Tot het onweer mij verraste ginds aan zee.
De volgende dag las ik de laatste 10 bladzijden.
Voor mij een zeer waardevol mooi boek dat mij inspireerde.
Het gaat over de trektocht die Nick en Fany en Flora maakten over de Pyreneeën.
Ik wandel zelf heel graag, maar kom nooit verder dan de stad! Dat is dus eigenlijk totaal geen wandelen te vergelijken met Nick en zijn gezin, maar deugd heb ik er wel van.
In Zeeland wandel ik weleens naar het dorp dat toch ook wel wat kilometers verder ligt dan de camping. Maar dan nog!
En altijd sleurend met mijn kinderwagen.
Ik overweeg toch weer een draagzak voor de jongste twee. Zo zouden we op ander soort plekken kunnen gaan wandelen.
Een paar weken geleden wou ik wat meer avontuur in mijn wandelingen en wou ik meer gaan wandelen als gezin. Ik dacht aan: 'Ik ga bij een wandelclub.', maar nu blijken er gewoon kant en klaren wandelroutes te zijn en dat spreekt mij meer aan.
In september gaan wij voor het eerst met het gezin zo een wandeling proberen. Klein starten!
Nick schrijft in zijn boek niet alleen over het wandelen met zijn gezin, maar bekijkt ook onze maatschappij waarin wij leven. Herkenbaar natuurlijk weer.
Zo gaf hij mij weer zin om te minimaliseren. Vooral dat over het keukenkastje. Ik nam meteen mijn notitieboekje om te noteren hoeveel wij echt nodig hadden in onze kast en ben van plan alle overtollige ballast overboord te gooien.
Ook dat hij overwogen heeft om in twee stacaravans te gaan wonen of een Yurt herkende ik. Ooit hebben wij overnacht in een Yurt en vonden dit fantastisch. En wij hebben een stacaravan in Zeeland, maar op vakantie is nog altijd iets anders dan dag in , dag uit. Realistisch blijven dus.
Ik hou van zijn soort humor (zelfspot), maar ben ook blij te lezen over zijn eerlijkheid van het moeilijk hebben met HOE de mensen soms tegen hen aankijken tijdens die tochten. (Zij zijn zeker zot met zo een klein kind gaan wandelen in de bergen!)
Maar natuurlijk is ook de beschrijving van de natuur een toevoeging aan het boek. Hoe ze genieten van dat simpele. De lucht, de stenen, de paadjes, de onverwachte dingen, de mensen (soms), ...
Zelf hou ik van geschiedenis en de bergen dat is geschiedenis.
Wat mij ook bijblijft zijn de honden onderweg! Dat met die stok ga ik alvast onthouden.
En dat primitief slapen lijkt me heerlijk, maar mijn man wil altijd en overal een GOED bed.
Dit boek wil ik wel aanraden aan mensen die graag wandelen of fietsen en jonge kinderen hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten