Voor jou

van Jojo Moyes was het laatste boek dat ik las in dit rampzalig leesjaar.
Ik las dit boek al in september en het boek leest als een trein.
Heel vlot. Het snijdt ook een actueel thema aan. Euthanasie.
Maar er komt ook liefde aan te pas en vriendschap.

Dit boek is ook verfilmd.

Tot hier toe las ik maar 20 boeken dit jaar.
Al ga ik in december proberen mijn schade alsnog een beetje in te halen.

Het smelt en De ijsmakers

Ik las deze boeken tegelijk en ze waren bijna tegelijk ook uitgelezen.

Het smelt van Lize Spit is natuurlijk voor niemand nog onbekend. En na het uitlezen ervan bleef ik toch met een kater zitten. Teveel herinneringen van vroeger kwamen boven en daar zat ik niet echt op te wachten.

Het verhaal gaat over Eva en haar zomers in haar geboortedorp in de Kempen. Ze zitten  maar met drie in de klas (zij inclusief)en de andere twee jongens zijn dus haar vrienden. Ze doen alles samen. Maar dan worden ze ouder en pubers en verandert er van alles.

Het boek is zoals velen hun kinder- en jeugdjaren beleefden in de jaren 80 en 90. Namelijk buiten, zonder gsm, tussen de weilanden/parken/bossen, fratsen uithalen zoals belleketrek en zwemmen in vijvers of badjes, enz...
En iedereen die uit een dorp komt (bij mij was het een wijk eigenlijk)weet hoe daar geroddeld wordt in 't Winkeltje en bij de beenhouwer. Zelf ben ik daar ook niet van gespaard gebleven en men heeft mij ooit in de vijver gegooid met kleren en al en daar kon ik toen hard mee lachen (mijn ouders minder vermoed ik want ik stonk naar de vis toen).
Het boek is dus herkenbaar.

Maar gaandeweg sluipt duisternis in het boek. Er gebeurt iets heel ergs en dat heeft zijn weerslag op de vriendschap.

Het boek leest vlot, maar de nacht nadat het uit was droomde ik van mijn eigen jeugd en ik was zo blij dat die voorbij was en zelf keer ik zelden nog weer naar mijn wijk (waar ik 32 jaar woonde)en de mensen die er nog wonen wil ik nooit of te nooit terug zien. Af gebeurt dat weleens want mijn ouders wonen nog steeds aan 'de rand'.

Dan heb ik dus veel meer genoten van De ijsmakers van Ernest van der Kwast. Een ideaal boek voor de zomer.

Over een paar generaties ijsmakers uit Italië die in de zomer naar Nederland kwamen om ijs te maken en te verkopen en gedurende acht maanden hard te werken en dan in de winter naar Italië terug te gaan om te genieten van de verdiende rust.

Mooi geschreven. Je zit zo in het verhaal. Het leest vlot.

Luca beslist om geen ijsmaker te worden omdat hij liever gedichten leest tot groot ongenoegen van zijn familie. Heel veel mooie zinnen in dit boek en stukjes poëzie. In dit boek vond ik mijn gedicht voor op het kaartje van mijn toekomstige zoon.
Maar het gaat ook over familie en hun banden.

Door dit boek kreeg ik ook constant zin in ijs, maar dat kan ook door het hete weer geweest zijn.

Lees ik nog wel?

Ik lees nog. Gelukkig wel! Ondanks mijn verslaving aan TV series van het afgelopen jaar.
In maart schreef ik in mijn laatste blog dat ik maar drie boeken las in de maanden februari en maart, maar eigenlijk waren het er vier. Ik vergat nog Furie en Fortuin van Lauren Groff (van de kalender van de Madame). Vier dus!

In april las ik drie boeken van Gerhard Hormann. Dat waren non fictie boeken.

-Hypotheekvrij! waardoor ik plots ging aflossen (net zoals ik na het lezen van Marie Kondo ging ontspullen en dat nog steeds doe! Boeken die nut hebben dus)
-Het nieuwe nietsdoen
-Helemaal Vrij!

Drie boeken waren dat over ongeveer hetzelfde thema. Ik heb er wel iets aan gehad.

Toen las ik in mei en juni niets behalve dan de kranten en tijdschriften.

Toen kwam de vakantie.
Plots las ik weer meer.

In juli las ik:

-Huwelijk van Jeffrey Eugenides (van de kalender van de Madame)wat mij tegenviel.
-Wij van David Nicholls (ook al van die kalender)wat wel meeviel.
-Het meisje op de weg van Michael Berg is een thriller, maar ik had er meer van verwacht.
-Als de regen niet valt van Maggie O'Farell vond ik best goed.
-Compassie van Stefan Enter vond ik een raar boek.

Ik las dus wel nog al was het lezen niet echt bevredigend. Misschien komt het door de Tv series dat ik niet meer goed meegesleurd kan worden in een verhaal.

In augustus las ik tot hiertoe maar één boek uit.

-De doodsvogel van Samuel Björk was in hetzelfde genre als het eerste boek van deze auteur en las wel vlot.

Momenteel lees ik twee boeken tegelijk. Die van Lize Spit en De Ijsmakers. Die laatste vind ik een stuk beter dan de eerste en is bijna uit. Het boek van Lize Spit doet me dan weer terugdenken aan mijn eigen kinderjaren en jeugd in een sociale woonwijk waar we urenlang op straat doorbrachten en van alles en tegelijk niets meemaakten. Pornoboekjes vonden in de boskes, belleke trek deden, maar vooral veel rondhingen.

Ik lees dus nog. Geen paniek!

Uitgelezen in februari en maart

Pover leesresultaat. Drie boeken waarvan ik er twee op de e-reader las.

Nooit meer slapen van Frederik Hermans (stond op boekenlijstje van de madame)
Bridget Jones' diary van Helen Fielding (een teleurstelling)

en deze maand

Butcher's crossing van John Williams. Geen spannend boek, maar nooit saai. Deze auteur kon zeker schrijven en het is jammer dat er niet meer uitgekomen is. Dit boek stond ook op het boekenlijstje van de kalender van de madame. Het doet je verlangen naar eenvoud en simpelheid. Ik heb gelezen met mijn dik deken over mij :-). Momenteel ben ik bezig in het boek voor maart.

De madame kiest haar boeken niet enkel om de inhoud denk ik want ook de covers van de boeken zijn de moeite.

Ik heb besloten om niet meer verder mee te doen met de Verbeelding Book Challenge 2016 omdat ik momenteel verslaafd ben aan tv series kijken :-) (dat heb je als je 20 jaar geen Tv kijkt dus)en mijn lezen op een laag pitje is geraakt. Daardoor kan ik die Challenge nooit volmaken.

En dus koos ik om de boeken te lezen die op de kalender van madame Zsazsa staan. Elke maand één boek minstens. Dat moet zeker nog lukken.

Wat mij niet stopt om boeken te blijven kopen. De nieuwste van Griet en het debuut van Lize Split liggen ongeduldig te wachten.

Bridget Jones's Diary (Verbeelding Book Challenge 2016: puntje5)

5. een humoristisch boek

Meer dan veertien jaar geleden las ik dit boek van Helen Fielding bij de kinesist na een operatie.
Ik weet nog dat ik voortdurend moest lachen bij het lezen en het was toen ook in één ruk uit gelezen en nadien ben ik op aanraden van de kinesist ook nog de film gaan zien in Kinepolis Brussel. Met toenmalige vriendinnen. We hadden een geweldige avond. Wat lijkt dat nu lang geleden.

Toen ik dus een humoristisch boek moest lezen dacht ik om dit boek dat ondertussen al meer dan veertien jaar in mijn boekenkast staat te herlezen.

Maar dat viel dus tegen.
Ik heb deze keer niet één keer gelachen. Ben ik nu echt zo serieus geworden??
Misschien, maar het deed me echt niets meer.

Het boek gaat trouwens over Bridget die in een dagboek over haar leven schrijft. Ze is een dertiger die niet aan de man geraakt. Op haar baas verliefd wordt die haar dan kwetst, vecht tegen de kilo's en de drank, maar wel keitoffe vrienden heeft.

De film (zie stukje)vond ik ook geweldig toen. Misschien moet ik die ook eens herbekijken en eens zien of ik die toch net nog beter vind dan het boek.

Momenteel zit mijn lezen trouwens op een laag dipje.
Momenteel ben ik zelf TV serie verslaafd en The Bridge aan het bekijken. Nadat ik ook Black Sails seizoen 1 & 2 uitzag.

Nooit meer slapen (Verbeelding Book Challenge 2016: puntje 4)

Nooit meer slapen door Willem Frederik Hermans is een klassieker.
En dus past dit boek prima bij punt vier in de Verbeelding Book Challenge 2016.

Het verhaal gaat over Alfred die graag iets groots wil ontdekken en daarvoor vanuit Nederland naar Noorwegen reist om deel te nemen aan een expeditie.
Eerst moet hij wel nog luchtfoto's ophalen , maar loopt niet van een leien dakje.
(Het verhaal speelt zich af in de jaren zestig).
Uiteindelijk vertrekt hij zonder de foto's met zijn goede vriend en nog twee anderen, maar onderweg lijkt er van alles mis te gaan. Hij kan niet slapen door het licht, het gesnurk van zijn vriend en de muggen, hij bezeerd zijn been enzovoorts.

Naar het einde toe voelt hij zich gefaald en lijkt alles compleet nutteloos en voor niets te zijn geweest.

Mooi boek dat zich afspeelt in de natuur van Noorwegen.
En een boek uit 1966 dat de dag van vandaag toch niet verveelt.

Tip voor een klassieker.

Ik ben pelgrim (Verbeelding Book Challenge 2016: punt 3)

Puntje 3: een detective.

Ik kon natuurlijk gekozen hebben voor een Agatha Christie zoals in mijn jeugdjaren, maar dit boek was me getipt.

Ik ben pelgrim van Terry Hayes.

Deze klepper telt ook meer dan 600 bladzijden. Namelijk 704, maar ik las hem op mijn e-reader en dat ging zeer vlot.

Het gaat over een man die geadopteerd werd door rijke ouders, maar die ouders op latere leeftijd in de steek laat en geheim agent wordt. Uiteindelijk wil hij stoppen met werken en schrijft een boek over zijn ervaringen.
Maar iemand spoort hem op en hij moet noodgedwongen sporen gaan uitwissen.
Ook geraakt hij ongewild bij een moordzaak betrokken.

Uiteindelijk brengt het hem in Turkije waar hij probeert de puzzel op te lossen.

Het is een goed boek, maar voor mij niet spannend genoeg. Er mocht wat meer instaan waar mijn haartjes op mijn armen recht van gaan staan.

Dit was meteen ook het laatste boek dat ik las in januari.

Voor de Verbeelding Book Challenge 2016 ga ik nu door naar puntje vier. Een klassieker.
In dat boek ben ik momenteel bezig... Ook met mijn e-reader en het staat getipt op de kalender maand januari van Madame Zsazsa.

Lees ze!