Populair letsen en delen

Ook De Morgen wijt vandaag een artikel aan delen.
Niet letsen, maar 'wij delen'.
Het gaat een beetje over hetzelfde, maar is toch niet hetzelfde als letsen. Letsers bieden ook diensten aan.
Het is goed dat er aandacht is in de kranten over Letsen en delen.

Vandaag lets ik ook weer. Iemand brengt een paar stapschoenen en morgen krijgt mijn dochter bijles via Lets.

Over letsen

Al meer dan twee jaar ben ik een actieve Letser en ik ben altijd blij met een artikel in de krant want er zijn er nog niet genoeg. Letsers.
In De Standaard twee pagina's over letsen.
Dat het ledenaantal verviervoudigd is.
Gisterenavond heb ik ook weer geletst.
Ik maakte soep voor een feestje en iemand anders kwam me een 'omadeken' brengen.
Hier geef je daar ietskes voor.

Over Bart Eeckhoudt

Zijn columns zijn elke week -cliché- zo herkenbaar.
Of het nu over een ziek kind gaat die hij wilt dat het ook zonder puffer kan met het opboksen tegen de dokters die het wel zullen weten...

Of over kinderen met slechte smaak. Zo wil zijn zoontje schoenen met flikkerende lichtjes. Ooooo.
Er komen nog meer gruwels van je kinderen. Het is nog lang niet gedaan.
Zo is één van mijn dochters nu fan van One Direction. Jaja!

Ik geniet alleszins van zijn wekelijkse schrijfsels over John John.

Over Palmen

Van Connie Palmen heb ik alle boeken gelezen en I.M. zelfs twee keer. Ik ga haar boeken nog eens herlezen denk ik.
Ze stond dit weekend met een interview in De Standaard en ze is zooooo eerlijk echt.
Vaak hard voor haar omgeving zo zegt ze zelf, maar dat herken ik wel. Het is een soort van afstand dat je schept en dat zegt ze ook. Afbakenen.

Herlezen dus.

Lezen in de auto

Nog steeds ben ik bezig in het boek 'De eenzame polygamist'. Het is een dik en zwaar boek, maar ik sleur het zo vaak mogelijk mee.
Ook vandaag naar het ziekenhuis, maar in het ziekenhuis had ik geen tijd om te lezen.
Onderweg van Gent naar Dendermonde deed ik een stop omdat de twee meisjes erg hongerig waren. De tijd die ze spendeerden in de shop om broodjes en drank te kopen las ik een paar bladzijden.
Veel te weinig weer.
Hopelijk lukt het vanavond nog om wat te lezen.

Casper en Hobbes vandaag

 Zo gaat ie op de frigo!
Af en toe zijn ze echt héél goed.

Hoera voor de boekentoptien (De standaard 1705/2013)

Oef!
Ondertussen ziet de TOP 10 van de meest verkochte boeken er ietwat beter uit.
Saskia De Coster staat op drie met haar boek Wij en ik. Ik moet dat boek dringend lezen. Het staat tussen mijn rijtje.
En ook de nieuwste van Tommy Wieringa staat er in op negen.
Toch alvast een verbetering.

Zelf kocht ik ook nog een paar boeken aan.
Zoals twee van Amos Oz en ik reserveerde de nieuwste van Dimitri Verhulst.
En dan nog een paar tweedehands.
Zoals Bijbel voor ongelovigen en nog één gelijkaardig boek.

Verder in diezelfde standaard een column over invaliden want daar is dezer dagen ook weer wat om te doen.
Man en ik weten zelf een paar 'invaliden' die amper invalide te noemen zijn, maar toch een uitkering krijgen.
Zo is er de tuinman die invalide is , maar toch nog heler dagen in de tuin werkt bij mensen. Bovenop zijn uitkering uiteraard.
Of de verpleegster die moeilijk kan stappen, maar toch rondjes loopt.
En 2 die invalide zijn wegens psychische problemen, maar hele weekends samen doorzakken en de bloemekes buiten zetten. Ze hebben waarschijnlijk echt wel problemen.
Dan heb je nog de postbode op invaliditeit na een operatie aan de rug die elke dag nu op zijn koersfiets rondjes rijdt.
Al deze mensen scheppen zelf op over het bij het kloten hebben van het systeem.

Er zijn natuurlijk ook echte invaliden. Mensen die bijna niet kunnen buiten komen en die ook echt niet meer kunnen werken. Die hulp nodig hebben op één of andere manier.
Maar ook hier is veel misbruik.

Liedje over God

Een kerk voor atheïsten

Wanneer je bent opgevoed zonder geloof zoals ik dan kun je maar moeilijk in een God geloven.
Ik was weleens jaloers op mijn nichtjes en hun God en hun geloof en vooral al hun feesten.
En dat ze echt geloofden dat er een God was. Het was voor mij als kind ongelooflijk. Ik kon een bijbel op de kop tikken en leerde zelfs een weesgegroetje van buiten. Dat ik stiekem in mijn bed opzei, maar verder (kon)het niet gaan.
We waren vrijzinnig en van God kon geen sprake zijn.

Ik heb in mijn jeugd wel wat gezocht en kon me wel vinden in het Boedhisme.
Te denken dat er maar één leven is. Lang kon ik me er niet mee verzoenen.

Nu wel weer. Ik geloof niet. Voor mij is er maar één leven.
Maar toch wil ik zin geven aan mijn leven.
Ik heb me vaak afgevraagd waarom wij op deze aarde zijn, maar kan geen zinnig antwoord bedenken.
Aangezien er maar één leven is leef ik hopelijk ergens verder in mijn kinderen. Mijn bloed gaat verder, mijn genen.

Nu spreekt men van kerken zonder God. En ik zou daar wel voor te vinden zijn.
Ik wil wel betekenis geven aan geboren worden en bepaalde cyclussen in iemands leven.
Kleuter af zijn, puber worden, volwassen worden, kiezen voor een man/vrouw, sterven.
Verjaardagen dienen hier ook altijd, altijd gevierd te worden. Dat is het vieren van het leven dat je gegeven is vind ik.
Nog steeds ben ik hierin zoekende al laat ik mij vaak leiden door de humanisten met hun Lentefeest en Steiner natuurlijk.

Het artikel van Joël De Ceulaer van 13 mei in De Standaard kon mij daarom wel degelijk erg boeien.
Was er maar een plaats voor ons om meer in een gemeenschap het leven te vieren, samen te zingen en te luisteren naar lezingen die een gevoel van verwondering geven.
Daar heb ik wel nood aan. Ik lees natuurlijk wel veel. Dat voedt mij wel...
Maar vooral voor ons kinderen zou ik zo graag iets groters willen, iets meer betekenisvol.
Moest er hier zo een kerk zijn zonder God in België. Welja: ik zou er naartoe gaan!

Geen religie. Die heeft al te vaak ook tot ellende geleid.
Maar een mogelijkheid om stil te staan bij het leven.

Filosoof Alain de Botton schreef een boek. Religie voor atheïsten. Daarin staat : 'Sommige aspecten van religie zijn te nuttig, doeltreffend en intelligent om alleen aan de gelovigen te worden overgelaten.'
Ik zal dat boek eens moeten lezen.

En zodus was dat artikel zeer nuttig.
Nu nog een kerk in België voor vrijzinnigen.

't Geluk zoeken

'Iedereen zoekt zijn eigen geluk,
of dat nu onder de kerktoren is
of in een ander land.'

Maggie De Block in Humo.

(Migratie is de grondslag van het bestaan, maar het moet wel gecontroleerd gebeuren zegt zij.)

Vita Brevis

Het boekje van Jostein Gaarder is uit. Het is dan ook een kort verhaal. 142 blz.
Vita Brevis (Het leven is kort). Deze zin komt meermaals in het boek voor.

Een liefdesgeschiedenis.

Het is geen boek dat ik zelf zou kiezen en zou aanbevelen. Ik onthoud vooral dat een mens soms rare keuzes maakt in zen leven en om de gekste redenen. Het is de vrouw Floria die spreekt en ik begrijp haar. Ik kan haar volgen. Het is de man die ik niet begrijp. Wel dat hij zoekt, maar niet om zijn keuzes.
Ik leef mee met Floria. Zij leeft in het heden, in het nu en geloofd in dit enige leven.
De man (Aurelius)kiest voor het Christendom en het eeuwige leven.
Het gaat over die verschillenden denkwijze en hartverscheurende keuzes (moeten)maken.

Tot slot bedacht ik nog dat Flora een mooie naam is. Mijn tante heet zo en nog steeds vind ik het mooi.

Vale!

Een parel

Onze bib is een pareltje in de stad en ik woon er 100 meter af. Voor een boekengek zoals ik 'een droom die werkelijkheid werd'.
Gisteren ging ik er weer heen. Me een beetje generend dat mijn laarzen zoveel kabaal maakten. Ik probeerde te lopen op mijn tippen in de stille bib. In de boekengangen liep amper volk, maar aan de computers zaten veel mensen (vooral mannen). Een groot verschil met mijn eigen bibjeugd toen er maar één computer was en geen internet. De mensen kwamen er alleen om de boeken. De bib is dus mee met haar tijd.

Ik leende twee boeken uit.
Eén van een auteur waar ik ooit al eerder een boek van las. Jostein Gaarder (eerste boek bij de G) en 'De wereld van Sofie'. Een heel bekend boek dat ik ooit las. Nu leende ik 'Vita Brevis, Het leven is kort, een liefdesgeschiedenis.'uit. Ik ben er gisteren al in beginnen lezen toen mijn andere boek uit was. Het zal wel snel uit zijn.

Het andere boek dat ik leende ik van Brady Udall. Mij onbekend. Het is een dik boek met 622 bladzijden en heet 'De eenzame polygamist'. Een fictief verhaal over mormomen. Later meer hierover.

Hopelijk kan ik deze middag nog even lezen.

Onder vrienden

van AMOS OZ las ik gisteren uit.

Het zijn verhalen over het leven in een (fictieve)kibboets in de jaren vijftig. De verhalen gaan over mensen die in de kibboets wonen. Er voor gekozen hebben om de kibboets te wonen. Soms kom je te weten waarom daar voor gekozen is en wat het idee erachter was/is.
En de verhalen gaan toch vooral over het niet zo gemakkelijke samenleven.

Ouders die er moeite mee hebben dat hun kinderen in een slaapzaal moeten slapen, kinderen die hun ouders moeten missen, alle grote beslissingen die genomen worden door 'een raad', een vrouw die verlaten wordt door haar man (want met echtelijke trouw neemt men het ook niet zo nauw: het goede voorbeeld wordt er niet gegeven), een anarchist die teleurgesteld sterft,  enz...

Het is een dun boekje (205 blz), maar  zeer mooi geschreven. Van deze auteur had ik nog nooit iets eerder gelezen. Ik las een interview met hem in de krant en ik heb het boek gekocht.
Ik vond het jammer dat het boekje al uit was. Ik had wel dieper willen ingaan op de levens van deze mensen. Willen weten hoe het nu verder gaat. Of de jongeling nu toch op reis gaat, of de overspelige met de andere vrouw trouwt, of het gepeste jongetje nog steeds gepest wordt, ...

Ik ben van plan nog wat meer boeken te lezen van deze auteur. In de eerste plaats 'Een verhaal van liefde en duisternis'. Dat is autobiografisch en ik las in het interview dat ook Amos Oz in een kibboets gewoond heeft. Dat herinner ik me nog ervan.

Mooi boekje. Zeker de moeite waard om te lezen.

Thuis je eigen stijl

Wanneer onze kinderen naar een feestje moeten geef ik vaak een bon van de boekenwinkel. Het is onmogelijk om in de boekenwinkel niets leuks te vinden en liever daar dan in de speelgoedwinkel.
En dus was ik vandaag weer in de boekenwinkel.
Toen zag ik bovenstaand boek staan.
Het leek me een gezellig leuk boek, maar ik ben niet zo een knutselmie dus ik weet niet of het wel iets voor mij is.

19:42

De bib sluit hier om 20 uur (dacht ik).
Dus vanavond ging ik nog snel naar de bib.
De bib is zowat tegenover ons huis, onze buur.
Ik kwam er toe om 19:42 uur en de bib was al gesloten.
Ook de dame na mij begreep het niet goed (en haar boeken moesten per se binnen vandaag).
Maar de poorten bleven gesloten. Nochtans binnen was er licht en mensen , maar de poorten openden niet.
Wat er aan de hand was weet ik niet , maar wij geraakten in de hemel niet binnen.

't Zal dus voor morgen zijn: nieuwe boeken.
Dan maar wat verder gelezen in 'Onder vrienden' van Amos Oz.

Pubergedicht

In de kranten en tijdschriften werd moederkesdag zeker niet overgeslagen.
Ontsnappen is onmogelijk beste moeders.
Ik las de column van Catherine Ongenae over al dat gedoe rond moederdag. Ze heeft wel gelijk, maar echt waar: ontsnappen is onmogelijk.
De kinderen maken werkjes op school en zijn daar bijzonder (terecht)trots op. Zo een kunstwerk dient uiteraard een goede plaats te krijgen op de kast of een plank. En ik ben danig ontroerd wanneer ik zie hoeveel werk ze er in gestoken hebben.
Ook onze jongste kwam vandaag nog met een kunstwerk naar huis met een verknipte foto van mij erop en daar stond op 'Voor de mooiste mama'. Ook al besef ik wel dat ons Lies geen enkel besef hier van heeft. Het kreeg een plaats en ik glom van trots.

Maar nu. Onze oudste is zestien en deed enige moeite om ook een gedicht te fabriceren. En ook dit raakte me al hou ik me natuurlijk wel stoer tegenover al dat pubergedoe.

Ik ben vaak brutaal
Heb een grote mond naar jou
Dan word je weer boos
maar nooit duurt dat lang
We maken het goed
Eerst nog een preek
en zo gaat dat dan 5x per week

Maar vandaag even niet
Vandaag is van jou
Dus doe wat je wilt
Ik hou je niet tegen
want ik heb van jou al zoveel gekregen

En elk jaar op deze dag
ik zie hem al komen op je gezicht
is er een glimlach
naar ons toe gericht.

Zeg nu zelf. Dat is toch lief.
Er was nog een foto bij van haar waarop ze bijna onherkenbaar verkleed was :-).

Een eigen plek

Op zaterdag koop ik ook de populairste krant van 't land.
Voor de bijlagen.
Vandaag over 'een eigen plek' in de tuin. Zoiets wil ik zelf al zoveel jaren.
Heel lang zou het een Yurt worden, maar dat idee is ondertussen afgevoerd.
Een orangerie is nog steeds één van de mogelijkheden. Zo ééntje midden in de tuin met veel glas is het idee waar groenten en fruit kan groeien, maar je ook lekker kan eten en lezen.
Of een overkapping aan het huis is ook een mogelijkheid. Voor buiten koken en eten en gezellig samen zijn, ook als het regent. En om te lezen, altijd ook om te lezen.
Het artikel scheurde ik uit want zo een houtoven. Dat is wel interessant.
En 't zag er allemaal zo gezellig en fantastisch uit.
Ja. Man en ik zien dat allemaal wel zitten.
Maar eerst nog wat sparen dus.

Vaders

De eerste boeken die ik bij de V vond konden me niet boeien. Ik speelde dus vals want eigenlijk is het net de bedoeling dat ik boeken zou lezen die ik normaal gezien niet zou kiezen. Maar deze keer had ik er niet echt zin in.
Maar Vaders stond er dus ook tussen.
Het zijn verhalen van dochters over hun vader door verschillende auteurs. Oa Frida Vogels, Annie M.G. Schmidt, Renate Rubenstein en nog anderen.
Het ene verhaal was uiteraard boeiender dan het andere. Dat over de tuinman/vader blijft me het meeste bij uit alle verhalen. Dat vond ik best mooi.
De verhalen over de slagende vaders vervulden me dan weer met walging.

Maandag ga ik weer naar de bib.

Uitgelezen in april

Ik ben er nog niet toegekomen om het lijstje op mijn blog te zetten.
In april was de maand goed begonnen met lekker veel lezen, maar de afgelopen drie weken kwam ik amper nog aan lezen toe. Ook op ons vakantieverblijf lukte het maar niet. Ik las er één bibboek uit waar ik al even in bezig was. Mijn boek van Karl Ove Knausgard heb ik nu in Zeeland laten liggen anders is het zo een gesleur met boeken.

Uitgelezen in april. Zes boeken.

-Beknopt woordenboek voor geliefden door Xiaolu Guo
-De tafel van 13(een familiegeschiedenis)door Kooiman
-De broederschap door Daniel Easterman
-De ridder in de hoogslaper door Mieke de Waal
-Het vuurevangelie door Michel Faber
-Groeten uit Transitië door Eva Pauwels en anderen

Het meest verrassende boek was toch dat van de Chinese auteur Xiaolu Guo.
Het leukste en meest interessantste boek Groeten uit Transitië.

In mei heb ik er nog maar één uit en we zijn al de elfde mei vandaag.

Er is een film

die ik wil zien.
Om de paar maanden is er wel een film die ik weleens zou willen zien.
Dat was zo met Skyfall.
Uiteindelijk heb ik hem niet in de cinema gezien wegens het borstvoeden van ons kind.

De titel van de film kan ik niet onthouden.
Fill the void/Lemale et ha'halal.

Ik las vandaag het artikel over de film in De Morgen en ik zou hem willen zien.
Ook weer gaat het (toevallig) over de strikt Joods-orthodoxe gemeenschap van Tel Aviv.

De film gaat over een jong meisje Shira die voor een zeer moeilijke keuze komt te staan wanneer haar zus in het kraambed sterft. Zou ze met de man van haar zus trouwen of niet. Ze zou het moeten doen, maar wil ze het?

Tien jaar geleden ging ik nog weleens naar de film. Nu is het echt een eeuwigheid geleden. Misschien moet ik het toch maar eens doen.