Die haal ik ook uit maandbladen die gaan over landelijk leven en landelijk wonen.
Zo zijn wij op zoek naar:
een nieuwe / andere haard
smeedwerk
orangerie/serre/ veranda
Vloeren voor op zolder en inrichting daarvan
of gewoon simpel: inrichting. Verlichting bijvoorbeeld.
Maandbladen kunnen dan helpen.
Er zijn ook natuurlijk:
Ik ga bouwen/verbouwen
VT wonen (klassieker die ik al lang lees)
101 (of is het 1001?)woonideeën
En over elk onderwerp bestaat wel een apart boekje
Keukens
Veranda's
Zwembaden
Tuinen
Voor elk wat wils.
zondag 30 juni 2013
zaterdag 29 juni 2013
I love Saskia (2) en Griet
Wat een genot is het voor mij om op de voorpagina van Zeno Griet Op de Beeck en vooral Saksia De Coster te zien staan. Twee prachtige vrouwen, schrijfsters. Smullen doe ik van hun woorden.
Mooie foto's.
Tital. 'Carpe that fucking diem.' Pluk de dag was jaren mijn lijfspreuk! Onder U weten sommigen dat wellicht nog. Niet dat ik daar dezer dagen nog mee naar buiten kom, maar soit.
(En had ik mijn leven niet voor een deel vermoost had ik nu misschien naast Saskia gezeten want hey: schrijven deed ik bij de vleet in mijn jeugd: ik koos andere wegen)/
Op de Beeck: 'Het leven is te kort en tegelijk ontzettend lang om de hele tijd in een leugen te leven.'
De Coster: ' Het kan perfect werken als je exact doet wat je ouders altijd hebben gedaan. Maar doe het dan tenminste bewust en met overtuiging, niet vanuit een gedachteloze verkwisting van je eigen leven. '
'Kinderen maken is toch de ultieme daad van geloof in een toekomstige wereld.'
'Ik behoor tot geen enkele club. Van zodra ze een lidkaart op je hoofd kunnen plakken, wordt je stem niet meer gehoord. Niemands knecht, niemands spreekbuis.'
'Het leven moet geloofd worden.'
Genieten!
Ook Celia Ledoux stond in De morgen in Zeno met reactie op de reacties op haar column deze week. Ooit heel erg genoten van haar columns.
Ik ben het niet met haar eens over wat ze zegt over armoede. Ik heb zelf geldgebrek gehad en ik ben er uit gekomen met veel knokken. Iederaan kan dat wél als je maar WIL.
Mooie foto's.
Tital. 'Carpe that fucking diem.' Pluk de dag was jaren mijn lijfspreuk! Onder U weten sommigen dat wellicht nog. Niet dat ik daar dezer dagen nog mee naar buiten kom, maar soit.
(En had ik mijn leven niet voor een deel vermoost had ik nu misschien naast Saskia gezeten want hey: schrijven deed ik bij de vleet in mijn jeugd: ik koos andere wegen)/
Op de Beeck: 'Het leven is te kort en tegelijk ontzettend lang om de hele tijd in een leugen te leven.'
'Kinderen maken is toch de ultieme daad van geloof in een toekomstige wereld.'
'Ik behoor tot geen enkele club. Van zodra ze een lidkaart op je hoofd kunnen plakken, wordt je stem niet meer gehoord. Niemands knecht, niemands spreekbuis.'
'Het leven moet geloofd worden.'
Genieten!
Ook Celia Ledoux stond in De morgen in Zeno met reactie op de reacties op haar column deze week. Ooit heel erg genoten van haar columns.
Ik ben het niet met haar eens over wat ze zegt over armoede. Ik heb zelf geldgebrek gehad en ik ben er uit gekomen met veel knokken. Iederaan kan dat wél als je maar WIL.
donderdag 27 juni 2013
Boeken om in te bijten
Eergisterenavond stroomde onze kelder onder water door een fout van de watermannen. Helaas heb ik ook schade aan mijn boeken. Twee dozen vol boeken stonden in het water en zijn verloren.
Hoe bepaal je die schade?
Ik kocht als troost een paar nieuwe boeken. Joyland van Stephen King.
De nieuwste van Julian Barnes: Hoogteverschillen. Getipt in De Morgen gisteren. En nog een boek dat mijn aandacht trok.
Zomernachtsessies. Gesprekken !
Gisteren in De Morgen dan 'Boeken om in te bijten.'
Uiteraard ben ik het eens dat Stoner een paar keer in de lijstjes voorkomt.
Nog boeken die getipt werden en die mijn interesse hebben.
-Brigadieroversteekmoeder van Karin Bruers. Dit zijn korte verhalen.
-De lachvogel van David Sedaris. Om te lachen.
-Zes maanden in de Siberische wouden van Sylvain Tesson. (Om te lezen wat er over te schrijven valt)
-Een privé kwestie van Beppe Fenoglio. Omdat het getipt werd door veel verschillende mensen, maar het is daarom nog niet goed natuurlijk)
Ondanks de ravage in onze kelder. Die boeken hebben voor mij veel waarde, maar ik vrees niet zo voor de verzekering. Dus ondanks dat: nieuw leesvoer.
Hoe bepaal je die schade?
Ik kocht als troost een paar nieuwe boeken. Joyland van Stephen King.
De nieuwste van Julian Barnes: Hoogteverschillen. Getipt in De Morgen gisteren. En nog een boek dat mijn aandacht trok.
Zomernachtsessies. Gesprekken !
Gisteren in De Morgen dan 'Boeken om in te bijten.'
Uiteraard ben ik het eens dat Stoner een paar keer in de lijstjes voorkomt.
Nog boeken die getipt werden en die mijn interesse hebben.
-Brigadieroversteekmoeder van Karin Bruers. Dit zijn korte verhalen.
-De lachvogel van David Sedaris. Om te lachen.
-Zes maanden in de Siberische wouden van Sylvain Tesson. (Om te lezen wat er over te schrijven valt)
-Een privé kwestie van Beppe Fenoglio. Omdat het getipt werd door veel verschillende mensen, maar het is daarom nog niet goed natuurlijk)
Ondanks de ravage in onze kelder. Die boeken hebben voor mij veel waarde, maar ik vrees niet zo voor de verzekering. Dus ondanks dat: nieuw leesvoer.
dinsdag 25 juni 2013
Dwarsligger
Ik kocht de boekendief van Markus Zusak.
Ik deed al een paar pogingen om er in te lezen. De bladzijden zijn flinterdun en ik ben nog niet ver gekomen.
Ondertussen ben ik gewoon thuis opnieuw Julian Barnes aan het lezen. Alsof het voorbij is. Dat deed ik gisteren opnieuw voor de open haard.
zondag 23 juni 2013
Adresjes aan zee
Waar uit eten aan zee?
Niet verbaasd dat dat voor Oostende een veelvoud van adresjes was.
Uitgescheurd en nu bewaren.
Niet verbaasd dat dat voor Oostende een veelvoud van adresjes was.
Uitgescheurd en nu bewaren.
Vakantie aan zee
Het Laatste Nieuws koop ik regelmatig eens op zaterdag.
Om Hilde Sabbe en om de extra's in het weekend zoals woonreportage's, huizen te koop, een goed interview, ...
In de NINA dit weekend BV's die vertellen over de trek van de zee.
Die heb ik zelf ook. Als ik kon zat ik er veel en veel vaker en we hebben natuurlijk ook een caravan in Zeeland. Dat is ook al fijn.
Zeeland is voor de rust.
In de winter is Oostende en de Belgische kust ideaal.
Zoals de foor in de herfst in Oostende. Niet te missen. En de pier.
En Spinvis maakte er een liedje over.
Om Hilde Sabbe en om de extra's in het weekend zoals woonreportage's, huizen te koop, een goed interview, ...
In de NINA dit weekend BV's die vertellen over de trek van de zee.
Die heb ik zelf ook. Als ik kon zat ik er veel en veel vaker en we hebben natuurlijk ook een caravan in Zeeland. Dat is ook al fijn.
Zeeland is voor de rust.
In de winter is Oostende en de Belgische kust ideaal.
En Spinvis maakte er een liedje over.
zaterdag 22 juni 2013
De laatkomer
van Dimitri Verhulst las ik gisteren uit in één ruk.
Verhulst schrijft zo dat het leest als een trein.
Maar hij deed me deze keer teveel aan Brusselmans denken. (over stront en veel gevloek)
Hoewel ik de verhaallijn goed gevonden vond. Over een man die veinst dat ie dement is om op zijn gemak oud te kunnen worden. En te ontsnappen aan zijn familie.
Maar of dat ook lukt is zeer te vraag. Het laatste bezoek van zijn dochter is zeer ontroerend en geeft je zin het personage een klap te verkopen en echt een stomme idioot te vinden.
Dat is hij eigenlijk ook. Een slappeling die op het einde een poging doet er nog iets van te maken, maar zichzelf tekort doet. Gedane zaken nemen geen keer namelijk !
Het boek doet je wel beseffen dat je maar beter elke dag leeft zoals je zelf wil. Dan hoef je niet te eindigen als het hoofdpersonage in het boek die gewoon heel zijn leven een ongelukkige sloef is geweest en eenzaam sterft. Triestig.
Maar eigenlijk vond ik het allemaal ook een beetje te ver gezocht en het mocht gerust wat spannender.
Het leek wel of hij een boekje moest schrijven en schrijven kan ie wel, maar neen. Hij heeft al veel betere boeken geschreven dan dit.
Ik wil het boekje opsturen naar wie mij een interessante ruil kan voorstellen.
Verhulst schrijft zo dat het leest als een trein.
Maar hij deed me deze keer teveel aan Brusselmans denken. (over stront en veel gevloek)
Hoewel ik de verhaallijn goed gevonden vond. Over een man die veinst dat ie dement is om op zijn gemak oud te kunnen worden. En te ontsnappen aan zijn familie.
Maar of dat ook lukt is zeer te vraag. Het laatste bezoek van zijn dochter is zeer ontroerend en geeft je zin het personage een klap te verkopen en echt een stomme idioot te vinden.
Dat is hij eigenlijk ook. Een slappeling die op het einde een poging doet er nog iets van te maken, maar zichzelf tekort doet. Gedane zaken nemen geen keer namelijk !
Het boek doet je wel beseffen dat je maar beter elke dag leeft zoals je zelf wil. Dan hoef je niet te eindigen als het hoofdpersonage in het boek die gewoon heel zijn leven een ongelukkige sloef is geweest en eenzaam sterft. Triestig.
Maar eigenlijk vond ik het allemaal ook een beetje te ver gezocht en het mocht gerust wat spannender.
Het leek wel of hij een boekje moest schrijven en schrijven kan ie wel, maar neen. Hij heeft al veel betere boeken geschreven dan dit.
Ik wil het boekje opsturen naar wie mij een interessante ruil kan voorstellen.
vrijdag 21 juni 2013
Libelle
Ik ben een dertiger en vrouw en die lezen de Libelle.
Zo een Libelle heb ik zeer snel uit want ik lees snel.
Ik maak weleens een gerechtje klaar uit de Libelle of volg al eens een TIP op.
De mode: daar kijk ik ook naar en ik heb weleens speciaal een jurk gekocht omdat ik ze prachtig vond in de Libelle (en ik heb die deze winter ook heel veel gedragen).
Interviews met BV's lees ik dan weer nooit tenzij het een superinteressante BV is.
En die pockets voor de zomerdagen kocht ik nooit want romannen lees ik niet.
Toch gelezen wat voor soort boeken het waren en toen sloeg de verleiding toe.
In de boekhandel vroeg ik plots naar de Libelle boeken voor een prikje. Voor de zomerdagen buiten in den tuin met joelende kinderen rond mij.
Zo een Libelle heb ik zeer snel uit want ik lees snel.
Ik maak weleens een gerechtje klaar uit de Libelle of volg al eens een TIP op.
De mode: daar kijk ik ook naar en ik heb weleens speciaal een jurk gekocht omdat ik ze prachtig vond in de Libelle (en ik heb die deze winter ook heel veel gedragen).
Interviews met BV's lees ik dan weer nooit tenzij het een superinteressante BV is.
En die pockets voor de zomerdagen kocht ik nooit want romannen lees ik niet.
Toch gelezen wat voor soort boeken het waren en toen sloeg de verleiding toe.
In de boekhandel vroeg ik plots naar de Libelle boeken voor een prikje. Voor de zomerdagen buiten in den tuin met joelende kinderen rond mij.
donderdag 20 juni 2013
Jajaja!
Vandaag nam ik de tijd om eindelijk eens DE BOND te lezen. Het is het krantje van de Gezinsbond waar ik al vele jaren lid van ben.
Zeer veel interessante artikelen in deze bond.
Zo was er een artikel over nieuw samengestelde gezinnen en de moeilijkheden daaromtrent. Herkenbaar! Vooral ook het onbegrip van 'gewone' gezinnen. Of moeders die het extra goed willen doen (het mag niet mislukken)en toch nog teleurgesteld zijn/worden uiteindelijk. En je mag niet zeuren want het was toch je eigen keuze. Medemoeders van nieuw samengestelde gezinnen vinden wel steun bij elkaar want overal is het wel wat.
En dat praten zin heeft , maar ik vind dat ook moeilijk met pubers. Vaak wordt mijn geduld net iets teveel op proef gesteld.
Ook was er een artikel over een paar gezinnen die een soort van samenwonen doen in een voormalige fabriek. Ze maakten er woonentiteiten van en wonen wel apart, maar delen wel de tuin, het grasmachine, het terras enz... Heel erg mooi, maar het kan alleen met goede afspraken. Er wonen maar liefst dertien kinderen en een veertiende op komst. Dat geeft daar wel wat ambiance. Niet voor rustzoekers dus. Toch ben ik een tikkeltje jaloers.
Verder ook nog een artikel over opvoeden. En dan wel de Europese manier versus Amerikaanse manier. De auteur schreef eerder al 'Franse kinderen gooien niet met eten.'
Zeer veel interessante artikelen in deze bond.
Zo was er een artikel over nieuw samengestelde gezinnen en de moeilijkheden daaromtrent. Herkenbaar! Vooral ook het onbegrip van 'gewone' gezinnen. Of moeders die het extra goed willen doen (het mag niet mislukken)en toch nog teleurgesteld zijn/worden uiteindelijk. En je mag niet zeuren want het was toch je eigen keuze. Medemoeders van nieuw samengestelde gezinnen vinden wel steun bij elkaar want overal is het wel wat.
En dat praten zin heeft , maar ik vind dat ook moeilijk met pubers. Vaak wordt mijn geduld net iets teveel op proef gesteld.
Ook was er een artikel over een paar gezinnen die een soort van samenwonen doen in een voormalige fabriek. Ze maakten er woonentiteiten van en wonen wel apart, maar delen wel de tuin, het grasmachine, het terras enz... Heel erg mooi, maar het kan alleen met goede afspraken. Er wonen maar liefst dertien kinderen en een veertiende op komst. Dat geeft daar wel wat ambiance. Niet voor rustzoekers dus. Toch ben ik een tikkeltje jaloers.
Verder ook nog een artikel over opvoeden. En dan wel de Europese manier versus Amerikaanse manier. De auteur schreef eerder al 'Franse kinderen gooien niet met eten.'
Dat boek heb ik. Helaas nog niet gelezen.
Er was ook nog de column van de wakkere papa. Van hem las ik al vaker hilarische stukken. Deze keer was het niet hilarisch, maar olé. Weer herkenbaar.
De papa maakte namelijk een treinreis met zijn twee kinderen en raakte er bijna één kwijt in zijn ijver om alles op tijd op de trein te krijgen. Zelf ging ik eens naar Oostende met de trein en een stel kinderen waarvan 2 kleuters en een baby en dan nog 2 groteren geloof ik en ik herken dat. Het is niet evident om hulp te krijgen. Ik sukkelde met mijn koets bijna op de sporen en ook een kind viel bijna tussen trein en perron. Ook plaats was er niet. De hele treinreis moest ik recht staan van Oostende naar Dendermonde ondertussen mijn verspreidende kids in het oog houdend op de trein. Trein reizen is leuk vind ik , maar je moet jezelf nu ook weer niet forceren. Ik doe het dus NOOIT meer als ouder alleen tot ze minstens een jaar of zes zijn!
woensdag 19 juni 2013
De eenzame polygamist
van Udall Brady las ik vandaag eindelijk uit.
Het is een turf van meer dan 500 bladzijden, maar dat was niet de reden dat het zolang duurde eer het boek uit was.
Het waren gewoon de omstandigheden waardoor ik veel minder las.
Het boek kwam uit de bib en ik had het al eens verlengd. Het moest ten laatste de 21 ste weer binnen dus ik hield vandaag een leesmarathon en las het uit.
Het boek gaat over Golden, een man met vier vrouwen en 28 kinderen verspreid over drie huizen. Hij is met alle vrouwen getrouwd en dus polygamist, maar hij heeft een midlifecrisis en de dingen gaan helemaal niet zo vlekkeloos. Met zijn bouwbedrijf gaat het niet goed, hij wordt verliefd op een andere vrouw en kan de spanningen en problemen thuis eigenlijk allemaal niet meer aan.
Hij vraagt zich geregeld af hoe het allemaal zo ver is kunnen komen. (Vragen die mensen zich waarschijnlijk bepaalde periodes in hun leven allemaal wel eens afvragen)
Het is een goed, vlot leesbaar boek. Ik heb het graag gelezen. Het boek koos ik niet omdat het over zoveel kinderen ging (mijn eigen gezin in gedachten), maar het was gewoon het eerste boek bij de U.
Ik ga het hele rijtje af. Het volgende boek zal het eerste boek met de H zijn als ik mijn bibkaart terug vindt want die is voorlopig spoorloos. Al heb ik nog niet echt gezocht.
Het boek ging eigenlijk over de mormonen ook. De auteur komt uit een Mormoonse familie.
Het lijkt een beetje een vreemde manier van leven, maar in de geschiedenis is dit wel vaker zo dat mannen meerdere vrouwen hebben. Dus het is gewoon een andere aparte manier van leven. Net zoals mijn eigen gezin een beetje apart is in deze tijd. Zoals iemand het vorige week tegen mij zelf verwoorde: jouw gezin is abnormaal. Ik vind dat niet, maar die persoon wel.
In het boek komt duidelijk naar voren dat al deze mensen warmte willen, aandacht en sommige mensen/kinderen dit meer nodig hebben dan anderen. En ook dat iedereen een geschiedenis met zich meedraagt die niet altijd geweten is of waar men liever niet meer over spreekt.
En ook dat het verantwoordelijkheidsgevoel toch altijd weer de kop opsteekt, zelfs als er een hele tijd afstand wordt genomen.
Een boek dat mij bijblijft.
Het is een turf van meer dan 500 bladzijden, maar dat was niet de reden dat het zolang duurde eer het boek uit was.
Het waren gewoon de omstandigheden waardoor ik veel minder las.
Het boek kwam uit de bib en ik had het al eens verlengd. Het moest ten laatste de 21 ste weer binnen dus ik hield vandaag een leesmarathon en las het uit.
Het boek gaat over Golden, een man met vier vrouwen en 28 kinderen verspreid over drie huizen. Hij is met alle vrouwen getrouwd en dus polygamist, maar hij heeft een midlifecrisis en de dingen gaan helemaal niet zo vlekkeloos. Met zijn bouwbedrijf gaat het niet goed, hij wordt verliefd op een andere vrouw en kan de spanningen en problemen thuis eigenlijk allemaal niet meer aan.
Hij vraagt zich geregeld af hoe het allemaal zo ver is kunnen komen. (Vragen die mensen zich waarschijnlijk bepaalde periodes in hun leven allemaal wel eens afvragen)
Het is een goed, vlot leesbaar boek. Ik heb het graag gelezen. Het boek koos ik niet omdat het over zoveel kinderen ging (mijn eigen gezin in gedachten), maar het was gewoon het eerste boek bij de U.
Ik ga het hele rijtje af. Het volgende boek zal het eerste boek met de H zijn als ik mijn bibkaart terug vindt want die is voorlopig spoorloos. Al heb ik nog niet echt gezocht.
Het boek ging eigenlijk over de mormonen ook. De auteur komt uit een Mormoonse familie.
Het lijkt een beetje een vreemde manier van leven, maar in de geschiedenis is dit wel vaker zo dat mannen meerdere vrouwen hebben. Dus het is gewoon een andere aparte manier van leven. Net zoals mijn eigen gezin een beetje apart is in deze tijd. Zoals iemand het vorige week tegen mij zelf verwoorde: jouw gezin is abnormaal. Ik vind dat niet, maar die persoon wel.
In het boek komt duidelijk naar voren dat al deze mensen warmte willen, aandacht en sommige mensen/kinderen dit meer nodig hebben dan anderen. En ook dat iedereen een geschiedenis met zich meedraagt die niet altijd geweten is of waar men liever niet meer over spreekt.
En ook dat het verantwoordelijkheidsgevoel toch altijd weer de kop opsteekt, zelfs als er een hele tijd afstand wordt genomen.
Een boek dat mij bijblijft.
zaterdag 15 juni 2013
De terugkeer van Camps
Het mooiste in de krant van vandaag is toch wel dat Hugo Camps na drie maanden terug is.
Zijn columns heb ik gemist. Het was altijd het eerste dat ik las in de krant en plots was hij er niet meer. Later bleek hij ernstig ziek te zijn.
Ik bleef hopen dat hij terug kwam.
En vandaag is daar zijn eerste nieuwe column (en nog wel over mijn 'vriendin' Rutten). Ik smaakte ze zo zoet.
Ik bladerde dan door naar HET interview met Hugo en las het in één ruk uit.
Zo fijn dat Hugo terug is.
Zijn columns heb ik gemist. Het was altijd het eerste dat ik las in de krant en plots was hij er niet meer. Later bleek hij ernstig ziek te zijn.
Ik bleef hopen dat hij terug kwam.
En vandaag is daar zijn eerste nieuwe column (en nog wel over mijn 'vriendin' Rutten). Ik smaakte ze zo zoet.
Ik bladerde dan door naar HET interview met Hugo en las het in één ruk uit.
Zo fijn dat Hugo terug is.
vrijdag 14 juni 2013
donderdag 6 juni 2013
Nieuw boek van Van der Heijden
Wederom is het zo dat voor ik Tonio las (in juli 2011)ik nog nooit wat las van Van der Heijden.
Tonio is me bij gebleven.
Ik weet nog zoveel uit dat boek.
De Noorse boskatten (waardoor uiteindelijk hier ook Filou in ons leven kwam, onze Britse Korthaar), het drinken van Myriam, het kruispunt, in het ziekenhuis, de muur in de tuin, enz...
En nu heeft hij een nieuw boek uit. En ik ga dat lezen. De helleveeg.
De korte inhoud is interessant genoeg. Ik kan amper wachten.
Tonio is me bij gebleven.
Ik weet nog zoveel uit dat boek.
De Noorse boskatten (waardoor uiteindelijk hier ook Filou in ons leven kwam, onze Britse Korthaar), het drinken van Myriam, het kruispunt, in het ziekenhuis, de muur in de tuin, enz...
En nu heeft hij een nieuw boek uit. En ik ga dat lezen. De helleveeg.
De korte inhoud is interessant genoeg. Ik kan amper wachten.
woensdag 5 juni 2013
Maja en de vijf levenslessen
Door andere bezigheden (verkoop huis)schiet het lezen er zo een beetje bij in. Mijn gedachten dwarrelen namelijk altijd weg richting 'wonen'.
De krant lees ik wel. En zo stond er gisteren in De Standaard. De vijf levenslessen van Maja Wolny.
Maja is directeur van het NAVIGO-Nationaal Visserijmuseum in Oostduinkerke. Ik kende deze vrouw niet, maar wat een levenslessen had ze. Kan ik me volledig in vinden.
1. Leef nomadisch. Ik vind dat je als mens altijd moet kunnen vertrekken. Je moet de dingen kunnen loslaten, om je leven opnieuw uit te vinden. (Maja sprak over een boek dat ik meteen bestelde)
Dit gevoel heb ik nu zelf sterk. Rusteloos zijn. Ik wil een nieuwe weg in.
2. Kies je eigen troost. Een kleine dosis troost kan je leven redden dus laat dit niet afhangen van een ander. Het gaat om kleine dingen. Een stuk chocolade, een goed hoofdstuk in een boek, wandelen langs de zee, ...
Ook dit is inderdaad belangrijk.
3. Zoek op tijd duffe klusjes. We leven in een maatschappij van overvloed. We stapelen onze levens VOL. We verliezen contact met het echte leven. Maar zelf strijken, kuisen, ....Wanneer je beslist om eens niet met een cheque te betalen heb je meer voldoening.
4. Hou het simpel. Vereenvoudiging is de echte rijkdom. Minder bezitten, minder afspraken. Minder afspraken. Minder kilometers. Het is soms een zware oefening om al die dingen weg te snijden, maar op die manier schep je ruimte. Minder wordt meer.
5. Glimlach naar elkaar. (Voor mij zeer moeilijk op deze moment)
Deze levenslessen ga ik proberen onthouden en verder toepassen. Dankjewel Maja.
De krant lees ik wel. En zo stond er gisteren in De Standaard. De vijf levenslessen van Maja Wolny.
Maja is directeur van het NAVIGO-Nationaal Visserijmuseum in Oostduinkerke. Ik kende deze vrouw niet, maar wat een levenslessen had ze. Kan ik me volledig in vinden.
1. Leef nomadisch. Ik vind dat je als mens altijd moet kunnen vertrekken. Je moet de dingen kunnen loslaten, om je leven opnieuw uit te vinden. (Maja sprak over een boek dat ik meteen bestelde)
2. Kies je eigen troost. Een kleine dosis troost kan je leven redden dus laat dit niet afhangen van een ander. Het gaat om kleine dingen. Een stuk chocolade, een goed hoofdstuk in een boek, wandelen langs de zee, ...
Ook dit is inderdaad belangrijk.
3. Zoek op tijd duffe klusjes. We leven in een maatschappij van overvloed. We stapelen onze levens VOL. We verliezen contact met het echte leven. Maar zelf strijken, kuisen, ....Wanneer je beslist om eens niet met een cheque te betalen heb je meer voldoening.
4. Hou het simpel. Vereenvoudiging is de echte rijkdom. Minder bezitten, minder afspraken. Minder afspraken. Minder kilometers. Het is soms een zware oefening om al die dingen weg te snijden, maar op die manier schep je ruimte. Minder wordt meer.
5. Glimlach naar elkaar. (Voor mij zeer moeilijk op deze moment)
Deze levenslessen ga ik proberen onthouden en verder toepassen. Dankjewel Maja.
zaterdag 1 juni 2013
Een eerste stap
Als je vertrouwen hebt,
hoef je niet de hele trap te zien
om de eerste stap te zetten.
(Martin Luther King)
hoef je niet de hele trap te zien
om de eerste stap te zetten.
(Martin Luther King)
Uitgelezen in mei
Het boeken lezen schiet er dezer dagen erg bij in. Ik heb teveel rond mijn kop. Gisteren nog een poging gedaan om aan de keukentafel verder te lezen in mijn bibboek want het moest eigenlijk uit voor 4 juni, maar dat lukt dus niet. Teveel andere gedachten. Ik kon me niet concentreren. Dus het boek heb ik voor de tweede keer al verlengd met drie weken. Het ligt niet aan het boek, maar aan mezelf!
In mei slechts twee boeken uitgelezen.
Vaders van verschillende auteurs
en
Vita Brevis van Jostein Gaarder
De krant lezen lukt nog net, maar ook daar sla ik hele stukken over. Ook blogs lezen lukt amper.
Ik zit momenteel in een bepaalde fase in mijn leven waarin het lezen op de achtergrond verdwijnt. Er komt geen andere hobby in de plaats. Alleen maar bedenkingen en gedachten.
In mei slechts twee boeken uitgelezen.
Vaders van verschillende auteurs
en
Vita Brevis van Jostein Gaarder
De krant lezen lukt nog net, maar ook daar sla ik hele stukken over. Ook blogs lezen lukt amper.
Ik zit momenteel in een bepaalde fase in mijn leven waarin het lezen op de achtergrond verdwijnt. Er komt geen andere hobby in de plaats. Alleen maar bedenkingen en gedachten.
Abonneren op:
Posts (Atom)