Herfstboeken

Bij de herfst horen ook de bijhorende boeken. Het boek dus van Vos en Haas en de ballon van uil.

Een boekje met gedichten over Het jaartje rond met deze keer het gedicht in september over appels plukken. En het kijkboek HERFST met duidelijk en mooie zachte prenten. Alles werd voor de haard boven gehaald en voorgelezen.

 Vandaag is het feest van Michaël. De aartsengel die de draak versloeg. Sprookjes die dan gelezen kunnen worden zijn die van Grimm (Doornroosje bv).

Verder zit onze Thijs nu in de kinderjury hier in de bib. Voor hem lees ik elke avond twee dezelfde boeken voor omdat hij daar iets moet over zeggen binnen een paar weken. Het ene boek vind ik zelf niet zo goed. Het andere zit een 'les' achter.

Zelf las ik ook voor de haard. In de nieuwste van Stephen King. Het vervolg op de Shining. King leest weer vlot. Zijn vorige vond ik maar niets (Joyland), maar deze is precies toch beter.

Kies

van Wouter Deprez is het nieuwste boek dat ik ga aankopen.
Vandaag een interview met hem gelezen en dat spreekt mij volledig aan.
Ik word ook zowat gek van keuzes te moeten maken waardoor ik vaak niet wil kiezen.
Zo doe ik net als Wouter met een gsm die enkel kan bellen, smsen en een wazige foto trekken. Meer wil ik echt niet. Ik zou zot worden van een Iphone !

Ook in de supermarkt kon ik vaak niet kiezen en nog steeds niet tussen alle verschillende voedingswaren al kies ik heel vaak gewoon de BIO. Meestal is daar dan maar één van.
Om niet meer te moeten kiezen laat ik tegenwoordig iemand anders mijn weekmenu (voor het eten)kiezen: vier of vijf dagen in de week. Dan hoef ik nog maar twee of drie dagen in te vullen. Kookboeken heb ik niet meer nodig want zelfs het recept wordt bijgeleverd en de boodschappen voor dat eten worden op maandag aan huis geleverd (het bespaard mij zelfs een wekelijkse autorit naar de supermarkt tegenwoordig want de rest doe ik te voet of met de fiets). Het kost ongeveer 10% meer dan in de winkel, maar je krijgt er veel voor in de plaats! Zie smartmat op google :-).

En net als Wouter heb ik al veel fietsen uitgeprobeerd.

Wouter zegt dat we redenen verzinnen om nutteloze dingen te denken nodig te hebben. Hoe waar is me dat!

Ik kan hem volledig volgen en ben dus heel erg benieuwd naar het boek.

Opgeruimde huisjes

In de column van Peter De Lobel gisteren.

Herkenbaar. Die verbazing hoe anderen erin slagen hun huizen opgeruimd en proper te laten zijn, ondanks de kinderen
Ik slaag er ook maar niet in. In mijn huis stapelen knutselwerken zich op, er zijn slingerende boekentassen, zwemtassen, jassen, schoenen, ...
Er liggen papieren te wachten om ingevuld te worden.

Er ligt speelgoed, er ligt zand uit de schoenen uit de schoolzandbak, een vieze onderbroek vis ik van onder de zetel, ...

Ik zeg vaak: 'Hier wordt geleefd!' Ik vraag me af of er in andere huizen dan niet geleefd wordt of dat één der huisgenoten de opruimziekte misschien heeft (wat een stress!), ...

Ik begrijp Peter en zijn afvraging. Ik vraag het me ook weleens af.

Lezen in De Morgen vandaag

Sommige is de krant lezen net iets interessanter dan anders.
Bijvoorbeeld  wanneer er staat dat 1op 3 kleuters niet ontbijten 's ochtends.  Dat begrijp ik dus niet en ik vraag me dan meteen af of die kleuters dan gewoon opstaan, aankleden en naar school vertrekken.
Hier is er af en toe wel een puber die geen tijd of zin heeft in ontbijt, maar dat moeten ze dan zelf maar weten. Het belang ervan is al duidelijk gemaakt. De kleintjes ontbijten altijd tenzij ze ziek zijn.

Ook nog in De Morgen een jonge lezeres die boeken tipt die ik ook wel zou willen lezen. Zoals Het schervengedicht en The History of love van Nicole Krauss. Gisteren las ik over een ander boek van Elaine St. James (Eenvoud in je leven, eenvoud in jezelf), maar dat boek is niet meer bestelbaar en vind ik voorlopig niet tweedehands.

Positief nieuws vandaag. Het weer en Kapitein Winokio komt op Ketnet.
Els De Pauw schreef dan weer over een herkenbaar fenomeen. Over hulp die geen hulp is.

Kotsmisselijk

Ik denk dat ik maar geen kranten lees.

Vandaag werd ik toch wel echt kotsmisselijk toen ik een artikel las over straathonden in Roemenië. Dat is daar een levensgevaarlijk probleem. Een jongetje van vier werd doodgebeten voor de ogen van zijn broertje van zes. Ik sloot mijn ogen na het lezen van dit artikel. De oma was aan het 'opletten'. Ik was echt misselijk.

Even later las ik dat een vrouw zich had laten steriliseren ivm fosfaat en de kunst. Dat maakte mij niet misselijk, maar ik dacht: 'Gek!.

Daarna las ik nog een artikel dat ik ook al drie keer moest lezen om te geloven dat dit WAAR was. Een baby van vijf maanden was per ongeluk op de bagageband gezet in de luchthaven van Alicante en overleden. Hoe kan dat NU? Weer werd ik kotsmisselijk.

Ik wil dit echt allemaal niet lezen.
Ik kijk al heel lang niet meer naar het nieuws omdat sommige beelden echt pijn doen.
Maar lezen is niet veel beter merk ik nu.

Lezen kan ook slecht voedsel zijn.

Tijd omspitten

Een artikel dat ik al een tijdje bewaar van Thomas Siffer omdat het mij zo aangreep en ik het genoeg wil opnieuw lezen.
En dat deed ik gisteren dan voor we naar de bank gingen om een droompje meer waarheid te laten worden.
En vandaag ook weer.
Het is moeilijk om het artikel te omschrijven en ik wil het ook niet gewoon overschrijven.

Enkele zinnen.

'Je worstelt met wat je denkt dat de wereld van je verwacht.' 'Want je maakt jezelf steeds minder belangrijk en dat maakt je bang.'

We worden op prestaties getaxeerd. Op de vraag: 'Wat doe jij in je leven?' is het antwoord: 'Ik ben verpleegster.' of     'Ik heb een eigen zaak.' Nooit: 'Ik doe waar ik zin in heb. Ik jaag mijn dromen na.'

Mensen missen het lef te hakken in hun uitgaven, te kiezen voor het kleine en op te souperen wat ze invriezen voor later. Terwijl. Dat later is NU begonnen. En NU. En NU.

Ik vouw het artikel weer samen en kan er weer even tegen.
Ik jaag mijn dromen na ...

Oja. Even terloops. Vandaag kocht ik NACHT in de boekhandel van Karl Ove Knausgard en nog een boek dat ik al maanden geleden bestelde. Iets over een tuinman.
Lezen is iets dat ik meer wil.

Boekenbon

Voor mijn 38ste verjaardag kreeg ik vandaag een boekenbon. JOEPIE.

Ik weet al welk boek het gaat worden.

NACHT van Karl Ove Knausgard.

Uitgelezen in augustus

is eigenlijk dezelfde blog als uitgelezen in Frankrijk !
Verder geen boeken meer gelezen.

Wel momenteel bezig in Boedhisme voor drukbezette ouders ;-) .

Maandagkranten lezen om acht uur 's avonds

Die eerste schooldag was zo chaotisch dat de maandagkranten in de wacht gezet werden.

Hugo Camps was de eerste die ik las. Ik gaf hem helemaal gelijk. Mijn maag keert om van de persoon over wie hij het heeft.

Dan waren het ook vooral foto's die mij raakten.
De moeder op de vlucht in Syrië. De zoon op de arm, de dochters stevig aan de hand. Zo is deze moeder op de vlucht. Zo steek ik vaak de straat over. Allebei : op weg naar de veiligheid van 'iets'. Voor haar wellicht compleet anders dan voor mij, maar toch herkenbaar.

Nog een foto was die van President Obama. De president die ik mij wellicht het meest zal herinneren uit mijn eigen leeftijd. De foto was de president met zijn voet op zijn gigantische bureau terwijl hij belt over Syrië ook. Mijn man heeft net zijn bureau omdat hij dat al altijd wilde (hij is nu 41). Maar nooit of te nooit zal ik mijn man zijn voet weten te zetten op dat bureau , zelfs nog niet zijn benen.
Dus ik keek naar die foto en dacht: 'Dat doe je toch niet President!'


En dan was er nog een referendum in Sint-Niklaas waar ik te doen had met 'de mensen'.
En gas. En de eerste schooldag.

Nieuws. Ik las het met vertraging. Maar even graag.