De krant lees ik wel. En zo stond er gisteren in De Standaard. De vijf levenslessen van Maja Wolny.
Maja is directeur van het NAVIGO-Nationaal Visserijmuseum in Oostduinkerke. Ik kende deze vrouw niet, maar wat een levenslessen had ze. Kan ik me volledig in vinden.
1. Leef nomadisch. Ik vind dat je als mens altijd moet kunnen vertrekken. Je moet de dingen kunnen loslaten, om je leven opnieuw uit te vinden. (Maja sprak over een boek dat ik meteen bestelde)
2. Kies je eigen troost. Een kleine dosis troost kan je leven redden dus laat dit niet afhangen van een ander. Het gaat om kleine dingen. Een stuk chocolade, een goed hoofdstuk in een boek, wandelen langs de zee, ...
Ook dit is inderdaad belangrijk.
3. Zoek op tijd duffe klusjes. We leven in een maatschappij van overvloed. We stapelen onze levens VOL. We verliezen contact met het echte leven. Maar zelf strijken, kuisen, ....Wanneer je beslist om eens niet met een cheque te betalen heb je meer voldoening.
4. Hou het simpel. Vereenvoudiging is de echte rijkdom. Minder bezitten, minder afspraken. Minder afspraken. Minder kilometers. Het is soms een zware oefening om al die dingen weg te snijden, maar op die manier schep je ruimte. Minder wordt meer.
5. Glimlach naar elkaar. (Voor mij zeer moeilijk op deze moment)
Deze levenslessen ga ik proberen onthouden en verder toepassen. Dankjewel Maja.
Nummer 5. Een vriendelijk woordje met een glimlach van zomaar iemand in de winkel kan iemands dag al opfleuren. Jammer dat je er op het moment zelf moeilijk mee hebt Ik kan je er zeer ws niet mee helpen maar als je erover zou willen mailen , ik denk dat je mijn emailadres nog zou moeten hebben.
BeantwoordenVerwijderenHenriette
Dankje Henriette.
VerwijderenIk glimlach wel veel hoor en zeker naar kinderen, maar ook naar mensen op straat. Alleen heb ik het opgegeven om bijvoorbeeld mensen hier aan de poort te groeten (glimlachend). Sommigen hebben nog nooit terug gelachen of iets gezegd. Vorige week ontschoot me daar een lelijk woord bij :-).