van Jenny Offill las ik zeer snel uit. Op één dag eigenlijk.
Een mooie roman over het leven. Een jonge vrouw is boordevol dromen en plannen. Ze trouwt, krijgt een kind, heeft een job, ... Alles is naar wens. Niet echt een passioneel of vurig leven. Maar een gewoon leven.
Toch komt er twijfel binnen sluipen in haar leven. Teleurstelling, verdriet, ...
Het kind blijft altijd wel heel belangrijk.
Uiteindelijk loopt het leven toch niet zoals ze het gedroomd of gehoopt had.
En probeert ze er het beste van te maken en gebroken harten te helen.
Maar moeilijk is het wel.
Mooi boek.
Hier vind je een recensie van dit boek.
dinsdag 29 december 2015
maandag 28 december 2015
Station Elf
Door Emily St. John Mandel.
Opnieuw een boek over het einde van de beschaving, maar ik krijg er niet genoeg van.
Ik vind mezelf wel een beetje pervers dat ik dit soort boeken graag lees.
Maar het is iets waarvan ik echt denk dat het weleens zou kunnen gebeuren in de nabije toekomst.
Niet dat ik bang ben, maar nu we weer in een winter zitten die eerder een lente is denk ik dat de aarde aan het veranderen is. Dat gevoel heb ik het laatste jaar steeds sterker.
Maar het boek dus gaat over een griepvirus die zowat 99 % van de aardbewoners dood. Van zodra men ziek wordt ben je binnen de 24 uur dood.
Een paar dagen later valt alles stil. Geen vliegtuigen meer, geen elektriciteit, geen gsmbereik, geen internet, ...
Ik vraag me soms weleens af hoe dat zou zijn en probeer me dat dan voor te stellen.
Voorlopig ben ik nog niet gaan hamsteren.
Het verhaal gaat vooral over Kirsten die ongeveer acht jaar was toen dit gebeurde en toen meespeelde in een toneelstuk van Shakespeare met een bekende acteur. Die sterft de avond van de griepuitbraak op het toneel. Ze zag haar ouders nooit meer terug en moest samen met haar broer zien te overleven. Uiteindelijk blijft ze actrice bij een rondtrekkend orkest en gaan ze langs dorpen waar mensen proberen te overleven zonder elektriciteit, telefoons, stromend water, enzovoorts. Een gevaarlijk leven want overal loert gevaar.
Ook hier geen zombies :-), maar ook weer overeenkomsten met The Walking Dead. The Walking dead serie is begonnen met graphic novels (of comics)in 2003 door Robert Kirkman. En was een zeer groot succes. Later pas kwam de TV serie.
Sommige auteurs zijn duidelijk ook fan :-). The Walking dead is trouwens nu ook begonnen met boeken en uiteraard wil ik die ook allemaal lezen.
De overeenkomsten?
Dat mensen veroordeelt zijn tot elkaar en een soort van familie volgen. Een profeet met meerdere vrouwen, jagen op herten, gescheiden raken van je groep, boogschutters, mensen die je ontvallen, het dodelijke griepvirus zelf, ...
Een spannend boek. Dat wel en de moeite waard weer om te lezen voor wie van dit soort boeken houdt. Een vervolg zal misschien niet uitblijven.
Ik probeer ondertussen dit soort boeken af te wisselen met wat ander soort boeken.
De leesmicrobe heeft me trouwens weer aardig te pakken :-).
Opnieuw een boek over het einde van de beschaving, maar ik krijg er niet genoeg van.
Ik vind mezelf wel een beetje pervers dat ik dit soort boeken graag lees.
Maar het is iets waarvan ik echt denk dat het weleens zou kunnen gebeuren in de nabije toekomst.
Niet dat ik bang ben, maar nu we weer in een winter zitten die eerder een lente is denk ik dat de aarde aan het veranderen is. Dat gevoel heb ik het laatste jaar steeds sterker.
Maar het boek dus gaat over een griepvirus die zowat 99 % van de aardbewoners dood. Van zodra men ziek wordt ben je binnen de 24 uur dood.
Een paar dagen later valt alles stil. Geen vliegtuigen meer, geen elektriciteit, geen gsmbereik, geen internet, ...
Ik vraag me soms weleens af hoe dat zou zijn en probeer me dat dan voor te stellen.
Voorlopig ben ik nog niet gaan hamsteren.
Het verhaal gaat vooral over Kirsten die ongeveer acht jaar was toen dit gebeurde en toen meespeelde in een toneelstuk van Shakespeare met een bekende acteur. Die sterft de avond van de griepuitbraak op het toneel. Ze zag haar ouders nooit meer terug en moest samen met haar broer zien te overleven. Uiteindelijk blijft ze actrice bij een rondtrekkend orkest en gaan ze langs dorpen waar mensen proberen te overleven zonder elektriciteit, telefoons, stromend water, enzovoorts. Een gevaarlijk leven want overal loert gevaar.
Ook hier geen zombies :-), maar ook weer overeenkomsten met The Walking Dead. The Walking dead serie is begonnen met graphic novels (of comics)in 2003 door Robert Kirkman. En was een zeer groot succes. Later pas kwam de TV serie.
Sommige auteurs zijn duidelijk ook fan :-). The Walking dead is trouwens nu ook begonnen met boeken en uiteraard wil ik die ook allemaal lezen.
De overeenkomsten?
Dat mensen veroordeelt zijn tot elkaar en een soort van familie volgen. Een profeet met meerdere vrouwen, jagen op herten, gescheiden raken van je groep, boogschutters, mensen die je ontvallen, het dodelijke griepvirus zelf, ...
Een spannend boek. Dat wel en de moeite waard weer om te lezen voor wie van dit soort boeken houdt. Een vervolg zal misschien niet uitblijven.
Ik probeer ondertussen dit soort boeken af te wisselen met wat ander soort boeken.
De leesmicrobe heeft me trouwens weer aardig te pakken :-).
zondag 27 december 2015
Kom hier dat ik U kus
Het tweede boek van Griet Op de Beeck dat ik dit jaar las.
Ik vond het eerste boek van Griet beter.
Maar toch was ook dit tweede boek mooi, goed, schoon, ...
Dit boek las ook wel als een trein.
Je kunt je zo inbeelden dat er heel veel mensen zo zijn en zo leven en veel families hebben zulke mensen in hun familie.
Je herkent in sommige personages zelfs andere mensen in je omgeving. Je herkent patronen.
Het gaat over beter zwijgen dan je mond roeren of over teveel zwijgen en iemand teveel gelijk geven (omdat dat gemakkelijker is). Over geheimen, over een leven dat eindigt met spijt, over gemaakte keuzes die achteraf net heel goed of net heel jammer geweest zijn, ...
Over het leven dat niet altijd zo eerlijk in elkaar steekt.
Over rouw of rouw die er niet is.
Haar boeken gaan over zoveel, maar vind ik ook altijd een beetje triest. Je voelt altijd toch iets van medelijden met de personages. Zo van: 'Komaan meid. Bijt nu toch eens!'
Ze schrijft ook heel veel gij.
De moeite waard om te lezen. Ik zou zeker haar derde boek kopen...
En naar 't schijnt komt er een film van haar eerste boek. Die zou ik zeker zien ook.
Ik vond het eerste boek van Griet beter.
Maar toch was ook dit tweede boek mooi, goed, schoon, ...
Dit boek las ook wel als een trein.
Je kunt je zo inbeelden dat er heel veel mensen zo zijn en zo leven en veel families hebben zulke mensen in hun familie.
Je herkent in sommige personages zelfs andere mensen in je omgeving. Je herkent patronen.
Het gaat over beter zwijgen dan je mond roeren of over teveel zwijgen en iemand teveel gelijk geven (omdat dat gemakkelijker is). Over geheimen, over een leven dat eindigt met spijt, over gemaakte keuzes die achteraf net heel goed of net heel jammer geweest zijn, ...
Over het leven dat niet altijd zo eerlijk in elkaar steekt.
Over rouw of rouw die er niet is.
Haar boeken gaan over zoveel, maar vind ik ook altijd een beetje triest. Je voelt altijd toch iets van medelijden met de personages. Zo van: 'Komaan meid. Bijt nu toch eens!'
Ze schrijft ook heel veel gij.
De moeite waard om te lezen. Ik zou zeker haar derde boek kopen...
En naar 't schijnt komt er een film van haar eerste boek. Die zou ik zeker zien ook.
zaterdag 19 december 2015
De Kooi
Bird Box in het Engels.
Eén van de spannendste boeken die ik de afgelopen tijd las.
Het debuut van Josh Malerman.
Toch had ik het gevoel dat de auteur zijn mosterd gehaald had bij The Walking Dead. Mijn favoriete Tv reeks aller tijden :-).
Ik zag zoveel zaken terug komen.
Zoals de dingen die gebeuren voor de wereld ten onder gaat.
Wat de mensen doen om te overleven.
Hoe nieuwe 'families' ontstaan.
De telefoon, de expedities, Rick (op 't laatste), ...
Uiteindelijk maakt het niets uit want ik las het boek bijna in één adem uit...
Spannend blijft het tot de laatste bladzijde al hoopte ik ergens op een 'open' einde. Op meer...
Dat is er ook wel, maar het kan ook van niet...
Ik hoop wel dat de auteur dan een beetje afwijkt van wat The Walking Dead tot hiertoe gebracht.
Dat ie nog meer zijn fantasie laat werken...
En fantasie kan werkelijkheid worden in de nabije toekomst.
Wat is echt en wat niet :-)??
Maar De kooi of Bird Box moet je lezen !!!!!!!!
Eén van de spannendste boeken die ik de afgelopen tijd las.
Het debuut van Josh Malerman.
Toch had ik het gevoel dat de auteur zijn mosterd gehaald had bij The Walking Dead. Mijn favoriete Tv reeks aller tijden :-).
Ik zag zoveel zaken terug komen.
Zoals de dingen die gebeuren voor de wereld ten onder gaat.
Wat de mensen doen om te overleven.
Hoe nieuwe 'families' ontstaan.
De telefoon, de expedities, Rick (op 't laatste), ...
Uiteindelijk maakt het niets uit want ik las het boek bijna in één adem uit...
Spannend blijft het tot de laatste bladzijde al hoopte ik ergens op een 'open' einde. Op meer...
Dat is er ook wel, maar het kan ook van niet...
Ik hoop wel dat de auteur dan een beetje afwijkt van wat The Walking Dead tot hiertoe gebracht.
Dat ie nog meer zijn fantasie laat werken...
En fantasie kan werkelijkheid worden in de nabije toekomst.
Wat is echt en wat niet :-)??
Maar De kooi of Bird Box moet je lezen !!!!!!!!
Bird Box
van Josh Malerman las ik uit in topsnelheid.
Waarschijnlijk dat ik wel eens eerder zo een boek zo snel uit las, maar dit was op topsnelheid.
Spannend. Compleet door het verhaal meegesleurd. Door Malorie.
Wat als...
de wereld plots verandert...
Het blijft een fascinatie voor mij.
Vergiftigd door The Walking dead zag ik zeer veel overeenkomsten van dit debuut met de novels van The Walking dead.
Er zijn onheilspellende berichten op Tv en internet en plots is er nog amper iets.
Huizen en straten zijn verlaten. Mensen trekken zich terug in dichtgespijkerde huizen.
Mensen die elkaar van haar noch pluim kennen worden min of meer familie.
Er is altijd gevaar.
Er is wantrouwen (ook in een kleine groep), iemand is zwanger en zal moeten bevallen zonder medische hulp, er worden expedities opgezet om aan voedsel te geraken (in blik natuurlijk!) enzovoorts, ...
Het lijkt echt of de auteur zijn mosterd vond in de graphic novels.
Op zich niets mis mee.
Ik was het hele boek vol van spanning en wou verder lezen en verder lezen.
Aangezien ik een enorme fan ben van The Walking dead zag ik zeer veel overeenkomsten..., maar het bleef op zich wel een beetje een ander verhaal en zeer meeslepend.
Aangezien ik zelf denk dat we op het einde van onze eigen wereld zijn grijpen al deze verhalen me aan.
Met de klimaatopwarming in gedachten en de vele oorlogen denk ik persoonlijk niet dat de mens nog lang heeft.
Daarom ook zijn deze verhalen voor mij niet alleen non fictie, maar misschien zelfs gewoon de toekomst ;-).
Zonder negatief te willen zijn.
Uiteindelijk leven wij nog altijd in een wereld die nog nooit zo goed is geweest op zeer veel vlakken.
Beter wordt het nooit meer denk ik zo.
Waarschijnlijk dat ik wel eens eerder zo een boek zo snel uit las, maar dit was op topsnelheid.
Spannend. Compleet door het verhaal meegesleurd. Door Malorie.
Wat als...
de wereld plots verandert...
Het blijft een fascinatie voor mij.
Vergiftigd door The Walking dead zag ik zeer veel overeenkomsten van dit debuut met de novels van The Walking dead.
Er zijn onheilspellende berichten op Tv en internet en plots is er nog amper iets.
Huizen en straten zijn verlaten. Mensen trekken zich terug in dichtgespijkerde huizen.
Mensen die elkaar van haar noch pluim kennen worden min of meer familie.
Er is altijd gevaar.
Er is wantrouwen (ook in een kleine groep), iemand is zwanger en zal moeten bevallen zonder medische hulp, er worden expedities opgezet om aan voedsel te geraken (in blik natuurlijk!) enzovoorts, ...
Het lijkt echt of de auteur zijn mosterd vond in de graphic novels.
Op zich niets mis mee.
Ik was het hele boek vol van spanning en wou verder lezen en verder lezen.
Aangezien ik een enorme fan ben van The Walking dead zag ik zeer veel overeenkomsten..., maar het bleef op zich wel een beetje een ander verhaal en zeer meeslepend.
Aangezien ik zelf denk dat we op het einde van onze eigen wereld zijn grijpen al deze verhalen me aan.
Met de klimaatopwarming in gedachten en de vele oorlogen denk ik persoonlijk niet dat de mens nog lang heeft.
Daarom ook zijn deze verhalen voor mij niet alleen non fictie, maar misschien zelfs gewoon de toekomst ;-).
Zonder negatief te willen zijn.
Uiteindelijk leven wij nog altijd in een wereld die nog nooit zo goed is geweest op zeer veel vlakken.
Beter wordt het nooit meer denk ik zo.
woensdag 16 december 2015
De kunstwereld en ik
is het tweede boek van Feline Minne.
Ik las afgelopen zomer al haar eerste boek over de relatie met haar moeder en grootmoeder. Medea en ik.
Omdat ik het graag gelezen had kocht ik nu ook meteen haar tweede boek ondanks de slechte review in de krant.
Beide boeken zijn autobiografisch en deze keer ging het boek over haar relatie met een kunstenaar.
Zelf probeert ze ook iets te doen met kunst en ze verliest zich zowat in haar relatie met de veel oudere en veeleisende kunstenaar.
Ze schrijft er grappig over. Ik vind het fijn om zo te lezen. Maar het boek is niet spannend of ontroerend. Het blaast je niet omver. Feline is nog jong en heeft geen alledaags leven. Dat merk je. Het zijn leuke tussendoortjes.
Feline Minne lijkt beide boeken vooral geschreven te hebben voor zichzelf, maar ze zijn goed genoeg om te publiceren.
In de toekomst hoop ik toch nog meer van haar te lezen.
Ik las afgelopen zomer al haar eerste boek over de relatie met haar moeder en grootmoeder. Medea en ik.
Omdat ik het graag gelezen had kocht ik nu ook meteen haar tweede boek ondanks de slechte review in de krant.
Beide boeken zijn autobiografisch en deze keer ging het boek over haar relatie met een kunstenaar.
Zelf probeert ze ook iets te doen met kunst en ze verliest zich zowat in haar relatie met de veel oudere en veeleisende kunstenaar.
Ze schrijft er grappig over. Ik vind het fijn om zo te lezen. Maar het boek is niet spannend of ontroerend. Het blaast je niet omver. Feline is nog jong en heeft geen alledaags leven. Dat merk je. Het zijn leuke tussendoortjes.
Feline Minne lijkt beide boeken vooral geschreven te hebben voor zichzelf, maar ze zijn goed genoeg om te publiceren.
In de toekomst hoop ik toch nog meer van haar te lezen.
vrijdag 11 december 2015
UItgelezen in november
Ik las bijna uitsluitend tijdens de herfstvakantie.
Maan en zon van Stefan Brijs.
Val van Roderik Six.
Mevrouw Verona daalt de heuvel af van Dimitri Verhulst.
Het beste boek was toch dat van Stefan Brijs.
Nu moet ik nog eens update houden van de Verbeelding Book Challenge 2015 van Kathleen.
Ga ik het gehaald hebben of niet?
En hoeveel boeken las ik in 2015?
Verder twijfel ik over een E reader.
Daarover allemaal later meer.
Maan en zon van Stefan Brijs.
Val van Roderik Six.
Mevrouw Verona daalt de heuvel af van Dimitri Verhulst.
Het beste boek was toch dat van Stefan Brijs.
Nu moet ik nog eens update houden van de Verbeelding Book Challenge 2015 van Kathleen.
Ga ik het gehaald hebben of niet?
En hoeveel boeken las ik in 2015?
Verder twijfel ik over een E reader.
Daarover allemaal later meer.
dinsdag 8 december 2015
Hé. Dit had mijn column kunnen zijn !
Soms lees je een column of blog die zo verschrikkelijk herkenbaar is en dan bedenk ik dat de mens toch niet zo heel verschillend is.
Oké. Ja. Ieder mens is uniek en geen twee zijn dezelfde, maar wat lijken veel mensen toch heel erg op elkaar soms.
Zo las ik afgelopen weekend in mijn krant de column van Liesbet De Weder. Een moeder, burger en aardbewoner stond erbij. En ja. Zou zullen er zich wel veel kunnen omschrijven.
Maar dan schreef ze dus een hele brief en die brief was zo wat precies wat IK zelf had kunnen neerpennen. Exact hetzelfde dus. Op een paar dingen na. De brief/opinie kan je even nalezen in De Standaard van 5/12.
Wie hem daar niet kan lezen of gelezen heeft in de krant.
Het ging er vooral om dat we eigenlijk al zoveel zelf gedaan hadden voor het klimaat en dat we niet weten of het soms nog zin heeft want dat we amper een minister wakker geschud krijgen.
Om het in mijn eigen woorden neer te pennen en heel kort dan.
Ik probeer te minderen met auto rijden en ben verhuisd naar een kleiner huis dat veel zuiniger is qua verbruik met zonnepanelen. De elektriciteit komt van Ecopower en Lampiris is onze andere verdeler.
Ik eet niet zoveel vlees en ben lid van het voedselteam.
Mijn koffie is (meestal)biologisch, ik eet zoveel mogelijk biologisch en ik koop vaak tweedehandskledij.
Ik zaag op mijn kinderen wanneer ze deuren laten openstaan of de verwarming te hoog draaien.
Ik spaar bij Triodos.
Ik ga niet meer op vakantie met het vliegtuig al wil ik zo graag naar Gran Canaria.
Ik hergebruik enveloppen en lijstjes te maken en geef gebruikt papier aan de kinderen om op te tekenen.
Ik ga nooit in bad.
Ik lees boeken over consuminderen, zuinig zijn, teken petities enzovoorts.
Maar zolang ministers geld en economische belangen boven het klimaat stellen.
Het slechtste nieuws ever was toch wel het open houden van de twee kerncentrales. Ik kreeg er tranen van woede van in mijn ogen !
Wat moet ik nog doen?
Mij erbij neerleggen dat het nu eenmaal zo is?
Ik weet het niet meer.
Stukje bovenaan grotendeels overgenomen van Liesbet De Weder, maar enigszins in mijn eigen verwoordingen.
Oké. Ja. Ieder mens is uniek en geen twee zijn dezelfde, maar wat lijken veel mensen toch heel erg op elkaar soms.
Zo las ik afgelopen weekend in mijn krant de column van Liesbet De Weder. Een moeder, burger en aardbewoner stond erbij. En ja. Zou zullen er zich wel veel kunnen omschrijven.
Maar dan schreef ze dus een hele brief en die brief was zo wat precies wat IK zelf had kunnen neerpennen. Exact hetzelfde dus. Op een paar dingen na. De brief/opinie kan je even nalezen in De Standaard van 5/12.
Wie hem daar niet kan lezen of gelezen heeft in de krant.
Het ging er vooral om dat we eigenlijk al zoveel zelf gedaan hadden voor het klimaat en dat we niet weten of het soms nog zin heeft want dat we amper een minister wakker geschud krijgen.
Om het in mijn eigen woorden neer te pennen en heel kort dan.
Ik probeer te minderen met auto rijden en ben verhuisd naar een kleiner huis dat veel zuiniger is qua verbruik met zonnepanelen. De elektriciteit komt van Ecopower en Lampiris is onze andere verdeler.
Ik eet niet zoveel vlees en ben lid van het voedselteam.
Mijn koffie is (meestal)biologisch, ik eet zoveel mogelijk biologisch en ik koop vaak tweedehandskledij.
Ik zaag op mijn kinderen wanneer ze deuren laten openstaan of de verwarming te hoog draaien.
Ik spaar bij Triodos.
Ik ga niet meer op vakantie met het vliegtuig al wil ik zo graag naar Gran Canaria.
Ik hergebruik enveloppen en lijstjes te maken en geef gebruikt papier aan de kinderen om op te tekenen.
Ik ga nooit in bad.
Ik lees boeken over consuminderen, zuinig zijn, teken petities enzovoorts.
Maar zolang ministers geld en economische belangen boven het klimaat stellen.
Het slechtste nieuws ever was toch wel het open houden van de twee kerncentrales. Ik kreeg er tranen van woede van in mijn ogen !
Wat moet ik nog doen?
Mij erbij neerleggen dat het nu eenmaal zo is?
Ik weet het niet meer.
Stukje bovenaan grotendeels overgenomen van Liesbet De Weder, maar enigszins in mijn eigen verwoordingen.
zaterdag 28 november 2015
Dimitri Verhulst
Het derde boek dat ik uitlas in de herfstvakantie was Mevrouw Verona daalt de heuvel af van Dimitri Verhulst.
Dit is het vierde boek van Verhulst dat ik las.
De andere waren: De helaasheid der dingen dat goed was (2006)
De laatste liefde van mijn moeder dat ik ook goed vond (2010)
De laatkomer (2013) waar ik me dus niets meer van herinnerde. Het boek staat wel in mijn lijst met gelezen boeken die ik bij hou in een map en daar komen NOOIT ongelezen boeken in, maar over dit boek heb ik zelfs niet op deze blog geschreven. En ik wist er dus echt niets meer over.
Waar ik alleen maar uit kan opmaken dat het niets bijzonders geweest moet zijn.
Hier kun je een korte samenvatting lezen over dit boek en bij nader inzien herinner ik het me wel degelijk. Ik heb het gelezen, maar vond het inderdaad niet zo best.
Maar dan: Mevrouw Verona daalt de heuvel af stond allang in mijn boekenkast om te lezen, maar ook hier. Ik vond het zo saai. Echt saai.
Waarschijnlijk begreep ik het gewoon niet.
Dit is het vierde boek van Verhulst dat ik las.
De andere waren: De helaasheid der dingen dat goed was (2006)
De laatste liefde van mijn moeder dat ik ook goed vond (2010)
De laatkomer (2013) waar ik me dus niets meer van herinnerde. Het boek staat wel in mijn lijst met gelezen boeken die ik bij hou in een map en daar komen NOOIT ongelezen boeken in, maar over dit boek heb ik zelfs niet op deze blog geschreven. En ik wist er dus echt niets meer over.
Waar ik alleen maar uit kan opmaken dat het niets bijzonders geweest moet zijn.
Hier kun je een korte samenvatting lezen over dit boek en bij nader inzien herinner ik het me wel degelijk. Ik heb het gelezen, maar vond het inderdaad niet zo best.
Maar dan: Mevrouw Verona daalt de heuvel af stond allang in mijn boekenkast om te lezen, maar ook hier. Ik vond het zo saai. Echt saai.
Waarschijnlijk begreep ik het gewoon niet.
Val
van Roderik Six is een duister boekje.
Er komt een nieuwe dokter in een klein dorpje wonen. Het dorpje heeft rare bewoners. Gewone mensen, maar met eigenaardige trekjes.
Er gebeuren dingen die het daglicht niet mogen zien.
De dokter gaat bij de mensen langs en doet zelf ook weleens wat 'engs'.
Een spannend boekje is dit over HET kwaad in mensen.
Ook wel een aanrader om te lezen als tussendoortje.
Het leest vlot en snel en blijft altijd spannend.
Er komt een nieuwe dokter in een klein dorpje wonen. Het dorpje heeft rare bewoners. Gewone mensen, maar met eigenaardige trekjes.
Er gebeuren dingen die het daglicht niet mogen zien.
De dokter gaat bij de mensen langs en doet zelf ook weleens wat 'engs'.
Een spannend boekje is dit over HET kwaad in mensen.
Ook wel een aanrader om te lezen als tussendoortje.
Het leest vlot en snel en blijft altijd spannend.
Maan en zon
van Stefan Brijs las ik uit in de herfstvakantie.
De titel is al heel mooi, maar ook het boek zelf is zeker de moeite waard om te lezen.
Het speelt zich af op Curaçao. Het verhaal wordt verteld door broeder Daniël en gaat over Roy en Max en het eiland . Eerst krijgt broeder Daniël de zoon van een taxi chauffeur in de klas die zijn zoon op school afzet in de coolste auto van het eiland. Een jongen die slim is en onderwijzer wil worden en alle kansen krijgt (met veel hulp van de broeder) . Om meer te worden dan zijn vader ooit was, maar de vader wil gewoon dat hij ook taxi chauffeur wordt. Hij is conservatief in zowat alles.
Het leven is onvoorspelbaar. Je hebt het niet echt in de hand en wordt bepaald door zowel familiale omstandigheden als karakter als je vrienden als de omgeving waarin je leeft.
Uiteindelijk wordt de zoon ook gewoon taxichauffeur en doet hij alles om zijn eigen zoon een andere toekomst te bieden.
Helaas wordt die meegesleurd door de nieuwe tijd. En de ouders begrijpen er niets van.
Herkenbaar boek over goed en kwaad, teleurstellingen , generatiekloven en dingen niet in de hand hebben.
Ik vond het een ontroerend aangrijpend boek en ik ben blij dat ik het gelezen heb.
Sommige boeken kunnen erg indruk maken op iemand en dit boek is er zo één.
Je beseft hoe je eigenlijk niets echt in de hand hebt.
Het heeft het ook makkelijker voor mezelf gemaakt om sommige dingen gewoon te aanvaarden.
De titel is al heel mooi, maar ook het boek zelf is zeker de moeite waard om te lezen.
Het speelt zich af op Curaçao. Het verhaal wordt verteld door broeder Daniël en gaat over Roy en Max en het eiland . Eerst krijgt broeder Daniël de zoon van een taxi chauffeur in de klas die zijn zoon op school afzet in de coolste auto van het eiland. Een jongen die slim is en onderwijzer wil worden en alle kansen krijgt (met veel hulp van de broeder) . Om meer te worden dan zijn vader ooit was, maar de vader wil gewoon dat hij ook taxi chauffeur wordt. Hij is conservatief in zowat alles.
Het leven is onvoorspelbaar. Je hebt het niet echt in de hand en wordt bepaald door zowel familiale omstandigheden als karakter als je vrienden als de omgeving waarin je leeft.
Uiteindelijk wordt de zoon ook gewoon taxichauffeur en doet hij alles om zijn eigen zoon een andere toekomst te bieden.
Helaas wordt die meegesleurd door de nieuwe tijd. En de ouders begrijpen er niets van.
Herkenbaar boek over goed en kwaad, teleurstellingen , generatiekloven en dingen niet in de hand hebben.
Ik vond het een ontroerend aangrijpend boek en ik ben blij dat ik het gelezen heb.
Sommige boeken kunnen erg indruk maken op iemand en dit boek is er zo één.
Je beseft hoe je eigenlijk niets echt in de hand hebt.
Het heeft het ook makkelijker voor mezelf gemaakt om sommige dingen gewoon te aanvaarden.
dinsdag 10 november 2015
Uitgelezen in oktober
Slechts twee boeken uitgelezen in oktober.
Schrijver van Karl Ove Knausgard.
En Hotel zonder sterren van Lara Taveirne.
Karl Ove Knausgard is een unicum. Deze reeks moet je gelezen hebben.
Dit boek Schrijver gaat vooral over hoe het hem maar niet lukt om het liefste te worden wat hij wil. Zijn droom is voortdurend een beroemd schrijver worden, maar het lukt hem helemaal niet.
Vele van zijn dagen brengt hij door in ledigheid. Veel drinken, uitgaan, mooie liefdes, schuldgevoelens enzovoorts. Geen enkele pagina verveelt.
Ik ga nu Vrouw lezen en nadien lees ik de hele reeks nogmaals opnieuw.
Net als met een Dvd reeks zie of lees je dan meer. Hoe raar ook.
Mijn droom is om Mijn strijd uiteindelijk minstens drie maal te lezen.
Ook I.M. van Connie Palmen hoort daarbij. Dit boek heb ik al twee maal gelezen.
En wil ik weldra nogmaals lezen.
Ook Palmen is een unicum.
En Lara Taveirne is een nieuwe ontdekking. Ik las haar boek en nu ga ik haar debuut weldra lezen. Als dat ook 'Wauw' is heeft ze aan mij een fan.
Ook Feline Minne kan ik 'smaken'. Momenteel lees ik haar tweede boek en tot hiertoe oké ook al werd ze afgekraakt in mijn favoriete krant. Ik zie er iets in. Ze is nog jong en ze doet me een beetje Brusselmaniaans aan. We zullen zien... Ik verwacht iets van haar. Net als van Lara Taveirne.
Meer dan van De Coster bijvoorbeeld. Deze jonge vrouwen boeien mij ontzettend veel meer. Ik zit meer in hun tijdsgeest denk ik ook al ben ik ouder.
Schrijver van Karl Ove Knausgard.
En Hotel zonder sterren van Lara Taveirne.
Karl Ove Knausgard is een unicum. Deze reeks moet je gelezen hebben.
Dit boek Schrijver gaat vooral over hoe het hem maar niet lukt om het liefste te worden wat hij wil. Zijn droom is voortdurend een beroemd schrijver worden, maar het lukt hem helemaal niet.
Vele van zijn dagen brengt hij door in ledigheid. Veel drinken, uitgaan, mooie liefdes, schuldgevoelens enzovoorts. Geen enkele pagina verveelt.
Ik ga nu Vrouw lezen en nadien lees ik de hele reeks nogmaals opnieuw.
Net als met een Dvd reeks zie of lees je dan meer. Hoe raar ook.
Mijn droom is om Mijn strijd uiteindelijk minstens drie maal te lezen.
Ook I.M. van Connie Palmen hoort daarbij. Dit boek heb ik al twee maal gelezen.
En wil ik weldra nogmaals lezen.
Ook Palmen is een unicum.
En Lara Taveirne is een nieuwe ontdekking. Ik las haar boek en nu ga ik haar debuut weldra lezen. Als dat ook 'Wauw' is heeft ze aan mij een fan.
Ook Feline Minne kan ik 'smaken'. Momenteel lees ik haar tweede boek en tot hiertoe oké ook al werd ze afgekraakt in mijn favoriete krant. Ik zie er iets in. Ze is nog jong en ze doet me een beetje Brusselmaniaans aan. We zullen zien... Ik verwacht iets van haar. Net als van Lara Taveirne.
Meer dan van De Coster bijvoorbeeld. Deze jonge vrouwen boeien mij ontzettend veel meer. Ik zit meer in hun tijdsgeest denk ik ook al ben ik ouder.
zaterdag 24 oktober 2015
De NINA boeit me niet meer op zaterdag !
Lang. Redelijk lang zelfs kon ik genieten van dit bladje op zaterdag bij een populaire krant. Nog steeds brengt de krantenman 's zaterdags die krant ook mee.
Maar al een paar weken denk ik.
Is het nog wel de moeite?
Nu vind ik enkel de woonpagina's nog de moeite om te bekijken.
Hilde Sabbe vond ik stukken beter dan Anke en Goedele.
Anke haar stukken zijn zo saai.
Haar column hoort ergens anders thuis. In de MAMA ofzo.
Bij Hilde kon ik nog eens glimlachen of lichtjes lachen.
Die maakte best spannende dingen mee.
Bij Anke is er vooral ergernis.
En totaal geen herkenning helaas. Ook al is ze moeder van drie zonen.
Dan had ik het stukken meer voor Hilde.
Waarom is zij eigenlijk weggegaan?
En Goedele. Dat is Goedele! Dat lees ik niet eens.
Ik vrees dus dat ik binnenkort deze krant nog alleen op een ander zal lezen....
Maar al een paar weken denk ik.
Is het nog wel de moeite?
Nu vind ik enkel de woonpagina's nog de moeite om te bekijken.
Hilde Sabbe vond ik stukken beter dan Anke en Goedele.
Anke haar stukken zijn zo saai.
Haar column hoort ergens anders thuis. In de MAMA ofzo.
Bij Hilde kon ik nog eens glimlachen of lichtjes lachen.
Die maakte best spannende dingen mee.
Bij Anke is er vooral ergernis.
En totaal geen herkenning helaas. Ook al is ze moeder van drie zonen.
Dan had ik het stukken meer voor Hilde.
Waarom is zij eigenlijk weggegaan?
En Goedele. Dat is Goedele! Dat lees ik niet eens.
Ik vrees dus dat ik binnenkort deze krant nog alleen op een ander zal lezen....
vrijdag 23 oktober 2015
Hemel zonder sterren-Lara Taveirne (een ontdekking)
Maar ik las ongeveer een week geleden een interview met haar. Dat sprak me aan en ik kocht Hemel zonder sterren. Dat is haar nieuwste en tweede boek.
Ik las dit boek niet in één adem uit, maar het had wel gekund. Ik werd meegesleurd, genoot van de beschrijvingen, hunkerde mee met de personages enzovoort.
Meeslepend was het.
Ik deed er twee dagen over. Iedere vrije minuut ging naar het boek.
Het gaat over een vrouw Larissa die nog steeds heel erg leeft in het verleden en die veel tijd heeft. Ondertussen is ze getrouwd en heeft ze zelfs kinderen.
Een vrouw die zich verliest in haar fantasie en nog steeds hunkert naar haar Grote Liefde uit het verleden.
Op een dag besluit ze om die Liefde opnieuw te ontmoeten. Na tien jaar.
De kinderen van Calais is ook al besteld.
donderdag 22 oktober 2015
Schrijver
Vandaag las ik zijn vijfde boek uit. Schrijver!
Dit boek gaat vooral over zijn worstelende jaren als beginnende schrijver en jonge volwassen man.
Hij schrijft en leest veel, maar niets is goed en hij is ontzettend onzeker.
Soms komt er jarenlang amper iets uit zijn pen en verdoet hij zijn tijd met drinken, uitgaan, wandelen, op café zitten, kranten lezen en gewone dagdagelijkse dingen.
Ook werken doet hij een tijdje, maar nooit erg lang.
Zo gaat dat maar jaren en jaren door.
Hij is zeer gevoelig voor kritiek en trekt zich alles enorm aan.
Hij heeft ook twee erg mooie liefdes en lange relaties met vrouwen die hem echt heel erg graag zien.
Die veel geduld hebben ook.
Met één van hen trouwt hij zelfs.
Maar beiden is hij ontrouw. Altijd wanneer hij dronken is. En nadien voelt hij zich wekenlang slecht.
Wanneer uiteindelijk zijn grote liefde hem ook ontrouw is trekt hij er onderuit. Ver weg van alles en het verleden.
Ook DE VADER komt altijd weer terug in elk boek en heeft zo een grote invloed op deze auteur gehad. Zijn vader stierf jong en was voor Knausgard een heel onaangename man. Toch blijft hij hem opzoeken, schrijven en bellen. Tot aan zijn dood.
Een mooi boek en beter dan zijn vorige.
Voor een betere boekbespreking kun je ook eens gaan lezen bij Joke van Boekhappen.
Voor mezelf is het een confronterend boek. Ik heb jarenlang ook veel geschreven. Verhalen, brieven, dagboeken vol en alles heb ik net als Knausgard verbrand.
Ook zijn onzekerheid kan ik goed aanvoelen.
En ik ben momenteel samen met een man die ook al jaren geen contact meer heeft met zijn vader. Ook een moeilijke vader/zoonrelatie.
Lees Knausgard. Je zal het je niet beklagen.
dinsdag 13 oktober 2015
Uitgelezen in september
Mijn lezen staat alweer op een laag pitje en ik ben ook wat laat met mijn lijstje.
Ik las in september niet de gewoonlijke kost.
Drie las ik er uit.
-Eten uit de buurt van Michiel Bussink (over eten uit je eigen lokale buurt, zelf tuinieren en zelf doen).
Dit boek was eigenlijk niet echt iets voor mij. Wat ik er wel door gaan doen ben is me ingeschreven bij de Voedselteams in onze eigen buurt om lokaler te eten. Al vind ik dat ze hier ook nog ver zoeken.
-Lunchpauzegedichten van Jan Arends is poezië en dus eigenlijk geen ècht boek. Het past in mijn Verbeelding Book Challenge 2015 voor puntje 30.
-Dit is het boek voor ouders met een leven van Barbara Van Erp en Femke Sterken is een sterk overdreven ouderboek (met jonge kinderen)over de niet zo roze wolk.
Wel leuk om te lezen...
Mijn leesvoer was dus pover en niet mijn gewone kost.
Vermoeidheid doen wel vaker wat met mijn lezen.
Maar goed nieuws.
Ik ben in Schrijver bezig van Karl Ove Knausgard en kocht ook al Vrouw.
Ook in Superba ben ik nog steeds bezig.
Ik denk wel dat ik ze uit krijg deze maand.
Boeken blijf ik wel kopen ondertussen want er komt zoveel interessant in de winkel.
Tot snel.
Ik las in september niet de gewoonlijke kost.
Drie las ik er uit.
-Eten uit de buurt van Michiel Bussink (over eten uit je eigen lokale buurt, zelf tuinieren en zelf doen).
Dit boek was eigenlijk niet echt iets voor mij. Wat ik er wel door gaan doen ben is me ingeschreven bij de Voedselteams in onze eigen buurt om lokaler te eten. Al vind ik dat ze hier ook nog ver zoeken.
-Lunchpauzegedichten van Jan Arends is poezië en dus eigenlijk geen ècht boek. Het past in mijn Verbeelding Book Challenge 2015 voor puntje 30.
-Dit is het boek voor ouders met een leven van Barbara Van Erp en Femke Sterken is een sterk overdreven ouderboek (met jonge kinderen)over de niet zo roze wolk.
Wel leuk om te lezen...
Mijn leesvoer was dus pover en niet mijn gewone kost.
Vermoeidheid doen wel vaker wat met mijn lezen.
Maar goed nieuws.
Ik ben in Schrijver bezig van Karl Ove Knausgard en kocht ook al Vrouw.
Ook in Superba ben ik nog steeds bezig.
Ik denk wel dat ik ze uit krijg deze maand.
Boeken blijf ik wel kopen ondertussen want er komt zoveel interessant in de winkel.
Tot snel.
woensdag 30 september 2015
Veerle Beel
Vandaag kon ik in De Standaard de column lezen van Veerle Beel op mijn grootste gemak.
De zoon van acht zat in het centrum.
En dat ging 2 uren duren.
Ik dronk dus een paar koffie's en at aspergesoep.
En ik las en las en las.
Veerle Beel schreef over de proclamatie van haar zoon en hoe ze het beschrijft voelde ik met haar mee en ik deel haar mening volledig.
Kinderen die graag studeren doen dat gewoon en uit zichzelf. Dat zie ik bij mijn oudste die een vlekkeloos schoolparcour doorlopen heeft en nu op kot zit in Antwerpen. En heel enthousiast is over alles in verband met haar studie.
Had zij mij trouwens niet bijna verplicht om naar haar proclamatie te komen vorig schooljaar was ik wellicht niet geweest. De man gaat trouwens niet mee en ik voel mij telkens weer ongemakkelijk tussen al die opgedirkte moeders en vaders. Die hun zonen en dochters soms wel heel enthousiast aanmoedigen. En het is altijd een drukte van jewelste.
Nee. Aan mij mogen die dingen passeren hoe trots ik ook ben op mijn dochter.
Ze schreef ook dat in de toespraak die men hield ook de ouders geloofd werden omdat dankzij hen hun zoon of dochter het zo goed had gedaan.
Volgens Veerle Beel had die zoon of dochter dat wel zelf gedaan en zo denk ik er ook over.
Mijn dochter deed het zo goed als op eigen houtje. Ik verdien hierin geen enkele waardering.
Wanneer kinderen het niet zo goed doen is het dus de schuld van de ouders.
Gelukkig heb ik veel kinderen en de meesten doen het bijlange niet zo schitterend als mijn oudste kind. Maar ik zeg telkens dat het voor hun eigen goed is. Wat ze doen moeten ze doen voor henzelf. Het is hun leven later....
Maar het gaat echt niet over rozen bij sommige kinderen.
Ik voel mij geen falende ouder. Gelukkig maar.
Ik weet dat het soms goed gaat en soms niet.
Een kind heeft zijn karakter.
Daarom was ik blij met de column van Veerle Beel. Ik herkende me erin.
De zoon van acht zat in het centrum.
En dat ging 2 uren duren.
Ik dronk dus een paar koffie's en at aspergesoep.
En ik las en las en las.
Veerle Beel schreef over de proclamatie van haar zoon en hoe ze het beschrijft voelde ik met haar mee en ik deel haar mening volledig.
Kinderen die graag studeren doen dat gewoon en uit zichzelf. Dat zie ik bij mijn oudste die een vlekkeloos schoolparcour doorlopen heeft en nu op kot zit in Antwerpen. En heel enthousiast is over alles in verband met haar studie.
Had zij mij trouwens niet bijna verplicht om naar haar proclamatie te komen vorig schooljaar was ik wellicht niet geweest. De man gaat trouwens niet mee en ik voel mij telkens weer ongemakkelijk tussen al die opgedirkte moeders en vaders. Die hun zonen en dochters soms wel heel enthousiast aanmoedigen. En het is altijd een drukte van jewelste.
Nee. Aan mij mogen die dingen passeren hoe trots ik ook ben op mijn dochter.
Ze schreef ook dat in de toespraak die men hield ook de ouders geloofd werden omdat dankzij hen hun zoon of dochter het zo goed had gedaan.
Volgens Veerle Beel had die zoon of dochter dat wel zelf gedaan en zo denk ik er ook over.
Mijn dochter deed het zo goed als op eigen houtje. Ik verdien hierin geen enkele waardering.
Wanneer kinderen het niet zo goed doen is het dus de schuld van de ouders.
Gelukkig heb ik veel kinderen en de meesten doen het bijlange niet zo schitterend als mijn oudste kind. Maar ik zeg telkens dat het voor hun eigen goed is. Wat ze doen moeten ze doen voor henzelf. Het is hun leven later....
Maar het gaat echt niet over rozen bij sommige kinderen.
Ik voel mij geen falende ouder. Gelukkig maar.
Ik weet dat het soms goed gaat en soms niet.
Een kind heeft zijn karakter.
Daarom was ik blij met de column van Veerle Beel. Ik herkende me erin.
maandag 21 september 2015
Ouders met een leven
Zijnde in een bepaalde periode in mijn leven kan ik dit soort van overdreven boeken wel smaken.
Het gaat over het (jonge)oudersschap en het niet zo roze maneschijn verhaal en laat dit nou net zijn waar wij in verzeild zijn geraakt.
Tussen krijsende peuters in de supermarkt; volle luiers net als je het op het moment dat je echt wel de deur uit moet en niet naar bed willende lagere school kinderen en echt vreselijke onuitstaanbare tieners (bah!)las ik dit boek vlotjes uit.
Oké. Het is ietwat overdreven. Toch is er veel herkenbaar en wat niet verteld word is dat je die peuters/kleuters ook gewoon af en toe wil opvreten wegens een overstroming van liefde en geluk.
En dat je best heel erg trots kunt zijn op tieners of lagere schoolkinderen die zomaar de tafel dekken.
'O.O.O' snik je dan binnenin. Wat een geluk heb ik toch!
En dat maakt al die vreselijke momenten eventjes weer helemaal oké natuurlijk.
En stiekem hoop ik dan dat ze me gaan verzorgen op mijn allerlaatste (hopelijk) oude dag.
Al zit dat er momenteel nog niet echt in.
Als moeder mag je toch niet teveel punten laten vallen. Je wordt afgerekend op alles !
En altijd heb je het gevoel te kort te schieten.
Zelfs als je alles al gedaan lijkt te hebben.
Tof boek! Niet realistisch lieve toekomstige ouders.
Geloof me. Niets is mooier dan het ouderschap. Alleen is je onbekommerde leventje inderdaad om zeep en niets draait nog om jezelf.
Als je dat kan.... ben je er klaar voor...
vrijdag 11 september 2015
Oogst
Vol.1 moet ik nog een klein stukje en deze ligt thuis en is voor bij een echt goed moment. Dat gaat dus trager.
Jammer genoeg telt dit niet mee voor 'Uitgelezen.'
Wie meer wil lezen of weten over het magazine OOGST en dat zegt een tentoonstelling te zijn op papier kan hier klikken. Zeker de moeite waard.
Ook een ander magazine viel op de vloer, maar dat is het FEEL GOOD boekje (Flow). Ook een tof magazine, maar dan van andere slag.
Veel leesplezier dit weekend. Ik ga het er eens van nemen.
donderdag 10 september 2015
Toch nog een zesde boek van Een dans met draken
Hier kon je lezen wat ik vond van het vijfde en laatste boek van George R.R. Martin.
Ik heb de reeks verslonden, maar dit laatste deel vond ik redelijk teleurstellend.
Een bizar einde met een heel erg open einde.
Een niet bevredigend einde.
Je snakte naar meer en ik kon niet geloven dat het afgelopen was hiermee.
Dat kon gewoon niet !
Vandaag las ik hier dat er nu toch een vervolg komt.
Weliswaar pas in 2016 dus ik moet nog wat geduld hebben, maar we hebben al wat om naar uit te kijken.
Ik heb de reeks verslonden, maar dit laatste deel vond ik redelijk teleurstellend.
Een bizar einde met een heel erg open einde.
Een niet bevredigend einde.
Je snakte naar meer en ik kon niet geloven dat het afgelopen was hiermee.
Dat kon gewoon niet !
Vandaag las ik hier dat er nu toch een vervolg komt.
Weliswaar pas in 2016 dus ik moet nog wat geduld hebben, maar we hebben al wat om naar uit te kijken.
woensdag 9 september 2015
Uitgelezen in augustus: pover
Paarse Hibiscus las ik uit en Leven zonder auto.
Het lezen is weer verminderd.
Andere dingen nemen mijn tijd in. Vooral tijd in verband met de kinderen.
Hoe graag ik ook lees. De kinderen hebben voorrang.
Dus wordt er ingeschreven voor woordklassen en tekenlessen en zwemlessen.
Worden een duizenden papieren ingevuld.
En worden er weer tandartsbezoeken en doktersbezoeken afgelegd.
Ik zou willen dat ik uren op een dag kon lezen, lezen , lezen, ....
Maar ik moet boodschappen doen, wassen en koken en steel soms een klein moment van lezen.
Maar dat geeft niet.
Het is zo.
Joost Zwagerman pleegde zelfmoord en mijn 'helden' Connie Palmen en Kristien H. zijn nu zestig. De ene ziet er 40 uit en de andere 80, maar dat maakt allemaal niets uit. Twee straffe madammen. Allebei.
Het lezen is weer verminderd.
Andere dingen nemen mijn tijd in. Vooral tijd in verband met de kinderen.
Hoe graag ik ook lees. De kinderen hebben voorrang.
Dus wordt er ingeschreven voor woordklassen en tekenlessen en zwemlessen.
Worden een duizenden papieren ingevuld.
En worden er weer tandartsbezoeken en doktersbezoeken afgelegd.
Ik zou willen dat ik uren op een dag kon lezen, lezen , lezen, ....
Maar ik moet boodschappen doen, wassen en koken en steel soms een klein moment van lezen.
Maar dat geeft niet.
Het is zo.
Joost Zwagerman pleegde zelfmoord en mijn 'helden' Connie Palmen en Kristien H. zijn nu zestig. De ene ziet er 40 uit en de andere 80, maar dat maakt allemaal niets uit. Twee straffe madammen. Allebei.
zondag 30 augustus 2015
Boek op lijstje (The Gentle mom)
Kristien Hemmerechts.
Van Kristien Hemmerechts las ik vooral veel interviews en zag ik een paar interviews op TV(lang geleden).
Deze keer was er een interview met haar in de Standaard der letteren in de krant van vrijdag, maar ik wou er weer de tijd voor nemen om het te lezen.
En zo vond ik alweer dat Kristien een zeer wijze vrouw is. Op gebied van leven en liefde.
Haar boeken hebben me nooit aangesproken.
Telkens ik de korte inhoud las dacht ik: 'Toch maar niet!'
De boeken die van haar las waren:
In december 1993: Zonder grenzen
In februari 1995: Lang geleden (verhalen)
In maart 1996: Veel vrouwen, af en toe een man
In februari 1997:Kort kort lang (verhalen)
In augustus 2001: De kinderen van Arthur
Vijf boeken dus.
Na haar interview wil ik toch weer een boek lezen. Heeft iemand een tip voor een goed boek van haar?
Welke wijze zinnen ze zegt in het interview (door Jelle van Riet: vrouw van HL)?
Ik pik er enkele uit:
'Wie heeft nooit iets dwaas gedaan? Je moet gewoon de 'chance' hebben dat je bij het ontwaken geen stommiteiten hebt begaan.'
'Wie nooit springt heeft geen leven.'
'Ik heb Bart(haar echtgenoot die elf jaar jonger is) altijd als een cadeautje beschouwd en leef ook in het besef dat hij me op een dag te oud gaat vinden en op een jongere vrouw verliefde wordt, maar dat geldt voor élke relatie. Ik ben daarin vrij rationeel en beheerst en heb me ook nooit aan hem vastgeklampt. Wij geven elkaar ademruimte en ik wil dat ook graag aan anderen meegeven. Possessieve relaties zijn ziekmakend.'
'Mensen vinden mij hard , maar ik ben niet hard. Het leven is hard.'
'Het wonderlijke van het leven is: je hebt de keuze tussen het gif van het zelfmedelijden of de aanvaarding. Hetzelfde geldt voor mijn relatie. Met alle liefde voor Bart, ik leef wel grotendeels alleen.'
'Dankjewel zeggen omdat ik hier heel even mag zijn (leven). Dat is niet zo vanzelfsprekend als veel mensen denken. We hebben nergens recht op en niks te eisen. Niet van het leven en niet van elkaar.'
'Het leven wordt te vaak absoluut voorgesteld vind ik. In reclame en in liedjes. Liefde moet volmaakt zijn en vriendschap moet eeuwig duren en het moederschap is een roze bel. Dat schept zulke hoge verwachtingen dat men diep ontgoocheld raakt.'
'Je kunt niet heus alles met iedereen delen en een geliefde is er niet altijd voor je. De waarheid is dat je er in het leven alleen voor staat, trust me.'
'Mensen kunnen je verschrikkelijk steunen, maar als je kanker hebt is de verschrikkelijke waarheid dat jij kanker hebt en niet zij. Jij moet de shit het hoofd bieden. Vandaar ook dat je de kern moet koesteren. Je hebt alleen nog jezelf.'
'Stevaert viel in ongenade, ja, maar zelfmoord plegen was het ongelukkigste dat hij kon doen.'
'Het leven gaat in golven en bovendien moet je-deze uitdrukking heb ik van wijlen mijn vader-de bluts met de buil nemen. Wie geen kritiek verdraagt , moet onder de radar blijven.'
'Dus zeg ik op mijn zestigste: Ik laat me de regie van mijn leven niet afpakken. Door niemand.'
Straf en eerlijk en wijs.
Het nieuwste boek van Kristien Hemmerechts heet Alles verandert.
Ik ga het kopen !
zaterdag 29 augustus 2015
Paarse Hibiscus
las ik onlangs ook uit.
De auteur is de Senegalese Chimamanda Ngozi Adichie.
Het verhaal speelt zich af in Senegal.
Kambili groeit op in een streng gelovig gezin. Haar vader is een rijke ondernemer.
Ze hebben niets te kort in tegenstelling tot velen van hun landgenoten. Ze leven zelfs rijkelijk.
Toch regeert de vader zijn gezin met harde hand en zeer strenge regels.
Ze zijn ook erg gelovig.
Kambili begint zich steeds meer vragen te stellen bij dit soort leven.
Vooral wanneer ze merkt dat het er in andere gezinnen totaal anders aan toe gaat en er veel gelachen , gedanst en gezongen wordt.
Na veel tegenkanting mogen ze een paar dagen bij een tante logeren en bij hun terugkomst loopt alles thuis uit de hand.
Het leven is voorgoed veranderd.
Mooi boek.
Ik kwam traag op gang in het boek, maar op een bepaald moment kon ik niet meer stoppen met lezen.
De auteur is de Senegalese Chimamanda Ngozi Adichie.
Het verhaal speelt zich af in Senegal.
Kambili groeit op in een streng gelovig gezin. Haar vader is een rijke ondernemer.
Ze hebben niets te kort in tegenstelling tot velen van hun landgenoten. Ze leven zelfs rijkelijk.
Toch regeert de vader zijn gezin met harde hand en zeer strenge regels.
Ze zijn ook erg gelovig.
Kambili begint zich steeds meer vragen te stellen bij dit soort leven.
Vooral wanneer ze merkt dat het er in andere gezinnen totaal anders aan toe gaat en er veel gelachen , gedanst en gezongen wordt.
Na veel tegenkanting mogen ze een paar dagen bij een tante logeren en bij hun terugkomst loopt alles thuis uit de hand.
Het leven is voorgoed veranderd.
Mooi boek.
Ik kwam traag op gang in het boek, maar op een bepaald moment kon ik niet meer stoppen met lezen.
Update Verbeelding Book Challenge 2015
- boek van 500 pagina’s of meer. Ik las Het lied van IJs en Vuur door George R.R. Martin en meteen het laatste boek in de reeks
- Een boek gepubliceerd in je geboortejaar. Ik las Wintermaan van Dean R. Koontz. 1975.
3.Een non-fictie boek: Ons moeder van Julien van Remoortere (over verhalen uit de tijd van toen)
4.Een fantasy boek: Ook Het lied van IJs en Vuur door George R.R. Martin. Ik lees normaal geen fantasy, maar deze reeks kon me wel bekoren.
4.Een fantasy boek: Ook Het lied van IJs en Vuur door George R.R. Martin. Ik lees normaal geen fantasy, maar deze reeks kon me wel bekoren.
5.Een sci-fi boek: Ik las Tweeduister van Stephen King. Twee verhalen waren dat in één boek. De engelieren en Het geheime raam. Spannend !
6.Een graphic novel: Dankzij Kathleen kreeg ik een paar tips en er staan er nu een paar op mijn lijstje. Dit zullen dan meteen ook de boeken in een andere taal zijn (Engels).
Ik las ondertussen al 22 graphic novels waarvan de meeste in het Engels.
De meeste graphic novels waren die van The Walking Dead. Ik ben zo een grote fan geworden dat ik ook de DVD reeks beginnen kijken ben. Ten koste van mijn lezen.
Ik las ondertussen al 22 graphic novels waarvan de meeste in het Engels.
De meeste graphic novels waren die van The Walking Dead. Ik ben zo een grote fan geworden dat ik ook de DVD reeks beginnen kijken ben. Ten koste van mijn lezen.
7.Een mystery of thriller boek: Ik las Het Kwaad en de rivier van R.J. Ellory. Een thriller. Spannend en vlot leesbaar boek.
8.Een romance of chicklit: Hier las ik Spelen met Vuur van Nora Roberts. Het derde boek in een trilogie.
9.Een boek dat gericht is op kinderen onder de 12. Nog steeds geen boek gelezen hier. Ik denk nu Alice in Wonderland te lezen of Mary Poppins.
10.Een boek gebaseerd op waargebeurde feiten. Oorlog en Terpentijn van Stefan Hertmans voldeed hier aan de eisen ;-)
11.Een historische roman. Ook Oorlog en Terpentijn is een historische roman
12.Een boek met prentjes. Al de graphic novels die ik las hadden meestal mooie prentjes. Er zaten parels tussen. Genoeg boeken met prentjes dus.
13.Een boek dat een prijs heeft gewoon (Pulitzer, Man Booker, Nobel, Gouden Uil,…): Ik las Vele hemels boven de zevende van Griet Op De Beeck dat een prijs won, maar ook Oorlog en Terpentijn won een prijs dus hier heb ik al aan voldaan.
14.Een boek dat iemand je heeft aangeraden. Oorlog en Terpentijn van Stefan Hertmans werd mij ongeveer een jaar geleden getipt dus dit is ook afgevinkt. Ook Paarse Hibiscus werd mij aangeraden.
15.Een boek dat voor 1900 werd gepubliceerd. Nog steeds geen boek gevonden dat hier aan voldoet !
16.Een reeks (mag een reeks zijn die je al begonnen bent). Hier mocht ik opnieuw Game of Thrones van George R.R. Martin voor gebruiken.
17.Een boek waar je gek van was als kind. Mijn absolute favoriet als kind was Hasse Simonsdochter van Thea Beckman. Ik wou zelfs een kind Hasse noemen ,maar daar staken de vaders een stokje voor. Maar eigenlijk is dat geen kinderboek, maar een jeugdboek. Maar misschien lees ik Mary Poppins nog eens :-).
18.Een boek dat je ooit begonnen bent maar nooit hebt uitgelezen. In Als ik blijf van Gayle Forman ben ik verschillende keren begonnen om weer weg te leggen. Het was niet echt een boek voor mij , maar het is wel uitgelezen geraakt.
19.Een boek met een 65+ hoofdpersonage. De kleinzoon van David Abbott. Past meteen in mijn voornemen om boeken uit de bib te lezen. Goed boek trouwens.
20.Een boek dat je kan uitlezen op een dag. Bijna alle graphic novels die ik las. Maar ook Relaxed op vakantie van Ingrid Meurs.
21.Een boek dat verfilmd werd. Als ik blijf van Gayle Forman. De film heb ik niet gezien.
22.Een boek waar een televisie reeks werd op gebaseerd. Dat was gelukkig niet zo moeilijk met Games of Thrones van George R.R. Martin
23.Een boek dat al zeer zeer zeer lang op je te lezen lijst staat. Ik las Nacht uit van Karl Ove Knausgard.
24.Een boek dat zich afspeelt in Azië. Hier kreeg ik in januari wel voldoende tips dus dat gaat wel lukken.
25.Een boek dat zich afspeelt in Afrika. Hier las ik Paarse Hibiscus uit van Chimamanda
Ngozi Adichie. Dit boek was mij getipt door Lieve.
Ngozi Adichie. Dit boek was mij getipt door Lieve.
26.Een boek dat zich afspeelt in Latijns-Amerika. Nog steeds moet ik hier een boek over lezen. Momenteel speelt het boek dat ik lees zich af in Italië. Tips zijn welkom.
27.Een boek dat zich afspeelt in Oceanië. Tips nog steeds welkom !
28.Een boek in een andere taal dan dat je anders leest (Engels? Frans? Duits? Islensku?). Vele graphic novels gelezen in het Engels.
29.Een bundel kortverhalen. Misschien lees ik nog wat van Bril of van Ischa Meijer. Al las ik ondertussen wel al wat boeken uit die eigenlijk ook allemaal kortverhalen zijn. Eigenlijk kan ik dit dus ook afvinken.
30.Een poëzie bundel: ben al begonnen in een bundel, maar hij is nog niet uit.
Meedoen met deze Book Challenge doe ik gemotiveerd door Kathleen.
Meedoen met deze Book Challenge doe ik gemotiveerd door Kathleen.
Om het kort samen te vatten. Om deze Challenge tot een goed einde te brengen moet ik nog zeven boeken uitlezen.
Nr.9: een boek voor kinderen onder de 12 (Mary Poppins)
Nr. 15: een boek van voor 1900
Nr. 17: een boek waar ik gek op was als kind (dit wordt Mary Poppins)
Nr. 24 een boek dat zich afspeelt in Azië
Nr.26: een boek dat zich afspeelt in Latijns-Amerika
Nr.27: een boek dat zich afspeelt in Oceanië
Nr. 30: een poëzie bundel
Dit gaat wel lukken tegen het einde van het jaar.
dinsdag 25 augustus 2015
maandag 24 augustus 2015
Leven zonder auto
Dit boek stond al een tijdje op mijn lijst om te lezen.
Luc Vanheerentals is zelf al heel zijn leven autoloos en in dit boek laat hij een 100 mensen ook kort aan het woord.
Hij laat hen vertellen waarom ze geen auto hebben. De redenen zijn heel uiteenlopend.
Soms hebben ze geen rijbewijs en ook geen zin er één te halen. Ze zijn het gewend om zich anders te verplaatsen en vinden de auto alleen maar kostelijk en begrijpen vaak niet waarom mensen zo vaak met de auto rijden.
Soms is het uit financieel oogpunt. Echtscheiding of geen centen om een andere auto te kopen en vaak ook geen zin.
Ecologische standpunten zijn er ook. De auto als grootvervuiler en de plaats die hij in neemt in ons leven.
Mensen die trager en bewuster willen leven.
De meesten hebben niet meer dan 2 kinderen, zijn alleenstaande of hebben geen kinderen. Dat viel mij op.
Ook leven de meesten onder hen in de stad waar ze gemakkelijk gebruik kunnen maken van het openbaar vervoer.
Zelf hou ik niet van auto rijden en ik stoor mij vaak aan auto's op de weg. Er zijn veel cowboys op de weg. Velen wanen zich onaantastbaar in hun wagen.
Toch ben ik zelf erg afhankelijk van mijn auto.
Ik ben van plan de komende maanden mijn autoverbruik op te schrijven en dit vanaf de dag dat ik terug gekomen ben van de camping.
Ons vakantieverblijf is zo goed als onbereikbaar met het openbaar vervoer. Er stopt geen trein en ik heb er nog nooit een bus zien rijden op de hoofdweg. Toen ik dit boek gelezen had was dat al de eerste vraag die ik me stelde. Hoe zou ik ooit hier geraken zonder de auto? Naar de camping is 100 kilometer.
Aangezien mijn fiets en kar nog steeds in Zeeland staan neem ik hier thuis nu ook de auto om Fee en Mats naar de opvang te brengen (5km op en 5 km terug)en nadien door te rijden naar Sint-Niklaas (15km). Straks zal ik ze ook gaan halen met de auto want fietsen staan hier nog wel , maar geen fietstoeltjes of kar.
Een autoloos leven zou dus niet van de één op de andere dag mogelijk zijn.
Ongeveer twee keer per maand moet ik ook naar de tandarts in Gent (ongeveer 35 km schat ik op en dan 35km terug). Met het openbaar vervoer zou ik dubbel zo lang onderweg zijn.
Kortom. Ik stel mezelf vaak de vraag hoe ik dat zou moeten doen zonder auto zelfs al zou ik het willen.
Zeeland en de tandarts : dat waren vooral mijn obstakels.
Ook ga ik af en toe met een volle auto naar het wassalon al zouden we dat ook met de man zijn werkauto kunnen doen. Vanzelfsprekend is zijn auto onmisbaar.
Hoeveel de auto ons kost kon je hier al eens lezen. Veel geld inderdaad. Het is ondertussen zelfs nog 25 Euro per maand meer geworden door een bijkomende kost van de airco voor het jaar om was.
Zonder auto leven zou ik echt niet kunnen, maar we gaan dit jaar wel naar school fietsen en ik ga een busabonnement nemen). Ik denk dat mensen die geen auto hebben ook niet volledig autoloos kunnen leven. Het zou ook niet haalbaar zijn moest iedereen plots geen auto meer hebben.
Maar er zou meer bewustzijn moeten zijn en veel betere fietspaden voor fietsers. Meer veiligheid op de baan !
Wil je een blog lezen van mensen (een gezin dan nog) die autoloos leven klik dan Hier!
Het blijft voor mij een uitdaging om de auto meer te laten staan en meer te fietsen en te wandelen.
Een auto is zo makkelijk.
Luc Vanheerentals is zelf al heel zijn leven autoloos en in dit boek laat hij een 100 mensen ook kort aan het woord.
Hij laat hen vertellen waarom ze geen auto hebben. De redenen zijn heel uiteenlopend.
Soms hebben ze geen rijbewijs en ook geen zin er één te halen. Ze zijn het gewend om zich anders te verplaatsen en vinden de auto alleen maar kostelijk en begrijpen vaak niet waarom mensen zo vaak met de auto rijden.
Soms is het uit financieel oogpunt. Echtscheiding of geen centen om een andere auto te kopen en vaak ook geen zin.
Ecologische standpunten zijn er ook. De auto als grootvervuiler en de plaats die hij in neemt in ons leven.
Mensen die trager en bewuster willen leven.
De meesten hebben niet meer dan 2 kinderen, zijn alleenstaande of hebben geen kinderen. Dat viel mij op.
Ook leven de meesten onder hen in de stad waar ze gemakkelijk gebruik kunnen maken van het openbaar vervoer.
Zelf hou ik niet van auto rijden en ik stoor mij vaak aan auto's op de weg. Er zijn veel cowboys op de weg. Velen wanen zich onaantastbaar in hun wagen.
Toch ben ik zelf erg afhankelijk van mijn auto.
Ik ben van plan de komende maanden mijn autoverbruik op te schrijven en dit vanaf de dag dat ik terug gekomen ben van de camping.
Ons vakantieverblijf is zo goed als onbereikbaar met het openbaar vervoer. Er stopt geen trein en ik heb er nog nooit een bus zien rijden op de hoofdweg. Toen ik dit boek gelezen had was dat al de eerste vraag die ik me stelde. Hoe zou ik ooit hier geraken zonder de auto? Naar de camping is 100 kilometer.
Aangezien mijn fiets en kar nog steeds in Zeeland staan neem ik hier thuis nu ook de auto om Fee en Mats naar de opvang te brengen (5km op en 5 km terug)en nadien door te rijden naar Sint-Niklaas (15km). Straks zal ik ze ook gaan halen met de auto want fietsen staan hier nog wel , maar geen fietstoeltjes of kar.
Een autoloos leven zou dus niet van de één op de andere dag mogelijk zijn.
Ongeveer twee keer per maand moet ik ook naar de tandarts in Gent (ongeveer 35 km schat ik op en dan 35km terug). Met het openbaar vervoer zou ik dubbel zo lang onderweg zijn.
Kortom. Ik stel mezelf vaak de vraag hoe ik dat zou moeten doen zonder auto zelfs al zou ik het willen.
Zeeland en de tandarts : dat waren vooral mijn obstakels.
Ook ga ik af en toe met een volle auto naar het wassalon al zouden we dat ook met de man zijn werkauto kunnen doen. Vanzelfsprekend is zijn auto onmisbaar.
Hoeveel de auto ons kost kon je hier al eens lezen. Veel geld inderdaad. Het is ondertussen zelfs nog 25 Euro per maand meer geworden door een bijkomende kost van de airco voor het jaar om was.
Zonder auto leven zou ik echt niet kunnen, maar we gaan dit jaar wel naar school fietsen en ik ga een busabonnement nemen). Ik denk dat mensen die geen auto hebben ook niet volledig autoloos kunnen leven. Het zou ook niet haalbaar zijn moest iedereen plots geen auto meer hebben.
Maar er zou meer bewustzijn moeten zijn en veel betere fietspaden voor fietsers. Meer veiligheid op de baan !
Wil je een blog lezen van mensen (een gezin dan nog) die autoloos leven klik dan Hier!
Het blijft voor mij een uitdaging om de auto meer te laten staan en meer te fietsen en te wandelen.
Een auto is zo makkelijk.
woensdag 5 augustus 2015
Vakantielectuur: uitgelezen in juli 2015
Ik las 13 boeken uit in juli 2015.
En dat is toch zeer goed !
Ik las ze allen op vakantie.
De eerste week aan zee las ik al zes boeken:
-Het klein verzet van Tine Hens
-Intermezzo Italiano van Thomas Siffer
-De rustelozen van Olga Tokarozuk dat ik nu opzij hou voor een letster
-Eilandgasten van Vonne van der Meer (dat ik al eens las in het verleden)
-Groeten uit Griekenland van Bruno Tersago
-Medea en ik van Feline Minne
Als vakantielectuur zou ik hieruit Intermezzo Italiano aanraden.
Thuis las ik dan nog Relaxed op vakantie van Ingrid Meurs dat ik op een dagje achter de kiezen had.
Toen gingen we naar Spanje.
En daar las ik in 16 dagen nog eens zes boeken. Het lezen ging er minder vlot dan aan zee omdat er niet alleen meer kinderen waren, maar we ook elke dag wel ergens heen gingen.
Ik las uit:
-Ook dit gaat voorbij van Milena Busquets. Dit boek gaat over rouwen. Ik heb het graag gelezen. Het boek speelt zich ook af aan de Costa Brava in Spanje.
-Badgasten van Emily Straub is ook echt vakantielectuur en gaat over een familie die een huis huurt in Salou/Spanje en dan komt er vanalles boven. Dit is aan te raden vakantielectuur.
Dit boek liet ik achter in ons eigen vakantiehuis. Daar was een boekenkast met maar twee Nederlandstalige boeken in en dit boek heb ik er tussen gezet. Ik vond het erg toepasselijk.
Het kleine bibje in het vakantiehuis.
-De autonauten van de snelweg van Julio Cortazar en Carol Dunlop had ik al vele jaren in de kast staan, maar na een tip van iemand in de krant besloot ik het te lezen. Ik vond het ietwat tegen valllen. Het is een boek uit 1983 en het leest vlot door de foto's en korte stukjes, maar toch had ik er iets meer van verwacht.
Dit boek wil ik graag ruilen voor een ander boek ofzo. Iemand interesse?
-De wildernis in van Jon Krakauer vond ik fijn om te lezen, maar soms vond ik het te gedetailleerd. Wel ontroerend. Ook dit boek wil ik ruilen voor een ander boek of iets anders?
-De eerlijke vinder van Stephen King las ik ook vlot uit. Stephen King is mijn vaste kost op vakantie. King kan schrijven. Meer is er niet over te zeggen.
En tot slot las ik opnieuw een boek van Vonne van der Meer. Het vervolg op Eilandgasten: namelijk De avondboot. Dit boek vind ik minder goed dan het eerste boek. Het is eigenlijk hetzelfde, maar een beetje anders. Ik las dit boek al eerder in juni 2002.
En dan zijn we ondertussen 5 augustus en ik ben zelfs nog niet in een boek begonnen want ik ben weer thuis en een boek vastnemen is er nog niet van gekomen.
Maar dat moet wel gebeuren want ik wil weer naar zes boeken per maand.
Waar ik behoorlijk boos om ben is trouwens dat één van mijn dochters de foto verwijderd heeft waarop ze met vier tegelijk zij aan zij heel geconcentreerd aan het lezen zijn in hun (dikke)boeken. Ze stond er niet goed op vond ze. Daar ben ik behoorlijk pissed over, maar soit. Enkele leesfoto's zijn gelukkig niet verwijderd en van mezelf is er alweer geen.
Zo : dit was het dan alweer. Ik zal ook eens moeten bekijken of er nog boeken zijn die passen in the Bookchallenge 2015 waar ik al sinds maart geen blog meer aan gewijt heb. Ik maak één van de komende dagen eens een update !
En dat is toch zeer goed !
Ik las ze allen op vakantie.
De eerste week aan zee las ik al zes boeken:
-Het klein verzet van Tine Hens
-Intermezzo Italiano van Thomas Siffer
-De rustelozen van Olga Tokarozuk dat ik nu opzij hou voor een letster
-Eilandgasten van Vonne van der Meer (dat ik al eens las in het verleden)
-Groeten uit Griekenland van Bruno Tersago
-Medea en ik van Feline Minne
Als vakantielectuur zou ik hieruit Intermezzo Italiano aanraden.
Thuis las ik dan nog Relaxed op vakantie van Ingrid Meurs dat ik op een dagje achter de kiezen had.
Toen gingen we naar Spanje.
En daar las ik in 16 dagen nog eens zes boeken. Het lezen ging er minder vlot dan aan zee omdat er niet alleen meer kinderen waren, maar we ook elke dag wel ergens heen gingen.
Ik las uit:
-Ook dit gaat voorbij van Milena Busquets. Dit boek gaat over rouwen. Ik heb het graag gelezen. Het boek speelt zich ook af aan de Costa Brava in Spanje.
-Badgasten van Emily Straub is ook echt vakantielectuur en gaat over een familie die een huis huurt in Salou/Spanje en dan komt er vanalles boven. Dit is aan te raden vakantielectuur.
Dit boek liet ik achter in ons eigen vakantiehuis. Daar was een boekenkast met maar twee Nederlandstalige boeken in en dit boek heb ik er tussen gezet. Ik vond het erg toepasselijk.
-De autonauten van de snelweg van Julio Cortazar en Carol Dunlop had ik al vele jaren in de kast staan, maar na een tip van iemand in de krant besloot ik het te lezen. Ik vond het ietwat tegen valllen. Het is een boek uit 1983 en het leest vlot door de foto's en korte stukjes, maar toch had ik er iets meer van verwacht.
Dit boek wil ik graag ruilen voor een ander boek ofzo. Iemand interesse?
-De wildernis in van Jon Krakauer vond ik fijn om te lezen, maar soms vond ik het te gedetailleerd. Wel ontroerend. Ook dit boek wil ik ruilen voor een ander boek of iets anders?
-De eerlijke vinder van Stephen King las ik ook vlot uit. Stephen King is mijn vaste kost op vakantie. King kan schrijven. Meer is er niet over te zeggen.
En tot slot las ik opnieuw een boek van Vonne van der Meer. Het vervolg op Eilandgasten: namelijk De avondboot. Dit boek vind ik minder goed dan het eerste boek. Het is eigenlijk hetzelfde, maar een beetje anders. Ik las dit boek al eerder in juni 2002.
En dan zijn we ondertussen 5 augustus en ik ben zelfs nog niet in een boek begonnen want ik ben weer thuis en een boek vastnemen is er nog niet van gekomen.
Maar dat moet wel gebeuren want ik wil weer naar zes boeken per maand.
Waar ik behoorlijk boos om ben is trouwens dat één van mijn dochters de foto verwijderd heeft waarop ze met vier tegelijk zij aan zij heel geconcentreerd aan het lezen zijn in hun (dikke)boeken. Ze stond er niet goed op vond ze. Daar ben ik behoorlijk pissed over, maar soit. Enkele leesfoto's zijn gelukkig niet verwijderd en van mezelf is er alweer geen.
Zo : dit was het dan alweer. Ik zal ook eens moeten bekijken of er nog boeken zijn die passen in the Bookchallenge 2015 waar ik al sinds maart geen blog meer aan gewijt heb. Ik maak één van de komende dagen eens een update !
woensdag 15 juli 2015
Intermezzo Italiano en Eilandgasten
Boek drie en vier dat ik uit las waren:
Intermezzo Italiano van Thomas Siffer. Een boek over Thomas Siffer die een huis koopt in de hak van Italië en hoe hem dat vergaat. De beren die hij tegenkomt op de weg, maar ook de mooie warme contacten.
Een eerlijk boek en soms ook grappig.
Uiteindelijk wordt hij een beetje olijfboer en ondertussen is hij al een grotere olijfboer geworden en maakt hij zijn eigen olijfolie die je ook kan bestellen en kopen.
De manier waarop Thomas in het leven staat en zijn eerlijkheid over alles is te bewonderen.
Ook zijn vrouw Els bewonder ik omdat ze altijd gewoon haar zin doet. En gewoon realistisch is.
Dit boek is zeker een aanrader. Ik heb het zeer graag gelezen.
Eilandgasten van Vonne van der Meer las ik in 2002 al eens over gasten die in een zomerhuisje op de Wadden gaan verblijven. Het zijn aparte verhalen over man die zelfdoding wil plegen, een gezin dat een relatiecrisis heeft, een single dame die onverwachts de dochter van een vriendin mee heeft op vakantie, enzovoorts. Elk hebben ze een andere reden om naar het huisje in de duinen te gaan.
Het is een vlot leesbaar boekje en zeker aan te raden als vakantielectuur. Vooral wanneer je een huisje huurt bijvoorbeeld.
Intermezzo Italiano van Thomas Siffer. Een boek over Thomas Siffer die een huis koopt in de hak van Italië en hoe hem dat vergaat. De beren die hij tegenkomt op de weg, maar ook de mooie warme contacten.
Een eerlijk boek en soms ook grappig.
Uiteindelijk wordt hij een beetje olijfboer en ondertussen is hij al een grotere olijfboer geworden en maakt hij zijn eigen olijfolie die je ook kan bestellen en kopen.
De manier waarop Thomas in het leven staat en zijn eerlijkheid over alles is te bewonderen.
Ook zijn vrouw Els bewonder ik omdat ze altijd gewoon haar zin doet. En gewoon realistisch is.
Dit boek is zeker een aanrader. Ik heb het zeer graag gelezen.
Eilandgasten van Vonne van der Meer las ik in 2002 al eens over gasten die in een zomerhuisje op de Wadden gaan verblijven. Het zijn aparte verhalen over man die zelfdoding wil plegen, een gezin dat een relatiecrisis heeft, een single dame die onverwachts de dochter van een vriendin mee heeft op vakantie, enzovoorts. Elk hebben ze een andere reden om naar het huisje in de duinen te gaan.
Het is een vlot leesbaar boekje en zeker aan te raden als vakantielectuur. Vooral wanneer je een huisje huurt bijvoorbeeld.
dinsdag 14 juli 2015
Het klein verzet en Groeten uit Griekenland
Op vakantie las ik zes boeken uit. Twee ervan waren :
Het klein verzet van Tine Hens heb ik met veel plezier gelezen. Zo een boek had ik nodig.
Ik heb er ook veel in aangeduid met mijn gele fluostift.
Het gaat over verandering. Goede verandering. Hoe mensen proberen om het anders te doen. Soms omdat ze moeten, soms uit overtuiging, soms omdat ze voelen dat dit de toekomst is.
Delen, geven, ruilen.
Energie uit natuurlijke bronnen.
Ze proberen een ander soort economie uit. Een menselijkere natuurlijke economie en met de kleine dingen doen ze zoveel goed in hun wijk, hun straat, hun stad, ...
Heel hoopgevend.
En hoe je de wereld niet kan veranderen, maar je wel gewoon bij jezelf kan beginnen.
Tine ging in verschillende landen zoals Griekenland, Portugal, Spanje enzovoorts zien hoe ze het daar doen. Wat ze proberen en hoe het gelopen is en hoe het nu gaat.
Soms is dat positief van een hele stad die instaat voor zijn eigen voorziening tot een boerderij waar het meer ploeteren en overleven is en sommigen aangeven dat ze denken dit niet gaan kunnen volhouden.
Net als Opgeruimd van Marie Kondo is dit een boek waarin ik blijf lezen.
Het gaat over hoe we afhankelijk zijn van zoveel dingen zoals de auto en hoe we ongelukkig worden van teveel spullen. Hoe we ons krom werken voor dat huis en die auto en ons leven aan kwaliteit in boet.
Ik vind het ook fascinerend hoeveel invloed de auto heeft gehad op onze levens de afgelopen vijftig jaar.
De straat is van de auto en niet meer openbaar.
Dat kan eigenlijk gewoon niet.
De auto is te duur zegt iedereen, maar niemand wil hem missen.
Een goed boek.
Groeten uit Griekenland van Bruno Tersago heeft me dan weer doen inzien dat het niet de Grieken hun eigen schuld is dat ze het nu zo slecht is.
Het is ook weer een verhaal van rijke reders die geen belasting hoefden te betalen: jaren en jaren lang. Over teveel jobs aanbieden in ruil voor een stem waardoor er bijvoorbeeld teveel mensen voor de overheid werkten. Corrupte politici en politie.
En hoe men nadien het geld zocht bij de middenklasse en vond, maar dit maakte de middenklasse arm waardoor de kloof tussen arm en rijk heel erg groot geworden is.
Hoe de groten nog steeds buiten schot blijven en de kleintjes geen uitweg zien.
Het boek heeft me meer inzicht gegeven in de situatie daar en ik heb echt te doen met die mensen daar.
Dit boek is ook een aanrader !
Het klein verzet van Tine Hens heb ik met veel plezier gelezen. Zo een boek had ik nodig.
Ik heb er ook veel in aangeduid met mijn gele fluostift.
Het gaat over verandering. Goede verandering. Hoe mensen proberen om het anders te doen. Soms omdat ze moeten, soms uit overtuiging, soms omdat ze voelen dat dit de toekomst is.
Delen, geven, ruilen.
Energie uit natuurlijke bronnen.
Ze proberen een ander soort economie uit. Een menselijkere natuurlijke economie en met de kleine dingen doen ze zoveel goed in hun wijk, hun straat, hun stad, ...
Heel hoopgevend.
En hoe je de wereld niet kan veranderen, maar je wel gewoon bij jezelf kan beginnen.
Tine ging in verschillende landen zoals Griekenland, Portugal, Spanje enzovoorts zien hoe ze het daar doen. Wat ze proberen en hoe het gelopen is en hoe het nu gaat.
Soms is dat positief van een hele stad die instaat voor zijn eigen voorziening tot een boerderij waar het meer ploeteren en overleven is en sommigen aangeven dat ze denken dit niet gaan kunnen volhouden.
Net als Opgeruimd van Marie Kondo is dit een boek waarin ik blijf lezen.
Het gaat over hoe we afhankelijk zijn van zoveel dingen zoals de auto en hoe we ongelukkig worden van teveel spullen. Hoe we ons krom werken voor dat huis en die auto en ons leven aan kwaliteit in boet.
Ik vind het ook fascinerend hoeveel invloed de auto heeft gehad op onze levens de afgelopen vijftig jaar.
De straat is van de auto en niet meer openbaar.
Dat kan eigenlijk gewoon niet.
De auto is te duur zegt iedereen, maar niemand wil hem missen.
Een goed boek.
Groeten uit Griekenland van Bruno Tersago heeft me dan weer doen inzien dat het niet de Grieken hun eigen schuld is dat ze het nu zo slecht is.
Het is ook weer een verhaal van rijke reders die geen belasting hoefden te betalen: jaren en jaren lang. Over teveel jobs aanbieden in ruil voor een stem waardoor er bijvoorbeeld teveel mensen voor de overheid werkten. Corrupte politici en politie.
En hoe men nadien het geld zocht bij de middenklasse en vond, maar dit maakte de middenklasse arm waardoor de kloof tussen arm en rijk heel erg groot geworden is.
Hoe de groten nog steeds buiten schot blijven en de kleintjes geen uitweg zien.
Het boek heeft me meer inzicht gegeven in de situatie daar en ik heb echt te doen met die mensen daar.
Dit boek is ook een aanrader !
woensdag 1 juli 2015
Uitgelezen in juni: absoluut dieptepunt
Ik heb geen enkel boek uitgelezen in juni.
Momenteel lees ik Het klein verzet van Tine Hens en Intermezzo Italiano van Thomas Siffer.
Het klein verzet is bijna uit en het andere halfweg.
Hoewel ik zeer enthousiast ben over beide boeken is het bijvoorbeeld ook vorige week en deze week ontzettend druk (en dat zeg ik niet van harte), maar het is nu zo wanneer je naar negen oudercontacten moet (2 heb ik niet gehaald trouwens: onhaalbaar), een paar ID passen moet laten vernieuwen, inschrijvingen moet doen en veel telefoons en administratie bijwerken.
En zaterdag bijna iedereen in huis uitvliegt voor een week of meer.
Er dient dus hopeloos veel gewassen te worden enzovoorts.
Ondertussen gaat alles gewoon verder, maar heb ik vaker niet als wel gekookt. Gisteren waren het nog eens frietjes...
Maar gelukkig lees ik nog want ik kan niet zonder. Alleen geraakt met één bladzijde per dag een boek niet zo gemakkelijk uit.
Maar zondag vertrek ik naar de zee voor vijf daagjes en ik vermoed dat ik daar toch wel wat ga lezen...want ik ga daar alvast geen wassen draaien, administratie bijbenen of eindeloos telefoontjes doen. Maar gewoon: op het strand spelen en wandelen met de kindjes die nog meegaan.
Ik neem alvast leesvoer mee...
In september ga ik nog een inhaalbeweging moeten doen om te voldoen aan de Verbeelding Book Challenge 2015 van Kathleen. Ik was goed begonnen begin dit jaar.
Ik las ook geen enkele Graphic novel, maar kocht wel nummer 23 van The Walking Dead dus die gaat zeker mee naar zee. Plus deze vijf boeken. Eilandgasten van Vonne vanderMeer. Ik las dit boek al eens in mei 2002. Dertien jaar geleden dus en het staat nog steeds in mijn kast. Ik ben toen ook in de jaren nadien een paar keer naar Ameland geweest in een vakantiehuis. Heerlijke tijden gehad daar. Misschien volgend jaar nog eens naar daar op vakantie gaan?
Dan De rustelozen van Olga Tuokarczuk staat al lang in mijn kast en moet nu eindelijk eens gelezen worden.
Groeten uit Griekenland kocht ik een paar dagen geleden en gaat over de crisis in dat land. Heel actueel dus.
En dan de twee boeken die ik al begonnen ben dus.
Momenteel lees ik Het klein verzet van Tine Hens en Intermezzo Italiano van Thomas Siffer.
Het klein verzet is bijna uit en het andere halfweg.
Hoewel ik zeer enthousiast ben over beide boeken is het bijvoorbeeld ook vorige week en deze week ontzettend druk (en dat zeg ik niet van harte), maar het is nu zo wanneer je naar negen oudercontacten moet (2 heb ik niet gehaald trouwens: onhaalbaar), een paar ID passen moet laten vernieuwen, inschrijvingen moet doen en veel telefoons en administratie bijwerken.
En zaterdag bijna iedereen in huis uitvliegt voor een week of meer.
Er dient dus hopeloos veel gewassen te worden enzovoorts.
Ondertussen gaat alles gewoon verder, maar heb ik vaker niet als wel gekookt. Gisteren waren het nog eens frietjes...
Maar gelukkig lees ik nog want ik kan niet zonder. Alleen geraakt met één bladzijde per dag een boek niet zo gemakkelijk uit.
Maar zondag vertrek ik naar de zee voor vijf daagjes en ik vermoed dat ik daar toch wel wat ga lezen...want ik ga daar alvast geen wassen draaien, administratie bijbenen of eindeloos telefoontjes doen. Maar gewoon: op het strand spelen en wandelen met de kindjes die nog meegaan.
Ik neem alvast leesvoer mee...
In september ga ik nog een inhaalbeweging moeten doen om te voldoen aan de Verbeelding Book Challenge 2015 van Kathleen. Ik was goed begonnen begin dit jaar.
Ik las ook geen enkele Graphic novel, maar kocht wel nummer 23 van The Walking Dead dus die gaat zeker mee naar zee. Plus deze vijf boeken. Eilandgasten van Vonne vanderMeer. Ik las dit boek al eens in mei 2002. Dertien jaar geleden dus en het staat nog steeds in mijn kast. Ik ben toen ook in de jaren nadien een paar keer naar Ameland geweest in een vakantiehuis. Heerlijke tijden gehad daar. Misschien volgend jaar nog eens naar daar op vakantie gaan?
Dan De rustelozen van Olga Tuokarczuk staat al lang in mijn kast en moet nu eindelijk eens gelezen worden.
Groeten uit Griekenland kocht ik een paar dagen geleden en gaat over de crisis in dat land. Heel actueel dus.
En dan de twee boeken die ik al begonnen ben dus.
Ik denk dat dit wel voldoende is voor vijf dagen rust aan zee!
maandag 15 juni 2015
In stilte
Ik las In Stilte uit van Jan Hendrik Bakker.
Dat deed ik al een paar dagen geleden en ik ben ondertussen al begonnen in een ander boek.
In stilte of filosofie van de afzondering.
Waarom trekken mensen zich terug uit het publieke openbare leven om als kluizenaar te gaan wonen en leven en werken.
Wat is de reden?
En waarom keren de meesten uiteindelijk ook terug.
Jan Hendrik Bakker beschrijft een aantal kluizenaars en benoemt wat hun drijfveer was en hoe hun levensverhaal afliep. Het zijn allemaal mannen. Vrouwen zijn niet zo geneigd zich af te zonderen.
In deze tijd is afzondering bijna onmogelijk, maar toch verlangen er mensen naar en zou het verrijkend kunnen zijn in deze wereld van individualisering. We willen VRIJ zijn, authentiek zijn, betrokken zijn, maar het wil maar niet lukken. De media, het internet, de economie (die moet draaien), facebook, ...weerhoudt ons hier allemaal van (ook al willen velen dit niet toegeven).
Hoe kun je leven zonder facebook? Ik doe het ondertussen al bijna drie jaar zonder probleem !
Men kijkt naar de buren en men denkt dat die dure auto broodnodig is !
Hoe komen we hier onderuit?
Hoe kunnen we echt leven?
In dit boek maakte ik aantekeningen en ik ga het zeker nog eens herlezen.
Mijn leesvoer bestaat de laatste tijd weer uit boeken die mij interesseren naar het leven toe dat ik zelf zou willen leven.
Momenteel lees ik ook Het klein verzet van Tine Hens.
Het gaat over van alles, maar ook begin bij jezelf. Begin klein.
Maar ook het boek van Thomas Siffer en The Low Impact Man liggen te wachten.
Ik stel mezelf opnieuw levensvragen en probeer te leven naar de manier die ik zelf zou willen.
Niet gemakkelijk in een groot gezin als het onze met tieners, lagereschoolkinderen en zelfs nog een baby van 12 maanden.
Een paar jaar geleden (zo rond 2009)ga ik al een draai aan mijn leven, maar zo in 2013 ongeveer herviel ik weer in oude gewoonten en meer materialisme opnieuw.
Dit kwam bij mezelf door een gevoel van me fysiek niet zo goed voelen en familieproblemen.
Een tijd geleden verzoop ik weer in de spullen die me een erg slecht gevoel gaven.
Gelukkig ben ik in actie geschoten ook al mede door een ander boek.
Boeken kunnen wel degelijk je leven veranderen !!
Sinds de geboorte van Fee (mei 2015) is er weer een ommekeer voelbaar.
Dit soort boeken lezen hoort erbij.
Ik wil mijn leven leven op mijn eigen manier en dit helpt mij.
Gelukkig bleef ik altijd bij LETS bijvoorbeeld.
En ik woon nu in een straat waar kinderen met elkaar op straat spelen.
Dit hoort bij de verandering.
Planten is het volgende trouwens. JUST DO IT ! is een ferme slogan en dat ga ik doen.
Dat deed ik al een paar dagen geleden en ik ben ondertussen al begonnen in een ander boek.
In stilte of filosofie van de afzondering.
Waarom trekken mensen zich terug uit het publieke openbare leven om als kluizenaar te gaan wonen en leven en werken.
Wat is de reden?
En waarom keren de meesten uiteindelijk ook terug.
Jan Hendrik Bakker beschrijft een aantal kluizenaars en benoemt wat hun drijfveer was en hoe hun levensverhaal afliep. Het zijn allemaal mannen. Vrouwen zijn niet zo geneigd zich af te zonderen.
In deze tijd is afzondering bijna onmogelijk, maar toch verlangen er mensen naar en zou het verrijkend kunnen zijn in deze wereld van individualisering. We willen VRIJ zijn, authentiek zijn, betrokken zijn, maar het wil maar niet lukken. De media, het internet, de economie (die moet draaien), facebook, ...weerhoudt ons hier allemaal van (ook al willen velen dit niet toegeven).
Hoe kun je leven zonder facebook? Ik doe het ondertussen al bijna drie jaar zonder probleem !
Men kijkt naar de buren en men denkt dat die dure auto broodnodig is !
Hoe komen we hier onderuit?
Hoe kunnen we echt leven?
In dit boek maakte ik aantekeningen en ik ga het zeker nog eens herlezen.
Mijn leesvoer bestaat de laatste tijd weer uit boeken die mij interesseren naar het leven toe dat ik zelf zou willen leven.
Momenteel lees ik ook Het klein verzet van Tine Hens.
Het gaat over van alles, maar ook begin bij jezelf. Begin klein.
Maar ook het boek van Thomas Siffer en The Low Impact Man liggen te wachten.
Ik stel mezelf opnieuw levensvragen en probeer te leven naar de manier die ik zelf zou willen.
Niet gemakkelijk in een groot gezin als het onze met tieners, lagereschoolkinderen en zelfs nog een baby van 12 maanden.
Een paar jaar geleden (zo rond 2009)ga ik al een draai aan mijn leven, maar zo in 2013 ongeveer herviel ik weer in oude gewoonten en meer materialisme opnieuw.
Dit kwam bij mezelf door een gevoel van me fysiek niet zo goed voelen en familieproblemen.
Een tijd geleden verzoop ik weer in de spullen die me een erg slecht gevoel gaven.
Gelukkig ben ik in actie geschoten ook al mede door een ander boek.
Boeken kunnen wel degelijk je leven veranderen !!
Sinds de geboorte van Fee (mei 2015) is er weer een ommekeer voelbaar.
Dit soort boeken lezen hoort erbij.
Ik wil mijn leven leven op mijn eigen manier en dit helpt mij.
Gelukkig bleef ik altijd bij LETS bijvoorbeeld.
En ik woon nu in een straat waar kinderen met elkaar op straat spelen.
Dit hoort bij de verandering.
Planten is het volgende trouwens. JUST DO IT ! is een ferme slogan en dat ga ik doen.
zaterdag 6 juni 2015
'Maar' 2 boeken uitgelezen in mei
Boy van Wytske Versteeg
en
Opgeruimd ! van Marie Kondo
las ik uit in mei.
Opgeruimd ! veranderde een klein beetje mijn leven. In die zin dat ik het mij eindelijk lukt om GOED op te ruimen en ik nu effectief resultaat zie in mijn huis.
Haar manier is redelijk simpel en ik heb er ook al verschillende keren over geschreven op Gekwek.
Het is waar dat ik dankzij dit boek dat ik uitgelezen heb, maar dus bijna dagelijks opnieuw herlees (stukken in het boek!)een manier gevonden heb en nu ook beter weet wat ik wil.
Er zijn ook zaken die ik nooit deed, maar die voor mij zo goed werken.
-Handtas uitladen elke avond en weer inladen 's morgens want mijn handtas was altijd één rommelbak en dat is nu eindelijk voorbij.
-Kleingeld niet in een pot oppotten of in een bakje, maar meteen weer de geldbeugel in en uitgeven dus.
-Stylo's, speldjes, sleutels, borstels, ...alles een vaste plaats en terug leggen op die plaats.
-Doe kledij, schoenen, decoratie, ...WEG waar je niet blij van wordt (of die compleet nutteloos zijn)
-Doe reserveknopen weg van kledij wanneer je nooit of te nooit een knoop aannaait
-Breng kledij en spullen die je niet meer nodig hebt meteen naar de kringloop of het containerpark
En ik kan zo even door gaan.
Doordat ik uren en uren en uren gespendeerd heb aan de opruimmanier van Marie Kondo heb ik ook deze maand weer minder gelezen, maar dat is niet erg want ik heb nu ook een mooi overzicht van de boeken die ik heb en boeken waar ik blij van wordt.
Ik vulde ongeveer tien kratten vol boeken die het huis uit zijn gegaan.
Ook mijn hele collectie van Stephen King en Dean Koontz. Zelfs mijn boeken van Connie Palmen en Ischa Meijer. Wanneer ik ze wil herlezen ga ik wel naar de bib.
Alleen I.M. van Connie Palmen wou ik houden, maar mijn favoriete boek van haar blijkt 'verdwenen'. Wellicht ook meegenomen uit mijn boekenkast in het oude huis.
Weer een boek dat ik opnieuw wil kopen.
Net als Een tevreden Leven. Dit leende ik ook uit via Lets, maar kreeg het nooit meer terug.
Dat heb ik ook opnieuw gekocht.
Ik zal nu wel voorzichtiger worden met het uitlenen of achterlaten van mijn boeken :-) want de boeken die ik nu heb zijn mijn allerliefste boeken.
Ik hou dus maar één boekenkast over. Onze ingebouwde boekenkast in de woonkamer.
Ik ben benieuwd wat ik in juni ga lezen.
Momenteel lees ik In Stilte en ik ben ook aan het popelen om Het klein verzet van Tine Hens te lezen.
Opgeruimd ! deed weer meer dan mijn huis opruimen. Ik voelde mij veel beter en werd weer een beetje minder materialistisch.
Fijn weekend !
en
Opgeruimd ! van Marie Kondo
las ik uit in mei.
Opgeruimd ! veranderde een klein beetje mijn leven. In die zin dat ik het mij eindelijk lukt om GOED op te ruimen en ik nu effectief resultaat zie in mijn huis.
Haar manier is redelijk simpel en ik heb er ook al verschillende keren over geschreven op Gekwek.
Het is waar dat ik dankzij dit boek dat ik uitgelezen heb, maar dus bijna dagelijks opnieuw herlees (stukken in het boek!)een manier gevonden heb en nu ook beter weet wat ik wil.
Er zijn ook zaken die ik nooit deed, maar die voor mij zo goed werken.
-Handtas uitladen elke avond en weer inladen 's morgens want mijn handtas was altijd één rommelbak en dat is nu eindelijk voorbij.
-Kleingeld niet in een pot oppotten of in een bakje, maar meteen weer de geldbeugel in en uitgeven dus.
-Stylo's, speldjes, sleutels, borstels, ...alles een vaste plaats en terug leggen op die plaats.
-Doe kledij, schoenen, decoratie, ...WEG waar je niet blij van wordt (of die compleet nutteloos zijn)
-Doe reserveknopen weg van kledij wanneer je nooit of te nooit een knoop aannaait
-Breng kledij en spullen die je niet meer nodig hebt meteen naar de kringloop of het containerpark
En ik kan zo even door gaan.
Doordat ik uren en uren en uren gespendeerd heb aan de opruimmanier van Marie Kondo heb ik ook deze maand weer minder gelezen, maar dat is niet erg want ik heb nu ook een mooi overzicht van de boeken die ik heb en boeken waar ik blij van wordt.
Ik vulde ongeveer tien kratten vol boeken die het huis uit zijn gegaan.
Ook mijn hele collectie van Stephen King en Dean Koontz. Zelfs mijn boeken van Connie Palmen en Ischa Meijer. Wanneer ik ze wil herlezen ga ik wel naar de bib.
Alleen I.M. van Connie Palmen wou ik houden, maar mijn favoriete boek van haar blijkt 'verdwenen'. Wellicht ook meegenomen uit mijn boekenkast in het oude huis.
Weer een boek dat ik opnieuw wil kopen.
Net als Een tevreden Leven. Dit leende ik ook uit via Lets, maar kreeg het nooit meer terug.
Dat heb ik ook opnieuw gekocht.
Ik zal nu wel voorzichtiger worden met het uitlenen of achterlaten van mijn boeken :-) want de boeken die ik nu heb zijn mijn allerliefste boeken.
Ik hou dus maar één boekenkast over. Onze ingebouwde boekenkast in de woonkamer.
Ik ben benieuwd wat ik in juni ga lezen.
Momenteel lees ik In Stilte en ik ben ook aan het popelen om Het klein verzet van Tine Hens te lezen.
Opgeruimd ! deed weer meer dan mijn huis opruimen. Ik voelde mij veel beter en werd weer een beetje minder materialistisch.
Fijn weekend !
woensdag 27 mei 2015
Opgeruimd
Nadat onze tweede inboedel overkwam verzoop ik letterlijk in de spullen. Boeken, kledij, gerief, ...Niet dubbel, maar in drievoud en kledij waar ik niet van wist dat we dat nog hadden.
Af en toe kwam ik nog eens iets leuks tegen, maar het voelde meestal gewoon als ballast.
Ik had dus echt nood aan hulp, maar geen idee hoe ik het effectief kon aanpakken.
Gelukkig is blogland heel enthousiast over Marie Kondo en terecht.
Ik pas haar methode toe.
Opruimen per categorie.
Bv.1) Eerst je kleding en dan bedoelt ze alles. Ook handtassen, sjaals, ....
2)boeken 3) paperassen
Alles moet door je handen gaan en waar je niet blij van wordt MOET weg. Al kun je dat bij paperassen uiteraard niet, maar zo ver ben ik nog niet.
De kledij van mezelf en Tim deed ik al en er ging toch wel een vuilzak of vijf buiten.
Nu ben ik met de boeken bezig en ook hier heb ik ongeveer tien (!) kratten vol boeken die weg mogen. Ik heb ze niet geteld. Hoeveel boeken dat zijn ! Ik verkoop ze niet op kapaza omdat het te tijdrovend is en ik dan binnen een half jaar met nog minstens de helft van de boeken zit.
Via Lets ben ik er wel een paar kwijt geraakt en gratis op straat en een paar via dit blog.
Nog één doos boeken te gaan vandaag en ik ben er door.
Dan kan ik eindelijk aan de paperassen beginnen. De man zal blij zijn.
Voor mij is dit boek al erg nuttig geweest.
Want ook op het vlak op opbergen geeft ze tips.
Zoals geen hoopjes maken, maar opvouwen. Ik heb het wel niet met alle kledij kunnen doen omdat ik zoveel lades niet heb.
En ook gebruiken wat je hebt zoals schoendozen en ik heb toch een ladekast uit het andere huis kunnen hergebruiken in mijn badkamer.
Ik kocht ook wel één nieuw ding. Een grote rotan mand om in de badkamer mijn propere handdoeken op te stapelen..
Wel. Ik ben grote fan van Marie Kondo.
Haar boek verdiend dus wel alvast een plaats in mijn boekenkast net als de boeken van Karl Ove Knausgard, The Low Impact Man, de Japanse boekjes, IM van Connie Palmen en Een tevreden leven, enzovoorts....
Zo. Ik denk dat ik maar weer eens ga opruimen.
woensdag 20 mei 2015
Boy
Ik las Boy uit van Wytske Versteeg.
Dit is het tweede boek geschreven door deze auteur/schrijfster.
Het gaat om de verdwijning van haar puberzoon, een geadopteerd kind.
Na een hele tijd wordt hij wel terug gevonden en kunnen ze hem begraven, maar daar neemt de moeder geen genoegen mee.
Ze wil weten wat er gebeurt is en hoe het zover is kunnen komen.
Ze stelt zichzelf een hele hoop vragen.
Hadden zij en haar man dan niet altijd het beste met hem voorgehad en het beste gedaan?
Was zij eigenlijk wel een goede moeder met de juiste gevoelens?
Zij gingen toch de ideale ouders zijn?
En kende ze haar zoon eigenlijk wel? Hij werd blijkbaar gepest en dat wist ze niet.
Waarom wist ze dit niet? Of wilden ze het niet weten?
En waarom pleegde hij zelfdoding of was het eigenlijk moord en wie is schuldig aan de dood van haar zoon?
De moeder gaat op zoek en komt zo in Bulgarije terecht bij een ex-lerares van haar zoon.
Ze wil de waarheid weten !
Ook haar huwelijk blijkt één grote luchtbel.
Roman over dood en verdriet en rouw.
Het maakt mij benieuwd naar haar eerste roman.
Dit is het tweede boek geschreven door deze auteur/schrijfster.
Het gaat om de verdwijning van haar puberzoon, een geadopteerd kind.
Na een hele tijd wordt hij wel terug gevonden en kunnen ze hem begraven, maar daar neemt de moeder geen genoegen mee.
Ze wil weten wat er gebeurt is en hoe het zover is kunnen komen.
Ze stelt zichzelf een hele hoop vragen.
Hadden zij en haar man dan niet altijd het beste met hem voorgehad en het beste gedaan?
Was zij eigenlijk wel een goede moeder met de juiste gevoelens?
Zij gingen toch de ideale ouders zijn?
En kende ze haar zoon eigenlijk wel? Hij werd blijkbaar gepest en dat wist ze niet.
Waarom wist ze dit niet? Of wilden ze het niet weten?
En waarom pleegde hij zelfdoding of was het eigenlijk moord en wie is schuldig aan de dood van haar zoon?
De moeder gaat op zoek en komt zo in Bulgarije terecht bij een ex-lerares van haar zoon.
Ze wil de waarheid weten !
Ook haar huwelijk blijkt één grote luchtbel.
Roman over dood en verdriet en rouw.
Het maakt mij benieuwd naar haar eerste roman.
maandag 11 mei 2015
Brief aan Jef Geeraerts: 2
Hier kon je lezen dat ik Jef Geeraerts ooit een hele lange brief schreef en dat hij nooit de moeite heeft genomen om te antwoorden.
Ik las zijn interview in de Humo vorige week woensdag in het UZ Gent toen ik bij mijn zoon was.
De schrijver is daar vandaag overleden na een hartaanval.
Ik las zijn interview in de Humo vorige week woensdag in het UZ Gent toen ik bij mijn zoon was.
De schrijver is daar vandaag overleden na een hartaanval.
zaterdag 9 mei 2015
Baby's aan de borst
Vandaag bij de populaire krant Het Laatste Nieuws (die ik enkel op zaterdag koop) mooie foto's en artikels over baby's aan de borst.
Supermooi die foto's en de artikels.
Moeder zijnde die heel erg voor borstvoeding is ben ik zooooo blij met dit artikel en zeker in deze krant !
Deze moeders zeggen heel herkenbare mooie dingen en dat kan ik alleen maar aanmoedigen.
Het spoort andere twijfelende mama's aan om toch voor borstvoeding te kiezen: de meest normale en meest logische voeding voor je kind!
Jammer genoeg zijn Fee en ik sinds een paar dagen gestopt met de borstvoeding. Dat ging gewoon vanzelf. Er zat geen plan achter. Ik had nog veel langer willen geven, maar binnen elf dagen wordt ze dus één jaar en ik gaf 's avonds en 's ochtends al een flesje. Ze dronk alleen nog 's nachts één tot vijf keren , maar sinds een paar dagen slaapt ze dus door 's nachts en bij mij geen borstvoeding meer.
Borstvoeding zou DE verplichte voeding moeten zijn voor je kind tenzij je echt niet anders kan.
En het valt ook op dat het meestal door de vroedvrouwen en hun heel deskundige raad dat het toch bij veel vrouwen uiteindelijk lukt om te voeden en lang te voeden.
Borstvoeding gaat soms niet vanzelf, maar voor je kind moet je blijven proberen vind ik.
Supermooi die foto's en de artikels.
Moeder zijnde die heel erg voor borstvoeding is ben ik zooooo blij met dit artikel en zeker in deze krant !
Deze moeders zeggen heel herkenbare mooie dingen en dat kan ik alleen maar aanmoedigen.
Het spoort andere twijfelende mama's aan om toch voor borstvoeding te kiezen: de meest normale en meest logische voeding voor je kind!
Jammer genoeg zijn Fee en ik sinds een paar dagen gestopt met de borstvoeding. Dat ging gewoon vanzelf. Er zat geen plan achter. Ik had nog veel langer willen geven, maar binnen elf dagen wordt ze dus één jaar en ik gaf 's avonds en 's ochtends al een flesje. Ze dronk alleen nog 's nachts één tot vijf keren , maar sinds een paar dagen slaapt ze dus door 's nachts en bij mij geen borstvoeding meer.
Borstvoeding zou DE verplichte voeding moeten zijn voor je kind tenzij je echt niet anders kan.
En het valt ook op dat het meestal door de vroedvrouwen en hun heel deskundige raad dat het toch bij veel vrouwen uiteindelijk lukt om te voeden en lang te voeden.
Borstvoeding gaat soms niet vanzelf, maar voor je kind moet je blijven proberen vind ik.
vrijdag 8 mei 2015
Doris Lessing
Doris Lessing werd geboren in 1919 en kreeg pas in 2007 de Nobelprijs voor Literatuur.
In 2008 kwam Alfred & Emily uit.
Het verhaal gaat over haar ouders.
Het eerste deel van het boek is verzonnen. Doris schrijft hoe het leven van haar ouders er misschien had kunnen uitzien moest er niet die vreselijke oorlog zou zijn geweest.
Het gaat hier om de Eerste Wereldoorlog.
Ik vond dit eerste stuk eerder saai. Ze heeft een ander leven voor haar ouders verzonnen, maar ik vind dat het dan wel wat spannender had mogen zijn.
Vanaf blz. 131 gaat het dan over het 'echte' leven van haar ouders en dat vind ik persoonlijk veel interessanter. Vanaf dan genoot ik van het boek, maar ik heb eerst die 130 bladzijden met wat tegenzin gelezen. Af en toe blijkt het dan toch de moeite om verder te lezen.
Zo is er haar moeder die mag studeren in die tijd, maar toch kiest om verpleegster te worden.
Haar vader speelt cricket, maar wil gewoon boer worden.
Haar ouders zijn jonge mensen wanneer de Eerste WO uitbreekt en haar vader moet gaan vechten.
Haar moeder verpleegt vele gewonden en beiden zien veel mensen sterven.
Deze oorlog tekende deze mensen zoals het voor zowat iedereen was in die tijd.
Ik las ook Oorlog en terpentijn waarin ook al iemand 'de liefde van zijn leven' verliest. Ik denk dat het in die tijd wel vaker gebeurde en de honderden jaren ervoor wellicht nog veel vaker.
Net hetzelfde is de ellende van de loopgraven en al die verspilde levens van die jongens/mannen. Dat raakt mij telkens weer. Hoe dat telkens weer naar boven komt: al die verspilde levens. Dat die mannen vonden dat het zulke jonge goede jongens waren, gewone jongens en dat ze gebruikt werden als kanonnenvoer. Een vuile oorlog, maar zijn niet alle oorlogen dat.
En dat het 'toeval' was dat jij levend uit die oorlog kwam. Meestal doordat men gekwetst raakte.
Doris Lessing heeft ook veel kritiek op ALLE oorlogen en spreekt er zelfs over dat vele mannen gewoon oorlog willen/wensen. Ook haar broer vocht in de oorlog en haar zoon. En zij zegt dat ze genoten van hun verhalen. En dat ze dit vaker van mannen hoorde.
Doris Lessing heeft veel last als kind van de bagage die haar ouders meedragen uit die oorlog.
Uiteindelijk groeit ze grotendeels op in Afrika, nabij de Rimboe op een boerderij.
Met een moeder die heel beschermend is en er moeite mee heeft dat haar kinderen zich alsmaar willen losscheuren van haar en een zieke vader die veel interesse heeft in de natuur.
Haar moeder is nochtans erg geliefd bij de 'inboorlingen' , maar ook bij andere mensen.
Typisch voor kinderen, maar voor Doris als kind onbegrijpelijk.
Wat mij trof is dat haar moeder haar kinderen wel heel graag gezien moet hebben. Ze bleef vanuit Rhodesië bestellingen doen naar Engeland om veel boeken en lesmateriaal op te sturen en medicatie die ze dan grotendeels gebruikte voor anderen.
Ze liet haar jonge kinderen ook redelijk vrij vind ik.
Wat mij ook trof was dat ze het leven gewoon namen zoals het kwam. En dat ze het met steeds minder te stellen hadden.
Dit boek is een ode aan haar ouders. Een beetje laat, maar toch mooi.
donderdag 7 mei 2015
Macbeth en meer leesvoer
Rechts is hetzelfde, maar een boekje uit 1908.
Beiden in het Engels al denk ik dat voor mezelf het linkse sneller gaat lezen.
Ik kocht ook nog:
Twee strips.
De nummer één van Cédric: School. Dat leek me leuk voor de jongens.
En ook : nummer twee van HELL. Daar heb ik toch lang op moeten wachten vind ik.
Verder nog gewone boeken:
M. van Shira Keller
Noordgeest van Ricus van de Coevering
Iedereen kan schilderen van Emma Curvers
Vicky & John van Louis van Dievel
De terugkeer van Lupe Garcia van Carolina Trujillo
Boy van Wytske Versteeg
Zolang er tranen zijn van Hannelore Grünberg_Klein
Zondagsgeld van Philip Snijder
Dorsvloer vol confetti van Franca Treur
De blauwe draad van Anne Tyler
Ook kocht ik nog seizoen vier van The Walking dead (de TV reeks).
Vandaag las ik Alfred & Emily uit van Doris Lessing dus ik mag weer in een nieuw boek beginnen.
Ik kan niet kiezen eerlijk gezegd. Ik wil ze allemaal lezen.
En ik geniet nog na van deze nieuwe oogst.
woensdag 6 mei 2015
Brief aan Jef Geeraerts
Gisteren was ik dus in het ziekenhuis en terwijl mijn zoon op de operatietafel lag ging ik 'winkelen' in de ziekenhuiswinkel.
Ik zag de HUMO met Jef Geeraerts op de cover.
Voor hem had ik altijd ook al een zwak en ik las wat van hem en één boek van zijn vrouw.
Ik kocht DIE Humo alleen maar om hem. Dat is DE waarheid.
Hij is 85jaar (en kan dus mijn grootvader zijn want die is ongeveer evenoud) ondertussen en de tijd vliegt snel.
Nog toen zijn vrouw leefde stuurde ik hem een lange brief.
Zittend aan mijn kleine keukentafel in mijn oude keuken. Mijn keuken was toen nog niet eens verbouwd. Ik kan het me nog zo voorstellen. Dus ik moet zelfs nog niet mijn huidige man hebben gekend want die leerde ik kennen toen mijn nieuwe keuken in ruwbouw stond.
Een jaar of tien geleden dus.
De zon scheen. Dat weet ik nog toen ik die brief aan Jef Geeraerts schreef. Het was een redelijke lange brief en ik was zenuwachtig toen ik hem op de bus deed.
Dus toen ik dat interview las dacht ik.
Wat hebben ze toen eigenlijk met mijn brief gedaan?
Waarom hebben zij nooit geantwoord?
Voelden zij zich te goed voor mij, een moeder met toen vijf kinderen...?
Was ik niet interessant genoeg om van antwoord te dienen?
Het kan me niet zoveel schelen.
Alleen.
Ik schrijf niet zo vaak een auteur. Nog maar één keer zelfs geloof ik en dat was toen Jef Geeraerts.
Een column schrijver schrijf ik weleens meer. Niet elke week. Ongeveer 2 of 3 per jaar schrijf ik eens een oprechte brief/mail.
Toen ik dat interview met Jef Geeraerts las wou ik die mens 'diene mens van de wereld' gaan opbeuren.
Maar ik vroeg me vooral af wat hij met mijn brief gedaan had.
En of diene mens dit wel waard was.
Mijn aandacht?
Hij had er toen geen behoefte aan en waarschijnlijk nog steeds niet.
Ik zag de HUMO met Jef Geeraerts op de cover.
Voor hem had ik altijd ook al een zwak en ik las wat van hem en één boek van zijn vrouw.
Ik kocht DIE Humo alleen maar om hem. Dat is DE waarheid.
Hij is 85jaar (en kan dus mijn grootvader zijn want die is ongeveer evenoud) ondertussen en de tijd vliegt snel.
Nog toen zijn vrouw leefde stuurde ik hem een lange brief.
Zittend aan mijn kleine keukentafel in mijn oude keuken. Mijn keuken was toen nog niet eens verbouwd. Ik kan het me nog zo voorstellen. Dus ik moet zelfs nog niet mijn huidige man hebben gekend want die leerde ik kennen toen mijn nieuwe keuken in ruwbouw stond.
Een jaar of tien geleden dus.
De zon scheen. Dat weet ik nog toen ik die brief aan Jef Geeraerts schreef. Het was een redelijke lange brief en ik was zenuwachtig toen ik hem op de bus deed.
Dus toen ik dat interview las dacht ik.
Wat hebben ze toen eigenlijk met mijn brief gedaan?
Waarom hebben zij nooit geantwoord?
Voelden zij zich te goed voor mij, een moeder met toen vijf kinderen...?
Was ik niet interessant genoeg om van antwoord te dienen?
Het kan me niet zoveel schelen.
Alleen.
Ik schrijf niet zo vaak een auteur. Nog maar één keer zelfs geloof ik en dat was toen Jef Geeraerts.
Een column schrijver schrijf ik weleens meer. Niet elke week. Ongeveer 2 of 3 per jaar schrijf ik eens een oprechte brief/mail.
Toen ik dat interview met Jef Geeraerts las wou ik die mens 'diene mens van de wereld' gaan opbeuren.
Maar ik vroeg me vooral af wat hij met mijn brief gedaan had.
En of diene mens dit wel waard was.
Mijn aandacht?
Hij had er toen geen behoefte aan en waarschijnlijk nog steeds niet.
zaterdag 2 mei 2015
Uitgelezen in april
In april las ik iets meer dan in maart, maar nog niet de hoeveelheid die ik had willen lezen.
Bovendien blijf ik maar boeken bijkopen. Dat is zo met een verslaving.
Spreekt een verhaal of onderwerp mij aan.
Dan koop ik dat boek.
Niet alleen romans , maar ook boeken over koken en inrichting of manieren om je leven simpeler te maken.
In deze blog komen meestal alleen de leesboeken aan bod en dus niet de kookboeken of anders soort boeken, maar in navolging van Joke van Boekhappen vraag ik me weleens af hoeveel tijd ik eigenlijk wel spendeer aan al dat lezen en waar het toe leidt.
Toch blijft het in de eerste plaats ontspanning, wegglippen in een verhaal net als in een film (maar intenser en langer genietend).
Toch zou ik ook wat vaker non fictie willen lezen. Boeken die me zouden kunnen helpen bij de persoon te zijn die ik AL ben.
Maar wat las ik uit in april.
Nacht van Karl Ove Knausgard
Sneeuweieren van Ricus van de Woecering
High Fidelity van Nick Hornby
Nacht en Sneeuweieren vond ik heel goed al had ik van Karl Ove Knausgard nog beter verwacht.
Hopelijk is Schrijver dus beter.
Van Ricus van de Woecering kocht ik ondertussen ook zijn tweede roman Noordgeest.
Van Nick Hornby heb ik nog een Engelstalig boek liggen in Zeeland.
Verder las ik in april ook maar liefst acht graphic novels.
The Walking dead novels van volume 12 tot en met volume 18 (dat zijn er dus zeven) en Saga-1 van Brian K. Vaughn.
Ondertussen las ik in de twee dagen van mei ook al de rest van de gehele reeks van The Walking dead uit. Volume 19 tot en met 22 dus. Volume 23 komt uit op 12 mei 2015. Ik kan niet wachten om te bestellen. Ik ben echt een hevige fan ;-). Dit met dank aan Kathleen van Verbeelding. Net vandaag blogt ze over haar leesdipje trouwens.
Ik heb ook al de drie seizoenen van The Walking dead gezien ondertussen en seizoen vier is besteld.
Daar kruipt ook 'leestijd' in, maar man: ik geniet !
Zo. En dan zijn we nu mei.
Ik heb mijn boekenkast beneden nog eens herbekeken en besloten dat ik echt nog veel ongelezen boeken heb die ik WEL ECHT wil lezen dus ben ik op de onderste rij links begonnen. Het eerste ongelezen boek bleek er één van Doris Lessing. Dus daar ben ik nu in bezig.
Daarna neem ik weer één van de nieuwste boeken.
Ook hebben we noodgedwongen het oude huis moeten leeg maken en daar zijn ook nog eens honderden boeken tevoorschijn gekomen (en ik had daar vorig jaar voor de verhuis al een opkuis gedaan)en toen had ik dus nog eens vier kratten vol boeken die ik niet meer wil plus een doosje :-).
Ze zijn allemaal weg ondertussen.
Maar geen nood. Ik heb nog gigantisch veel boeken waar ik geen afscheid van kan nemen.
Ik heb een uniek boek terug gevonden ook uit 1908. Dat kreeg ik van mijn grootvader een paar jaar geleden. Macbeth van Shakespeare. Koester, koester.
Bovendien blijf ik maar boeken bijkopen. Dat is zo met een verslaving.
Spreekt een verhaal of onderwerp mij aan.
Dan koop ik dat boek.
Niet alleen romans , maar ook boeken over koken en inrichting of manieren om je leven simpeler te maken.
In deze blog komen meestal alleen de leesboeken aan bod en dus niet de kookboeken of anders soort boeken, maar in navolging van Joke van Boekhappen vraag ik me weleens af hoeveel tijd ik eigenlijk wel spendeer aan al dat lezen en waar het toe leidt.
Toch blijft het in de eerste plaats ontspanning, wegglippen in een verhaal net als in een film (maar intenser en langer genietend).
Toch zou ik ook wat vaker non fictie willen lezen. Boeken die me zouden kunnen helpen bij de persoon te zijn die ik AL ben.
Maar wat las ik uit in april.
Nacht van Karl Ove Knausgard
Sneeuweieren van Ricus van de Woecering
High Fidelity van Nick Hornby
Nacht en Sneeuweieren vond ik heel goed al had ik van Karl Ove Knausgard nog beter verwacht.
Hopelijk is Schrijver dus beter.
Van Ricus van de Woecering kocht ik ondertussen ook zijn tweede roman Noordgeest.
Van Nick Hornby heb ik nog een Engelstalig boek liggen in Zeeland.
Verder las ik in april ook maar liefst acht graphic novels.
The Walking dead novels van volume 12 tot en met volume 18 (dat zijn er dus zeven) en Saga-1 van Brian K. Vaughn.
Ondertussen las ik in de twee dagen van mei ook al de rest van de gehele reeks van The Walking dead uit. Volume 19 tot en met 22 dus. Volume 23 komt uit op 12 mei 2015. Ik kan niet wachten om te bestellen. Ik ben echt een hevige fan ;-). Dit met dank aan Kathleen van Verbeelding. Net vandaag blogt ze over haar leesdipje trouwens.
Ik heb ook al de drie seizoenen van The Walking dead gezien ondertussen en seizoen vier is besteld.
Daar kruipt ook 'leestijd' in, maar man: ik geniet !
Zo. En dan zijn we nu mei.
Ik heb mijn boekenkast beneden nog eens herbekeken en besloten dat ik echt nog veel ongelezen boeken heb die ik WEL ECHT wil lezen dus ben ik op de onderste rij links begonnen. Het eerste ongelezen boek bleek er één van Doris Lessing. Dus daar ben ik nu in bezig.
Daarna neem ik weer één van de nieuwste boeken.
Ook hebben we noodgedwongen het oude huis moeten leeg maken en daar zijn ook nog eens honderden boeken tevoorschijn gekomen (en ik had daar vorig jaar voor de verhuis al een opkuis gedaan)en toen had ik dus nog eens vier kratten vol boeken die ik niet meer wil plus een doosje :-).
Ze zijn allemaal weg ondertussen.
Maar geen nood. Ik heb nog gigantisch veel boeken waar ik geen afscheid van kan nemen.
Ik heb een uniek boek terug gevonden ook uit 1908. Dat kreeg ik van mijn grootvader een paar jaar geleden. Macbeth van Shakespeare. Koester, koester.
De hal is nu wel een bende :-(
Op naar mei. Benieuwd wat dat gaat opleveren op leesvlak.
High Fidelity
van Nick Hornby kocht ik in Roeselare toen ik er op vakantie was.
Van Hornby heb ik al een boek dat ik aan het lezen ben , maar dat in onze caravan in Zeeland ligt dus voorlopig lees ik daar niet verder.
Het gaat over een 35 jarige muziekfan die een eigen platenzaak heeft, maar die zaak is zo goed als failliet en dan gaat ook zijn vriendin nog eens met de buurman aan de haal.
Hij begint de fout te leggen in het verleden en de schuld van zijn mislukken te wijten aan zijn vele ex-vriendinnnen.
Maar ligt het niet aan hemzelf? Is hij niet stil blijven staan in dit leven?
Time to grow up maybe?
Goed boek en herkenbaar, maar toch eerder een mannenboek :-).
Van Hornby heb ik al een boek dat ik aan het lezen ben , maar dat in onze caravan in Zeeland ligt dus voorlopig lees ik daar niet verder.
Het gaat over een 35 jarige muziekfan die een eigen platenzaak heeft, maar die zaak is zo goed als failliet en dan gaat ook zijn vriendin nog eens met de buurman aan de haal.
Hij begint de fout te leggen in het verleden en de schuld van zijn mislukken te wijten aan zijn vele ex-vriendinnnen.
Maar ligt het niet aan hemzelf? Is hij niet stil blijven staan in dit leven?
Time to grow up maybe?
Goed boek en herkenbaar, maar toch eerder een mannenboek :-).
donderdag 23 april 2015
The Walking dead: TV reeks
Ik ben verslingerd aan de graphic novels van Robert Kirkman. Momenteel lees ik het zeventiende deel in het Engels. I Love It.
Dit is voor mij een ontdekking.
Ik ben ook de Tv reeks beginnen bekijken.
Wij hebben geen digitale TV of Netflix of whatever, maar een simpele draagbare DVD speler en daar kijk ik op.
Seizoen één of twee heb ik gezien en ik moest even geduld hebben voor seizoen drie.
Die ik deze week beginnen kijken ben.
In het boek had ik het al gelezen. Lori gaat dood.
Zwangere Lori en vrouw van het hoofdpersonage en moeder van het enige kind dat meespeelt in de serie gaat dood.
In het boek gaat ze dood in een vuurgevecht en wordt ze nadien opgegeten.
Gruwelijk en het is natuurlijk niet echt.
Maar toen ik het boek las was dit toch een domper.
Neen. Lori mocht niet dood gaan en ook de baby ging dood in het boek.
Vreselijk.
Ik kon dagenlang niet meer lezen, maar ben dan toch maar herbegonnen.
Ook in de TV reeks gaat Lori dus dood, maar blijft de baby wel leven. Is dit minder gruwelijk?
Natuurlijk niet.
Na het zien van episode vier in seizoen drie heb ik dikke tranen met tuiten gehuild (zelfs meer dan dan na de Red Wedding in Game of the Thrones!).
Niet alleen is deze episode vier heel spannend en gaat Lori dood.
Ook de reactie van de medepersonages is aangrijpend.
Maggie met de baby in haar armen, Carl, Daryll, maar vooral Rick. Die zo sterke man die de groep bijeenhoudt, de leider die alle beslissingen neemt, die hen door al die verschrikkingen heen lijdt stort in, ...
Ik ben blij dat de Tv makers dit einde realistisch maakte. Rick stort in.
Hij is plots niet meer sterk.
Ik heb geweend.
Dus het is een goede reeks.
Het is niet alleen over zombies.
Het is een reeks over zoveel meer.
Dit is voor mij een ontdekking.
Ik ben ook de Tv reeks beginnen bekijken.
Wij hebben geen digitale TV of Netflix of whatever, maar een simpele draagbare DVD speler en daar kijk ik op.
Seizoen één of twee heb ik gezien en ik moest even geduld hebben voor seizoen drie.
Die ik deze week beginnen kijken ben.
In het boek had ik het al gelezen. Lori gaat dood.
Zwangere Lori en vrouw van het hoofdpersonage en moeder van het enige kind dat meespeelt in de serie gaat dood.
In het boek gaat ze dood in een vuurgevecht en wordt ze nadien opgegeten.
Gruwelijk en het is natuurlijk niet echt.
Maar toen ik het boek las was dit toch een domper.
Neen. Lori mocht niet dood gaan en ook de baby ging dood in het boek.
Vreselijk.
Ik kon dagenlang niet meer lezen, maar ben dan toch maar herbegonnen.
Ook in de TV reeks gaat Lori dus dood, maar blijft de baby wel leven. Is dit minder gruwelijk?
Natuurlijk niet.
Na het zien van episode vier in seizoen drie heb ik dikke tranen met tuiten gehuild (zelfs meer dan dan na de Red Wedding in Game of the Thrones!).
Niet alleen is deze episode vier heel spannend en gaat Lori dood.
Ook de reactie van de medepersonages is aangrijpend.
Maggie met de baby in haar armen, Carl, Daryll, maar vooral Rick. Die zo sterke man die de groep bijeenhoudt, de leider die alle beslissingen neemt, die hen door al die verschrikkingen heen lijdt stort in, ...
Ik ben blij dat de Tv makers dit einde realistisch maakte. Rick stort in.
Hij is plots niet meer sterk.
Ik heb geweend.
Dus het is een goede reeks.
Het is niet alleen over zombies.
Het is een reeks over zoveel meer.
vrijdag 17 april 2015
Nacht en Sneeuweieren
Ik las Nacht uit van Karl Ove Knausgard en Sneeuweieren van Ricus van de Coevering.
Nacht is goed geschreven want Karl Ove Knausgard kan gewoon goed schrijven. Toch voelde ik wat ergernis , maar het gaat hier voornamelijk over de periode dat hij als 18 jarige leraar is in het Noorden van Noorwegen en hij die donkere winter probeert door te komen met veel drinken en schrijven en feesten. Typisch voor zijn leeftijd toen denk ik al vond ik sommige stukken walgelijk. Zoals wanneer hij even op een bedelaar gaat urineren.
Andere delen genoot ik dan met volle teugen van zoals hoe hij leeft van dag tot dag en platen draait (ik wil nu ook opnieuw een platenspeler zoals in mijn eigen jeugd-tenslotte is Karl Ove maar 7 jaar ouder dan ik dus het is dezelfde tijdsgeest van opgroeien).
Het is een goed boek, maar iets teveel over hetzelfde. Altijd maar drinken, uitgaan, meisjes en daar bijna 500 bladzijden mee vullen. Tja.
Hopelijk is het volgende deel Schrijver beter....
Sneeuweieren is het debuut van Ricus van de Coevering en ook deze mens kan schrijven. Ik las het in één ruk uit (het is ook maar een 170 bladzijden dus dat ging makkelijk op één vakantiedag).
Het gaat over Olga en Harm en hun zoon David. David is hun geadopteerde zoon. Olga en Harm hebben een boerderij en het is duidelijk dat David niet in de wieg gelegd is om die over te nemen terwijl het een familiebedrijf is sinds vele jaren en het Harm zijn leven is.
Harm is dus teleurgesteld want David is niet de ideale zoon die hij gedacht heeft.
Op een dag verdwijnt David in de namiddag en gebeurt er iets wat ieders leven voor altijd veranderd.
Dit boek is best een aanrader.
dinsdag 7 april 2015
Boeken uit de BIB
Een tijdje geleden maakte ik me opnieuw lid bij de bibliotheek om de simpele reden dat ik daar oneindig veel graphic novels kon uitlenen en lezen en dat doe ik ook.
Er is nog maar één ongelezen terug gegaan en dat was vandaag omdat we op vakantie vertrekken en ik hem niet meer gelezen krijg voor mijn uitleentermijn verstreken is. Ik ben tegen verlengingen :-).
Wat gekker is dat ik voor het eerst in jaren voor de tweede keer al een gewoon boek uit de bib ongelezen terug bracht.
Ook het tweede boek met de B kreeg ik amper gelezen en bij bladzijde 50 ben ik opnieuw gestopt.
Voor de tweede keer na elkaar . Verbaasd ben ik dat er zulke saaie boeken in de bib staan. Hoe zijn die daar geraakt? Ik word een beetje wantrouwig.
Gelukkig is mijn eigen oogst eindeloos.
Gekochte boeken die ik koop uit eigen interesse, boeken die getipt zijn in blogs of in goede kranten, ...Meestal is het een schot in de roos qua leesgenot.
Mijn twee laatst gekochte boeken zijn:
Niemand in de stad van Philip Huff .
En
We zullen niet te pletter staan van Nina Polak.
Wanneer ik die boeken koop lees ik de achterflap en ga ik alvast kleine stukken en zinnen lezen.
Meestal krijg ik dan al een idee op welke manier het boek leest.
Mijn leeshonger is groot, mijn ogen groot, mijn tijd om te lezen helaas beperkt.
Ik verkies dus de gekochte boeken tegenwoordig. Ik lees ze liever.
Er is nog maar één ongelezen terug gegaan en dat was vandaag omdat we op vakantie vertrekken en ik hem niet meer gelezen krijg voor mijn uitleentermijn verstreken is. Ik ben tegen verlengingen :-).
Wat gekker is dat ik voor het eerst in jaren voor de tweede keer al een gewoon boek uit de bib ongelezen terug bracht.
Ook het tweede boek met de B kreeg ik amper gelezen en bij bladzijde 50 ben ik opnieuw gestopt.
Voor de tweede keer na elkaar . Verbaasd ben ik dat er zulke saaie boeken in de bib staan. Hoe zijn die daar geraakt? Ik word een beetje wantrouwig.
Gelukkig is mijn eigen oogst eindeloos.
Gekochte boeken die ik koop uit eigen interesse, boeken die getipt zijn in blogs of in goede kranten, ...Meestal is het een schot in de roos qua leesgenot.
Mijn twee laatst gekochte boeken zijn:
En
Wanneer ik die boeken koop lees ik de achterflap en ga ik alvast kleine stukken en zinnen lezen.
Meestal krijg ik dan al een idee op welke manier het boek leest.
Mijn leeshonger is groot, mijn ogen groot, mijn tijd om te lezen helaas beperkt.
Ik verkies dus de gekochte boeken tegenwoordig. Ik lees ze liever.
woensdag 1 april 2015
Gelezen in maart ?
Al een paar keer had ik het geschreven dat maart maar een povere leesmaand was.
Daar zat mijn nieuwe liefde voor iets tussen of eigenlijk twee nieuwe liefdes :p.
Wat een geluk.
Ik las dus maar één boek uit vorige maand. Dan nog een dun boekje dat me niet veel zei en waar ik al eerder in was begonnen. Niet goed qua leesresultaat. Ik weet het. April moet beter worden !
Eerst en vooral heb ik de graphic novels ontdekt. Ik las er vorige maand al elf en in maart las ik er zelfs één meer. Twaalf dus.
1.Piero van Baudoin
2.The Walking dead- Vol 4- The heart's desire van Robert Kirkman en co
3. The Walking dead-Vol 5- The best defense van R. Kirkman en co
4.The Walking dead-Vol 6- This sorrowful life van R. Kirkman
5.The Walking dead-Vol 7-The calm before van R. Kirkman
6.The Walking dead-Vol 8-Made to suffer van R. Kirkman
7.The Walking dead-Vol 9-Here we remain van R. Kirkman
8.The Walking dead-Vol 10- What we become van R. Kirkman
9.Toen David zijn stem verloor van Judith Vanistendael
10. Domweg dapper van Bei Dao en Gerolf Van De Perre
11.Jaren van de olifant-De leveling 2 van Willy Linthout
12. The Walking dead-Vol 11- Fear the hunters van Robert Kirkman en co
De reeks van The Walking dead heeft 18 volumes. Volume 12 las ik vandaag uit :-).
Ik ga zo een spijt hebben wanneer ik deze reeks uitgelezen heb.
In navolging ben ik ook de TV serie op DVD aan het bekijken en zag ik al seizoen 1 en 2 van de reeks. Seizoen 3 is besteld. Er zijn tot hier toe vijf seizoenen en ook deze TV reeks kan ik smaken.
Dvd's kijken is ook al een nieuwe hobby. Je moet weten. Wij hebben geen digitale TV, gewoon kabel. Ik kijk Dvd's gewoon op een draagbare DVD speler die voortdurend moet opgeladen worden. Redelijk primitief dus.
Ondertussen zag ik de drie seizoenen ook van American Horror Story. Mijn huisgenoten (en eigenlijk ikzelf ook niet) kunnen deze nieuwe smaak van mij niet goed begrijpen.
In dit DVD kijken kruipt ook nogal wat van mijn tijd, maar ik geniet...
Al wil ik het echte lezen echt wel zo snel mogelijk weer oppikken.
Veel leesplezier !
Daar zat mijn nieuwe liefde voor iets tussen of eigenlijk twee nieuwe liefdes :p.
Wat een geluk.
Ik las dus maar één boek uit vorige maand. Dan nog een dun boekje dat me niet veel zei en waar ik al eerder in was begonnen. Niet goed qua leesresultaat. Ik weet het. April moet beter worden !
Eerst en vooral heb ik de graphic novels ontdekt. Ik las er vorige maand al elf en in maart las ik er zelfs één meer. Twaalf dus.
1.Piero van Baudoin
2.The Walking dead- Vol 4- The heart's desire van Robert Kirkman en co
3. The Walking dead-Vol 5- The best defense van R. Kirkman en co
4.The Walking dead-Vol 6- This sorrowful life van R. Kirkman
5.The Walking dead-Vol 7-The calm before van R. Kirkman
6.The Walking dead-Vol 8-Made to suffer van R. Kirkman
7.The Walking dead-Vol 9-Here we remain van R. Kirkman
8.The Walking dead-Vol 10- What we become van R. Kirkman
9.Toen David zijn stem verloor van Judith Vanistendael
10. Domweg dapper van Bei Dao en Gerolf Van De Perre
11.Jaren van de olifant-De leveling 2 van Willy Linthout
12. The Walking dead-Vol 11- Fear the hunters van Robert Kirkman en co
De reeks van The Walking dead heeft 18 volumes. Volume 12 las ik vandaag uit :-).
Ik ga zo een spijt hebben wanneer ik deze reeks uitgelezen heb.
In navolging ben ik ook de TV serie op DVD aan het bekijken en zag ik al seizoen 1 en 2 van de reeks. Seizoen 3 is besteld. Er zijn tot hier toe vijf seizoenen en ook deze TV reeks kan ik smaken.
Dvd's kijken is ook al een nieuwe hobby. Je moet weten. Wij hebben geen digitale TV, gewoon kabel. Ik kijk Dvd's gewoon op een draagbare DVD speler die voortdurend moet opgeladen worden. Redelijk primitief dus.
Ondertussen zag ik de drie seizoenen ook van American Horror Story. Mijn huisgenoten (en eigenlijk ikzelf ook niet) kunnen deze nieuwe smaak van mij niet goed begrijpen.
In dit DVD kijken kruipt ook nogal wat van mijn tijd, maar ik geniet...
Al wil ik het echte lezen echt wel zo snel mogelijk weer oppikken.
Veel leesplezier !
zondag 29 maart 2015
Update Book Challenge 2015
Hoe staat het daar ondertussen mee?
3.Een non-fictie boek: Ons moeder van Julien van Remoortere (over verhalen uit de tijd van toen)
4.Een fantasy boek: Ook Het lied van IJs en Vuur door George R.R. Martin. Ik lees normaal geen fantasy, maar deze reeks kon me wel bekoren.
Ik las ondertussen al 22 graphic novels waarvan de meeste in het Engels.
De meeste graphic novels waren die van The Walking Dead. Ik ben zo een grote fan geworden dat ik ook de DVD reeks beginnen kijken ben. Ten koste van mijn lezen.
Het gaat goed denk ik met deze Challenge volgen. Het lukt wel voor het einde van het jaar.
- boek van 500 pagina’s of meer. Ik las Het lied van IJs en Vuur door George R.R. Martin en meteen het laatste boek in de reeks
- Een boek gepubliceerd in je geboortejaar. Ik las Wintermaan van Dean R. Koontz
4.Een fantasy boek: Ook Het lied van IJs en Vuur door George R.R. Martin. Ik lees normaal geen fantasy, maar deze reeks kon me wel bekoren.
Ik las ondertussen al 22 graphic novels waarvan de meeste in het Engels.
De meeste graphic novels waren die van The Walking Dead. Ik ben zo een grote fan geworden dat ik ook de DVD reeks beginnen kijken ben. Ten koste van mijn lezen.
Het gaat goed denk ik met deze Challenge volgen. Het lukt wel voor het einde van het jaar.
Abonneren op:
Posts (Atom)