Hij schreef er eerder ook al twee over Amerika.
Maar voor mij is het het eerste.
Hij schrijft in dit boek over het minst bevolkte en minst bekende deel van Amerika: Montana.
Meer dan een eeuw geleden werden mensen van over heel de wereld gelokt naar dit deel van Amerika om het te bevolken. De grond was spotgoedkoop en men beloofde ze gouden winsten als boer. Helaas bleek de grond zowat onvruchtbaar. Er waren zeer strengen winters (soms tot -40°C)en hete zomers. Er waren stormen, sprinkhanen, stervend vee, ... Er viel amper regen. Soms waren er goede jaren, maar niet zo vaak. Er was koude, armoede, ...Men leefde sober, in hutten.
De meesten bleven dan ook niet lang en trokken weer verder : richting het Westen. Sommige bleven iets langer tot de jaren dertig en enkelingen heel hun leven.
Raban trekt naar daar in de jaren negentig en probeert de geschiedenis te achterhalen, bezoekt de spooksteden, ervaart de koude en de mensen die er nu zijn. Hij trekt de homesteaders achterna.
Zelf vond ik het heel interessant om dit boek te lezen. Ik was zelf ooit tien dagen in Amerika. In Las Vegas en San Fransisco. Een onvergetelijke ervaring. Man en ik wilden terug gaan na vijf jaar , maar door onze eigen kinderkroost gaat dat niet. Ondertussen zijn we acht jaar verder... De volgende keer dat we gaan is een roadtrip van een paar weken. Montana wil ik alvast doorkruisen.
In de bib ga ik eens op zoek gaan naar meer verhalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten