De NINA boeit me niet meer op zaterdag !

Lang. Redelijk lang zelfs kon ik genieten van dit bladje op zaterdag bij een populaire krant. Nog steeds brengt de krantenman 's zaterdags die krant ook mee.

Maar al een paar weken denk ik.
Is het nog wel de moeite?
Nu vind ik enkel de woonpagina's nog de moeite om te bekijken.

Hilde Sabbe vond ik stukken beter dan Anke en Goedele.
Anke haar stukken zijn zo saai.
Haar column hoort ergens anders thuis. In de MAMA ofzo.

Bij Hilde kon ik nog eens glimlachen of lichtjes lachen.
Die maakte best spannende dingen mee.
Bij Anke is er vooral ergernis.
En totaal geen herkenning helaas. Ook al is ze moeder van drie zonen.
Dan had ik het stukken meer voor Hilde.
Waarom is zij eigenlijk weggegaan?

En Goedele. Dat is Goedele! Dat lees ik niet eens.
Ik vrees dus dat ik binnenkort deze krant nog alleen op een ander zal lezen....

Hemel zonder sterren-Lara Taveirne (een ontdekking)

Vorig jaar debuteerde Lara Taveirne met De kinderen van Calais waar ze een prijs mee won.
Maar ik las ongeveer een week geleden een interview met haar. Dat sprak me aan en ik kocht Hemel zonder sterren. Dat is haar nieuwste en tweede boek.

Ik las dit boek niet in één adem uit, maar het had wel gekund. Ik werd meegesleurd, genoot van de beschrijvingen, hunkerde mee met de personages enzovoort.
Meeslepend was het.
Ik deed er twee dagen over. Iedere vrije minuut ging naar het boek.

Het gaat over een vrouw Larissa die nog steeds heel erg leeft in het verleden en die veel tijd heeft. Ondertussen is ze getrouwd en heeft ze zelfs kinderen.
 Een vrouw die zich verliest in haar fantasie en nog steeds hunkert naar haar Grote Liefde uit het verleden.
Op een dag besluit ze om die Liefde opnieuw te ontmoeten. Na tien jaar.

De kinderen van Calais is ook al besteld.

Schrijver

Hier kun je lezen dat ik zwaar fan ben van deze schrijver.

Vandaag las ik zijn vijfde boek uit. Schrijver!

Dit boek gaat vooral over zijn worstelende jaren als beginnende schrijver en jonge volwassen man.
Hij schrijft en leest veel, maar niets is goed en hij is ontzettend onzeker.
Soms komt er jarenlang amper iets uit zijn pen en verdoet hij zijn tijd met drinken, uitgaan, wandelen, op café zitten, kranten lezen en gewone dagdagelijkse dingen.
Ook werken doet hij een tijdje, maar nooit erg lang.
Zo gaat dat maar jaren en jaren door.
Hij is zeer gevoelig voor kritiek en trekt zich alles enorm aan.

Hij heeft ook twee erg mooie liefdes en lange relaties met vrouwen die hem echt heel erg graag zien.
Die veel geduld hebben ook.
Met één van hen trouwt hij zelfs.
Maar beiden is hij ontrouw. Altijd wanneer hij dronken is. En nadien voelt hij zich wekenlang slecht.
Wanneer uiteindelijk zijn grote liefde hem ook ontrouw is trekt hij er onderuit. Ver weg van alles en het verleden.

Ook DE VADER komt altijd weer terug in elk boek en heeft zo een grote invloed op deze auteur gehad. Zijn vader stierf jong en was voor Knausgard een heel onaangename man. Toch blijft hij hem opzoeken, schrijven en bellen. Tot aan zijn dood.

Een mooi boek en beter dan zijn vorige.
Voor een betere boekbespreking kun je ook eens gaan lezen bij Joke van Boekhappen.

Voor mezelf is het een confronterend boek. Ik heb jarenlang ook veel geschreven. Verhalen, brieven, dagboeken vol en alles heb ik net als Knausgard verbrand.
Ook zijn onzekerheid kan ik goed aanvoelen.
En ik ben momenteel samen met een man die ook al jaren geen contact meer heeft met zijn vader. Ook een moeilijke vader/zoonrelatie.

Lees Knausgard. Je zal het je niet beklagen.

Uitgelezen in september

Mijn lezen staat alweer op een laag pitje en ik ben ook wat laat met mijn lijstje.

Ik las in september niet de gewoonlijke kost.

Drie las ik er uit.

-Eten uit de buurt van Michiel Bussink (over eten uit je eigen lokale buurt, zelf tuinieren en zelf doen).

Dit boek was eigenlijk niet echt iets voor mij. Wat ik er wel door gaan doen ben is me ingeschreven bij de Voedselteams in onze eigen buurt om lokaler te eten. Al vind ik dat ze hier ook nog ver zoeken.

-Lunchpauzegedichten van Jan Arends is poezië en dus eigenlijk geen ècht boek. Het past in mijn Verbeelding Book Challenge 2015 voor puntje 30.

-Dit is het boek voor ouders met een leven van Barbara Van Erp en Femke Sterken is een sterk overdreven ouderboek (met jonge kinderen)over de niet zo roze wolk.
Wel leuk om te lezen...

Mijn leesvoer was dus pover en niet mijn gewone kost.
Vermoeidheid doen wel vaker wat met mijn lezen.

Maar goed nieuws.

Ik ben in Schrijver bezig van Karl Ove Knausgard en kocht ook al Vrouw.
Ook in Superba ben ik nog steeds bezig.
Ik denk wel dat ik ze uit krijg deze maand.

Boeken blijf ik wel kopen ondertussen want er komt zoveel interessant in de winkel.

Tot snel.