van AMOS OZ las ik gisteren uit.
Het zijn verhalen over het leven in een (fictieve)kibboets in de jaren vijftig. De verhalen gaan over mensen die in de kibboets wonen. Er voor gekozen hebben om de kibboets te wonen. Soms kom je te weten waarom daar voor gekozen is en wat het idee erachter was/is.
En de verhalen gaan toch vooral over het niet zo gemakkelijke samenleven.
Ouders die er moeite mee hebben dat hun kinderen in een slaapzaal moeten slapen, kinderen die hun ouders moeten missen, alle grote beslissingen die genomen worden door 'een raad', een vrouw die verlaten wordt door haar man (want met echtelijke trouw neemt men het ook niet zo nauw: het goede voorbeeld wordt er niet gegeven), een anarchist die teleurgesteld sterft, enz...
Het is een dun boekje (205 blz), maar zeer mooi geschreven. Van deze auteur had ik nog nooit iets eerder gelezen. Ik las een interview met hem in de krant en ik heb het boek gekocht.
Ik vond het jammer dat het boekje al uit was. Ik had wel dieper willen ingaan op de levens van deze mensen. Willen weten hoe het nu verder gaat. Of de jongeling nu toch op reis gaat, of de overspelige met de andere vrouw trouwt, of het gepeste jongetje nog steeds gepest wordt, ...
Ik ben van plan nog wat meer boeken te lezen van deze auteur. In de eerste plaats 'Een verhaal van liefde en duisternis'. Dat is autobiografisch en ik las in het interview dat ook Amos Oz in een kibboets gewoond heeft. Dat herinner ik me nog ervan.
Mooi boekje. Zeker de moeite waard om te lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten