van Josh Malerman las ik uit in topsnelheid.
Waarschijnlijk dat ik wel eens eerder zo een boek zo snel uit las, maar dit was op topsnelheid.
Spannend. Compleet door het verhaal meegesleurd. Door Malorie.
Wat als...
de wereld plots verandert...
Het blijft een fascinatie voor mij.
Vergiftigd door The Walking dead zag ik zeer veel overeenkomsten van dit debuut met de novels van The Walking dead.
Er zijn onheilspellende berichten op Tv en internet en plots is er nog amper iets.
Huizen en straten zijn verlaten. Mensen trekken zich terug in dichtgespijkerde huizen.
Mensen die elkaar van haar noch pluim kennen worden min of meer familie.
Er is altijd gevaar.
Er is wantrouwen (ook in een kleine groep), iemand is zwanger en zal moeten bevallen zonder medische hulp, er worden expedities opgezet om aan voedsel te geraken (in blik natuurlijk!) enzovoorts, ...
Het lijkt echt of de auteur zijn mosterd vond in de graphic novels.
Op zich niets mis mee.
Ik was het hele boek vol van spanning en wou verder lezen en verder lezen.
Aangezien ik een enorme fan ben van The Walking dead zag ik zeer veel overeenkomsten..., maar het bleef op zich wel een beetje een ander verhaal en zeer meeslepend.
Aangezien ik zelf denk dat we op het einde van onze eigen wereld zijn grijpen al deze verhalen me aan.
Met de klimaatopwarming in gedachten en de vele oorlogen denk ik persoonlijk niet dat de mens nog lang heeft.
Daarom ook zijn deze verhalen voor mij niet alleen non fictie, maar misschien zelfs gewoon de toekomst ;-).
Zonder negatief te willen zijn.
Uiteindelijk leven wij nog altijd in een wereld die nog nooit zo goed is geweest op zeer veel vlakken.
Beter wordt het nooit meer denk ik zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten