door Ma Yan.
Meegenomen uit de bib.
Het is een dagboek van een Chinees meisje van dertien dat woont op het platteland. (In een China dat onbekend is bij de buitenwereld)
De mensen in haar familie en dorp zijn ontzettend arm en vele meisjes gaan daar niet naar school.
Ook is het onderwijs er ondermaats.
Bijna kan zij ook niet meer naar school. De ouders werken zich kapot om hun kinderen eten te kunnen geven, maar ze hebben toch vaak honger en eten amper iets. Ook de school kost geld omdat ze alles zelf moeten bekostigen.
Het dagboek gaat vooral over school en het zware werk dat haar ouders moeten doen.
Haar schrijfsels gaan wel vaak over hetzelfde.
Toch is het boek me bij gebleven. Met zelf acht kinderen op school en de mogelijkheden die onze kinderen hebben in dit land. Onze kinderen hebben zoveel mogelijkheden.
Ik denk nu vaak aan dit meisje dat ondertussen wel al volwassen zal zijn. Het dagboek is uit 2000.
Zelf heb ik vier kindjes die in het buitenland naar school gaan. Twee bij Cunina, 1 bij Foster Parents en 1 bij nog een andere organisatie. Had ik geweten dat Chinese kinderen het zo moeilijk hadden had ik een Chinees meisje geadopteerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten