Uitgelezen in juni

In juni alweer slechts één boek uitgelezen.

Elegant als een egel  van Muriel Barbery.
Omschreven als een filosofische roman.

Ik vond het een eerder saai boek, maar het was een bestseller in Frankrijk.
En een verrassend einde had het ook.

De afgelopen vier maanden heb ik bitter weinig gelezen. Door de vermoeidheid van mijn zwangerschap en nu is onze baby zeven weken.

Maar ik wil er weer invliegen. Zaterdag vertrek ik voor drie weken op vakantie. En bij mij is vakantie luieren op het terras of aan het zwembad en lezen...

Vandaag heb ik mijn vakantieboekenlijstje samengesteld. Het was bijzonder moeilijk want ik zou het vierde boek van Karl Ove nog willen uitlezen, maar dat is zo een zwaar boek voor op vakantie en ook het laatste en zevende boek van Het lied van IJs en Vuur ligt nog te wachten , maar ik heb even geen zin in ridders en zwaarden. Die twee boeken zijn het dus alvast niet geworden.
Morgen of overmorgen publiceer ik mijn vakantielijstje voor 2014.

Ik kan niet wachten!

Josse en Sophie

Afgelopen weekend was het toch weer genieten van de weekendkranten en in het bijzonder de bijlagen.
Waaronder de middernachtsessies altijd fantastisch zijn om te lezen. Ook al omdat het meestal gesprekken zijn met bijzondere mensen die hun eigen leven leiden en niet met de massa mee gaan. Die wijze dingen zeggen. Heb ik een zwak voor.

Omdat ik zelf probeer altijd mijn eigen leven te leiden zonder teveel invloed van buitenaf (ook bijzonder moeilijk vind ik dat met al mijn kinderen die makkelijker worden meegezogen met den hoop: qua doen en laten, kledij, woordenschat, enzovoorts).
Vb. Een TV hebben om de kinderen , maar zelf nooit TV kijken. Of kinderen die WKgadgets willen terwijl je zelf nooit kijkt naar die voetbal (ook niet naar het WK), tieners die naar Thuis willen kijken terwijl je je zelf dood zit te ergeren aan de serie en dat maar niet kan begrijpen, bepaalde kledij die ze willen dragen (al heb ik daar ook een zwak voor: eerlijk is eerlijk), ...Ga zo maar door.

Maar dan: Josse en Sophie. Wat heb ik genoten van dat interview. Ik las het zelfs twee keer door. Wat een mensen!! In Villa Hellebosch (zou ik daar misschien ook eens heen mogen).

Josse:' Leeftijd is hoe je je gedraagt.' en
'Spelen is voor mij de essentie. Als ik geen alcoholicus ben, is het omdat ik een speler ben. Spelen is niet doen alsof, het is gewoon een andere realiteit.'en
'Er komen andere dingen voor in de plaats. Ik heb weinig moeite met de gang van het leven. Ik ben een zondagskind. ' en
'Zelfs aan de momenten dat het zwaar was heb ik een zeker genoegen beleefd.'

en Sophie : 'Alles is zoals het zou moeten zijn, niets zal ooit veranderen, niemand zal ooit sterven. (naar Nabokov)'

En wat ik zelf nogal vaak zeg als de kinderen vragen of het ooit stopt bv. de oorlog of waarom de oorlog.

-Er was altijd oorlog en er zal altijd oorlog zijn!
-Mensen komen nog niet eens overeen met hun naaste buur. Hoe zouden andere nationaliteiten dat dan moeten kunnen? Anders zijn betekent verschillen. En mensen zijn bang van 'anders' en verschillen. Wat je niet begrijpt is beangstigend.

Ach: ik kan hier nog wel even doorgaan.

Goede leesvoer was het!