Een lange brief

Het was zeer lang geleden, maar gisteren las ik nog eens een boek uit op één dag.
Dat was dus:

Een lange brief van Mariama Bâ.

Dat ging over een moeder van twaalf kinderen in Senegal die door haar man verlaten wordt door polygamie. Het boek is een brief aan haar vriendin die gescheiden is van haar man (omdat ze niet mee wou doen aan polygamie).
Het omschrijft haar gevoelens wanneer haar man kiest voor een veel jongere tweede vrouw met wie hij opnieuw kinderen krijgt.
Het verhaal speelt zich af in Islamitisch Senegal.

Het las vlot en ik werd er een beetje wijzer door.
Na de dood van de man gaat het ook over het feit dat ze er alleen voorstaat met de kinderen, nog een job heeft en problemen die dat geeft. Bv. bij de opvoeding die zij net een tikkeltje anders doet dan de meeste vrouwen. Eigenwijzer. Zo betrapt ze haar kinderen op roken en blijkt haar tweede oudste kind onverwacht zwanger.

Mariama Bâ schreef 2 boeken, maar overleed op jonge leeftijd nog voor de publicatie van dit tweede boek. Heel jammer!

Op het verlanglijstje

Kleine revoluties van Rik Pinxten.

De krant van gisteren (De Morgen)las ik pas vandaag.

Pinxten is een antropoloog en de unief van Gent is zijn biotoop zo staat het in de krant.

Uit het interview met Sofie Mulders:

'Die wij-zijtegenstelling is erin geramd. Omdat we een nieuwe vijand moesten hebben. Zodat we het vooral niet moesten hebben over die transitie waar het Westen volop in zit. Over het feit dat we in Europa en de VS zwaar boven onze stand leven en een enorme ecologische voetafdruk nalaten, terwijl er een miljard armen in de wereld zijn. Er is genoeg voedsel voor iedereen in de wereld, maar het wordt niet juist verdeeld. Of het wordt verkwist. Dat is toch hallucinant?'

En dat Gent een stad is waar inclusie en duurzaamheid geen loze begrippen zijn, maar kernwaarden in het bestuur en dat hij dat elders in Vlaanderen nog niet zo gauw ziet gebeuren.

'Denk globaal, handel lokaal, dat is voor mij de nieuwe vorm van verzet. Leer mensen zelf voedsel kweken.'

'Tegelijk moet je in de basisbehoeften voorzien. Geef bijvoorbeeld iedereen gratis brood. Dat kan zo is al berekend , maar men doet het niet. Gratis brood voor iedereen in België. Niemand hoeft nog honger te lijden.'

Dit boek ga ik dus kopen!

Stoner

van John Williams las ik al uit in januari 2013.
Ik kocht het tweedehands in De slegte via het internet en betaalde nog 12 Euro.
Ik had er over gelezen op een blog , maar ik weet niet meer welke.
Ondertussen gaf ik het via een boekenruil door aan een andere blogster.

Vandaag stond er in De Morgen een artikel over het boek.
Al vond ik de titel ongelukkig gekozen. Nl. Vijftig tinten grijze muis. Dit boek verdiend beter dan zo een vergelijking!

Het boek kwam eigenlijk al in 1965 uit, maar is nu dus in herdruk en beschrijft het leven van een professor: William Stoner. Zijn leven is heel saai en gewoontjes.
Het boek leest evenwel zeer vlot en ik las het graag.
Het is een boek over 'een leven' en ik vond het aangrijpend want eigenlijk zijn de meeste mensen op deze aardbol hun leven zo. Hun levensloop is ongeveer identiek in grote lijnen.

Ik haal even iets uit het artikel van Joost Houtman.
Volgens Arnon Grunberg (wie ik graag lees)heeft dit boek zijn leven veranderd. En dat geloof ik graag.
Stoner is een verborgen klassieker die je moet koesteren.

Stoner gaat over de nietigheid van het leven. Het is gewoon: geboren worden, leven en sterven. Dat is goed verwoord vind ik.

De boekcover van het boek kaapte trouwens de prijs weg van Beste Boekomslag van 2012 (bij Libris). Op de cover staat een oude grijze man.

Een aanrader vind ik dit boek ook.

Dwaze eilanden

Het allerlaatste boek in de Bib was:
'De dwaze eilanden' van Gerrit Jan Zwier over een etnoloog die vlak voor zijn huwelijk op onderzoek gaat naar een eiland nabij Australië. En in een hut/tent gaat leven tussen de inlanders. Waar hij te maken krijgt met tovenarij, bezweringen, heksen, enz...
Het boek leest vlot, maar is niet spannend en eerder saai.
Het is wel een boek waarbij ik weleens denk dat het hoofdpersonage echt idioot is.
Het kon mij niet boeien.

Vandaag begin ik dan in het boek van Mariama Bâ : 'Een lange brief'. Deze vrouw schreef maar 1 boek.
Dit boek stond eerste bij de B in de bib.;;;;

Ondertussen lees ik ook 'De tafel van 13' van Kooiman over een groot gezin.

Harlem Style

In mijn weekendkrant stond :

'Wanneer je de Harlem Style deze week gemist hebt ben je zowat de meest geïsoleerde persoon ter wereld' stond er in het artikel en dan een paar foto's erbij.

Ik polste even bij de kinderen. Kennen jullie dat? Ja dus! (al kwam er één ook uit de lucht vallen: die is dus mee geïsoleerd).

Want : nee dus. Niets van gehoord of gemerkt. Ook DE man kwam uit de lucht vallen.

Tijdens het middageten bekeken we elkaar en zegden: 'Wij zijn dus wel erg geïsoleerde mensen zo midden in de stad!'

Gelezen in januari 2013

Het begin van het jaar begon niet zo best.

Slechts één boek uit gelezen in januari.

Namelijk.

Stoner van John Williams.

Ik stel mijn leesblog voor.

Deze blog zal vooral over mijn lezen gaan.
Niet alleen het boeken lezen, maar ook de dingen die ik lees in kranten en tijdschriften.

Wel alles over de boeken die ik gelezen heb zodat ik zelf ook een overzicht kan bewaren.
Natuurlijk niet over alles wat ik lees in tijdschriften of kranten, maar alleen de artikelen waarover ik graag iets wou schrijven.

Deze blog is dus een blog over letters. Mijn grote liefde.
Het kan ook zijn dat er hier en daar eens een citaat komt te staan of een gedichtje.

Ik zal ook mijn maandelijkse leeslijst publiceren.
Te beginnen in januari 2013. En bij deze zal mijn oude leeslijst in een kast belanden. Zo ga ik mee met de vooruitgang.

Mezelf voorstellen doe ik dan ook maar even.
Ik ben Sandra, 37 en vooral moeder van negen kinderen (waar ook een paar boekenwurmen tussen zitten). Ik lees graag gewone romans (Literatuur)en boeken over onderwerpen (bv.ecologisch leven). Wat ik NIET graag lees zijn boeken over oorlog of zeer triestige waargebeurde verhalen.
Mijn favoriete krant is dan weer De Standaard.
Mijn favoriete maandblad Flow en Knack. De Libelle lees ik ook weleens graag.
Ik lees NIET graag Story, Dag Allemaal en consorten en die lees ik dan ook enkel per toeval in een wachtzaal ofzo.

Ieder moment is goed om te lezen behalve op 't toilet. Ik kan dan ook overal lezen.
De liefste plek in de zomer is op het terras en in de winter voor de haard.
Ik heb geen TV. Ik luister zelfs niet graag naar de radio.

Lezen is voor mij als voedsel. Vandaar de naam van mijn blog.