De Standaard op één !

De beste weekendkrant afgelopen weekend was weer maar eens De Standaard voor mij. 

Genoten van de column van Lieve VanDeVelde over onder andere water en ananassen :-). Zeer interessant en dat meen ik serieus.
Natuurlijk alsook het welkome interview met Eva Peeters. Het boek heb ik allang in mijn bezit. Helaas nog geen letter van gelezen, maar dat komt wel want zoals Lieve het benoemd : ik ben ook in de overgang... Het artikel uitgescheurd om in mijn knipselmap te bewaren nadat ik het volledig uitgelezen had. En bedacht dat ik onze bakfiets ook maar eens van stal moet halen...en eens zou moeten werk maken van die moestuin.

Ook de column van Tom Heremans was weer om van te smullen over digitale heimwee. Ik heb maar een simpele gsm. Een smartphone, Blackberry, tablets, ...dat ken en heb ik allemaal niet. Ik kocht voor mezelf eens per ongeluk een gsm met toutchscreen en ik kreeg na 24 uur een waarschuwing dat mijn rekening serieus aan het oplopen omdat ik nog steeds op het internet zat met die gsm terwijl ik er niet eens op geweest was. Toen ik dat in orde gemaakt had met de operator en ik voor 'de tijd' slechts éénmalig 50 euro moest betalen heb ik de gsm aan men dochter gegeven en opnieuw de oude gebruikt. Een bericht erop tikken kon ik niet eens. Het stond vol fouten omdat ik net op dat lettertje ernaast gedrukt had.

En omdat ik de laatste tijd nogal wat veel Jerusalem enzo tegenkom in de boeken die ik lees las ik ook 'Het miami van Het Midden-Oosten' Over Tel Aviv. Superinteressant. Ik ben ook zo niet voor de typische vakantielanden zoals Turkije, Spanje, enz...dus dromen mag een beetje.

En ook de column van Thomas Siffer volg ik weer al een tijdje ondertussen. Al sinds Flair eigenlijk.

En dat was nog maar het magazine.
De krant zelf was nog interessanter over Triodos en New B. Over de moestuin van Wim (nog nooit van die mens gehoord aangezien ik geen TV heb waarschijnlijk), over de bommen op Mortsel (dat werd gezwegen en had ik ook nog nooit eerder over gehoord en ik vroeg me af wat ik nog allemaal niet wist), over DR. Cammu in Afrika waar de meest gestelde vraag zou zijn: 'Kan ik nog kinderen krijgen?'(dat raakte me: ik had gehoopt op een langer interview).
Bij de foto van het schilderij van Frans Hals 'Catharina Hooft en haar min' bleef ik lang kijken. Ik vond het prachtig. Zo mooi geschilderd. Een min? Dat was toch een andere vrouw die je kind zoogde hé?

En tot slot was ik dan van slag door wat Evelien De Vlieger te vertellen had over leerkrachten. Ik was het zo met haar eens. Leerkracht zou het beroep met de meeste aanzien moeten zijn!

En zo zat het weekend er dan OP wat lezen betreft.
En kon ik weer met de boeken beginnen.