de Beeck: 'Het leven is te kort en tegelijk ontzettend lang om de hele tijd in een leugen te leven.'
'Kinderen maken is toch de ultieme daad van geloof in een toekomstige wereld.'
'Ik behoor tot geen enkele club. Van zodra ze een lidkaart op je hoofd kunnen plakken, wordt je stem niet meer gehoord. Niemands knecht, niemands spreekbuis.'
'Het leven moet geloofd worden.'
Genieten!
Ook Celia Ledoux stond in De morgen in Zeno met reactie op de reacties op haar column deze week. Ooit heel erg genoten van haar columns.
Ik ben het niet met haar eens over wat ze zegt over armoede. Ik heb zelf geldgebrek gehad en ik ben er uit gekomen met veel knokken. Iederaan kan dat wél als je maar WIL.
donderdag 27 juni 2013
Boeken om in te bijten
Eergisterenavond stroomde onze kelder onder water door een fout van de watermannen. Helaas heb ik ook schade aan mijn boeken. Twee dozen vol boeken stonden in het water en zijn verloren.
Hoe bepaal je die schade?
Ik kocht als troost een paar nieuwe boeken. Joyland van Stephen King.
De nieuwste van Julian Barnes: Hoogteverschillen. Getipt in De Morgen gisteren. En nog een boek dat mijn aandacht trok.
Zomernachtsessies. Gesprekken !
Gisteren in De Morgen dan 'Boeken om in te bijten.'
Uiteraard ben ik het eens dat Stoner een paar keer in de lijstjes voorkomt.
Nog boeken die getipt werden en die mijn interesse hebben.
-Brigadieroversteekmoeder van Karin Bruers. Dit zijn korte verhalen.
-De lachvogel van David Sedaris. Om te lachen.
-Zes maanden in de Siberische wouden van Sylvain Tesson. (Om te lezen wat er over te schrijven valt)
-Een privé kwestie van Beppe Fenoglio. Omdat het getipt werd door veel verschillende mensen, maar het is daarom nog niet goed natuurlijk)
Ondanks de ravage in onze kelder. Die boeken hebben voor mij veel waarde, maar ik vrees niet zo voor de verzekering. Dus ondanks dat: nieuw leesvoer.
Hoe bepaal je die schade?
Ik kocht als troost een paar nieuwe boeken. Joyland van Stephen King.
De nieuwste van Julian Barnes: Hoogteverschillen. Getipt in De Morgen gisteren. En nog een boek dat mijn aandacht trok.
Zomernachtsessies. Gesprekken !
Gisteren in De Morgen dan 'Boeken om in te bijten.'
Uiteraard ben ik het eens dat Stoner een paar keer in de lijstjes voorkomt.
Nog boeken die getipt werden en die mijn interesse hebben.
-Brigadieroversteekmoeder van Karin Bruers. Dit zijn korte verhalen.
-De lachvogel van David Sedaris. Om te lachen.
-Zes maanden in de Siberische wouden van Sylvain Tesson. (Om te lezen wat er over te schrijven valt)
-Een privé kwestie van Beppe Fenoglio. Omdat het getipt werd door veel verschillende mensen, maar het is daarom nog niet goed natuurlijk)
Ondanks de ravage in onze kelder. Die boeken hebben voor mij veel waarde, maar ik vrees niet zo voor de verzekering. Dus ondanks dat: nieuw leesvoer.
dinsdag 25 juni 2013
Dwarsligger
Ik kocht de boekendief van Markus Zusak.
Ik deed al een paar pogingen om er in te lezen. De bladzijden zijn flinterdun en ik ben nog niet ver gekomen.
Ondertussen ben ik gewoon thuis opnieuw Julian Barnes aan het lezen. Alsof het voorbij is. Dat deed ik gisteren opnieuw voor de open haard.
zondag 23 juni 2013
Adresjes aan zee
Waar uit eten aan zee?
Niet verbaasd dat dat voor Oostende een veelvoud van adresjes was.
Uitgescheurd en nu bewaren.
Niet verbaasd dat dat voor Oostende een veelvoud van adresjes was.
Uitgescheurd en nu bewaren.
Vakantie aan zee
Het Laatste Nieuws koop ik regelmatig eens op zaterdag.
Om Hilde Sabbe en om de extra's in het weekend zoals woonreportage's, huizen te koop, een goed interview, ...
In de NINA dit weekend BV's die vertellen over de trek van de zee.
Die heb ik zelf ook. Als ik kon zat ik er veel en veel vaker en we hebben natuurlijk ook een caravan in Zeeland. Dat is ook al fijn.
Zeeland is voor de rust.
In de winter is Oostende en de Belgische kust ideaal.
Zoals de foor in de herfst in Oostende. Niet te missen. En de pier.
En Spinvis maakte er een liedje over.
Om Hilde Sabbe en om de extra's in het weekend zoals woonreportage's, huizen te koop, een goed interview, ...
In de NINA dit weekend BV's die vertellen over de trek van de zee.
Die heb ik zelf ook. Als ik kon zat ik er veel en veel vaker en we hebben natuurlijk ook een caravan in Zeeland. Dat is ook al fijn.
Zeeland is voor de rust.
In de winter is Oostende en de Belgische kust ideaal.
En Spinvis maakte er een liedje over.
zaterdag 22 juni 2013
De laatkomer
van Dimitri Verhulst las ik gisteren uit in één ruk.
Verhulst schrijft zo dat het leest als een trein.
Maar hij deed me deze keer teveel aan Brusselmans denken. (over stront en veel gevloek)
Hoewel ik de verhaallijn goed gevonden vond. Over een man die veinst dat ie dement is om op zijn gemak oud te kunnen worden. En te ontsnappen aan zijn familie.
Maar of dat ook lukt is zeer te vraag. Het laatste bezoek van zijn dochter is zeer ontroerend en geeft je zin het personage een klap te verkopen en echt een stomme idioot te vinden.
Dat is hij eigenlijk ook. Een slappeling die op het einde een poging doet er nog iets van te maken, maar zichzelf tekort doet. Gedane zaken nemen geen keer namelijk !
Het boek doet je wel beseffen dat je maar beter elke dag leeft zoals je zelf wil. Dan hoef je niet te eindigen als het hoofdpersonage in het boek die gewoon heel zijn leven een ongelukkige sloef is geweest en eenzaam sterft. Triestig.
Maar eigenlijk vond ik het allemaal ook een beetje te ver gezocht en het mocht gerust wat spannender.
Het leek wel of hij een boekje moest schrijven en schrijven kan ie wel, maar neen. Hij heeft al veel betere boeken geschreven dan dit.
Ik wil het boekje opsturen naar wie mij een interessante ruil kan voorstellen.
Verhulst schrijft zo dat het leest als een trein.
Maar hij deed me deze keer teveel aan Brusselmans denken. (over stront en veel gevloek)
Hoewel ik de verhaallijn goed gevonden vond. Over een man die veinst dat ie dement is om op zijn gemak oud te kunnen worden. En te ontsnappen aan zijn familie.
Maar of dat ook lukt is zeer te vraag. Het laatste bezoek van zijn dochter is zeer ontroerend en geeft je zin het personage een klap te verkopen en echt een stomme idioot te vinden.
Dat is hij eigenlijk ook. Een slappeling die op het einde een poging doet er nog iets van te maken, maar zichzelf tekort doet. Gedane zaken nemen geen keer namelijk !
Het boek doet je wel beseffen dat je maar beter elke dag leeft zoals je zelf wil. Dan hoef je niet te eindigen als het hoofdpersonage in het boek die gewoon heel zijn leven een ongelukkige sloef is geweest en eenzaam sterft. Triestig.
Maar eigenlijk vond ik het allemaal ook een beetje te ver gezocht en het mocht gerust wat spannender.
Het leek wel of hij een boekje moest schrijven en schrijven kan ie wel, maar neen. Hij heeft al veel betere boeken geschreven dan dit.
Ik wil het boekje opsturen naar wie mij een interessante ruil kan voorstellen.
vrijdag 21 juni 2013
Libelle
Ik ben een dertiger en vrouw en die lezen de Libelle.
Zo een Libelle heb ik zeer snel uit want ik lees snel.
Ik maak weleens een gerechtje klaar uit de Libelle of volg al eens een TIP op.
De mode: daar kijk ik ook naar en ik heb weleens speciaal een jurk gekocht omdat ik ze prachtig vond in de Libelle (en ik heb die deze winter ook heel veel gedragen).
Interviews met BV's lees ik dan weer nooit tenzij het een superinteressante BV is.
En die pockets voor de zomerdagen kocht ik nooit want romannen lees ik niet.
Toch gelezen wat voor soort boeken het waren en toen sloeg de verleiding toe.
In de boekhandel vroeg ik plots naar de Libelle boeken voor een prikje. Voor de zomerdagen buiten in den tuin met joelende kinderen rond mij.
Zo een Libelle heb ik zeer snel uit want ik lees snel.
Ik maak weleens een gerechtje klaar uit de Libelle of volg al eens een TIP op.
De mode: daar kijk ik ook naar en ik heb weleens speciaal een jurk gekocht omdat ik ze prachtig vond in de Libelle (en ik heb die deze winter ook heel veel gedragen).
Interviews met BV's lees ik dan weer nooit tenzij het een superinteressante BV is.
En die pockets voor de zomerdagen kocht ik nooit want romannen lees ik niet.
Toch gelezen wat voor soort boeken het waren en toen sloeg de verleiding toe.
In de boekhandel vroeg ik plots naar de Libelle boeken voor een prikje. Voor de zomerdagen buiten in den tuin met joelende kinderen rond mij.
donderdag 20 juni 2013
Jajaja!
Vandaag nam ik de tijd om eindelijk eens DE BOND te lezen. Het is het krantje van de Gezinsbond waar ik al vele jaren lid van ben.
Zeer veel interessante artikelen in deze bond.
Zo was er een artikel over nieuw samengestelde gezinnen en de moeilijkheden daaromtrent. Herkenbaar! Vooral ook het onbegrip van 'gewone' gezinnen. Of moeders die het extra goed willen doen (het mag niet mislukken)en toch nog teleurgesteld zijn/worden uiteindelijk. En je mag niet zeuren want het was toch je eigen keuze. Medemoeders van nieuw samengestelde gezinnen vinden wel steun bij elkaar want overal is het wel wat.
En dat praten zin heeft , maar ik vind dat ook moeilijk met pubers. Vaak wordt mijn geduld net iets teveel op proef gesteld.
Ook was er een artikel over een paar gezinnen die een soort van samenwonen doen in een voormalige fabriek. Ze maakten er woonentiteiten van en wonen wel apart, maar delen wel de tuin, het grasmachine, het terras enz... Heel erg mooi, maar het kan alleen met goede afspraken. Er wonen maar liefst dertien kinderen en een veertiende op komst. Dat geeft daar wel wat ambiance. Niet voor rustzoekers dus. Toch ben ik een tikkeltje jaloers.
Verder ook nog een artikel over opvoeden. En dan wel de Europese manier versus Amerikaanse manier. De auteur schreef eerder al 'Franse kinderen gooien niet met eten.'
Zeer veel interessante artikelen in deze bond.
Zo was er een artikel over nieuw samengestelde gezinnen en de moeilijkheden daaromtrent. Herkenbaar! Vooral ook het onbegrip van 'gewone' gezinnen. Of moeders die het extra goed willen doen (het mag niet mislukken)en toch nog teleurgesteld zijn/worden uiteindelijk. En je mag niet zeuren want het was toch je eigen keuze. Medemoeders van nieuw samengestelde gezinnen vinden wel steun bij elkaar want overal is het wel wat.
En dat praten zin heeft , maar ik vind dat ook moeilijk met pubers. Vaak wordt mijn geduld net iets teveel op proef gesteld.
Ook was er een artikel over een paar gezinnen die een soort van samenwonen doen in een voormalige fabriek. Ze maakten er woonentiteiten van en wonen wel apart, maar delen wel de tuin, het grasmachine, het terras enz... Heel erg mooi, maar het kan alleen met goede afspraken. Er wonen maar liefst dertien kinderen en een veertiende op komst. Dat geeft daar wel wat ambiance. Niet voor rustzoekers dus. Toch ben ik een tikkeltje jaloers.
Verder ook nog een artikel over opvoeden. En dan wel de Europese manier versus Amerikaanse manier. De auteur schreef eerder al 'Franse kinderen gooien niet met eten.'
Dat boek heb ik. Helaas nog niet gelezen.
Er was ook nog de column van de wakkere papa. Van hem las ik al vaker hilarische stukken. Deze keer was het niet hilarisch, maar olé. Weer herkenbaar.
De papa maakte namelijk een treinreis met zijn twee kinderen en raakte er bijna één kwijt in zijn ijver om alles op tijd op de trein te krijgen. Zelf ging ik eens naar Oostende met de trein en een stel kinderen waarvan 2 kleuters en een baby en dan nog 2 groteren geloof ik en ik herken dat. Het is niet evident om hulp te krijgen. Ik sukkelde met mijn koets bijna op de sporen en ook een kind viel bijna tussen trein en perron. Ook plaats was er niet. De hele treinreis moest ik recht staan van Oostende naar Dendermonde ondertussen mijn verspreidende kids in het oog houdend op de trein. Trein reizen is leuk vind ik , maar je moet jezelf nu ook weer niet forceren. Ik doe het dus NOOIT meer als ouder alleen tot ze minstens een jaar of zes zijn!
woensdag 19 juni 2013
De eenzame polygamist
van Udall Brady las ik vandaag eindelijk uit.
Het is een turf van meer dan 500 bladzijden, maar dat was niet de reden dat het zolang duurde eer het boek uit was.
Het waren gewoon de omstandigheden waardoor ik veel minder las.
Het boek kwam uit de bib en ik had het al eens verlengd. Het moest ten laatste de 21 ste weer binnen dus ik hield vandaag een leesmarathon en las het uit.
Het boek gaat over Golden, een man met vier vrouwen en 28 kinderen verspreid over drie huizen. Hij is met alle vrouwen getrouwd en dus polygamist, maar hij heeft een midlifecrisis en de dingen gaan helemaal niet zo vlekkeloos. Met zijn bouwbedrijf gaat het niet goed, hij wordt verliefd op een andere vrouw en kan de spanningen en problemen thuis eigenlijk allemaal niet meer aan.
Hij vraagt zich geregeld af hoe het allemaal zo ver is kunnen komen. (Vragen die mensen zich waarschijnlijk bepaalde periodes in hun leven allemaal wel eens afvragen)
Het is een goed, vlot leesbaar boek. Ik heb het graag gelezen. Het boek koos ik niet omdat het over zoveel kinderen ging (mijn eigen gezin in gedachten), maar het was gewoon het eerste boek bij de U.
Ik ga het hele rijtje af. Het volgende boek zal het eerste boek met de H zijn als ik mijn bibkaart terug vindt want die is voorlopig spoorloos. Al heb ik nog niet echt gezocht.
Het boek ging eigenlijk over de mormonen ook. De auteur komt uit een Mormoonse familie.
Het lijkt een beetje een vreemde manier van leven, maar in de geschiedenis is dit wel vaker zo dat mannen meerdere vrouwen hebben. Dus het is gewoon een andere aparte manier van leven. Net zoals mijn eigen gezin een beetje apart is in deze tijd. Zoals iemand het vorige week tegen mij zelf verwoorde: jouw gezin is abnormaal. Ik vind dat niet, maar die persoon wel.
In het boek komt duidelijk naar voren dat al deze mensen warmte willen, aandacht en sommige mensen/kinderen dit meer nodig hebben dan anderen. En ook dat iedereen een geschiedenis met zich meedraagt die niet altijd geweten is of waar men liever niet meer over spreekt.
En ook dat het verantwoordelijkheidsgevoel toch altijd weer de kop opsteekt, zelfs als er een hele tijd afstand wordt genomen.
Een boek dat mij bijblijft.
Het is een turf van meer dan 500 bladzijden, maar dat was niet de reden dat het zolang duurde eer het boek uit was.
Het waren gewoon de omstandigheden waardoor ik veel minder las.
Het boek kwam uit de bib en ik had het al eens verlengd. Het moest ten laatste de 21 ste weer binnen dus ik hield vandaag een leesmarathon en las het uit.
Het boek gaat over Golden, een man met vier vrouwen en 28 kinderen verspreid over drie huizen. Hij is met alle vrouwen getrouwd en dus polygamist, maar hij heeft een midlifecrisis en de dingen gaan helemaal niet zo vlekkeloos. Met zijn bouwbedrijf gaat het niet goed, hij wordt verliefd op een andere vrouw en kan de spanningen en problemen thuis eigenlijk allemaal niet meer aan.
Hij vraagt zich geregeld af hoe het allemaal zo ver is kunnen komen. (Vragen die mensen zich waarschijnlijk bepaalde periodes in hun leven allemaal wel eens afvragen)
Het is een goed, vlot leesbaar boek. Ik heb het graag gelezen. Het boek koos ik niet omdat het over zoveel kinderen ging (mijn eigen gezin in gedachten), maar het was gewoon het eerste boek bij de U.
Ik ga het hele rijtje af. Het volgende boek zal het eerste boek met de H zijn als ik mijn bibkaart terug vindt want die is voorlopig spoorloos. Al heb ik nog niet echt gezocht.
Het boek ging eigenlijk over de mormonen ook. De auteur komt uit een Mormoonse familie.
Het lijkt een beetje een vreemde manier van leven, maar in de geschiedenis is dit wel vaker zo dat mannen meerdere vrouwen hebben. Dus het is gewoon een andere aparte manier van leven. Net zoals mijn eigen gezin een beetje apart is in deze tijd. Zoals iemand het vorige week tegen mij zelf verwoorde: jouw gezin is abnormaal. Ik vind dat niet, maar die persoon wel.
In het boek komt duidelijk naar voren dat al deze mensen warmte willen, aandacht en sommige mensen/kinderen dit meer nodig hebben dan anderen. En ook dat iedereen een geschiedenis met zich meedraagt die niet altijd geweten is of waar men liever niet meer over spreekt.
En ook dat het verantwoordelijkheidsgevoel toch altijd weer de kop opsteekt, zelfs als er een hele tijd afstand wordt genomen.
Een boek dat mij bijblijft.
zaterdag 15 juni 2013
De terugkeer van Camps
Het mooiste in de krant van vandaag is toch wel dat Hugo Camps na drie maanden terug is.
Zijn columns heb ik gemist. Het was altijd het eerste dat ik las in de krant en plots was hij er niet meer. Later bleek hij ernstig ziek te zijn.
Ik bleef hopen dat hij terug kwam.
En vandaag is daar zijn eerste nieuwe column (en nog wel over mijn 'vriendin' Rutten). Ik smaakte ze zo zoet.
Ik bladerde dan door naar HET interview met Hugo en las het in één ruk uit.
Zo fijn dat Hugo terug is.
Zijn columns heb ik gemist. Het was altijd het eerste dat ik las in de krant en plots was hij er niet meer. Later bleek hij ernstig ziek te zijn.
Ik bleef hopen dat hij terug kwam.
En vandaag is daar zijn eerste nieuwe column (en nog wel over mijn 'vriendin' Rutten). Ik smaakte ze zo zoet.
Ik bladerde dan door naar HET interview met Hugo en las het in één ruk uit.
Zo fijn dat Hugo terug is.
vrijdag 14 juni 2013
donderdag 6 juni 2013
Nieuw boek van Van der Heijden
Wederom is het zo dat voor ik Tonio las (in juli 2011)ik nog nooit wat las van Van der Heijden.
Tonio is me bij gebleven.
Ik weet nog zoveel uit dat boek.
De Noorse boskatten (waardoor uiteindelijk hier ook Filou in ons leven kwam, onze Britse Korthaar), het drinken van Myriam, het kruispunt, in het ziekenhuis, de muur in de tuin, enz...
En nu heeft hij een nieuw boek uit. En ik ga dat lezen. De helleveeg.
De korte inhoud is interessant genoeg. Ik kan amper wachten.
Tonio is me bij gebleven.
Ik weet nog zoveel uit dat boek.
De Noorse boskatten (waardoor uiteindelijk hier ook Filou in ons leven kwam, onze Britse Korthaar), het drinken van Myriam, het kruispunt, in het ziekenhuis, de muur in de tuin, enz...
En nu heeft hij een nieuw boek uit. En ik ga dat lezen. De helleveeg.
De korte inhoud is interessant genoeg. Ik kan amper wachten.
woensdag 5 juni 2013
Maja en de vijf levenslessen
Door andere bezigheden (verkoop huis)schiet het lezen er zo een beetje bij in. Mijn gedachten dwarrelen namelijk altijd weg richting 'wonen'.
De krant lees ik wel. En zo stond er gisteren in De Standaard. De vijf levenslessen van Maja Wolny.
Maja is directeur van het NAVIGO-Nationaal Visserijmuseum in Oostduinkerke. Ik kende deze vrouw niet, maar wat een levenslessen had ze. Kan ik me volledig in vinden.
1. Leef nomadisch. Ik vind dat je als mens altijd moet kunnen vertrekken. Je moet de dingen kunnen loslaten, om je leven opnieuw uit te vinden. (Maja sprak over een boek dat ik meteen bestelde)
Dit gevoel heb ik nu zelf sterk. Rusteloos zijn. Ik wil een nieuwe weg in.
2. Kies je eigen troost. Een kleine dosis troost kan je leven redden dus laat dit niet afhangen van een ander. Het gaat om kleine dingen. Een stuk chocolade, een goed hoofdstuk in een boek, wandelen langs de zee, ...
Ook dit is inderdaad belangrijk.
3. Zoek op tijd duffe klusjes. We leven in een maatschappij van overvloed. We stapelen onze levens VOL. We verliezen contact met het echte leven. Maar zelf strijken, kuisen, ....Wanneer je beslist om eens niet met een cheque te betalen heb je meer voldoening.
4. Hou het simpel. Vereenvoudiging is de echte rijkdom. Minder bezitten, minder afspraken. Minder afspraken. Minder kilometers. Het is soms een zware oefening om al die dingen weg te snijden, maar op die manier schep je ruimte. Minder wordt meer.
5. Glimlach naar elkaar. (Voor mij zeer moeilijk op deze moment)
Deze levenslessen ga ik proberen onthouden en verder toepassen. Dankjewel Maja.
De krant lees ik wel. En zo stond er gisteren in De Standaard. De vijf levenslessen van Maja Wolny.
Maja is directeur van het NAVIGO-Nationaal Visserijmuseum in Oostduinkerke. Ik kende deze vrouw niet, maar wat een levenslessen had ze. Kan ik me volledig in vinden.
1. Leef nomadisch. Ik vind dat je als mens altijd moet kunnen vertrekken. Je moet de dingen kunnen loslaten, om je leven opnieuw uit te vinden. (Maja sprak over een boek dat ik meteen bestelde)
2. Kies je eigen troost. Een kleine dosis troost kan je leven redden dus laat dit niet afhangen van een ander. Het gaat om kleine dingen. Een stuk chocolade, een goed hoofdstuk in een boek, wandelen langs de zee, ...
Ook dit is inderdaad belangrijk.
3. Zoek op tijd duffe klusjes. We leven in een maatschappij van overvloed. We stapelen onze levens VOL. We verliezen contact met het echte leven. Maar zelf strijken, kuisen, ....Wanneer je beslist om eens niet met een cheque te betalen heb je meer voldoening.
4. Hou het simpel. Vereenvoudiging is de echte rijkdom. Minder bezitten, minder afspraken. Minder afspraken. Minder kilometers. Het is soms een zware oefening om al die dingen weg te snijden, maar op die manier schep je ruimte. Minder wordt meer.
5. Glimlach naar elkaar. (Voor mij zeer moeilijk op deze moment)
Deze levenslessen ga ik proberen onthouden en verder toepassen. Dankjewel Maja.
zaterdag 1 juni 2013
Een eerste stap
Als je vertrouwen hebt,
hoef je niet de hele trap te zien
om de eerste stap te zetten.
(Martin Luther King)
hoef je niet de hele trap te zien
om de eerste stap te zetten.
(Martin Luther King)
Uitgelezen in mei
Het boeken lezen schiet er dezer dagen erg bij in. Ik heb teveel rond mijn kop. Gisteren nog een poging gedaan om aan de keukentafel verder te lezen in mijn bibboek want het moest eigenlijk uit voor 4 juni, maar dat lukt dus niet. Teveel andere gedachten. Ik kon me niet concentreren. Dus het boek heb ik voor de tweede keer al verlengd met drie weken. Het ligt niet aan het boek, maar aan mezelf!
In mei slechts twee boeken uitgelezen.
Vaders van verschillende auteurs
en
Vita Brevis van Jostein Gaarder
De krant lezen lukt nog net, maar ook daar sla ik hele stukken over. Ook blogs lezen lukt amper.
Ik zit momenteel in een bepaalde fase in mijn leven waarin het lezen op de achtergrond verdwijnt. Er komt geen andere hobby in de plaats. Alleen maar bedenkingen en gedachten.
In mei slechts twee boeken uitgelezen.
Vaders van verschillende auteurs
en
Vita Brevis van Jostein Gaarder
De krant lezen lukt nog net, maar ook daar sla ik hele stukken over. Ook blogs lezen lukt amper.
Ik zit momenteel in een bepaalde fase in mijn leven waarin het lezen op de achtergrond verdwijnt. Er komt geen andere hobby in de plaats. Alleen maar bedenkingen en gedachten.
dinsdag 28 mei 2013
Populair letsen en delen
Ook De Morgen wijt vandaag een artikel aan delen.
Niet letsen, maar 'wij delen'.
Het gaat een beetje over hetzelfde, maar is toch niet hetzelfde als letsen. Letsers bieden ook diensten aan.
Het is goed dat er aandacht is in de kranten over Letsen en delen.
Vandaag lets ik ook weer. Iemand brengt een paar stapschoenen en morgen krijgt mijn dochter bijles via Lets.
Niet letsen, maar 'wij delen'.
Het gaat een beetje over hetzelfde, maar is toch niet hetzelfde als letsen. Letsers bieden ook diensten aan.
Het is goed dat er aandacht is in de kranten over Letsen en delen.
Vandaag lets ik ook weer. Iemand brengt een paar stapschoenen en morgen krijgt mijn dochter bijles via Lets.
zondag 26 mei 2013
Over letsen
Al meer dan twee jaar ben ik een actieve Letser en ik ben altijd blij met een artikel in de krant want er zijn er nog niet genoeg. Letsers.
In De Standaard twee pagina's over letsen.
Dat het ledenaantal verviervoudigd is.
Gisterenavond heb ik ook weer geletst.
Ik maakte soep voor een feestje en iemand anders kwam me een 'omadeken' brengen.
Hier geef je daar ietskes voor.
In De Standaard twee pagina's over letsen.
Dat het ledenaantal verviervoudigd is.
Gisterenavond heb ik ook weer geletst.
Ik maakte soep voor een feestje en iemand anders kwam me een 'omadeken' brengen.
Hier geef je daar ietskes voor.
Over Bart Eeckhoudt
Zijn columns zijn elke week -cliché- zo herkenbaar.
Of het nu over een ziek kind gaat die hij wilt dat het ook zonder puffer kan met het opboksen tegen de dokters die het wel zullen weten...
Of over kinderen met slechte smaak. Zo wil zijn zoontje schoenen met flikkerende lichtjes. Ooooo.
Er komen nog meer gruwels van je kinderen. Het is nog lang niet gedaan.
Zo is één van mijn dochters nu fan van One Direction. Jaja!
Ik geniet alleszins van zijn wekelijkse schrijfsels over John John.
Of het nu over een ziek kind gaat die hij wilt dat het ook zonder puffer kan met het opboksen tegen de dokters die het wel zullen weten...
Of over kinderen met slechte smaak. Zo wil zijn zoontje schoenen met flikkerende lichtjes. Ooooo.
Er komen nog meer gruwels van je kinderen. Het is nog lang niet gedaan.
Zo is één van mijn dochters nu fan van One Direction. Jaja!
Ik geniet alleszins van zijn wekelijkse schrijfsels over John John.
Over Palmen
Van Connie Palmen heb ik alle boeken gelezen en I.M. zelfs twee keer. Ik ga haar boeken nog eens herlezen denk ik.
Ze stond dit weekend met een interview in De Standaard en ze is zooooo eerlijk echt.
Vaak hard voor haar omgeving zo zegt ze zelf, maar dat herken ik wel. Het is een soort van afstand dat je schept en dat zegt ze ook. Afbakenen.
Herlezen dus.
Ze stond dit weekend met een interview in De Standaard en ze is zooooo eerlijk echt.
Vaak hard voor haar omgeving zo zegt ze zelf, maar dat herken ik wel. Het is een soort van afstand dat je schept en dat zegt ze ook. Afbakenen.
Herlezen dus.
woensdag 22 mei 2013
Lezen in de auto
Nog steeds ben ik bezig in het boek 'De eenzame polygamist'. Het is een dik en zwaar boek, maar ik sleur het zo vaak mogelijk mee.
Ook vandaag naar het ziekenhuis, maar in het ziekenhuis had ik geen tijd om te lezen.
Onderweg van Gent naar Dendermonde deed ik een stop omdat de twee meisjes erg hongerig waren. De tijd die ze spendeerden in de shop om broodjes en drank te kopen las ik een paar bladzijden.
Veel te weinig weer.
Hopelijk lukt het vanavond nog om wat te lezen.
Ook vandaag naar het ziekenhuis, maar in het ziekenhuis had ik geen tijd om te lezen.
Onderweg van Gent naar Dendermonde deed ik een stop omdat de twee meisjes erg hongerig waren. De tijd die ze spendeerden in de shop om broodjes en drank te kopen las ik een paar bladzijden.
Veel te weinig weer.
Hopelijk lukt het vanavond nog om wat te lezen.
zaterdag 18 mei 2013
Hoera voor de boekentoptien (De standaard 1705/2013)
Oef!
Ondertussen ziet de TOP 10 van de meest verkochte boeken er ietwat beter uit.
Saskia De Coster staat op drie met haar boek Wij en ik. Ik moet dat boek dringend lezen. Het staat tussen mijn rijtje.
En ook de nieuwste van Tommy Wieringa staat er in op negen.
Toch alvast een verbetering.
Zelf kocht ik ook nog een paar boeken aan.
Zoals twee van Amos Oz en ik reserveerde de nieuwste van Dimitri Verhulst.
En dan nog een paar tweedehands.
Zoals Bijbel voor ongelovigen en nog één gelijkaardig boek.
Verder in diezelfde standaard een column over invaliden want daar is dezer dagen ook weer wat om te doen.
Man en ik weten zelf een paar 'invaliden' die amper invalide te noemen zijn, maar toch een uitkering krijgen.
Zo is er de tuinman die invalide is , maar toch nog heler dagen in de tuin werkt bij mensen. Bovenop zijn uitkering uiteraard.
Of de verpleegster die moeilijk kan stappen, maar toch rondjes loopt.
En 2 die invalide zijn wegens psychische problemen, maar hele weekends samen doorzakken en de bloemekes buiten zetten. Ze hebben waarschijnlijk echt wel problemen.
Dan heb je nog de postbode op invaliditeit na een operatie aan de rug die elke dag nu op zijn koersfiets rondjes rijdt.
Al deze mensen scheppen zelf op over het bij het kloten hebben van het systeem.
Er zijn natuurlijk ook echte invaliden. Mensen die bijna niet kunnen buiten komen en die ook echt niet meer kunnen werken. Die hulp nodig hebben op één of andere manier.
Maar ook hier is veel misbruik.
Ondertussen ziet de TOP 10 van de meest verkochte boeken er ietwat beter uit.
Saskia De Coster staat op drie met haar boek Wij en ik. Ik moet dat boek dringend lezen. Het staat tussen mijn rijtje.
En ook de nieuwste van Tommy Wieringa staat er in op negen.
Toch alvast een verbetering.
Zelf kocht ik ook nog een paar boeken aan.
Zoals twee van Amos Oz en ik reserveerde de nieuwste van Dimitri Verhulst.
En dan nog een paar tweedehands.
Zoals Bijbel voor ongelovigen en nog één gelijkaardig boek.
Verder in diezelfde standaard een column over invaliden want daar is dezer dagen ook weer wat om te doen.
Man en ik weten zelf een paar 'invaliden' die amper invalide te noemen zijn, maar toch een uitkering krijgen.
Zo is er de tuinman die invalide is , maar toch nog heler dagen in de tuin werkt bij mensen. Bovenop zijn uitkering uiteraard.
Of de verpleegster die moeilijk kan stappen, maar toch rondjes loopt.
En 2 die invalide zijn wegens psychische problemen, maar hele weekends samen doorzakken en de bloemekes buiten zetten. Ze hebben waarschijnlijk echt wel problemen.
Dan heb je nog de postbode op invaliditeit na een operatie aan de rug die elke dag nu op zijn koersfiets rondjes rijdt.
Al deze mensen scheppen zelf op over het bij het kloten hebben van het systeem.
Er zijn natuurlijk ook echte invaliden. Mensen die bijna niet kunnen buiten komen en die ook echt niet meer kunnen werken. Die hulp nodig hebben op één of andere manier.
Maar ook hier is veel misbruik.
vrijdag 17 mei 2013
Een kerk voor atheïsten
Wanneer je bent opgevoed zonder geloof zoals ik dan kun je maar moeilijk in een God geloven.
Ik was weleens jaloers op mijn nichtjes en hun God en hun geloof en vooral al hun feesten.
En dat ze echt geloofden dat er een God was. Het was voor mij als kind ongelooflijk. Ik kon een bijbel op de kop tikken en leerde zelfs een weesgegroetje van buiten. Dat ik stiekem in mijn bed opzei, maar verder (kon)het niet gaan.
We waren vrijzinnig en van God kon geen sprake zijn.
Ik heb in mijn jeugd wel wat gezocht en kon me wel vinden in het Boedhisme.
Te denken dat er maar één leven is. Lang kon ik me er niet mee verzoenen.
Nu wel weer. Ik geloof niet. Voor mij is er maar één leven.
Maar toch wil ik zin geven aan mijn leven.
Ik heb me vaak afgevraagd waarom wij op deze aarde zijn, maar kan geen zinnig antwoord bedenken.
Aangezien er maar één leven is leef ik hopelijk ergens verder in mijn kinderen. Mijn bloed gaat verder, mijn genen.
Nu spreekt men van kerken zonder God. En ik zou daar wel voor te vinden zijn.
Ik wil wel betekenis geven aan geboren worden en bepaalde cyclussen in iemands leven.
Kleuter af zijn, puber worden, volwassen worden, kiezen voor een man/vrouw, sterven.
Verjaardagen dienen hier ook altijd, altijd gevierd te worden. Dat is het vieren van het leven dat je gegeven is vind ik.
Nog steeds ben ik hierin zoekende al laat ik mij vaak leiden door de humanisten met hun Lentefeest en Steiner natuurlijk.
Het artikel van Joël De Ceulaer van 13 mei in De Standaard kon mij daarom wel degelijk erg boeien.
Was er maar een plaats voor ons om meer in een gemeenschap het leven te vieren, samen te zingen en te luisteren naar lezingen die een gevoel van verwondering geven.
Daar heb ik wel nood aan. Ik lees natuurlijk wel veel. Dat voedt mij wel...
Maar vooral voor ons kinderen zou ik zo graag iets groters willen, iets meer betekenisvol.
Moest er hier zo een kerk zijn zonder God in België. Welja: ik zou er naartoe gaan!
Geen religie. Die heeft al te vaak ook tot ellende geleid.
Maar een mogelijkheid om stil te staan bij het leven.
Filosoof Alain de Botton schreef een boek. Religie voor atheïsten. Daarin staat : 'Sommige aspecten van religie zijn te nuttig, doeltreffend en intelligent om alleen aan de gelovigen te worden overgelaten.'
Ik zal dat boek eens moeten lezen.
En zodus was dat artikel zeer nuttig.
Nu nog een kerk in België voor vrijzinnigen.
Ik was weleens jaloers op mijn nichtjes en hun God en hun geloof en vooral al hun feesten.
En dat ze echt geloofden dat er een God was. Het was voor mij als kind ongelooflijk. Ik kon een bijbel op de kop tikken en leerde zelfs een weesgegroetje van buiten. Dat ik stiekem in mijn bed opzei, maar verder (kon)het niet gaan.
We waren vrijzinnig en van God kon geen sprake zijn.
Ik heb in mijn jeugd wel wat gezocht en kon me wel vinden in het Boedhisme.
Te denken dat er maar één leven is. Lang kon ik me er niet mee verzoenen.
Nu wel weer. Ik geloof niet. Voor mij is er maar één leven.
Maar toch wil ik zin geven aan mijn leven.
Ik heb me vaak afgevraagd waarom wij op deze aarde zijn, maar kan geen zinnig antwoord bedenken.
Aangezien er maar één leven is leef ik hopelijk ergens verder in mijn kinderen. Mijn bloed gaat verder, mijn genen.
Nu spreekt men van kerken zonder God. En ik zou daar wel voor te vinden zijn.
Ik wil wel betekenis geven aan geboren worden en bepaalde cyclussen in iemands leven.
Kleuter af zijn, puber worden, volwassen worden, kiezen voor een man/vrouw, sterven.
Verjaardagen dienen hier ook altijd, altijd gevierd te worden. Dat is het vieren van het leven dat je gegeven is vind ik.
Nog steeds ben ik hierin zoekende al laat ik mij vaak leiden door de humanisten met hun Lentefeest en Steiner natuurlijk.
Het artikel van Joël De Ceulaer van 13 mei in De Standaard kon mij daarom wel degelijk erg boeien.
Was er maar een plaats voor ons om meer in een gemeenschap het leven te vieren, samen te zingen en te luisteren naar lezingen die een gevoel van verwondering geven.
Daar heb ik wel nood aan. Ik lees natuurlijk wel veel. Dat voedt mij wel...
Maar vooral voor ons kinderen zou ik zo graag iets groters willen, iets meer betekenisvol.
Moest er hier zo een kerk zijn zonder God in België. Welja: ik zou er naartoe gaan!
Geen religie. Die heeft al te vaak ook tot ellende geleid.
Maar een mogelijkheid om stil te staan bij het leven.
Filosoof Alain de Botton schreef een boek. Religie voor atheïsten. Daarin staat : 'Sommige aspecten van religie zijn te nuttig, doeltreffend en intelligent om alleen aan de gelovigen te worden overgelaten.'
Ik zal dat boek eens moeten lezen.
En zodus was dat artikel zeer nuttig.
Nu nog een kerk in België voor vrijzinnigen.
donderdag 16 mei 2013
't Geluk zoeken
'Iedereen zoekt zijn eigen geluk,
of dat nu onder de kerktoren is
of in een ander land.'
Maggie De Block in Humo.
(Migratie is de grondslag van het bestaan, maar het moet wel gecontroleerd gebeuren zegt zij.)
of dat nu onder de kerktoren is
of in een ander land.'
Maggie De Block in Humo.
(Migratie is de grondslag van het bestaan, maar het moet wel gecontroleerd gebeuren zegt zij.)
Vita Brevis
Het boekje van Jostein Gaarder is uit. Het is dan ook een kort verhaal. 142 blz.
Vita Brevis (Het leven is kort). Deze zin komt meermaals in het boek voor.
Een liefdesgeschiedenis.
Het is geen boek dat ik zelf zou kiezen en zou aanbevelen. Ik onthoud vooral dat een mens soms rare keuzes maakt in zen leven en om de gekste redenen. Het is de vrouw Floria die spreekt en ik begrijp haar. Ik kan haar volgen. Het is de man die ik niet begrijp. Wel dat hij zoekt, maar niet om zijn keuzes.
Ik leef mee met Floria. Zij leeft in het heden, in het nu en geloofd in dit enige leven.
De man (Aurelius)kiest voor het Christendom en het eeuwige leven.
Het gaat over die verschillenden denkwijze en hartverscheurende keuzes (moeten)maken.
Tot slot bedacht ik nog dat Flora een mooie naam is. Mijn tante heet zo en nog steeds vind ik het mooi.
Vale!
Vita Brevis (Het leven is kort). Deze zin komt meermaals in het boek voor.
Een liefdesgeschiedenis.
Het is geen boek dat ik zelf zou kiezen en zou aanbevelen. Ik onthoud vooral dat een mens soms rare keuzes maakt in zen leven en om de gekste redenen. Het is de vrouw Floria die spreekt en ik begrijp haar. Ik kan haar volgen. Het is de man die ik niet begrijp. Wel dat hij zoekt, maar niet om zijn keuzes.
Ik leef mee met Floria. Zij leeft in het heden, in het nu en geloofd in dit enige leven.
De man (Aurelius)kiest voor het Christendom en het eeuwige leven.
Het gaat over die verschillenden denkwijze en hartverscheurende keuzes (moeten)maken.
Tot slot bedacht ik nog dat Flora een mooie naam is. Mijn tante heet zo en nog steeds vind ik het mooi.
Vale!
woensdag 15 mei 2013
Een parel
Gisteren ging ik er weer heen. Me een beetje generend dat mijn laarzen zoveel kabaal maakten. Ik probeerde te lopen op mijn tippen in de stille bib. In de boekengangen liep amper volk, maar aan de computers zaten veel mensen (vooral mannen). Een groot verschil met mijn eigen bibjeugd toen er maar één computer was en geen internet. De mensen kwamen er alleen om de boeken. De bib is dus mee met haar tijd.
Ik leende twee boeken uit.
Eén van een auteur waar ik ooit al eerder een boek van las. Jostein Gaarder (eerste boek bij de G) en 'De wereld van Sofie'. Een heel bekend boek dat ik ooit las. Nu leende ik 'Vita Brevis, Het leven is kort, een liefdesgeschiedenis.'uit. Ik ben er gisteren al in beginnen lezen toen mijn andere boek uit was. Het zal wel snel uit zijn.
Het andere boek dat ik leende ik van Brady Udall. Mij onbekend. Het is een dik boek met 622 bladzijden en heet 'De eenzame polygamist'. Een fictief verhaal over mormomen. Later meer hierover.
Hopelijk kan ik deze middag nog even lezen.
Onder vrienden
Het zijn verhalen over het leven in een (fictieve)kibboets in de jaren vijftig. De verhalen gaan over mensen die in de kibboets wonen. Er voor gekozen hebben om de kibboets te wonen. Soms kom je te weten waarom daar voor gekozen is en wat het idee erachter was/is.
En de verhalen gaan toch vooral over het niet zo gemakkelijke samenleven.
Ouders die er moeite mee hebben dat hun kinderen in een slaapzaal moeten slapen, kinderen die hun ouders moeten missen, alle grote beslissingen die genomen worden door 'een raad', een vrouw die verlaten wordt door haar man (want met echtelijke trouw neemt men het ook niet zo nauw: het goede voorbeeld wordt er niet gegeven), een anarchist die teleurgesteld sterft, enz...
Het is een dun boekje (205 blz), maar zeer mooi geschreven. Van deze auteur had ik nog nooit iets eerder gelezen. Ik las een interview met hem in de krant en ik heb het boek gekocht.
Ik vond het jammer dat het boekje al uit was. Ik had wel dieper willen ingaan op de levens van deze mensen. Willen weten hoe het nu verder gaat. Of de jongeling nu toch op reis gaat, of de overspelige met de andere vrouw trouwt, of het gepeste jongetje nog steeds gepest wordt, ...
Ik ben van plan nog wat meer boeken te lezen van deze auteur. In de eerste plaats 'Een verhaal van liefde en duisternis'. Dat is autobiografisch en ik las in het interview dat ook Amos Oz in een kibboets gewoond heeft. Dat herinner ik me nog ervan.
Mooi boekje. Zeker de moeite waard om te lezen.
dinsdag 14 mei 2013
Thuis je eigen stijl
Wanneer onze kinderen naar een feestje moeten geef ik vaak een bon van de boekenwinkel. Het is onmogelijk om in de boekenwinkel niets leuks te vinden en liever daar dan in de speelgoedwinkel.
En dus was ik vandaag weer in de boekenwinkel.
Toen zag ik bovenstaand boek staan.
Het leek me een gezellig leuk boek, maar ik ben niet zo een knutselmie dus ik weet niet of het wel iets voor mij is.
maandag 13 mei 2013
19:42
De bib sluit hier om 20 uur (dacht ik).
Dus vanavond ging ik nog snel naar de bib.
De bib is zowat tegenover ons huis, onze buur.
Ik kwam er toe om 19:42 uur en de bib was al gesloten.
Ook de dame na mij begreep het niet goed (en haar boeken moesten per se binnen vandaag).
Maar de poorten bleven gesloten. Nochtans binnen was er licht en mensen , maar de poorten openden niet.
Wat er aan de hand was weet ik niet , maar wij geraakten in de hemel niet binnen.
't Zal dus voor morgen zijn: nieuwe boeken.
Dan maar wat verder gelezen in 'Onder vrienden' van Amos Oz.
Dus vanavond ging ik nog snel naar de bib.
De bib is zowat tegenover ons huis, onze buur.
Ik kwam er toe om 19:42 uur en de bib was al gesloten.
Ook de dame na mij begreep het niet goed (en haar boeken moesten per se binnen vandaag).
Maar de poorten bleven gesloten. Nochtans binnen was er licht en mensen , maar de poorten openden niet.
Wat er aan de hand was weet ik niet , maar wij geraakten in de hemel niet binnen.
't Zal dus voor morgen zijn: nieuwe boeken.
Dan maar wat verder gelezen in 'Onder vrienden' van Amos Oz.
Pubergedicht
In de kranten en tijdschriften werd moederkesdag zeker niet overgeslagen.
Ontsnappen is onmogelijk beste moeders.
Ik las de column van Catherine Ongenae over al dat gedoe rond moederdag. Ze heeft wel gelijk, maar echt waar: ontsnappen is onmogelijk.
De kinderen maken werkjes op school en zijn daar bijzonder (terecht)trots op. Zo een kunstwerk dient uiteraard een goede plaats te krijgen op de kast of een plank. En ik ben danig ontroerd wanneer ik zie hoeveel werk ze er in gestoken hebben.
Ook onze jongste kwam vandaag nog met een kunstwerk naar huis met een verknipte foto van mij erop en daar stond op 'Voor de mooiste mama'. Ook al besef ik wel dat ons Lies geen enkel besef hier van heeft. Het kreeg een plaats en ik glom van trots.
Maar nu. Onze oudste is zestien en deed enige moeite om ook een gedicht te fabriceren. En ook dit raakte me al hou ik me natuurlijk wel stoer tegenover al dat pubergedoe.
Ik ben vaak brutaal
Heb een grote mond naar jou
Dan word je weer boos
maar nooit duurt dat lang
We maken het goed
Eerst nog een preek
en zo gaat dat dan 5x per week
Maar vandaag even niet
Vandaag is van jou
Dus doe wat je wilt
Ik hou je niet tegen
want ik heb van jou al zoveel gekregen
En elk jaar op deze dag
ik zie hem al komen op je gezicht
is er een glimlach
naar ons toe gericht.
Zeg nu zelf. Dat is toch lief.
Er was nog een foto bij van haar waarop ze bijna onherkenbaar verkleed was :-).
Ontsnappen is onmogelijk beste moeders.
Ik las de column van Catherine Ongenae over al dat gedoe rond moederdag. Ze heeft wel gelijk, maar echt waar: ontsnappen is onmogelijk.
De kinderen maken werkjes op school en zijn daar bijzonder (terecht)trots op. Zo een kunstwerk dient uiteraard een goede plaats te krijgen op de kast of een plank. En ik ben danig ontroerd wanneer ik zie hoeveel werk ze er in gestoken hebben.
Ook onze jongste kwam vandaag nog met een kunstwerk naar huis met een verknipte foto van mij erop en daar stond op 'Voor de mooiste mama'. Ook al besef ik wel dat ons Lies geen enkel besef hier van heeft. Het kreeg een plaats en ik glom van trots.
Maar nu. Onze oudste is zestien en deed enige moeite om ook een gedicht te fabriceren. En ook dit raakte me al hou ik me natuurlijk wel stoer tegenover al dat pubergedoe.
Ik ben vaak brutaal
Heb een grote mond naar jou
Dan word je weer boos
maar nooit duurt dat lang
We maken het goed
Eerst nog een preek
en zo gaat dat dan 5x per week
Maar vandaag even niet
Vandaag is van jou
Dus doe wat je wilt
Ik hou je niet tegen
want ik heb van jou al zoveel gekregen
En elk jaar op deze dag
ik zie hem al komen op je gezicht
is er een glimlach
naar ons toe gericht.
Zeg nu zelf. Dat is toch lief.
Er was nog een foto bij van haar waarop ze bijna onherkenbaar verkleed was :-).
zondag 12 mei 2013
Een eigen plek
Op zaterdag koop ik ook de populairste krant van 't land.
Voor de bijlagen.
Vandaag over 'een eigen plek' in de tuin. Zoiets wil ik zelf al zoveel jaren.
Heel lang zou het een Yurt worden, maar dat idee is ondertussen afgevoerd.
Een orangerie is nog steeds één van de mogelijkheden. Zo ééntje midden in de tuin met veel glas is het idee waar groenten en fruit kan groeien, maar je ook lekker kan eten en lezen.
Of een overkapping aan het huis is ook een mogelijkheid. Voor buiten koken en eten en gezellig samen zijn, ook als het regent. En om te lezen, altijd ook om te lezen.
Het artikel scheurde ik uit want zo een houtoven. Dat is wel interessant.
En 't zag er allemaal zo gezellig en fantastisch uit.
Ja. Man en ik zien dat allemaal wel zitten.
Maar eerst nog wat sparen dus.
Voor de bijlagen.
Vandaag over 'een eigen plek' in de tuin. Zoiets wil ik zelf al zoveel jaren.
Heel lang zou het een Yurt worden, maar dat idee is ondertussen afgevoerd.
Een orangerie is nog steeds één van de mogelijkheden. Zo ééntje midden in de tuin met veel glas is het idee waar groenten en fruit kan groeien, maar je ook lekker kan eten en lezen.
Of een overkapping aan het huis is ook een mogelijkheid. Voor buiten koken en eten en gezellig samen zijn, ook als het regent. En om te lezen, altijd ook om te lezen.
Het artikel scheurde ik uit want zo een houtoven. Dat is wel interessant.
En 't zag er allemaal zo gezellig en fantastisch uit.
Ja. Man en ik zien dat allemaal wel zitten.
Maar eerst nog wat sparen dus.
Abonneren op:
Posts (Atom)