dinsdag 29 december 2015

Verbroken beloftes

van Jenny Offill las ik zeer snel uit. Op één dag eigenlijk.

Een mooie roman over het leven. Een jonge vrouw is boordevol dromen en plannen. Ze trouwt, krijgt een kind, heeft een job, ... Alles is naar wens. Niet echt een passioneel of vurig leven. Maar een gewoon leven.
Toch komt er twijfel binnen sluipen in haar leven. Teleurstelling, verdriet, ...
Het kind blijft altijd wel heel belangrijk.

Uiteindelijk loopt het leven toch niet zoals ze het gedroomd of gehoopt had.
En probeert ze er het beste van te maken en gebroken harten te helen.
Maar moeilijk is het wel.

Mooi boek.
Hier vind je een recensie van dit boek.

maandag 28 december 2015

Station Elf

Door Emily St. John Mandel.

Opnieuw een boek over het einde van de beschaving, maar ik krijg er niet genoeg van.

Ik vind mezelf wel een beetje pervers dat ik dit soort boeken graag lees.
Maar het is iets waarvan ik echt denk dat het weleens zou kunnen gebeuren in de nabije toekomst.
Niet dat ik bang ben, maar nu we weer in een winter zitten die eerder een lente is denk ik dat de aarde aan het veranderen is. Dat gevoel heb ik het laatste jaar steeds sterker.

Maar het boek dus gaat over een griepvirus die zowat 99 % van de aardbewoners dood. Van zodra men ziek wordt ben je binnen de 24 uur dood.
Een paar dagen later valt alles stil. Geen vliegtuigen meer, geen elektriciteit, geen gsmbereik, geen internet, ...
Ik vraag me soms weleens af hoe dat zou zijn en probeer me dat dan voor te stellen.
Voorlopig ben ik nog niet gaan hamsteren.

Het verhaal gaat vooral over Kirsten die ongeveer acht jaar was toen dit gebeurde en toen meespeelde in een toneelstuk van Shakespeare met een bekende acteur. Die sterft de avond van de griepuitbraak op het toneel. Ze zag haar ouders nooit meer terug en moest samen met haar broer zien te overleven. Uiteindelijk blijft ze actrice bij een rondtrekkend orkest en gaan ze langs dorpen waar mensen proberen te overleven zonder elektriciteit, telefoons, stromend water, enzovoorts. Een gevaarlijk leven want overal loert gevaar.

Ook hier geen zombies :-), maar ook weer overeenkomsten met The Walking Dead. The Walking dead serie is begonnen met graphic novels (of comics)in 2003 door Robert Kirkman. En was een zeer groot succes. Later pas kwam de TV serie.
Sommige auteurs zijn duidelijk ook fan :-). The Walking dead is trouwens nu ook begonnen met boeken en uiteraard wil ik die ook allemaal lezen.

De overeenkomsten?
Dat mensen veroordeelt zijn tot elkaar en een soort van familie volgen. Een profeet met meerdere vrouwen, jagen op herten, gescheiden raken van je groep, boogschutters, mensen die je ontvallen, het dodelijke griepvirus zelf, ...

Een spannend boek. Dat wel en de moeite waard weer om te lezen voor wie van dit soort boeken houdt. Een vervolg zal misschien niet uitblijven.

Ik probeer ondertussen dit soort boeken af te wisselen met wat ander soort boeken.

De leesmicrobe heeft me trouwens weer aardig te pakken :-).

zondag 27 december 2015

Kom hier dat ik U kus

Het tweede boek van Griet Op de Beeck dat ik dit jaar las.
Ik vond het eerste boek van Griet beter.
Maar toch was ook dit tweede boek mooi, goed, schoon, ...

Dit boek las ook wel als een trein.
Je kunt je zo inbeelden dat er heel veel mensen zo zijn en zo leven en veel families hebben zulke mensen in hun familie.
Je herkent in sommige personages zelfs andere mensen in je omgeving. Je herkent patronen.

Het gaat over beter zwijgen dan je mond roeren of over teveel zwijgen en iemand teveel gelijk geven (omdat dat gemakkelijker is). Over geheimen, over een leven dat eindigt met spijt, over gemaakte keuzes die achteraf net heel goed of net heel jammer geweest zijn, ...
Over het leven dat niet altijd zo eerlijk in elkaar steekt.
Over rouw of rouw die er niet is.

Haar boeken gaan over zoveel, maar vind ik ook altijd een beetje triest. Je voelt altijd toch iets van medelijden met de personages. Zo van: 'Komaan meid. Bijt nu toch eens!'

Ze schrijft ook heel veel gij.

De moeite waard om te lezen. Ik zou zeker haar derde boek kopen...
En naar 't schijnt komt er een film van haar eerste boek. Die zou ik zeker zien ook.

zaterdag 19 december 2015

De Kooi

Bird Box in het Engels.

Eén van de spannendste boeken die ik de afgelopen tijd las.
Het debuut van Josh Malerman.

Toch had ik het gevoel dat de auteur zijn mosterd gehaald had bij The Walking Dead. Mijn favoriete Tv reeks aller tijden :-).
Ik zag zoveel zaken terug komen.
Zoals de dingen die gebeuren voor de wereld ten onder gaat.
Wat de mensen doen om te overleven.
Hoe nieuwe 'families' ontstaan.
De telefoon, de expedities, Rick (op 't laatste), ...

Uiteindelijk maakt het niets uit want ik las het boek bijna in één adem uit...
Spannend blijft het tot de laatste bladzijde al hoopte ik ergens op een 'open' einde. Op meer...
Dat is er ook wel, maar het kan ook van niet...
Ik hoop wel dat de auteur dan een beetje afwijkt van wat The Walking Dead tot hiertoe gebracht.
Dat ie nog meer zijn fantasie laat werken...
En fantasie kan werkelijkheid worden in de nabije toekomst.
Wat is echt en wat niet :-)??

Maar De kooi of Bird Box moet je lezen !!!!!!!!

Bird Box

van Josh Malerman las ik uit in topsnelheid.
Waarschijnlijk dat ik wel eens eerder zo een boek zo snel uit las, maar dit was op topsnelheid.

Spannend. Compleet door het verhaal meegesleurd. Door Malorie.

Wat als...

de wereld plots verandert...

Het blijft een fascinatie voor mij.

Vergiftigd door The Walking dead zag ik zeer veel overeenkomsten van dit debuut met de novels van The Walking dead.

Er zijn onheilspellende berichten op Tv en internet en plots is er nog amper iets.
Huizen en straten zijn verlaten. Mensen trekken zich terug in dichtgespijkerde huizen.
Mensen die elkaar van haar noch pluim kennen worden min of meer familie.
Er is altijd gevaar.
Er is wantrouwen (ook in een kleine groep), iemand is zwanger en zal moeten bevallen zonder medische hulp, er worden expedities opgezet om aan voedsel te geraken (in blik natuurlijk!) enzovoorts, ...

Het lijkt echt of de auteur zijn mosterd vond in de graphic novels.

Op zich niets mis mee.
Ik was het hele boek vol van spanning en wou verder lezen en verder lezen.
Aangezien ik een enorme fan ben van The Walking dead zag ik zeer veel overeenkomsten..., maar het bleef op zich wel een beetje een ander verhaal en zeer meeslepend.

Aangezien ik zelf denk dat we op het einde van onze eigen wereld zijn grijpen al deze verhalen me aan.
Met de klimaatopwarming in gedachten en de vele oorlogen denk ik persoonlijk niet dat de mens nog lang heeft.
Daarom ook zijn deze verhalen voor mij niet alleen non fictie, maar misschien zelfs gewoon de toekomst ;-).
Zonder negatief te willen zijn.
Uiteindelijk leven wij nog altijd in een wereld die nog nooit zo goed is geweest op zeer veel vlakken.
Beter wordt het nooit meer denk ik zo.

woensdag 16 december 2015

De kunstwereld en ik

is het tweede boek van Feline Minne.
Ik las afgelopen zomer al haar eerste boek over de relatie met haar moeder en grootmoeder. Medea en ik.

Omdat ik het graag gelezen had kocht ik nu ook meteen haar tweede boek ondanks de slechte review in de krant.
Beide boeken zijn autobiografisch en deze keer ging het boek over haar relatie met een kunstenaar.
Zelf probeert ze ook iets te doen met kunst en ze verliest zich zowat in haar relatie met de veel oudere en veeleisende kunstenaar.

Ze schrijft er grappig over. Ik vind het fijn om zo te lezen. Maar het boek is niet spannend of ontroerend. Het blaast je niet omver. Feline is nog jong en heeft geen alledaags leven. Dat merk je. Het zijn leuke tussendoortjes.

Feline Minne lijkt beide boeken vooral geschreven te hebben voor zichzelf, maar ze zijn goed genoeg om te publiceren.

In de toekomst hoop ik toch nog meer van haar te lezen.

vrijdag 11 december 2015

UItgelezen in november

Ik las bijna uitsluitend tijdens de herfstvakantie.

Maan en zon van Stefan Brijs.

Val van Roderik Six.

Mevrouw Verona daalt de heuvel af van Dimitri Verhulst.

Het beste boek was toch dat van Stefan Brijs.

Nu moet ik nog eens update houden van de Verbeelding Book Challenge 2015 van Kathleen.
Ga ik het gehaald hebben of niet?
En hoeveel boeken las ik in 2015?

Verder twijfel ik over een E reader.
Daarover allemaal later meer.

dinsdag 8 december 2015

Hé. Dit had mijn column kunnen zijn !

Soms lees je een column of blog die zo verschrikkelijk herkenbaar is en dan bedenk ik dat de mens toch niet zo heel verschillend is.
Oké. Ja. Ieder mens is uniek en geen twee zijn dezelfde, maar wat lijken veel mensen toch heel erg op elkaar soms.

Zo las ik afgelopen weekend in mijn krant de column van Liesbet De Weder. Een moeder, burger en aardbewoner stond erbij. En ja. Zou zullen er zich wel veel kunnen omschrijven.

Maar dan schreef ze dus een hele brief en die brief was zo wat precies wat IK zelf had kunnen neerpennen. Exact hetzelfde dus. Op een paar dingen na. De brief/opinie kan je even nalezen in De Standaard van 5/12.

Wie hem daar niet kan lezen of gelezen heeft in de krant.
Het ging er vooral om dat we eigenlijk al zoveel zelf gedaan hadden voor het klimaat en dat we niet weten of het soms nog zin heeft want dat we amper een minister wakker geschud krijgen.

Om het in mijn eigen woorden neer te pennen en heel kort dan.

Ik probeer te minderen met auto rijden en ben verhuisd naar een kleiner huis dat veel zuiniger is qua verbruik met zonnepanelen. De elektriciteit komt van Ecopower en Lampiris is onze andere verdeler.
Ik eet niet zoveel vlees en ben lid van het voedselteam.
Mijn koffie is (meestal)biologisch, ik eet zoveel mogelijk biologisch en ik koop vaak tweedehandskledij.
Ik zaag op mijn kinderen wanneer ze deuren laten openstaan of de verwarming te hoog draaien.
Ik spaar bij Triodos.
Ik ga niet meer op vakantie met het vliegtuig al wil ik zo graag naar Gran Canaria.
Ik hergebruik enveloppen en lijstjes te maken en geef gebruikt papier aan de kinderen om op te tekenen.
Ik ga nooit in bad.
Ik lees boeken over consuminderen, zuinig zijn, teken petities enzovoorts.

Maar zolang ministers geld en economische belangen boven het klimaat stellen.
Het slechtste nieuws ever was toch wel het open houden van de twee kerncentrales. Ik kreeg er tranen van woede van in mijn ogen !

Wat moet ik nog doen?
Mij erbij neerleggen dat het nu eenmaal zo is?
Ik weet het niet meer.

Stukje bovenaan grotendeels overgenomen van Liesbet De Weder, maar enigszins in mijn eigen verwoordingen.