was de titel van de column van Jeroen Olyslaegers die ik met veel belangstelling las.
Aangezien ik kortgeleden Jardena las. De situatie in Israël en het Midden-Oosten heeft altijd al mijn aandacht gehad dus wanneer ik erover lees is het altijd met extra aandacht.
Ik ken zelf wel geen Joodse mensen of Palestijnen. Eigenlijk ken ik te weinig mensen van andere nationaliteiten. (Ik ken vooral veel Nederlanders)
Ik zou meneer Olyslaegers dus ook tippen om het boekje Jardena te lezen. Is een vlot boekje die je ook wat inzichten geeft uit het dagdagelijkse leven in Israël.
Deze column stond in De Morgen van vandaag.
Verder kon ik me helemaal vinden in Moment Van Bart Dobbelaere. Dat stond dan weer in De Standaard.
Het ging over een studie die gemaakt is dat het de schuld van de ouders is wanneer jongens minder goed presteren op school.
Er staat in:
'Wat er ook gebeurt, wat er ook niet gebeurt, wat er ook voorvalt of achtervalt; het is de schuld van de ouders.'
Men schuift zoveel op de ouders. Ook ik ken dat gevoel. Zijn mijn kinderen beleefd en vriendelijk? Presteren ze goed op school.Dan ben ik de (goede)moeder die hen dat geleerd heeft. Is één der kinderen op school van tijd onuitstaanbaar ook dat is mijn schuld want hij krijgt vast niet de aandacht die hij verdiend in zo een groot gezin! 'Geef eens wat extra aandacht mevrouw!'
Het ligt aan de opvoeding. Alles ligt in onze handen.
Ik ga niet ontkennen dat een deel opvoeding is. Dat je probeert je best te doen. Je kinderen zegt dat ze danku moeten zeggen en aub en vooral lief en beleefd zijn en NIET arrogant en tegenspreken.
Dat gaat meestal redelijk goed tot de ....puberjaren. Dan veranderen je kinderen soms in onherkenbare wezens en vraag je je soms af waarom je er de energie in gestoken hebt. Op andere momenten zie je dan weer dat je energie toch nog vruchten afwerpt als ze toch nog Dankuwel zeggen :-).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten