van Ingrid Godon en Toon Tellegen.
Ik zocht rouwtelegrammen. Twee overleden mensen in één week. Een oud en een jong iemand. Twee vaders.
En toen keek ik nog eens rond en kocht een boek van Claire vanden Abbeele over kunst en rouw en ook dus 'Ik wou' .
Tijdens het soep opwarmen zei ik een paar teksten luidop voor ons kinderen. Mooi, mooi.
Wat een mooi boek.
Eén der teksten zette ik ook op een rouwkaartje.
ALS IK verdrietig ben, denk ik: en het verdrietigste
komt nog... Dan ben ik behalve verdrietig
ook nog eens bang.
Waarom denk ik dat dan?
Als ik gelukkig ben, denk ik nooit:
en het gelukkigste komt nog...
Als ik gelukkig ben, ben ik alleen maar gelukkig.
Er hoeft maar een meisje naar mij te glimlachen
en ik ben het al.
Het verdrietigste bestaat niet: dat moet ik denken!
En het gelukkigste bestaat wel.
Mooie teksten, mooie tekeningen in 'Ik wou'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten