Het smelt en De ijsmakers

Ik las deze boeken tegelijk en ze waren bijna tegelijk ook uitgelezen.

Het smelt van Lize Spit is natuurlijk voor niemand nog onbekend. En na het uitlezen ervan bleef ik toch met een kater zitten. Teveel herinneringen van vroeger kwamen boven en daar zat ik niet echt op te wachten.

Het verhaal gaat over Eva en haar zomers in haar geboortedorp in de Kempen. Ze zitten  maar met drie in de klas (zij inclusief)en de andere twee jongens zijn dus haar vrienden. Ze doen alles samen. Maar dan worden ze ouder en pubers en verandert er van alles.

Het boek is zoals velen hun kinder- en jeugdjaren beleefden in de jaren 80 en 90. Namelijk buiten, zonder gsm, tussen de weilanden/parken/bossen, fratsen uithalen zoals belleketrek en zwemmen in vijvers of badjes, enz...
En iedereen die uit een dorp komt (bij mij was het een wijk eigenlijk)weet hoe daar geroddeld wordt in 't Winkeltje en bij de beenhouwer. Zelf ben ik daar ook niet van gespaard gebleven en men heeft mij ooit in de vijver gegooid met kleren en al en daar kon ik toen hard mee lachen (mijn ouders minder vermoed ik want ik stonk naar de vis toen).
Het boek is dus herkenbaar.

Maar gaandeweg sluipt duisternis in het boek. Er gebeurt iets heel ergs en dat heeft zijn weerslag op de vriendschap.

Het boek leest vlot, maar de nacht nadat het uit was droomde ik van mijn eigen jeugd en ik was zo blij dat die voorbij was en zelf keer ik zelden nog weer naar mijn wijk (waar ik 32 jaar woonde)en de mensen die er nog wonen wil ik nooit of te nooit terug zien. Af gebeurt dat weleens want mijn ouders wonen nog steeds aan 'de rand'.

Dan heb ik dus veel meer genoten van De ijsmakers van Ernest van der Kwast. Een ideaal boek voor de zomer.

Over een paar generaties ijsmakers uit Italië die in de zomer naar Nederland kwamen om ijs te maken en te verkopen en gedurende acht maanden hard te werken en dan in de winter naar Italië terug te gaan om te genieten van de verdiende rust.

Mooi geschreven. Je zit zo in het verhaal. Het leest vlot.

Luca beslist om geen ijsmaker te worden omdat hij liever gedichten leest tot groot ongenoegen van zijn familie. Heel veel mooie zinnen in dit boek en stukjes poëzie. In dit boek vond ik mijn gedicht voor op het kaartje van mijn toekomstige zoon.
Maar het gaat ook over familie en hun banden.

Door dit boek kreeg ik ook constant zin in ijs, maar dat kan ook door het hete weer geweest zijn.

Lees ik nog wel?

Ik lees nog. Gelukkig wel! Ondanks mijn verslaving aan TV series van het afgelopen jaar.
In maart schreef ik in mijn laatste blog dat ik maar drie boeken las in de maanden februari en maart, maar eigenlijk waren het er vier. Ik vergat nog Furie en Fortuin van Lauren Groff (van de kalender van de Madame). Vier dus!

In april las ik drie boeken van Gerhard Hormann. Dat waren non fictie boeken.

-Hypotheekvrij! waardoor ik plots ging aflossen (net zoals ik na het lezen van Marie Kondo ging ontspullen en dat nog steeds doe! Boeken die nut hebben dus)
-Het nieuwe nietsdoen
-Helemaal Vrij!

Drie boeken waren dat over ongeveer hetzelfde thema. Ik heb er wel iets aan gehad.

Toen las ik in mei en juni niets behalve dan de kranten en tijdschriften.

Toen kwam de vakantie.
Plots las ik weer meer.

In juli las ik:

-Huwelijk van Jeffrey Eugenides (van de kalender van de Madame)wat mij tegenviel.
-Wij van David Nicholls (ook al van die kalender)wat wel meeviel.
-Het meisje op de weg van Michael Berg is een thriller, maar ik had er meer van verwacht.
-Als de regen niet valt van Maggie O'Farell vond ik best goed.
-Compassie van Stefan Enter vond ik een raar boek.

Ik las dus wel nog al was het lezen niet echt bevredigend. Misschien komt het door de Tv series dat ik niet meer goed meegesleurd kan worden in een verhaal.

In augustus las ik tot hiertoe maar één boek uit.

-De doodsvogel van Samuel Björk was in hetzelfde genre als het eerste boek van deze auteur en las wel vlot.

Momenteel lees ik twee boeken tegelijk. Die van Lize Spit en De Ijsmakers. Die laatste vind ik een stuk beter dan de eerste en is bijna uit. Het boek van Lize Spit doet me dan weer terugdenken aan mijn eigen kinderjaren en jeugd in een sociale woonwijk waar we urenlang op straat doorbrachten en van alles en tegelijk niets meemaakten. Pornoboekjes vonden in de boskes, belleke trek deden, maar vooral veel rondhingen.

Ik lees dus nog. Geen paniek!