Uitgelezen in maart

Vijf boeken las ik deze maand uit. Had die van Barnes er niet tussen gezeten die ik maar niet uit kreeg waren het er misschien meer geweest, maar uiteindelijk dus vijf.

Niets te vrezen van Julian Barnes
Houd je hoofd koel! van Meg Cabot
Jardena, dagboek uit Jeruzalem van Hannah Yakin
Delle Weel van Anjet Daanje
De stem van de nacht van Dean R Koontz

Vier van deze boeken waren bibboeken zie ik. Alleen die van Koontz heb ik (tweedehands)gekocht.
Die van Koontz las ik in één dag uit. Die van Barnes begon ik al in februari en kreeg ik maar niet uitgelezen.

Koontz

Ik kocht pas weer tweedehands een hele resem boeken van Koontz, maar de laatste die ik las van hem was :
De stem van de nacht.
Het boek is uitgebracht in 1980 dus best al een oudje en dat merk je wel.
Het leest zeer vlot, is een beetje spannend, maar wat mij vooral bijblijft is dat je merkt dat het boek in DIE tijd geschreven is. Jaren '70 en '80.
Zo zit één van de personages eens een hele dag in de bibliotheek om opzoekingen te doen en oude kranten te bekijken om informatie te vinden over gebeurtenissen. Dat zou nu zijn dat hij het opzocht op het internet.
Ook gaat alles met de huistelefoon of er wordt gebeld in het telefoonhokje. Van mobieltjes is totaal geen sprake.

Het einde is niet spannend, eerder teleurstellend.
Ik wou wel iets optekenen uit het boek vanop de allerlaatste bladzijde.

'Terwijl hij de sterk dalende weg afliep naar de telefooncel drong het opeens tot hem door dat hij de stem van de nacht niet meer hoorde. Oja, de padden en de krekels waren er en het gerommel van een verre trein. Maar dat zachte, sinistere gefluister, dat er volgens hem altijd was geweest, het geluid van bovennatuurlijke machten, die aan hun kwaadaardig werk bezig waren, hoorde hij opeens niet meer. Toen begreep hij dat de stem van het duister nu IN hem zat en daar eigenlijk altijd had gezeten. Ze zat in ieder mens, dag en nacht kwaadaardig fluisterend en de belangrijkste taak van de mens was om er geen aandacht aan te besteden, er gewoon niet naar te luisteren en haar buiten te sluiten.
Hij belde het ziekenhuis om een ambulance en daarna de politie.' 

Daar was ik nu wel even stil van.

Ik las dit boek uit in 1 dag.

De IJzerprinses: Deel drie

Men elfjarige dochter las dit boek uit op één dag.
Niets hoorde ze toen. Ze leefde in dat boek.
Nu is het tot september 2013 wachten op het vierde deel.
Dat vindt ze natuurlijk veel te lang.

Kringloopgeluk

Dit boek kocht ik gisteren. De auteur van dit boek, Ingrid, volg ik al een hele tijd. Ze heeft namelijk een heel erg gezellige leuke blog.
Zelf ga ik heel graag naar de Kringloop. Altijd kijk ik eerst naar de boeken daar, dan naar het speelgoed, de kledij , de meubeltjes, enz...
Dit boek wou ik dan ook ontzettend graag.
Het is een prachtig boek geworden. Eéntje om af en toe eens lekker in te bladeren.

Godganse dagen lezen

Toen ik daarstraks (in supersnel tempo)naar de bib ging.
Boek binnen doen, nieuw boek meenemen (1ste boek met de E)bedacht ik...

Ik zou volledige volle dagen willen lezen. Af en toe eens wandelen of eten of douchen.
Maar voor de rest lezen, lezen, lezen.

Ik vroeg me af of er mensen zijn die dit werkelijk kunnen. Die bv. niet naar hun werk hoeven of geen boodschappen moeten doen of moeten koken of zieke kindjes troosten of ....
Maar ik. Ik kan dat niet. Hoe graag ik het ook zou willen.
Ik lees al teveel. Soms kook ik niet of laat ik de was opstapelen omdat ik liever lezen wil.
Soms ben ik blij als mijn man 's avonds werken moet want dan kan in ongestoord lezen wanneer de kinderen te bed liggen.
Ik probeer ook overal te lezen.
En met kinderen kun je gelukkig ook voorlezen.

Het eerste boek in de bib met de E was van Daniel Easterman. Wederom een boek dat ik nooit zou kiezen..., maar eerst ga ik nu een tussendoortje lezen. Nl. Koontz.
Easterman in de bib halen. Heel toevalling pas voor Pasen. Ben je mee? EASTER(man).

Delle Weel

van Anjet Daanje is uitgelezen gisterenavond.

Een zeer goed boek! Best wel een aanrader.

De korte inhoud:

Delle Weel is de personage uit een bekende TV serie. Ze leidt een dramatisch leven waarvan de meesten slechts kunnen dromen. Ze is de kok in een restaurant.
Delle Weel bestaat dus niet echt. Toch heeft ze grote invloed op de levens van vele mensen, voelen zij zich met Delle Weel verbonden. Bv. De scenarioschrijfster, de actrice die Delle Weel vertolkt, de vrouw die zelf een restaurant uitbaat, ....
Maar er zijn ook de (gekke)fans, de mannen die de vrouwen niet begrijpen, ....

Deze roman schetst op subtiele wijze onze moderne maatschappij waarin onder invloed van de media en het internet de grens tussen fictie en werkelijkheid steeds verder vervaagt.

Het boek is nooit saai, het leest als een trein. Het doet je nadenken. Het is een erg hedendaagse roman.
Ik was eerst wat terughoudend omdat het ging over een TV serie en ik dus al niet hou van TV, maar het gaat over veel, veel meer dan dat.
Het gaat over mensen dènken dat wat er op TV getoond wordt écht is en zich daar mee gaan moeien.
Hoe mensen denken dat ze moeten leven als een personage of zouden willen zijn.
Hoe ze zich verlagen tot handelingen die ze anders nooit zouden doen.
Omdat het zo getoond wordt in de serie.

De auteur Anjet Daanje was mij niet bekend, maar ik ben nu wel benieuwd hoe haar andere boeken zijn. Ze kan zeer goed schrijven.

De cover van dit boek is ook een hele mooie. Het is een rode omslag en er staat een vrouw op die een lantaarnkast voor haar hoofd houdt. Er zal wel over nagedacht zijn.

Lezen: die handel.

De Letteren

is een favoriete bijlage bij De Standaard op vrijdag.
Vandaag stond er een interview in met Julian Barnes. Aangezien ik me onlangs worstelde door twee boeken van hem las ik het van A tot Z.
Zo weet ik nu dat de auteur bijna 70 is en over sommige dingen liever niet praat. Dat hij weer een nieuw boek uit heeft en de drie boeken die in de zijlijn stonden heb ik niet gelezen. Misschien heb ik net de moeilijke boeken van hem gelezen want dat laatste boek dat ik van hem las ging echt niet volledig van harte. Al las ik dat je bij Barnes tussen de regels door moet kunnen lezen en je soms 'lastige' delen moet doorploegen.
Alleszins. Ik ga nogmaals eens iets proberen lezen van hem.
Flauberts papegaai, Arthur & George en Alsof het voorbij is (dat laatste heb ik gehoord dat een goed boek is, de moeite, maar helaas steeds niet beschikbaar in de bib).

Ondertussen begint de boekentoptien er een klein, klein beetje anders uit te zien met Saskia De Coster haar boek op 1. Joepie Jeej. Eindelijk een boek dat ik al heb en dus ga lezen.

Sarah Vankersschaever dan in Scoop...
'We krijgen stilaan diarree van die vijftig tinten.' over al dat 50 in de media.
Alsook dat Ketnet stopt met het Junior Eurovisiesongfestival. Eindelijk!
Of met de woorden van Saskia
'Dat werd tijd. Kinderen krijgen nu eindelijk de vrijheid om te doen wat ze het liefste doen : met hun eigen dromen bezig zijn in plaats van die van hun ouders.'

En zo kreeg ik alsnog tot hier toe één krant uit.
En mijn boek van Daanje is ook bijna uit. Mijn mening erover moet ik een beetje herzien. Later meer....maar ik wil graag nog van haar lezen.

In de kibboets

was de titel van de column van Jeroen Olyslaegers die ik met veel belangstelling las.
Aangezien ik kortgeleden Jardena las. De situatie in Israël en het Midden-Oosten heeft altijd al mijn aandacht gehad dus wanneer ik erover lees is het altijd met extra aandacht.
Ik ken zelf wel geen Joodse mensen of Palestijnen. Eigenlijk ken ik te weinig mensen van andere nationaliteiten. (Ik ken vooral veel Nederlanders)
Ik zou meneer Olyslaegers dus ook tippen om het boekje Jardena te lezen. Is een vlot boekje die je ook wat inzichten geeft uit het dagdagelijkse leven in Israël.
Deze column stond in De Morgen van vandaag.

Verder kon ik me helemaal vinden in Moment Van Bart Dobbelaere. Dat stond dan weer in De Standaard.
Het ging over een studie die gemaakt is dat het de schuld van de ouders is wanneer jongens minder goed presteren op school.
Er staat in:
'Wat er ook gebeurt, wat er ook niet gebeurt, wat er ook voorvalt of achtervalt; het is de schuld van de ouders.'
Men schuift zoveel op de ouders. Ook ik ken dat gevoel. Zijn mijn kinderen beleefd en vriendelijk? Presteren ze goed op school.Dan ben ik de (goede)moeder die hen dat geleerd heeft. Is één der kinderen op school van tijd onuitstaanbaar ook dat is mijn schuld want hij krijgt vast niet de aandacht die hij verdiend in zo een groot gezin! 'Geef eens wat extra aandacht mevrouw!'
Het ligt aan de opvoeding. Alles ligt in onze handen.
Ik ga niet ontkennen dat een deel opvoeding is. Dat je probeert je best te doen. Je kinderen zegt dat ze danku moeten zeggen en aub en vooral lief en beleefd zijn en NIET arrogant en tegenspreken.
Dat gaat meestal redelijk goed tot de ....puberjaren. Dan veranderen je kinderen soms in onherkenbare wezens en vraag je je soms af waarom je er de energie in gestoken hebt. Op andere momenten zie je dan weer dat je energie toch nog vruchten afwerpt als ze toch nog Dankuwel zeggen :-).

Ik lees NIET op de buitenspeeldag

Vandaag overal te lande. Buitenspeeldag!!  Ik ging er heen met mijn kinders (of toch met een groot deel ervan) en mijn boek nam ik uiteraard ook mee op sleeptouw (een kanjer wel die veel weegt: over de 500 blz). Een gesleur best wel want in mijn handtas zaten niet alleen dat dikke boek, maar ook een nieuw pak natte doekjes, een luier, enz...

Maar helaas: ik kon er geen letter lezen. Teveel kinders die in het oog moesten gehouden worden op teveel verschillende plekken, teveel mensen die ik kende (en met wie ik gretig een klapje maakte)en ik letste er zelfs. Wel leuk hoor. Het lezen zal voor vanavond zijn als mijn kinders moe van hun buiten spelen in hun warme bedjes liggen.

Boeken op woensdag

In de krant De Morgen is er 's woensdags veel te lezen over boeken en ook dat wekelijkse (korte)interview met een jonge lezer. Dat is altijd smullen voor mij.
Ik lees alles over de boeken die ze voorstellen, maar meestal koop ik ze niet tenzij het mij echt (écht)een boek voor mij lijkt.
Maar vandaag stond er iets in over het boek Brave Kinders.

 Onlangs had ik dat boek in mijn handen, maar moest ik van mezelf kiezen tussen dit boek en dat boek 'Ik wou'. Het werd 'Ik wou', maar vandaag las ik in de krant over het boek (en stukjes)en in de boekhandel ging ik dus op zoek naar dit boek. Het was uitverkocht. Het laatste exemplaar stond in de etalage, maar ik kreeg het mee. Ik kan nu niet wachten om eruit voor te lezen aan mijn eigen ondeugende jongens (en meisje). Ik kocht ook nog 'Jules zoekt paaseieren', een koffertje met gouden boekjes :-) (ik moet toegeven dat ook het koffertje prachtig was), De IJzerkoningin deel 3 voor onze elfjarige, nog een boek van Vos en Haas over IJS, de Margriet en een strip voor een andere dochter.
Ik kreeg er gratis 3 leuke bandana's bij (maar ik wist niet van de actie dus daarvoor had ik het niet gedaan). Echt hele leuke in drie verschillende kleuren (roos, groen en blauw).

Kortom: weer heerlijk leesplezier voor de allerjongsten.

Transitië

Het was in bestelling dus ik had het niet meteen.
Groeten uit Transitië van Eva Peeters, Mme Zsazsa, Kristien Hens, Dorien Knockaert en Joke Rous.

Over duurzame ideeën voor het dagelijkse leven. Ik zag het op de blog van Mme Zsazsa passeren. Haar eerste boek kocht ik niet want rokjes maken heb ik ergerlijk ondervonden is niets voor mij. Geen geduld vooral laat ik eerlijk zijn om een draad door een naald te krijgen.

Maar dit boek leek me wel iets voor mij.
Even doorgebladerd en hm: ja: het is wel mijne dada.
Het zou een boek moeten zijn (staat op de achterflap), een vrolijk boek dat even stil doet staan bij het leven dat wij leiden en dat aanzet om kleine dingen te veranderen met een groot effect.

Ik citeer Wouter duprez 'Let op!De geestdrift in dit boek is besmettelijk! Na dertig bladzijden stond ik al rode biet te snijden. Na honderd bladzijden deed ik aan autodelen. En nu ik het uit heb, krijg ik zelfs zin in een buitentoilet.'

Ik ben weer heel benieuwd.

In de krant vandaag

Ik lees elke dag twee kranten : De Standaard en De Morgen. De Standaard heeft mijn voorkeur.
Af en toe lees ik eens een populaire krant , maar die heb ik snel doorgebladerd dan.
En in het dorpje in Zeeland waar ik vaak verblijf hebben ze niet eens buitenlandse kranten. Dit jaar ga ik ze wellicht wel twee maanden laten doorsturen. Dan lees ik ze wel met een dag vertraging.

Vandaag hadden bepaalde artikels wel mijn meer dan gewoonlijke interesse.
'Stiefkind laten erven kan nog dit jaar' (eigen kinderen leveren dan in).
Wij hebben dit al laten vaststellen bij een notaris dat ook de stiefkinderen mee erven! We zijn de wet dus voor.

'Positief opvoeden werkt (niet)
Over hoe bepaalde goede opvoedingstechnieken niet voor iedereen werken.

'Leve de lijstjes. Geen leven zonder doelen.' Leuk om te lezen aangezien ik ben opgegroeid met lijstjes (moeder)en ik dat nu zelf ook vaak doe (hoewel ik dat eigenlijk niet wil).

'RIP, allochtoon' (Integratie is meer dan de taal leren en werk vinden).
Zelfs mijn man heeft zich moeten integreren, dan wel in deze stad. Hij sprak de taal en hij had werk (hij is dan ook gewoon Belg), maar door met mij te trouwen verhuisde hij me achterna en moest hij hier reclame gaan maken voor zijn zaak, hier dus klanten vinden alsook gingen we samen bij Lets (niet alleen om dingen te doen, maar ook voor 't sociale acpect)en proberen wat te babbelen met de buren enzo.

Ziehier mijn hoofdpunten van vandaag.

Ik lees....in de binnenspeeltuin

Momenteel lees ik Delle Weel van Anjet Daanje.
Nog nooit van gehoord? Wel. Ik ook niet. Dat komt er van wanneer je het eerste boek neemt in de bib bij de D.
Maar het is een verrassend boek. Niet dat ik het zou tippen, maar het leest wel vlot en 't gaat vooruit. Bovendien gaat het over de dunne lijn tussen fictie en non-fictie. Over hoe dat door elkaar loopt uiteindelijk. Als ik het uit heb zal ik de korte inhoud even bloggen.
Momenteel zit ik halfweg. Ik las gisteren een paar honderd blz. in de binnenspeeltuin tussen de gillende kinderen door en het is zo een boek waar dat bij kan. Je kan volgen. Moet geen tien keer herlezen.
Dus ik nam een wijntje en nog ééntje en daarna aten we wat en nam ik cola light en een cappucino. Niets speciaals, maar toch was het zalig om ongestoord te kunnen lezen want de kinders vermaakten zich uiteraard in de binnenspeeltuin en ik had een goed excuus. Man was nl. thuis aan het werk en wilde vooral rustig werken en buiten was het zo bitter koud (weer eens sneeuwval en koud: brrr)dus ik had een goed excuus om naar de binnenspeeltuin te gaan.
En met een goed boek erbij valt dat allemaal reuze mee.
Hoewel de binnenspeeltuin weer goed vol zat heb ik trouwens niemand anders met een boek gezien. Wel enorm veel mensen die met allerlei apparaten zich zoet hielden. Je weet wel: die tablets en speciale GSM's enzo. Sommige koppels zaten zelfs naast elkaar daarmee bezig.
Zo een relatie zou ik zelf dus nooit of te nooit willen. Echt dodelijk!!

Ik wou

van Ingrid Godon en Toon Tellegen.
Ik zocht rouwtelegrammen. Twee overleden mensen in één week. Een oud en een jong iemand. Twee vaders.
En toen keek ik nog eens rond en kocht een boek van Claire vanden Abbeele over kunst en rouw en ook dus 'Ik wou' .
Tijdens het soep opwarmen zei ik een paar teksten luidop voor ons kinderen. Mooi, mooi.
Wat een mooi boek.
Eén der teksten zette ik ook op een rouwkaartje.

ALS IK verdrietig ben, denk ik: en het verdrietigste
komt nog... Dan ben ik behalve verdrietig
ook nog eens bang.
Waarom denk ik dat dan?
Als ik gelukkig ben, denk ik nooit:
en het gelukkigste komt nog...
Als ik gelukkig ben, ben ik alleen maar gelukkig.
Er hoeft maar een meisje naar mij te glimlachen
en ik ben het al.
Het verdrietigste bestaat niet: dat moet ik denken!
En het gelukkigste bestaat wel.

Mooie teksten, mooie tekeningen in 'Ik wou'.

X en D

Deze middag in de bib was er een klein probleem. Vijf mensen waren bezig alle boeken te verzetten dus toen ik bij de D kwam stond daar de B. Een medewerkster moest mij toen leiden naar de D.
Ze vroeg: 'Welk boek zoekt U precies?' Ik deed heel onbeleefd of ik haar vraag niet hoorde want ik wou geen onsamenhangend verhaal ophangen van 'het eerste boek met de D' en 'ander soort boeken lezen'. Ondanks het feit dat ik haar vraag onbeantwoord liet toonde ze me de weg naar de D.
Daar koos ik dan een boek van Anjet Daanje. Het is nogal een dik boek (523 blz)en redelijk nieuw (2011).

Bij de X was het gemakkelijker. Er stonden maar drie boeken.
Het eerste was van Xiaolu Guo. Een Chinese auteur. Dat had ik wel kunnen denken.

Bij het naar de balie lopen kwam ik de medewerkster opnieuw tegen. 'Gevonden?' vroeg ze. Waarop ik ietwast genegeerd haar vraag beantwoorde met : 'Eh. Ja.'

Toen liep ik de regen weer in, ontweek de drollen op de weg en de plassen en begon alvast met het avondmaal want vandaag begin ik al in:
'Delle Weel' van Anjet Daanje.

Jardena

Dagboek uit Jeruzalem van Hanah Yakin.

(was het eerste boek bij de letter Y in de bib)

Een mooi boek dat ik graag gelezen heb (gisteren uitgelezen). Het was een zeer aangename verrassing.

De auteur is moeder van acht kinderen, kunstenares en studeerde in Utrecht en Parijs. Ze woont in Jeruzalem sinds 1956.
Dit boek kwam uit in 2008 en ze schreef nog een boek.

Het gaat over een oudere vrouw die haar dagen beschrijft, maar ook terugblikt in het verleden. Soms speelt ontroering, dan weer ergernis, ...
Ze doet vrijwilligerswerk om haar geweten te sussen.
Bekijkt ondertussen haar land (Israël)met een kritische blik.
Zelf is de vrouw Joods, ze beschrijft het samenleven en de moeilijkheden van en met de Arabieren, maar ook met de streng gelovige Joden.
Ze beschrijft hoe vriendschappen ontstaan, hoe ze haar (zieke)kleinkind van school (moet)halen en wat ze dan op haar weg tegenkomt, ...
Hoe er beslag er op haar gelegd wordt, maar ook hoe betrokken ze is bij familie, vrienden, ...
Hoe ze zich afvraagt hoe sommige zaken ontstaan, maar ze zelf geen enkel zinnig antwoord weet te verzinnen.

Ik zou het boek zeker tippen!!
Het legt de zware problemen in het Midden Oosten niet bloot, maar geeft je toch een simpele kijk erin.

Mijn volgende boeken uit de bib zal het eerste boek met de letter D zijn en het eerste boek met de X (zijn maar een paar boeken). Ik word best verrast door de boeken die ik anders nooit zou kiezen.

Ik lees...in het kapsalon

Momemteel lees ik een boek uit de bib en het is een zalig boek om te lezen. Als ik het uit heb tip ik het!
Vandaag las ik in het kapsalon waar niemand mij stoorde. Het was er bijna stil (alleen de radio). Het meisje dat de haren waste vroeg enkel of ik koffie wou wat ik graag aannam. Ook de dame die mijn haren knipte was gewoon stil.
Een last viel van mijn schouders.
En ondertussen kon ik overdenken wat ik daarvoor had gelezen toen mijn haren langzaam zwart kleurden.

De weekendkranten op zondagavond

Ik las pas gisterenavond voor de haard de weekendkranten. Het was er gewoon nog niet van gekomen.
Hugo Camps is er nog steeds niet. Nu staat er niet meer in de krant dat hij ziek is en zo snel mogelijk terug zal komen. Er staat helemaal niets meer.
Alleszins hoop ik wel dat hij terug komt.

Vandaag las ik dan weer in een column ook al ergernis over de erotische boeken in de TOP. Pas op want in de column stond dat er zelfs nog een paar andere aankomen. Iets met 80 en geel enzo. De columniste dacht dat het om te lachen was, maar het is bittere ernst.
Nu is het helemaal om zeep :-(.
Ik heb ooit dat boek van Catherine Millet gelezen (2002) en ook Slaafsheid en In zijn handen las ik (soortgelijke boeken wellicht, maar per toeval gelezen en al zo een 10 jaar geleden).
Mijn smaak is duidelijk veranderd.
Mensen: NIET kopen. Volg je eigen gevoel.

Houd je hoofd koel!

Dat is een boek van Meg Cabot.
Het stond als eerste boek in de bib bij de C en aangezien ik bezig ben om zo het ganse alfabet af te gaan en telkens het eerste boek ervan te lezen las ik eens dit soort boek.

Een boek waar je niet bij moet nadenken. Een beetje chicklit.
Op de flap stond dat het een grappig boek was, maar ik heb maar één keer echt heel hard moeten glimlachen: op blz.294 :-).
Echt spannend was het ook al niet, behalve op het einde misschien.

Maar zo af en toe eens een boek lezen dat vlot vooruit gaat, je niet al te veel moet nadenken en zinnen herlezen is ook eens wat anders.
Dat was ook een beetje mijn bedoeling toen ik dat besloot van het alfabet.
Ik zou zeer verschillende soorten boeken lezen dan en niet altijd naar hetzelfde soort boeken grijpen.

Ik zou dit boek zeker niet aanraden want ik kreeg er vooral zin in donuts en eten in want het hoofdpersonage eet zowat constant.

Korte inhoud?
Vrouw met maatje 42, gewezen muzikante heeft een baantje op een unief en daar gebeurd dan een moord en zij zoekt uit hoe en wat.

De ijzerprinses: Deel 2

Het eerste deel was De ijzerkoning van Julie Kagawa.
Ons Nele las dit boek in één ruk uit.
Voor haar goed rapport mocht ze nu deel 2 gaan halen.
Dat heet De ijzerprinses (ik dacht eerst de ijsprinses).
Dit tweede deel zou evengoed zijn. Nele kan niet wachten om er in te beginnen. De boekenprijs viel ook mee vind ik: 9,95 Euro.

Ze mocht ook het derde deel van Broederband kopen, maar dat boek was niet in de winkel. Ik dacht dat dat meer een boek voor jongens was, maar het boeit haar ook.

NIets te vrezen

Mijn eerste boek in de maand maart is eindelijk uit.
Niets te vrezen van Julian Barnes.
Minstens het eerste deel van het boek vond ik ongelooflijk saai.  Het ging vooral over geloof en God en het boeide me niet zo.
Enkel het lezen over zijn familie (broer, ouders, vrienden, ...)vond ik interessant.

Naar het einde toe gaat het dan over de dood (hoe te sterven). Wat is dood? Is er leven na de dood? En wat als wel en wat als niet? Dat vond ik eigenlijk best wel interessant en boeiend om te lezen.
Alsook datgenen wat Barnes schrijft over herinneringen en het geheugen. Het heeft het daarbij bij het rechte eind. Bv. hoe anders iemand een herinnering kan beschrijven, hoe anders die is voor ieder individu, ... De ene overdrijft, de andere zegt dat het niet gebeurd is bijvoorbeeld.

Met andere woorden: naar het laatste deel van zijn boek toe begon het boek mij alsnog te boeien. Toch zou ik het zelf enkel aanraden aan mensen van wie ik weet dat zo een boek hen eventueel zou kunnen interesseren. Er zit geen verhaal in. Het zijn meer bedenkingen allemaal van de auteur zelf. Een soort van werk over God, dood, geheugen, sterven, kunst ook wel, andere auteurs, enz...
Het wordt wel even een beetje spannend wanneer hij op zoek gaat naar de oorlogsgeschiedenis van zijn opa.

Iets grappigs uit het boek wil ik u niet onthouden op blz.231.
'Mijn laatste lezer. Het is verleidelijk sentimenteel te worden bij de gedachte aan hem of haar. En ja, ik stond op het punt als auteur een gebaar van dank en lof te maken naar het laatste paar ogen dat dit boek, deze bladzijde, deze zin bestudeert. Maar de logica kwam tussenbeide: je laatste lezer is per definitie iemand die je boek niet bij een ander aanbeveelt. Rotzak! Wat nou! Niet goed genoeg? Lees je liever die triviale rotzooi die in jouw oppervlakkige eeuw zo in zwang is. Ik was van plan mijn leedwezen over je heengaan te betuigen, maar dat kun je vergeten. Ben je echt niet van plan mijn boek aan een ander op te dringen? Ben je echt zo'n benepen, onoordeelkundig leeghoofd? Dan verdien je me niet! Ga maar dood! Jij, ja!'

En ook:

(Toen zijn opa met Kerst bij hen logeerde nam ie Lolita uit de kast.)
'Ik verwachte dat hij het walgend zou terug leggen. Tot mijn verbazing deed hij dat niet. Hij was erin begonnen en zou het uitlezen: Engelse puritein als hij was, moest en zou hij dat Russische verhaal over Amerikaanse verdorvenheid doorploegen.'

Alsook dat sommige mensen hun laatste woorden: "verdomme, nondeju, enz..." zijn naar het schijnt klinkt mij herkenbaar in de oren.

Wel. Toen was ik even stil :-). Plots een beetje herkenbaar.

Er was ook één correctie aangebracht in het boek. Eén woord was vergeten. Dat zie ik vaker in bib boeken. Eén van de boeken die ik voorheen las stond er vol van. 'Een lange brief' denk ik. Of was het toch die van Gerrit Jan Zwier?

Wel. Het boek is uit. Op naar het volgende.

Camps

Zowat het eerste wat ik lees elke ochtend is de krant en vandaag dus de weekendkrant en

Hugo Camps is ziek. Geen column dus vandaag.

Dat vond ik nu zo raar dat een mens dat zo gewoon wordt. Eerst die column lezen en dan de rest van de krant en dan staat er dat Hugo Camps ziek is en er dus geen column is. Toen moest ik even nadenken.
Maar natuurlijk: hij kan ook ziek worden, het is een mens, geen letters gewoon op papier, hij heeft vast griep ofzo, ...
Voor hem is het vast ook iets onnatuurlijk dat hij dat eens niet doet. Wat zeg ik? Waarschijnlijk vindt hij het supererg. Voor hem is het vast ook iets dat normaal iedere dag gewoon gedaan wordt : die column binnen leveren. En nu ligt hij ziek.
Hij moet wel heel ziek zijn...

Soit. Hugo Camps is ziek, het regent. Ik ga toch naar buiten.

Om het met de woorden van Ingrid te zeggen ;-): Kortom ellende!

Twee dochters

Ik heb een dochter van zestien en één van elf die graag en veel lezen.
Voor de oudste koop ik de boeken meestal. Ze houdt ze ook netjes bij in haar boekenkast en herleest ze.
Men dochter van elf leent uit de bib én ik koop er boeken voor. Nu wil ze het vervolg lezen op De IJsprinses en het derde deel van Broederband.
Zij leest die boeken trouwens op één dag uit wanneer ze de kans krijgt. Ze kan overal lezen.

Oudste wil ook een boek: Betoverd geloof ik dat het heet.

Misschien dat ik straks nog even in de boekhandel passeer. Ik heb drie kinderen thuis vandaag en er komen 2 jongens spelen, maar het ziet er nog lekker weer uit dus ik ga wellicht een wandeling met hen maken en maak dan een tussenstop in de boekhandel.

Men andere drie kinderen lezen vooral strips :-). Hoewel mijn oudste zoon weleens boeken van De grijze jager las is het nu weer lang geleden dat ik hem nog een boek zag vastnemen. Dat komt door die verdomde PSP (die hij niet van mij kreeg, maar kocht met eigen Nieuwjaarsgeld). Ik heb echt een hekel aan dat DING.

Op een drafje

ging ik naar de bib want mijn boeken moesten binnen. Ik had er drie uitgeleend, maar het boek van Barnes heb ik moeten verlengen omdat ik het dus maar niet uit krijg. Van zodra het uit is breng ik het wel meteen binnen.

Ik leende er opnieuw twee uit. Het eerste boek van de letter C bleek van Meg Cabot te zijn waar ik nog nooit van gehoord heb. Houd je hoofd koel! heet het boek. Het lijkt een chicklit , maar er komt een moord in en de hoofdpersonage zou dan voor detective gaan spelen. Zo een boek dat ik nooit uit mezelf zou kiezen.
Het andere boek is Jardena van Hannah Yakin. Het is een dagboek uit Jeruzalem.
Ook een boek dat ik niet zou kiezen, maar de auteur is een vrouw met acht kinderen! Het is weer toeval dat ik daar op val.

Ik vind het wel leuk om ook op deze manier boeken te lezen. Soms zijn ze verrassend, maar soms ook erg saai. Het boek van Julian Barnes is nog steeds niet uit al is hij gestopt over God en nu vooral over de dood bezig en ik moet zeggen: het vlot bij momenten wel om te lezen. Toch heb ik besloten om voorlopig geen Barnes boeken meer te lezen.

Bij de X staan er in onze bib maar twee boeken (gisteren toch)en bij de Y ook maar een half rekje vol.

Wij en ik

van Saskia De Coster is nog een boek op het verlanglijstje.

Vandaag las ik al een voorpublicatie in één der kranten en ik denk wel dat ik het graag ga lezen.
Gisteren las ik een interview met de auteur.

Het gaat over een huisvrouw en een bedrijfsleider...

Gisteren heb ik nog wat proberen lezen in het boek van Julian Barnes, maar het gaat over God en ik vind het zo vreselijk saai. Maar ik ben halfweg en wil het nu toch wel uitlezen. Hopelijk komt er toch nog iets boeiends in.

Nu ga ik ook nog wat lezen. Ik heb Lies een beetje vroeger in bedje gelegd omdat ze deze middag naar de tandarts moet en ook Mats doet een dutje.
Dus ik ga nog een pot koffie zetten, de rest van de krant uitlezen en dan nog wat in mijn boek.

Zoon

Vandaag sprong ik de boekhandel binnen. In onze stad hebben we er maar één (helaas).

Meteen binnen zag ik ZOON liggen van Karl Ove Knausgard.
Ik ben echt een fan van Karl Ove en las ook VADER en  LIEFDE. Dus zoon werd meteen meegenomen.
Hoewel ik eigenlijk momenteel nog in drie boeken tegelijk bezig ben sta ik nu te popelen om ZOON te lezen.
Momenteel lees ik ook nog een boek van Barnes, dan nog De tafel van 13 van Kooiman en Identiteit.
Zoon kan er dus even niet meer bij, maar wordt toch het eerstvolgende boek.

Verder kocht ik nog een (nieuw)tijdschrift en een krant. En kleine revoluties van Rik Pinxten.
Leesvoer genoeg.
Het is al een dag om buiten te lezen op het terras, maar spijtig genoeg heb ik nog teveel werk binnenshuis. Was, administratie, ...pffff.

Uitgelezen in februari

In februari las ik zes boeken uit.

1)De citroentafel van Julian Barnes

2)De sneeuw van weleer van Bertus Aafjes

3)Een geschiedenis van de wereld in 10 1/2 hoofdstuk van Julian Barnes

4)Alleen met velen van Gerarda Mak

5)De dwaze eilanden van Gerrit Jan Zwier

6)Een lange brief van Mariama Bâ

In 2013 zijn dat dus 7 boeken.

Het beste boek is die van Stoner.